Semua Bab อ้อนรักหวานใจ: Bab 11 - Bab 20

เลิกงานแล้วภาคภูมิยังไม่ยอมพาแพรพลอยกลับไปส่งที่บ้าน แต่เขาพาเธอมายังคอนโดของเขาแทนโดยการอ้างว่าอยากทานอาหารฝีมือของเธอ ก่อนกลับคอนโดเขาจึงพาเธอแวะซื้อของสดเพื่อที่จะนำมาประกอบอาหารเย็น ภาคภูมิเข็นรถเข็นเดินตามร่างบางที่วันนี้รับหน้าที่เป็นแม่ครัว แพรพลอยหยิบโน่นจับนี่อย่างคล่องแคล่วเมื่อได้ของตามที่ต้องการแล้วภาคภูมิก็นำของทั้งหมดไปคิดเงิน และตรงกลับคอนโดทันที “พี่ภาคไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะค่ะ เดี๋ยวตรงนี้พลอยจัดการต่อเอง” แพรพลอยดุนหลังภาคภูมิให้ออกไปจากห้องครัวแต่กว่าจะออกไปได้เขาก็เรียกร้องจูบจากเธอชนิดที่ว่าถ้าไม่พอใจจะไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ เมื่อจูบจนพอใจเขาจึงปล่อยร่างบางในอ้อมแขนให้เป็นอิสระ “พี่อาบน้ำเสร็จแล้วจะมาช่วยนะคะ” ภาคภูมิขยิบตาให้แพรพลอยอย่างขี้เล่นก่อนจะเดินออกไปแต่โดยดี ภาคภูมิออกไปแล้วแพรพลอยก็หันมาเก็บของที่ซื้อมาให้เข้าที่เข้าทางก่อนจะนำผักและเนื้อสัตว์ที่จะใช้ทำอาหารมาล้างน้ำให้สะอาดก่อนจะเริ่มต้นหั่นและปรุงในลำดับต่อไป ภาคภูมิเองเมื่ออาบน้ำรับความสดชื่นแล้วก็เดินสูดกลิ่นหอมๆ ของอาหารที่ร่างบางกำลังสาละวนทำอยู่ในตอนนี้ ขายาวก้าวเข้าไปประชิดที่หลังบาง ก้มหน้าลงม

08.00 น. สองร่างต่างไซซ์นอนกอดเกยกันอยู่บนเตียงกว้าง วงแขนกอดเกี่ยวเอวคอดกิ่ว ขาพาดก่ายเรียวขาสวยประหนึ่งหมอนข้าง คนที่ลืมตาคนแรกคือเจ้าของอ้อมกอดอบอุ่น แววตาคู่คมมีแต่ความอ่อนโยนยามทอดมองคนหลับตาพริ้ม เรียวปากบางสวยแย้มน้อยๆ ทำชายหนุ่มอดที่จะยิ้มตามไม่ได้ เขาจูบแก้มนุ่ม สูดดมความหอมจากซอกคอขาวผ่อง ทุกสัมผัสเต็มไปด้วยความอย่างทะนุถนอม ใจจริงยังไม่อยากปลุกนางฟ้าให้ตื่น แต่มีธุระสำคัญที่ต้องไปด้วยกันจึงจำเป็นต้องปลุก แพรพลอยกำลังนอนหลับสบายรู้สึกเหมือนมีอะไรมาไต่อยู่แถวๆ บั้นท้ายจึงพยายามปัดออก แต่ปัดเท่าไหร่เจ้าตัวน่ารำคาญมันก็ไม่ไปสักทีเธอจึงส่งเสียงปรามเบาๆ คิ้วขมวดทั้งที่เปลือกตาบังปิดสนิท คนลงมือปลุกยิ่งนึกสนุกค่อยๆ เลิกชายเสื้อเชิ้ตที่ทูนหัวใส่นอน เผยให้เห็นความอวบอั๋น ตาคู่คมวาววับ ขยับกายลงไปจูบ และหอมด้วยใบหน้าระรื่น หญิงสาวฝืนลืมตาขึ้นมาเพราะรู้สึกแปลกๆ เปียกชื้น และร้อนผ่าว ความสงสัยเกิดขึ้นได้ไม่นานเมื่อพบว่าคนบางคนกำลังฟัดก้นเธอ เสียงหวานๆ จึงเแว้ดดุคนมักมากอย่างมีน้ำโห “พี่ภาค คนโรคจิต!” ดวงหน้าเรียวงอง้ำแดงก่ำ ขยับลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง โกยผ้าผ่มขึ้นมาปกปิดเรือนร่าง คล

ตกเย็นภาคภูมิก็มารับแพรพลอยไปอยู่กับเขาที่คอนโด แพรพลอยได้ให้สัญญากับคุณพ่อคุณแม่ว่าจะกลับมานอนที่บ้านบ่อยๆ ฝ่ายภาคภูมิก็นั่งยิ้มไม่หุบตั้งแต่ขับรถออกจากบ้านของแพรพลอย มือหนาก็คอยกอบกุมมือบางเอาไว้ขณะขับรถ “พี่ภาคขาเราจะแยกห้องกันนอนใช่ไหมคะ” แพรพลอยถามออกไปทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเขาไม่มีทางยอม แต่ก็ถามเผื่อได้เอาไว้ ภาคภูมิเหลือบมองหน้างามแวบหนึ่งอย่างยิ้มๆ รู้ทั้งรู้แต่ก็ยังจะถามนะน้องพลอย “น้องพลอยคิดว่าไงล่ะ” ภาคภูมิย้อนถามแพรพลอยที่กำลังนั่งเอียงข้างมองเขาตาแป๋ว ก่อนจะตอบสะบัดใส่เขา “ก็คิดว่าพี่ภาคคงไม่ยอม และก็คิดว่าพี่ภาคต้องจับพลอยกินแหงๆ พลอยพูดถูกไหมคะ”แพรพลอยหรี่ตาพูดอย่างรู้ทันคนเจ้าแผนการณ์ ที่ตอนนี้ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาลั่นรถเมื่อได้ฟังคำพูดของเธอ “ฮ่าๆ น้องพลอยนี่รู้ใจพี่ไปหมดซะทุกเรื่องเลย ถ้ารู้อย่างนั้นแล้วก็ยอมให้กินซะดีๆคนสวย พี่จะได้เป็นผัวขาของน้องพลอยอย่างเต็มรูปแบบไม่ใช่ครึ่งๆ กลางๆ แบบนี้” ภาคภูมิส่งสายตาวิบวับมาให้คนที่นั่งข้างเขา ทำอะไรมากไม่ได้เพราะกำลังขับรถอยู่ “ทำไมชอบพูดจาทะลึ่งตึงตังจังคะ ไม่คิดบ้างเหรอว่าพลอยจะอายมากแค่ไหน” แพรพลอยบิดหูคนพูดจาไม่

