All Chapters of Her Billionaire Babymaker Is Her Ex-husband's Brother: Chapter 141 - Chapter 150

“Uncle is smart, wifey. He would let Henry believe that he is smarter than him. But little did he know, na ang perang pinagmamalaki niya sa mga bank accounts na hawak niya ngayon will not stay with him for long. Uncle would kill him after he finds a way to escape his sins from us. At kung hindi man siya magtagumpay sa plano niyang itakas ang pera. Idadawit niya si Henry, at hindi lang basta idadawit—Henry will take the full blame for everything dahil sa bank accounts niya nakalagak ang milyon-milyong pera,” paliwanag niya sa akin. Bahagya akong napanganga at tila hindi makapagsalita bago ko naisipang humugot ng malalim na hininga. Kung ano man ang nasa isip ni Sire ngayon, mukhang iyon nga ang plano ni Elidio, ang magkaroon siya ng shield na sasalo sa lahat ng kanyang kalokohan. At walang iba kundi si Henry. Naisipan kong ipatong ang isang kamay ko sa kanya, ramdam ang mahigpit niyang pagkakahawak sa aking kamay. “Okay. Naiintindihan ko na. So, if they’re teaming up para makatak

**Sire** “Kumusta po ang iyong pakiramdam, Lolo? Naninikip pa ba ang dibdib mo?” tanong ni Sunshine nang magising na siya. Mahigit isang oras siyang natulog; ngayon lang siya nagising. Inilibot ni Lolo ang paningin niya na parang may hinahanap. Una niyang naitutok ang paningin kay Sunshine na nakatayo sa uluhan niya, sunod kay Sarah na nakaupo sa paanan ng kama. Nang ibaling niya ang tingin sa akin ay saka lamang siya nagsalita. “Si Elise? Bakit hindi mo siya kasama?” mahinang tanong niya. Nagkatinginan kami ni Sarah. “Naiwan siya sa Varatti. Ako lang ang pinapunta niya rito,” tugon ko. Mabilis siyang gumalaw sa kinahihigaan. “Lo, huwag ka munang bumangon,” sambit ni Sunshine, pero hindi nagpapigil si Lolo; bagkus, nagpumilit siyang napaupo sa hospital bed. “Bakit mo siya iniwan, Sire?” agarang tanong niya sa akin, seryoso at mabigat ang boses. Bigla akong dinapuan ng kaba dahil sa paraan ng tanong at sa tingin niya sa akin. “B-Bakit naman po hindi? Hindi po ba dapat?” sagot ko

“Continue the torture! Huwag iyan titigilan hangga’t hindi nagsasalita,” muling utos ni Catherine sa tauhan. Muli nanginig si Henry at napahiyaw.Naibaling ko naman ang tingin kay Elidio nang may tumawag sa cellphone niya.“Sagutin ko lang ito,” paalam niya at mabilis siyang naglakad palabas ng warehouse.“Did you enjoy watching your idiot husband being tortured to death, Elise?” nakangiting tanong ni Catherine sa akin.Muli akong napalingon kay Henry. Halata na ang kanyang panghihina; parang hindi na niya nga kaya pang iangat ang ulo dahil sa natamong kuryente sa buong katawan niya.Kahit galit ako sa kanya, kahit kinamumuhian ko siya, I am not wishing to see him like this, being tortured with a stun gun. Hindi ko maiwasang makaramdam ng awa para sa kanya.“Can you stop torturing him? Mamamatay siya sa ginagawa ninyo. At mukhang hindi niyo siya mapipilit sa gusto ninyo,” sabi ko bago ko siya binalingan ng tingin. Muli siyang napangiti, isang matamis na ngiti.“Kaya nga kita pina-kidn

**Yeon Na** 3 YEARS LATER... “Wena, can you send this to the CEO’s office,” utos ko sa assistant kong si Rowena habang iniabot ko sa kanya ang weekly operational report (the compiled file of activities and updates covering the whole week of the CEO’s absence during his one-week business trip to Malaysia). For that period, I acted as the CEO, temporarily overseeing the company’s operations. “Wala pa po sa opisina si Sir, Ma’am,” ani Rowena. “Ah, nasa meeting room pa ba siya?” tanong ko habang napatingin ako sa orasan. Malapit na ang lunch break pero hindi pa rin tapos ang client meeting niya. Binawi ko na lamang ang folder mula sa kanya. “Sige, ako na lang ang mag-aabot nito sa kanya,” ani ko na lang. Napatango siya bago bumalik sa kanyang pwesto. Napasandal ako sa swivel chair at inilibot ang paningin sa loob ng opisina ko. Mag-iisang taon na akong nanunungkulan as Executive Vice President here in Vemeer. Ako ang ipinalit ni Sire kay Natasha. Magda-dalawang taon na rin mula nan

**Yeon Na**Pagkauwi namin sa bahay—sarili naming bahay, hindi kalayuan sa mansiyon ng mga Vemeer ay nauna na akong bumaba ng van dahil si Sire ay may kausap pa ulit na kliyente sa loob. Sapo ko pa ang ulo ko dahil ramdam ko na ang kirot ng pagod sa buong araw na pagtatrabaho.Pagkapasok ko sa loob, agad kong napansin ang bagong hire na katulong namin—si Helen.“Oh, Helen, what's the problem?” mabilis kong tanong nang makita ko siyang nasa sala, may hawak na bag at may malaking maleta sa tabi. Kita ko agad ang pamamaga ng mata niya, mukhang umiiyak siya bago pa ako dumating.“Ma'am, hindi ko na po talaga kayang mag-stay rito. Hindi ko na po kayang bantayan ang tatlong bata,” ani Helen, bakas sa mukha niya ang sukong-suko na siya sa kakulitan ng tatlo. Nanginginig pa ang boses niya, parang ilang beses na siyang nagtitimpi pero ngayong gabi, sumuko na siya.“Pero, Helen... kakapasok mo lang last week, tapos aalis ka na kaagad,” ani ko sa mahinahong tinig.Siya na ang pampitong yaya nami