All Chapters of อ้อนรักหวานใจ: Chapter 61 - Chapter 67

มาถึงโรงพยาบาลแพรพลอยก็ถูกเข็นไปที่ห้องคลอดทันที โดยมีภาคภูมิตามไปติดๆ เขาจะเข้าไปในห้องคลอดด้วย พยาบาลจึงให้เขาไปฆ่าเชื้อก่อนที่จะเข้าไปได้ เพราะห้องคลอดจะต้องสะอาดปลอดเชื้อ เมื่อเข้ามาก็เห็นว่าแพรพลอยนอนอยู่บนเตียงเตรียมพร้อมที่จะคลอดแล้ว “พี่จะอยู่ข้างๆ น้องพลอยนะไม่ต้องกลัว” ภาคภูมิบีบมือนุ่มแน่น “ค่ะ” แพรพลอยสบตากับภาคภูมิ “คุณแม่พร้อมนะครับ” แพรพลอยพยักหน้าให้คุณหมอ และสูดลมหายใจเข้าปอดเต็มที่ “งั้นเบ่งเลยค่ะ” “อื้อ อื้อ” แพรพลอยเบ่งสุดแรง ใบหน้าสวยมีเหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้า มือบางบีบมือหนาแน่น ภาคภูมิบีบมือนุ่มแนบแน่น ใบหน้าคมลุ้นระทึกอยู่ตลอดเวลา เขาอยากจะเจ็บแทนเมียจะแย่แต่มันทำไม่ได้ เขาได้แค่ยืนให้กำลังใจเมียเท่านั้น “น้องพลอยพยายามเบ่งหน่อยนะคนดี” ภาคภูมิกระซิบชิดใบหูบาง “อื้อออ” “เห็นหัวเด็กแล้วครับ อีกครั้งเดียวครับคุณแม่” “อื้อออ” “อุแว้ อุแว้” “ออกแล้วครับ เด็กผู้ชาย ยินดีด้วยนะครับคุณพ่อคุณแม่ ลูกชายแข็งแรงครบสามสิบสองประการทุกอย่างครับ” คุณหมออุ้มเด็กทารกแรกเกิดตัวแดง ก่อนจะส่งเด็กน้อยให้พยาบาลนำไปอาบน้ำทำความสะอาดร่างกาย “ลูกพ่อ น้องพลอยลูกชายของเรา” ภาคภ

หลังจากลูกชายตัวน้อยกินนมจนอิ่ม พาเดินเล่นได้ไม่นานก็สิ้นฤทธิ์หลับคาอ้อมอกของผู้เป็นแม่ แพรพลอยก็อุ้มเจ้าตัวน้อยที่หลับตาพริ้มไปนอนในเปลสำหรับเด็กที่อยู่ใกล้ๆ กับเตียงหลังใหญ่ จุมพิตกระหม่อมบอบบาง สองแก้มนุ่มหอมกลิ่นนมซ้ำๆ แล้วตัดใจผละออก เพราะกลัวจะรบกวนการนอนของลูก จัดผ้าห่ม ดูแลความเรียบแล้ว ไกวเปลแกว่งเบาๆ รอยยิ้มตรงมุมปากผุดขึ้นทีละน้อย ให้นั่งมองอย่างนี้ทั้งวันเธอก็ไม่เบื่อ มันเป็นความสุขที่เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม ช่วงเวลานี้มันมีค่ามากสำหรับแม่คนหนึ่ง อยากเก็บเกี่ยวทุกช่วงเวลาของลูกเอาไว้ให้ได้มากที่สุด ซึ่งความคิดนี้ไม่ได้แตกต่างจากคุณพ่อผู้เห่อลูกแม้แต่น้อย รายนั้นนอกจากจะติดลูกมากแล้วยังหวงลูกมากอีกต่างหาก ใครขออุ้มก็ยาก อ้างเหตุผลล้านแปดจนบางทีเธอยังหมั่นไส้ แต่มันก็เป็นมุมน่ารักๆ ที่เธอชอบมากๆ เหมือนกัน “แม่รักน้องวินจังเลยลูก หลับฝันดีนะครับ” บอกรักลูกเสียงหวานระหว่างไกลเปล หากเป็นวันอื่นคนที่จะยืนทำหน้าที่ตรงนี้จะเป็นคุณพ่อตัวโต แต่ในวันนี้เขาติดคุยงานกับลูกน้องคนสนิทเธอเลยทำหน้าที่แทน ไม่รู้ว่าจะเสร็จกี่โมงเพราะนี่ก็จะสี่ทุ่มเข้าไปแล้ว แต่คุยในบ้านตัวเองไม่มีอะไรต้องห่วง