ภาคภูมิจับขาเรียวสวยที่หนีบแน่นกางออก ตาคมมองสำรวจร่างงดงามตรงหน้าอย่างหลงใหล ริมฝีปากแดงเข้มพรมจูบขาเรียวสวยทั้งสองข้าง ก่อนจะใช้มือใหญ่ลูบไล้กุหลาบงามอย่างแผ่วเบา แพรพลอยสะดุ้ง พยายามจะหนีบขาไว้ แต่ก็โดนมือหนาล็อกเอาไว้ ร่างสูงเลื่อนตัวลงนอนกลางหว่างขาขาว ค่อยๆ ก้มหน้าลงจูบลงหอมทั่วกุหลาบสาว “อือ พี่ภาคขาพลอยเสียว” แพรพลอยนอนครวญครางเสียงหวาน บิดตัวเร่าๆ “เมียจ๋า ครางหวานจัง ผัวขาช๊อบชอบ” ภาคภูมิพูดเสียงอู้อี้ชิดกุหลาบสีชมพูสดที่ตอนนี้มีน้ำหวานไหลเยิ้มออกมาให้เขาได้ชิม ตั้งแต่เขาเริ่มได้ปลดปล่อยความต้องการทางธรรมชาติกับหญิงสาวคนอื่นๆ ไม่เคยมีใครที่เขาทำแบบนี้มาก่อน เพราะเขาไม่สามารถทำแบบนี้กับคนที่ไม่ได้รักได้ แต่แพรพลอยคือคนที่เขารักและเธอก็คือข้อยกเว้นทุกอย่างสำหรับเขา“อืออออ หยุดเถอะคะจะขาดใจแล้ว” แพรพลอยจิกเล็บลงบนบ่ากว้างระบายความเสียวซ่าน ขาเรียวสวยก็หนีบใบหน้าหล่อคมไว้แน่น “อืมม บอกให้พี่พอแต่ขาเมียจ๋านี่หนีบหน้าพี่แน่นเลยนะคนดี” ภาคภูมิพูดเสียงอู้อี้ “ก็มันเสียว!” แพรพลอยพูดเสียงสะบัด ภาคภูมิละใบหน้าออกจากกุหลาบงามเคลื่อนตัวขึ้นมาทาบทับร่างบางที่นอนมองเขาด้วยดวงตาหวาน

“น้องพลอยฟังนะคะ พี่อยากมีลูกอยากสร้างครอบครัวที่อบอุ่นอยากมีลูกหน้าตาเหมือนเราสองคน น้องพลอยคงไม่ปล่อยให้สิ่งที่พี่ตั้งใจทำลงไปต้องศูนย์เปล่าด้วยการให้พี่ป้องกัน หรือน้องพลอยทานยาคุมหรอกนะ” ภาคภูมิจับไหล่บางแน่น พูดเสียงจริงจังแต่แพรพลอยก็ยังอ้อนขอให้เขาประวิงเวลาอยู่ดี “พลอยขอเวลาได้ไหมคะ ขอให้เราได้ใช้ชีวิตกันแบบสองคนก่อนแล้วเราค่อยมีลูกกันนะคะนะคะผัวขา” แพรพลอยโผกอดคนตัวโต เรียวแขนสวยโอบไปที่รอบคอแกร่ง ใบหน้างามซบอยู่ที่ไหล่หนาอย่างออดอ้อน “นี่พี่ต้องยอมอีกแล้วใช่ไหมคะ ก็ได้พี่จะให้เวลา แต่ถึงแค่น้องพลอยรับปริญญาเท่านั้นนะหลังจากนั้นเราจะแต่งงาน และมีลูกกันทันที” ครั้งนี้เขาจะไม่ยอมใจอ่อนอีกแล้วส่วนแพรพลอยก็พยักหน้ารับแต่โดยดีโดยไม่มีข้อแม้อีก ช่วงเวลาที่อาบน้ำภาคภูมิไม่ได้ทำอะไรแพรพลอยมากไปกว่าจับจูบลูบไล้ เพราะเห็นว่าร่างกายเมียยังไม่พร้อม กุหลาบงามยังบวมแดง เขาเลยต้องอดทนอดกลั้น ออกจากห้องน้ำก็พากันไปแต่งตัว มีมือแกร่งคอยประคับประคองทำทุกอย่างให้คนถูกสูบแรงจึงแทบไม่ต้องทำอะไรเองเลย “น้องพลอยหิวยังคะ” ภาคภูมิเดินโอบเอวบางออกมาจากห้องนอนพาแพรพลอยไปนั่งบนโซฟาในห้องนั่งเล่นเปิ