Semua Bab ร้ายรัก (พ่อของลูก): Bab 11 - Bab 20

"คนสวยครับ""?" ได้ยินเสียงคนที่เรียกข้าวทิพย์ถึงได้หันไปมอง "ทำไมนายยังอยู่""ลางานทั้งทีเอาให้คุ้ม""อย่าบอกนะว่านายยังไม่กลับตั้งแต่เมื่อเช้า""กลับไปแล้วเพิ่งมาอีก""ตั้งไกลจะมาอีกทำไม""ไม่ไกลแล้ว""ไม่ไกลแล้ว..หมายความว่ายังไง?""เดี๋ยวพาไปดู ขึ้นรถสิ"ข้าวทิพย์เดินเข้าไปกำลังจะรับหมวกกันน็อค..แต่ฟีฟ่าไม่ได้ส่งให้ เขาจับมันสวมใส่บนศีรษะให้กับเธอ"กอดเอวดีๆ นะเครื่องพี่มันแรง""พูดมาก​ จะไปก็ไปเถอะน่า"ฟีฟ่าขับมอเตอร์ไซค์ออกจากบริษัท ผ่านไป 3-4 ซอยเขาก็เลี้ยวเข้าไป"จะเลี้ยวมาทำไม""ก็บอกเดี๋ยวก็รู้ไง" ขับเข้าไปไม่ลึกมากก็เจอบ้านหลังหนึ่ง"หมายความว่ายังไง?""ตามมาสิ"ข้าวทิพย์เดินตามฟีฟ่าเข้าไปในบ้านหลังนั้น"เลิกงานแล้วเหรอลูก""นี่มันอะไรกันคะ""ฟีฟ่าหาบ้านเช่าให้ เห็นว่าอยู่ใกล้บริษัทใหม่ของเราด้วย"".........""มีอะไรหรือเปล่าข้าว" คนเป็นป้าเห็นหลานสาวนิ่งไป"เปล่าค่ะ" เอาไงต่อดีเรา อยากจะหัวเราะดังๆ ให้กับชีวิตของตัวเอง เพราะเธอร้องไห้มาเยอะแล้วเปลี่ยนเป็นหัวเราะบ้าง แต่ก็หัวเราะไม่ออก ทีแรกยังคิดอยู่เลยว่าอาจจะยังไม่หาบ้านเช่าหลังใหม่ เพราะถ้าเขาเป็นเจ้าของบริษัทนั้นจริง แ

ติ๊ง! ประตูลิฟต์เปิดออกที่ชั้นผู้บริหาร ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งก้าวเดินออกมาก่อน"สวัสดีค่ะบอส" พรพิมลคือเลขาส่วนตัวของ CEO"เตรียมห้องประชุมเสร็จหรือยัง" ก่อนที่เขาจะขึ้นลิฟต์มา คนข้างล่างส่งข้อความขึ้นมาบอกแล้วว่าตอนนี้ท่าน CEO กำลังขึ้นลิฟท์ไป พรพิมลก็เลยมารอต้อนรับที่หน้าลิฟต์แต่พอเห็นว่ามีผู้หญิงอีกคนออกมาพร้อมกับ CEO พรพิมลก็มองไปดูแบบไม่พอใจ เพราะ CEO ไม่ชอบใช้ลิฟต์ร่วมกับพนักงาน และพนักงานทุกคนในบริษัทรู้ดี ถ้าท่านเข้าไปในลิฟต์ทุกคนต้องปล่อยให้ท่านขึ้นไปก่อนในห้องประชุม..จัดการเอกสารทุกอย่างเสร็จ..พรพิมลก็ออกมาเพื่อจัดการอะไรอีกอย่าง"ถึงเป็นผู้ช่วยผู้จัดการก็ไม่ใช่ว่าจะเข้าลิฟต์กับบอสได้""เดี๋ยวแก้วตาจะเตือนให้นะคะ""ฝากด้วยแล้วกัน ตอนที่เข้ามาทำงานไม่รู้กฎของบริษัทหรือไง"แก้วตาได้แต่รับคำ เพราะบรรดาเลขา..เลขาของ CEO ถือว่าใหญ่สุดแล้ว แต่ก่อนพรพิมลรับหน้าที่เป็นเลขาของท่านประธาน พอท่านป่วยพรพิมลก็มาเป็นเลขาของลูกชายท่านต่อ"มีอะไรคะ" ข้าวทิพย์กลับมาจากไปส่งงานให้กับแก้วตา เห็นแก้วตามองหน้าเหมือนจะพูดอะไรด้วย"ทีหลังถ้าบอสใช้ลิฟต์อยู่อย่าเพิ่งขึ้นหรือลงเด็ดขาด""ค่ะ" เห็นสาย

