Semua Bab ทาสบำเรอสุลต่าน: Bab 41 - Bab 50

‘นางแบบสาวเลือดใหม่ช็อกวงการไฮโซ!!’เป็นที่ฮือฮาไปทั้งวงสังคม เมื่อจู่ๆ สาวสวยนิรนามก็กระโดดขึ้นเวทีแสดงเพชรแทนที่ซูเปอร์โมเดล เกรซ กัทลี กลางงานประมูลเพชรสุดหรู ทิ้งปริศนาให้ขบคิด... ว่าที่พรีเซ็นเตอร์ค่าตัวสิบล้านคนใหม่ของ กลามูร์ ไดมอนด์ คือใครกันแน่พาดหัวข่าวและเนื้อความบนหน้าแรกของหนังสือพิมพ์ธุรกิจที่วางอยู่บนแผงหนังสือของร้านค้าภายในคอนโดฯ ทำเอานางแบบสาวเต้นเร่าๆ... กัทลีไม่สนใจหรอกว่าใครจะขึ้นไปแสดงแบบเครื่องเพชรแทนเธอ แต่สิ่งที่ทำให้เธอหงุดหงิดและกังวลอยู่ในตอนนี้ก็คือ...ถ้างานครั้งนี้ทำให้คณะกรรมการบริษัทของ กลามูร์ ไดมอนด์ คิดจะเปลี่ยนการวางตัวแบรนด์แอมบาสเดอร์ใหม่จริงๆ ล่ะ...ถึงจะมีการพูดคุยกันเป็นการภายในแล้วก็ตาม แต่ตราบใดที่ยังไม่มีการเซ็นสัญญา ก็ถือว่าทุกอย่างยังไม่น่าไว้ใจทั้งนั้นก่อนหน้านี้กัทลีมั่นใจว่า กลามูร์ ไดมอนด์ ไม่มีทางที่จะเปลี่ยนใจไปจ้างนางแบบคนอื่นมาแทนเธออย่างแน่นอน เพราะในบรรดานางแบบแถวหน้าของวงการ คนที่พอจะมีชื่อเสียงเทียบเคียงกับเธอก็ล้วนแต่ติดสัญญาเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้สินค้าชนิดต่างๆ กันหมดแล้ว และหาก กลามูร์ ไดมอนด์ คิดจะนำนางแบบระดับรองๆ ขึ้นมาแท

อรนลินวางช่อดอกไม้ลงบนโต๊ะ ค่อยๆ แกะกระดาษห่อออกอย่างประณีต แล้วเธอก็ต้องประหลาดใจเมื่อเปิดเห็นกล่องแข็งสีขาวพิมพ์รูปโทรศัพท์มือถือยี่ห้อดังอยู่ด้านบน... หญิงสาวฉุกคิดได้ทันทีว่ามันถูกส่งมาจากใคร จึงรีบโยนกล่องนั้นลงบนโต๊ะก่อนจะก้าวถอยไปราวกับว่ามันเป็นวัตถุระเบิดที่แสนอันตราย“อ้าว!... แล้วทำไมโยนทิ้งซะอย่างนั้นล่ะ ยัยลิน... ไหนเจ๊ขอดูหน่อยซิ...” ไม่พูดพร่ำทำเพลง ชายหนุ่มใจแหววก็คว้าขึ้นมาดู“อย่าเลยค่ะพี่ปุ๊กกี้... ให้คุณศจีเอาไปทิ้งเถอะ ลินไม่อยากเห็น...” เธอโพล่งบอกพร้อมกับเบือนหน้าหนีไปทางอื่น แต่ปกรณ์ก็ทำเป็นหูทวนลม ไม่สนใจคำพูดของรุ่นน้อง เปิดกล่องแล้วหยิบของข้างในนั้นออกมาถือ พลิกซ้ายพลิกขวา“ว้าย!! ไอโฟนจริงๆ ด้วย... รุ่นใหม่ด้วยนะเนี่ย...” เขาอุทานขึ้นอย่างตื่นเต้น หลังจากพิจารณาจนแน่ใจแล้วว่าโทรศัพท์มือถือสีขาวที่อยู่ในมือของตัวเองไม่ได้เป็นของเลียนแบบหรือของที่มีแค่รูปร่างหน้าตาคล้ายกัน และที่สำคัญก็คือ มันบรรจุซิมการ์ดและผ่านการชาร์ตแบตเตอรี่มาเรียบร้อยแล้ว “แกจะบ้าเหรอยะ!... จู่ๆ จะให้แม่ศจีเอาไปทิ้งทำไม... ไหนบอกว่าโทรศัพท์เพิ่งจะพังไปไม่ใช่เหรอ... เอ๊ะ หรือว่า...” ถึงต

