Lahat ng Kabanata ng Her Billionaire Babymaker Is Her Ex-husband's Brother: Kabanata 71 - Kabanata 80

**Sire** “Did you see your ex-secretary? How cheap, dahil sa flower shop na lang siya nagtatrabaho,” ani Catherine habang nasa biyahe na kami patungo sa memorial park. Nakiusap siya sa akin na samahan ko raw siyang dalawin ang kanyang lolo. Dahil sa the same memorial park lang naman nakalibing ang lolo niya at lola ko, sinamahan ko na lang siya. Habang nagda-drive ako, pasulyap-sulyap siya sa salamin as if checking kung paano ako magre-react sa sinabi niya. Hindi ko talaga inaakala na makikita ko si Yeon Na sa flower shop na iyon. Gusto ko sana siyang kausapin kanina pero bigla na lang siyang nagtago, at isa pa, kasama ko rin si Catherine, kaya wala rin akong nagawa kundi ang tumunganga na lang sa tabi ng fianceé ko. “Can we not talk about her, Cathy?” request ko, matabang ang boses. Hindi ko kayang magpanggap na okay lang ako, knowing na ilang minuto lang ang nakalipas, nagtagpo ulit ang mga mata namin ni Yeon Na. It’s been two months since nag-resign siya sa kompanya ko, at dala

Kahit anong pagpupumiglas ko, mas lalo lamang niyang ipinagduldulan ang kanyang sarili sa akin. At nang binitawan niya ang aking mga labi, mabilis niyang hinablot ang aking damit at inis iyong pinunit. Sa lakas ng kanyang braso, nagawa niyang sirain ang dress ko na walang kahirap-hirap. Underwear ko na lang ang natira sa akin noong muli niya akong hinila palapit sa kanya. At kung kanina ay nanlalaban pa ako, ngayon ay walang alinlangang tumutugon na ako sa kanyang mapusok at mainit na mga halik. Bahagya siyang yumuko at inalsa ako nang walang kahirap-hirap. Napaupo siya sa malambot na leather na sofa, at nasa ibabaw niya ako, ang mga tuhod ko’y nakadantay sa magkabilang gilid ng kanyang bewang. Muli kaming nagpatuloy sa halikan, ang kanyang dila’y mapaglarong sumasayaw sa loob ng bibig ko, habang ang kanyang mga kamay ay walang pag-aalinlangang gumagala mula sa aking likod patungo sa aking mga hita. Napabitaw ako sa mga labi niya, tinulungan siyang hubarin ang suot niyang damit.

**Yeon Na** “We should go back,” ani ko kay Ray habang mahigpit ang kapit ko sa strap ng isang bag. Biyaheng na kami patungong Santa Fe. Napagdesisyunan kong sumama kay Dad papuntang America, pero habang tumatagal, parang gusto ko nang umatras. May kung anong kaba sa dibdib ko na hindi ko mapaliwanag. “Nasa kalagitnaan na tayo, Elise,” ani Ray habang nakatutok pa rin ang mga mata sa daan. Napapikit ako at napatakip ng mga mata, pilit itinatago ang nanginginig kong kamay. “He would hate me—I’m pretty sure. For the second time, I have abandoned him, left him clinging to the hope that I would choose to stay by his side,” saad ko, halos maputol ang boses sa bigat ng emosyon ko. Ramdam ko ang bigat ng bawat segundo, para bang bawat tibok ng puso ko ay nagsisilbing paalala kung gaano siya masasaktan kapag nalaman niyang wala na ako sa tabi niya. Nilulukob ako ng labis na konsensya sa naging desisyon ko, at hindi ko maalis ang pag-aagaw ng puso’t isip ko kung alin ang susundin ko. Ang i

**Sire** “Aalis na po ako,” paalam ko sa dalawang matanda, halata ang pagmamadali ko. “Sigurado ka, hijo? Ayos ka na ba?!” pahabol ng babaeng matanda noong tumakbo na ako papunta sa nakaparada kong kotse. Ramdam ko ang pag-aalala nila, pero hindi ko na iyon inalintana. Kailangan kong umuwi sa mansiyon para siguraduhin kung totoo ba ang sinabi ni Sunshine. Hindi ako mapalagay. Hindi ako nag-alinlangan na mag-drive nang mabilis. Hindi ko na inisip ang kapahamakan ng ginagawa ko at ang tanging nasa isip ko lang ay ang makarating. Habang tumatakbo ang kotse sa kalsada, nanginginig pa rin ang mga kamay ko habang mahigpit ang pagkakahawak sa manibela. Everything was going smoothly, until I reached the main crossing, biglang umalingawngaw ang malakas na busina mula sa isang kotse. Parang bumulaga sa akin ang tunog na iyon kaya daglian kong minaniobra ang manibela noong mapansin kong mabilis din ang pagpapatakbo niya. Halos sumadsad sa gilid ang kotse ko. Natulala ako, halos mawalan ng

**Yeon Na** “The babies are fine. I checked their heartbeats. Lahat sila ay malakas at stable. Mabuti na lang talaga at minor bleeding lamang ang nangyari,” ani Doctor Anna, habang tinatanggal ang gloves at isinulat ang ilang notes sa chart ko. Napabuntong-hininga ako nang malalim, parang doon lang muling bumalik sa normal ang tibok ng puso ko. Ramdam ko pa rin ang paghilab ng puson ko pero hindi katulad kanina parang may dysmenorrhea ako. Si Ray naman ay nakaupo sa gilid ng kama, hawak-hawak ang dibdib niya na para bang siya ang muntik masiraan ng loob kanina. Mas grabe pa ang panic niya kaysa sa akin, halata sa pamumula ng kanyang mga mata na kanina pa siya halos maiyak sa kaba. “Pero kung magtuloy pa rin ang bleeding at mas tumindi ang pananakit ng puson mo,” dagdag ni Doctor Anna, seryoso ang tono habang tumingin diretso sa akin, “agad kayong bumalik dito. Hindi na dapat ipagwalang-bahala iyon.” Tumango ako at nagpasalamat sa kanya. Maingat akong inalalayan ni Ray palabas n