วันต่อมาที่บริษัท.."เมื่อวานกลับก่อนมีธุระอะไรเหรอ" แก้วตาถามลอยๆ เหมือนไม่จริงจัง เพราะการช่วยงานศพไม่ได้บังคับ แต่ก็อยากรู้ว่าทำไมรีบกลับก่อนเพื่อนจัง"มีธุระด่วนเข้ามาค่ะ" ถ้าพูดอะไรออกไปก็คงมีแต่คำโกหก ตอบรวมๆ เลยแล้วกัน"ถ้าวันหลังช่วยงานไม่ได้ก็บอกจะได้หาคนอื่นไปแทน เพราะงานยังเหลืออีกหลายคืน""ค่ะ""วันนี้คิดว่าผู้จัดการจะเข้าสายสะอีกค่ะ" แก้วตาเห็นผู้จัดการเดินมาก็เลยไม่ได้คุยกับข้าวทิพย์ต่อ"เข้าไม่นานเดี๋ยวก็จะไปที่วัดแล้ว ถ้ามีอะไรด่วนก็โทรไปนะ""ผู้จัดการเหนื่อยแย่เลยค่ะ แต่คนรักกันก็ต้องช่วยงานกันเต็มที่แบบนี้"มิ่งขวัญยิ้มให้กับแก้วตาเล็กน้อยแต่สายตามองไปดูอีกคนที่ยืนอยู่ใกล้กับแก้วตา "เด็กคนเมื่อวานนี้ลูกของเราเหรอ""คะ?" ข้าวทิพย์ตกใจไม่คิดว่ามิ่งขวัญจะเห็น"น่ารักดีนะ""ขอบคุณค่ะ" ข้าวทิพย์ตอบไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่ปกติ กลัวว่าผู้จัดการจะไปเล่าอะไรให้เขาฟังใกล้เที่ยงวันเดียวกัน..ข้าวทิพย์ลงมาทานข้าวโรงอาหารของบริษัท เธอยังไม่รู้จักใคร พอได้อาหารมาเธอก็เดินไปนั่งทานอยู่คนเดียว"มีแฟนหรือยังครับ""คะ?" หญิงสาวตกใจแทนที่จะถามว่าเก้าอี้ตัวนี้ว่างไหม เพราะเหมือนอีกคนกำลังจ