ช่วงสายของวันใหม่ อรนลินเดินผ่านประตูกระจกเข้ามาในอาคารบริษัทอย่างซึมเซา หญิงสาวแทบจะไม่ได้ยินเสียงของเพื่อนร่วมงานหลายๆ คนที่พากันยิ้มแย้มทักทายราวกับเธอเป็นดาราผู้มีชื่อเสียง นานๆ ครั้งจึงจะรู้สึกตัวขึ้นมาแล้วยิ้มตอบไปสักหนหนึ่ง คล้ายๆ คนที่เหน็ดเหนื่อยไร้เรี่ยวแรงเต็มทีในห้องเก็บเสื้อผ้าอันเป็นสถานที่ทำงานของฝ่ายคอสตูมหรือสตาฟดูแลเสื้อผ้ารวมไปถึงเจเนรัลสตาฟ หรือทีมเบ็ดเตล็ด หรือทีมแม่บ้าน แล้วแต่ใครจะถนัดเรียก... ปกรณ์กำลังนั่งคุยอย่างออกรสชาติอยู่กับหัวหน้าแผนกซึ่งเป็นเพื่อนเพศเดียวกัน...ทันทีที่ประตูห้องเปิดออกพร้อมกับการปรากฏตัวของหญิงสาวรุ่นน้องมหาวิทยาลัย เขาก็ตะโกนทักทายด้วยน้ำเสียงอันร่าเริง“นี่เจ๊มานั่งรอฟังข่าวจากหนูอยู่เป็นชั่วโมงแล้วนะเนี่ย... ตกลงแม่เป็นยังไงบ้างล่ะ...”“ตอนนี้ยังเจ็บบาดแผลอยู่บ้างค่ะ หมอต้องคอยให้ยาระงับปวดทุกๆ สี่ชั่วโมง แต่อาการทั่วไปไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้ว...” เธอตอบเบาๆ ฝืนยิ้มให้เหมือนกับกำลังยินดีการผ่าตัดรักษาอินทิราเสร็จสิ้นเรียบร้อยตั้งแต่ตอนเช้าของเมื่อวานแล้ว หลังจากเข้ามาแวะยื่นใบลาที่บริษัทเพื่อกลับไปเฝ้าดูแลผู้เป็นแม่ต่อในช่วงบ่าย ตอ