บรรยากาศภายในห้องนอนใหญ่ยังคงเงียบสงบ คนเพิ่งตื่นจึงยิ้มกริ่ม ค่อยๆ ขยับตัวลุกให้เบาที่สุด เห็นว่าเมียรักยังนอนหลับสนิทไม่ต่างจากลูกรอยยิ้มยิ่งขยายกว้าง มือแกร่งช้อนอุ้มร่างเล็กจ้อยเข้าสู่วงแขน ย้ายไปนอนในเปล ให้ลูกนอนด้วยไม่ได้เพราะเขามีแผนการง้อเมียที่ต้องใช้พื้นที่ บอกรักพลางจุมพิตกระหม่อมบางของน้องวินหลังจัดท่า ห่มผ้าให้ลูก กลับมาขึ้นเตียง นอนตะแคง เท้าแขนมองใบหน้าเนียนด้วยสายตาอ่อนโยนระคนเจ้าเล่ห์ ยื่นนิ้วเขี่ยแก้ม “พี่จะง้อน้องพลอยแล้วนะคะ อนุญาตให้พี่ง้อนะคนสวย พี่ไม่อยากให้เราโกรธกันนาน ไม่สิ ต้องบอกว่าพี่ไม่อยากให้น้องพลอยโกรธพี่นาน นอนคนเดียวมันหนาว ไม่อุ่นเท่าที่เรานอนกอดกัน” พึมพำคนเดียว เสียงดังก็กลัวเมียจะตื่นก่อนลงมือง้อ ฝ่ามือใหญ่เคล้นคลึงสะโพกผายที่อยู่ภายใต้ผ้าห่ม ค่อยๆ ไต่ระดับ คว้าหมับเข้าที่เต้าอวบ “คิดจะลักหลับพลอยเหรอคะพี่ภาค” ถามทั้งที่ยังหลับตา เธอรู้สึกตัวตั้งแต่เขาพึมพำคนเดียวแล้ว ขออนุญาตกับคนหลับเพื่อง้อ ฟังแล้วมันน่าบีบคอนัก คิดได้ยังไงก็ไม่รู้ เอาจริงๆ ก็เดาออกว่าจะต้องมาในรูปแบบนี้ “อา ตื่นแล้วเหรอคะคนสวย” คนเจ้าแผนการถามอ้อนเสียงอ่อยๆ แต่มือยังไม่หย

“น้องวินต้องดีใจอยู่แล้วล่ะค่ะที่กำลังจะได้เป็นพี่ชายคนโต และพลอยคิดว่าไม่ใช่แค่ลูกที่ดีใจเท่านั้นนะคะ คุณปู่ คุณย่า คุณตา คุณยายก็ด้วย แต่พลอยจะยังไม่บอกใครจนกว่าจะได้รับผลการยืนยันอย่างเป็นทางการจากคุณหมอ พี่ภาคเห็นด้วยไหมคะ” “ครับ” เมียว่ายังไงเขาก็ว่าตามนั้น “ค้าบ” น้องวินปล่อยเต้าพูดตามพ่ออย่างไร้เดียงสาก่อนจะเอากลับเข้าปากใหม่ “น้องวินก็สัญญาด้วยเหรอครับ ดีจัง” แพรพลอยยิ้มหัวเราะด้วยความเอ็นดู บรรยากาศในการเล่นน้ำของสองคนพ่อลูกเป็นไปอย่างสนุกสนานครื้นเครง เสียงหัวเราะดังสอดประสานมีให้ได้ยินตลอด แพรพลอยเดินมาดูจึงอดที่จะยิ้มตามไม่ได้ เธอไปตรวจที่โรงพยาบาลมาแล้วซึ่งผลที่ออกามาก็เป็นไปตามนั้น เธอกำลังตั้งครรภ์ลูกคนที่สอง ทุกคนที่ทราบข่าวต่างแสดงความยินดีที่มีเบบี๋ ตอนน้องวินว่าเห่อกันมากแล้ว ท้องนี้ก็ยังเหมือนเดิมเป๊ะ และคนที่หนักสุดก็ไม่พ้นพ่อของลูกอีกตามเคย “แม่ แม่มา” น้องวินดีใจที่เห็นแม่เดินมาหา กระเด้งตัวบนเป็ดยาง “เล่นน้ำสนุกไหมครับ” ดวงตาอ่อนโยนมองลูกชายด้วยความเอ็นดู ฉะหนุกค้าบ” “เปลี่ยนใจลงมาเล่นด้วยกันไหมจ๊ะ” ภาคภูมิลอยคอดูแลลูกอย่างใกล้ชิด “ไม่ค่ะ อยากนั่งดูมา