Semua Bab อ้อนรักหวานใจ: Bab 21 - Bab 30

ครืดๆ เสียงโทรศัพท์สั่นทำให้ภาคภูมิรู้สึกตัวจำต้องลืมตาขึ้นมาอย่างไม่เต็มใจแอบคาดโทษคนที่โทรมารบกวนเวลานอนของเขาและแพรพลอยที่กำลังนอนกกกอดกันภายใต้ผ้านวมผืนหนาอย่างสบาย ภาคภูมิเอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์เพื่อดูว่าใครโทรมาแต่เช้า เมื่อเห็นว่าใครจึงรับสายทันทีแต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยคนตัวเล็กออกจากอ้อมกอดอบอุ่นกอดรัดเอวคอดไว้แน่น แพรพลอยขยับพลิกตัวออกจากอ้อมกอดอุ่นอย่างรำคาญแต่ภาคภูมิก็ตามเข้ามาประกบชิดที่แผ่นหลังนวลเนียนพรมจูบไปทั่วแผ่นหลังขาวนวลที่โผล่พ้นออกมาจากผ้านวมผืนหนาที่ตอนนี้ร่นลงไปกองอยู่ที่สะโพกงามงอนของแพรพลอยแล้ว “ว่าไงไอ้คุณวินเซนต์โทรมาทำไมแต่เช้าวะถ้าไม่สำคัญละน่าดู” ภาคภูมิรับสายเพื่อนยิ้มๆ ก่อนจะมองแพรพลอยด้วยสายตาอ่อนโยนคนซี้เซาที่ขยับตัวนอนคว่ำหน้าซุกซบใบหน้าสวยกับหมอนนุ่มใบโต จมูกโด่งคมสันของภาคภูมิก้มลงสูดดมที่ผมหอมมือข้างที่ว่างก็ฟอนเฟ้นสะโพกงามอย่างหลงใหล บทรักที่เขาตั้งใจมอบให้เมียรักเมื่อคืนนี้มันทำให้เขามีความสุขมากจนแทบจะทะลักออกมาเมียเขาหอมหวานเสียขนาดนี้กินเท่าไหร่ก็ไม่อิ่มกว่าเขาจะปล่อยให้เมียคนสวยนอนก็ปาเข้าไปเกือบสว่าง “ฉันโทรมาย้ำแกว่าวันนี้เรามีนัดกันที่ไร

“อือ ไม่เอาถ่ายรูปในห้องกับพี่นี่แหละไว้ค่อยออกไปตอนนี้พี่ง่วงมากมานอนกอดกันดีกว่าคนดี” ภาคภูมิฉุดมือแพรพลอยจนล้มลงทับตัวเขาอีกรอบขาแข็งแรงเกี่ยวก่ายเอาไว้ที่ขาเรียวสวยเพื่อกักตัวไม่ให้แพรพลอยหนีไปไหนได้ “แต่พลอยไม่ง่วงถ้าพี่ภาคง่วงก็นอนไปคนเดียวสิพลอยจะลงไปเดินเล่น” แพรพลอยทำหน้ากระเง้ากระงอดอย่างไม่พอใจคนไม่ง่วงยังจะมาบังคับให้นอนอีกมาในที่ที่บรรยากาศดีแถมวิวสวยแบบนี้ยังจะให้อยู่แต่ในห้องอีก“ไม่ได้ผัวอยู่ไหนเมียก็ต้องอยู่นั่นพี่ไม่ยอมปล่อยให้เมียตัวเองไปไหนมาไหนคนเดียวเด็ดขาด” ภาคภูมิหลับตาซุกใบหน้าหล่อเข้าที่ซอกคอหอมกรุ่น “ทำไมต้องเผด็จการด้วย” แพรพลอยพูดอย่างแง่งอนปากบางสวยบ่นขมุบขมิบเมื่อโดนขัดใจ “ถ้าไม่นอนพี่จะชวนออกกำลังกายนะ” เมื่อโดนขู่ว่าจะชวนออกกำลังกายแพรพลอยเลยเงียบเสียงลงมองคนที่หลับตาซุกหน้าที่ซอกคอของเธออย่างหมันไส้ก่อนจะข่มตาลงนอนจนหลับไปในที่สุด “ไอภาคคงไม่พาน้องพลอยออกมาจากห้องจนกว่าจะเย็นนั่นละเชื่อเหอะ” บดินทร์พูดขึ้นอย่างยิ้มๆ เล่นหายเข้าห้องไปนานขนาดนี้คงไม่ออกมาแล้วแหละป่านนี้คงจะนอนกอดเมียสบายใจไปแล้ว “คนติดเมียก็เงี้ยช่างมันเหอะงั้นวันนี้คนโสดอย่างพวกเร

ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกแพรพลอยจึงลืมตาขึ้นมาด้วยความเกียจคร้าน พลางขยับกายลุกขึ้นมานั่ง บิดตัวขับไล่ความปวดเมื่อย เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ดึกมาก เพราะกว่าสามีจอมหื่นจะปล่อยให้นอนก็ล่วงเลยเข้าสู่เช้าวันใหม่ไปหลายชั่วโมงแล้ว ว่าแต่สามีเธอหายไปไหนกัน ปกติเขาจะต้องนอนกอดเธอตลอด ไม่เคยปล่อยให้เธอต้องนอนคนเดียวเลยตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา มีครั้งนี้ครั้งแรกที่ตื่นขึ้นมาแล้วไม่เห็นหน้าหล่อๆ ของสามี หรือว่าเขาจะลงไปคุยกับเพื่อนๆ ภาคภูมิกำลังยืนคุยโทรศัพท์บริเวณสถานที่จัดงานปาร์ตี้เมื่อคืนด้วยสีหน้าไม่ค่อยสบอารมณ์ วันนี้เขาตั้งใจจะพาเมียไปเที่ยวแต่ก็มีเหตุให้ต้องพับโครงการเก็บก่อน เนื่องจากหุ้นส่วนชาวต่างชาติโทรให้บินด่วนไปประชุมสำคัญร่วมกับผู้ถือหุ้นรายอื่นๆ ที่เขาร่วมลงทุนเกี่ยวกับธุรกิจโรงแรมระดับเจ็ดดาวในอเมริกา หลังจากวางสายเขาก็เดินกลับขึ้นห้องเพื่อจะบอกแผนที่ต้องเปลี่ยนกะทันหัน “น้องพลอยขา” เดินมาอ้อนสวมกอดเมียที่กำลังนั่งแต่งหน้า “ขา ทำไมวันนี้ตื่นไวจังคะ” สบตากับคนขี้อ้อนในกระจก เขาซบหน้าที่ไหล่เธอ “มีเรื่องอะไรหรือเปล่า” “วันนี้พี่คงพาเมียจ๋าไปเที่ยวไม่ได้แล้วค่ะ เพราะพี่มีงานด่วนต้องบินไ

หลังจากมาภูเก็ตได้หนึ่งวันซินดี้ และพริบพราวก็ตามมาสมทบเนื่องจากแพรพลอยได้โทรชวนให้มาเที่ยวด้วยกัน ซึ่งคุณพ่อคุณแม่ทั้งสี่ท่านก็เห็นดีด้วยที่จะมีเพื่อนๆ เธอมา Paradise Villa @ Phuket เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ก็กำลังนั่งคุยกันอยู่ที่เตียงผ้าใบริมทะเล“วิลล่าของสามีแกนี่สวยจริงๆ ฉันมาที่นี่บ่อย แต่ไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งเพื่อนของฉันจะได้เป็นนายหญิงของที่นี่และที่อื่นๆ อีกมากมายของเครือ Paradise ฉันล่ะอยากจะเกิดเป็นแกจริงๆ นังชะนี” ซินดี้จีบปากจีบคอพูด“แกนี่พูดไม่หยุดเลยนะตั้งแต่มาถึงเนี่ย หูพวกฉันจะดับอยู่แล้ว” พริบพราวบ่นอย่างไม่จริงจังเท่าไหร่“ยัยพลอยยังไม่ว่าอะไรฉันเลย ว่าแต่มันหัวเราะกับเราสองคนรึป่าวเห็นกดแต่โทรศัพท์ สงสัยคุยกับผัวสุดหล่อของมันแน่เลย” ซินดี้พูดอย่างหมั่นไส้ ขนาดแกล้งว่านะยังไม่ยอมตอบโต้เลย“มัวแต่อิจฉาแกก็หาเอาสักคนสิ” พริบพราวพยักเพยิดไปยังชาวต่างชาติหล่อล่ำที่เดินผ่านไปมาบริเวณชายหาด“ฉันก็ว่างั้นแหละ กะว่าจะลองอ่อยดูเผื่อได้” ซินดี้มองตามฝรั่งหนุ่มหล่อที่เพิ่งเดินผ่านไปตาละห้อย“เช็ดน้ำลายหน่อยย่ะ เดี๋ยวมาเปื้อนพื้นวิลล่าสามีฉัน” แพรพลอยที่ละสายตาออกจากโทรศั

“ฉันว่าเราไปเที่ยวกันเถอะ ยัยพลอยคงไม่อยากให้เราขัดจังหวะ” พริบพราวพูดขึ้นหลังจากที่เธอ และซินดี้เห็นฉากสวีทหวานของเพื่อนตอนแรกพวกเธอตั้งใจจะมาชวนแพรพลอยไปเดินเที่ยวในเมือง แต่ตอนนี้ไม่ต้องชวนแล้วแหละ เพราะเจ้าของคงไม่ยอมปล่อยตัวง่ายๆ ไว้ค่อยโทรบอกทีหลัง ไม่อยากจะขัดจังหวะเวลาส่วนตัวของคู่รัก“อือ ไปกันเถอะ ยัยพลอยผัวมาก็ทิ้งเพื่อนเลย” ซินดี้บ่นเพื่อนรักแกมหยอกก่อนจะเดินควงแขนไปกับพริบพราวหลังจากที่มอบจูบหวานล้ำให้คนที่อยู่บริเวณชายหาดได้ตาร้อนผ่าวกันแล้วภาคภูมิก็จัดการอุ้มร่างบางของเมียรักกลับห้องพักส่วนตัวของเขาทันที ซึ่งอยู่ในสัดส่วนที่เป็นส่วนตัว แขกที่มาพักไม่สามารถเข้ามาได้ ไม่ต้องกลัวว่าจะมีใครมาวุ่นวาย มาถึงห้องภาคภูมิก็ตรงดิ่งไปที่เตียงกว้าง วางร่างงามลงบนที่นอนหนานุ่ม โถมกายทาบทับเอาไว้ทั้งตัว“ถ้าเมื่อเช้าพลอยไม่ได้อ่านข้อความของพี่ภาคคงจะเป็นห่วงอยู่อย่างนั้นแหละ” แพรพลอยลูบหลังคนตัวโตที่นอนทับเธออยู่“ที่บอกว่ายุ่งพี่โกหกน่ะ อยากจะกลับมาเซอร์ไพรส์เมียจ๋าที่นี่ ขอโทษนะคะที่ทำให้เป็นห่วง” ภาคภูมิพูดอย่างรู้สึกผิด ใบหน้าหล่อคมสูดดมความหอมอยู่ที่ซอกคอขาวผ่องเข้าปอดอย่างแสนคิ