ข้าวทิพย์ลงมาชั้นล่างพร้อมกับมิ่งขวัญ ถึงยังไงก็คงหนีไม่พ้น เขาอยากทำอะไรให้เธอเห็นก็ทำไปเถอะ"ตามมาสิรถจอดรออยู่แล้ว" มองออกไปก็เห็นรถของเขตแดนจอดรออยู่ รถคันนี้เขามีคนขับประจำอยู่แล้ว มิ่งขวัญก็เลยเดินอ้อมไปเปิดประตูด้านหลัง เพราะมันเป็นที่นั่งประจำของเธอ ข้าวทิพย์เห็นว่ามิ่งขวัญเปิดด้านหลังเธอก็เลยเปิดด้านหน้าเพื่อจะนั่งข้างคนขับ".........." พอขึ้นนั่งถึงรู้ว่าใครเป็นคนขับรถ ข้าวทิพย์เอื้อมมือไปเปิดประตูเพื่อจะเปลี่ยนที่นั่งกับมิ่งขวัญ แต่พอประตูเปิดรถก็เคลื่อนตัวออกเธอเลยรีบปิดประตูไว้ก่อน"ขวัญคิดว่าคุณจะให้คนขับรถขับสะอีก""ผมใช้คนขับรถไปทำอย่างอื่น""เหรอคะ" มิ่งขวัญปรายตามองไปดูข้าวทิพย์ที่นั่งอยู่ข้างๆ เขตแดนเล็กน้อยแต่ข้าวทิพย์จะทำอะไรได้ล่ะเพราะเขาไม่หยุดรถเลยจนรถวิ่งมาถึงหน้าวัด.."เฮียมาแล้วค่ะ" ชมพูนุชเห็นรถของเขตแดนก็รีบสาวเท้าเดินเข้าไปหา จังหวะนั้นคนที่นั่งอยู่ด้านหน้าก็เปิดประตูลงมาจากรถพอดี "ทำไมเธอนั่งมากับ?"แต่ข้าวทิพย์ไม่หันไปมองพอลงจากรถได้ก็รีบเดินเข้าไปในงาน"หึหึ" จากที่กำลังโกรธอยู่แต่พอเห็นว่าคนที่นั่งหลังมาก็คือมิ่งขวัญ ชมพูนุชเปลี่ยนท่าทีเป็นขำแทน"ใน

แต่จังหวะที่พนักงานกำลังขำอยู่ แผ่นดินก็ก้มลงไปเก็บเหรียญช่วยข้าวทิพย์จนคนพวกนั้นเหวอรีบหันมองไปทางอื่น"ทำอะไรกันอยู่คะเนี่ย" มิ่งขวัญมาพอดีเห็นว่าข้าวทิพย์และแผ่นดินกำลังเก็บเหรียญเธอก็เลยเดินมาช่วยเก็บ"ไม่ต้องหรอก..ขึ้นรถ" เขตแดนโน้มตัวลงไปคว้าแขนมิ่งขวัญให้ลุกขึ้น โดยไม่ได้สนใจคนที่กำลังเก็บเหรียญอยู่เลย"ทำไมพวกเขาทำเหรียญตกกันละคะ""ไม่ต้องไปสนใจ" วันนี้เขตแดนขับรถเองอีกวัน เพราะงานที่วัดยุ่งมากก็เลยให้คนขับรถไปช่วยกันที่นั่นจนเวลาผ่านไปรถของแผ่นดินก็ขับเข้ามาจอดหลังจากที่เขตแดนมาถึงวัดไม่นาน"มากันแล้วเหรอจ๊ะ" กานดารออยู่ว่าคนที่ช่วยพับเหรียญรูปหงส์จะมาถึงเมื่อไร"แม่ผมตื่นเต้นมากไม่คิดว่าจะมีคนพับรูปนี้เป็น" แผ่นดินอธิบายให้ข้าวทิพย์ฟังว่าทำไมแม่ถึงพูดเหมือนรอเธออยู่ข้าวทิพย์ทำแค่ยิ้มบางๆ ให้ก่อนที่จะหยิบเหรียญและริบบิ้นในกระเป๋าออกมาวางที่โต๊ะ เพื่อจะเริ่มพับต่อ จังหวะที่เธอเอาเหรียญและริบบิ้นออกมามิ่งขวัญกับเขตแดนมองไปดูพอดี"อ๋อเหรียญพวกนี้เป็นเหรียญที่เอาไปพับนี่เอง" มิ่งขวัญพูดเบาๆ เพราะสงสัยว่าทำไมข้าวทิพย์ถึงพกเหรียญมาเยอะ พูดจบมิ่งขวัญก็หันมามองเขตแดนที่มองไปเช่นกัน