ประตูกระจกหน้าบริษัท สแปซ แอดเวอร์ไทซิ่ง เอเจนซี ถูกมือคู่หนึ่งผลักให้เปิดออกเต็มแรง ร่างสะโอดสะองในชุดกระโปรงสั้นคอคว้านลึกก้าวฉับๆ เข้ามาอย่างร้อนรนใจ“อุ๊ย คุณเกรซ... สวัสดีค่ะ” ศจีประภาที่นั่งอยู่หลังเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ยืดตัวขึ้นจากเก้าอี้ รีบกล่าวทักทายโดยไม่รอช้ากัทลีปรายตามองเพียงแวบเดียว ก่อนสะบัดสายตากวาดมองไปรอบๆ คล้ายต้องการค้นหาใครสักคนหนึ่ง แต่เมื่อพบว่าทั้งชั้นมีเพียงเธอยืนอยู่ตามลำพังกับพนักงานต้อนรับสาว เธอจึงจำใจหันกลับไปหาศจีประภาอย่างเสียไม่ได้“นี่เธอ... เจ๊ปุ๊กกี้อยู่ข้างบนหรือเปล่า” นางแบบสาวถามเสียงห้วน“เอ่อ... เจ๊ปุ๊กกี้เพิ่งจะออกไปธุระข้างนอกกับคุณชัยรัตน์ค่ะ เห็นว่ามีพรีเซ็นต์โปรเจกต์น่ะค่ะ คุณเกรซมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ จะฝากเรื่องไว้กับจีก็ได้นะคะ เดี๋ยวเจ๊ปุ๊กกี้กลับมาจีจะบอกให้...” หญิงสาวเสนอตัวเต็มที่ตามนิสัยตั้งแต่ก่อนเตรียมงานเดินแบบเครื่องประดับของบริษัท กลามูร์ ไดมอนด์ กัทลีก็จำเป็นต้องเข้าออกอาคารแห่งนี้เพื่อซักซ้อมพูดคุยเรื่องคอนเซ็ปต์งานหลายครั้งจนศจีประภาคุ้นเคย จึงยังเข้าใจว่าครั้งนี้นางแบบสาวก็คงมาติดต่อเรื่องงานอีกเช่นเคย“ไม่เป็นไร... เ

กัทลีลอบเหยียดมุมปากก่อนจะเอ่ยอย่างตั้งใจ “พูดตรงๆ นะจ๊ะอรนลิน... ในฐานะเพื่อน ฉันไม่อยากให้เธอต้องมาเจอสภาพแบบเดียวกับฉันเลย... ฉันรู้ว่าเธอเป็นคนดีและจิตใจอ่อนโยน ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ยอมยกโทษให้ฉันหรอก จริงไหม...” ฟังแล้วอรนลินยิ่งร้อนวูบวาบไปทั่วหน้า “คนดีๆ อย่างเธอน่ะ ไม่เหมาะกับโลกนางแบบหรอก... ฉันคิดอย่างนั้นจริงๆ นะ...”มือหนึ่งยกขยับแว่นกันแดดขึ้น เผยให้เห็นดวงตาเฉี่ยวคมที่ถูกแต่งแต้มอย่างพิถีพิถันซึ่งหันมาจ้องมองเธอด้วยสายตาคาดหวัง หญิงสาวได้ยินคำเตือนต้องรีบโบกมือโบกไม้ส่ายหน้าปฏิเสธเต็มที่“ลินไม่ได้คิดจะเป็นนางแบบหรอกค่ะ คุณเกรซเข้าใจผิดแล้ว! เรื่องคืนนั้นเป็นแค่เหตุบังเอิญจริงๆ นะคะ!...”“แหม... มันก็ไม่แน่หรอกจ้ะ อาจจะมีคนเห็นเธอเดินแบบในคืนนั้นแล้วถูกอกถูกใจ ชักชวนไปทำเป็นจริงเป็นจังก็ได้... ฉันน่ะ เห็นเธอเป็นเด็กดี อดเป็นห่วงไม่ได้ถ้าต้องไปเจอกับความเลวร้ายของวงการบันเทิง... ถ้าเป็นคนอื่นฉันก็ไม่อยากจะยุ่งหรอกนะ เดี๋ยวจะถูกมองว่านางแบบระดับซูเปอร์โมเดลอย่างฉันไปอิจฉาริษยา หาทางสกัดดาวรุ่งกับพวกมือสมัครเล่นเสียอีก...” กัทลีปิดปากหัวเราะ“ไม่หรอกค่ะคุณเกรซ... ลินรู้สึกขอ