บททั้งหมดของ Her Billionaire Babymaker Is Her Ex-husband's Brother: บทที่ 51 - บทที่ 60

Pagkapasok ko sa loob, agad akong sinalubong ng nakahilerang mga katulong na nakasuot ng puting uniporme, pawang maayos at disente ang ayos. “Good evening, señorita,” bati nila nang sabay-sabay, sabay yuko. Para akong biglang napako sa kinatatayuan ko. Nakaramdam ako ng hiya at tila naiilang sa ganoong klaseng pagtanggap. Hindi ko kasi nakasanayang may bumabati sa akin nang ganoon, lalo na nang may respeto at sabayang pagyuko. “You’re finally here,” ani Tiya habang pababa sa magarang hagdan, bawat hakbang niya ay may bigat at karangyaan. Nilapitan niya ako at mahigpit na niyakap. Halos hindi ako makagalaw, natulala pa rin sa lahat ng nangyayari. Hindi ko akalain na mayaman pala ang totoo kong ama. Buong akala ko, may pagmamay-ari lamang siyang mga lupain sa probinsiya, tipikal na pamana mula sa angkan. Pero hindi ko akalain na may tinatago pala siyang karangyaan. Siguradong ito ang dahilan kung bakit pinagkaisahan ako ng mga taong kumupkop sa akin. Para maagaw nila ang karapatan k

**Sire** Napatingin ako sa screen ng phone ko. Muntik ko na itong mabato sa sahig dahil sa inis. Kahapon pa ako, tawag nang tawag kay Yeon Na pero hindi ko siya makontak. Parang binlock niya ang number ko. Naiinis akong napaupo sa swivel chair at walang alinlangan na isinara ang folder na naglalaman ng kanyang resignation letter. Umalis siya kahapon para pumasok sa trabaho, tapos hindi na siya bumalik sa condo. Labis ang pag-aalala ko dahil hindi ko siya matawagan, muntik na akong tumawag sa mga pulis para ideklara siyang nawawala. Pero noong may ipinasa sa aking video ang security personnel mula sa CCTV footage, nakita kong sumakay siya sa isang itim na kotse, bitbit ang lahat ng kanyang gamit na dati ay iniiwan lang niya sa opisina. Kaya pumasok sa isip ko na baka iniwan niya na nga ako nang walang paalam, mabilis kong sinilip ang kanyang wardrobe. Doon ko napansin na wala na ang iba niyang mga damit. Hindi talaga ako makapaniwala na nagawa niyang magligpit nang hindi ko napansin

**Yeon Na** Tahimik akong nakikinig sa kwento ni Tiya Christma habang nakahiga pa rin ako sa kama. Kagigising ko lang. Hindi ako masyadong nakatulog kagabi dahil sa mga iniisip ko. Napatingin ako kay Tiya. Bahagya kasi siyang napabuntong-hininga bago sumimsim ng kape. Parang sinusukat niya kung paano niya ilalahad sa akin ang kasunod, kaya nagkaroon ng ilang segundong katahimikan sa pagitan namin. Pagkatapos, nagpatuloy siya. Mahaba ang kanyang naging paliwanag. Ipinaliwanag niya sa akin ang lahat kung bakit mas pinili na lamang ni Dad na magpadala ng pera kaysa dalawin ako nang paulit-ulit, dahil natatakot siyang malaman ng kanyang legal na asawa kung saan ako naroroon. At nakarating kami sa parte kung bakit nagpanggap na bulag si Daddy. “Noong namayagpag ang negosyo ng iyong ama sa ibang bansa, dumami ang kanyang koneksiyon at lumaki ang kanyang kita. Doon nagsimulang uminit ang mata ni Viviana at ng mga magulang nito sa kanyang yaman. Ang gusto nila ay lahat ng ari-arian a

**Third Person POV** “Grabe, ang laki ng bahay na ito,” ani Emelaine, manghang-mangha sa tanawin. Ganoon din si Elaine na tila hindi makapaniwala sa nakikita. Nasa labas pa lamang sila ng gate, ngunit para bang nalulula na sila sa ganda ng mansiyon. Kaagad na lumapit ang isang katulong upang pagbuksan sila ng gate. Nakasuot ito ng simpleng uniporme na kulay itim at puti, bakas sa mukha ang pag-aalangan. “Ba’t ang tagal mong buksan? Kanina pa kami naghihintay. Wala ba kayong security guard rito?” agarang reklamo ni Emelaine, sabay irap. “May sakit po ang security guard na karaniwang nagbabantay sa gate, at ang kapalit niya ay hindi nakapasok ngayong araw, kaya nagkaroon po ng pagkaantala,” mahinahong paliwanag ng katulong, halatang nagsisikap na maging mahinahon sa kabila ng agarang reklamo. “Ipapasok namin ang kotse namin. Paki-bukas ng malaking gate,” utos ni Elaine, nakataas pa ang kilay. “Opo,” magalang na tugon ng katulong saka mabilis na binuksan ang higanteng gate. “Hold

“Matagal na,” saad ni Conrado sa mababang tinig bago ibinaling ang tingin sa mag-asawa. Halata sa kanilang mga mata ang pagkabigla at pagka-tulala nang marinig ang sinabi niya. Naisipan ni Conrado na lagpasan si Elaine at nilapitan sina Cesario at Emelaine, bitbit ang kanyang tungkod. “Kumusta, Cesario at Emelaine. Napakagwapong bata naman ng inyong dala,” ani Conrado habang mahinahong hinawakan ang maliit na kamay ng batang lalaki. “Gina, pakikuha naman itong tungkod. Pakitago sa kwarto ko,” tawag niya kay Gina, na agad namang lumapit at maingat na inabot ang tungkod. “K-Kailan ka pa nakakakita, Conrad?” utal na tanong ni Cesario, bakas ang kaba sa kanyang boses at ang mga mata ay umiikot-ikot sa paligid, tila sinusukat ang sitwasyon. “Simula pagkabata, Cesario,” sagot niya bago naisipang maupo sa sofa. Maayos siyang umupo, sumandal, at nakadekwatro ang mga hita. Sumenyas siya sa isang katulong, na kaagad namang lumapit bitbit ang vintage tobacco pipe na may brass engravi