Lahat ng Kabanata ng เกิดใหม่อีกที เป็นพระชายาก็ไม่เลว: Kabanata 31 - Kabanata 40

“ทูลท่านอ๋องให้ที ว่าข้าขอเข้าพบ” เจียวซินเอ่ยกับทหารที่เฝ้าหน้าประตูห้องตำราของท่านอ๋อง“เอ่อ…ท่านอ๋องสั่งมิให้ผู้ใดรบกวนพ่ะย่ะค่ะ” ทหารทั้งสองนายต่างทำหน้ากระอักกระอ่วน“เป็นอันใดของพวกเจ้า เหตุใดทำหน้าตาเช่นนั้น มีสิ่งใดที่ข้าสมควรรู้หรือไม่”“มิได้พ่ะย่ะค่ะ คือ…” ยังไม่ทันที่ทหารหนุ่มจะเอ่ยตอบ ขันทีจิ้นหนาน ก็ออกมาพอดี“เสียงดังอันใดกัน ท่านอ๋องและอนุถังกำลัง…พะ พระชายา” ขันทีจิ้นหนานถึงกับหน้าซีด“อนุถังอยู่ด้านในอย่างนั้นหรือ หึ! ถึงว่าเหตุใดจึงมิให้ผู้ใดรบกวน” แม้ใจจะ วูบโหวงไปไม่น้อยแต่เจียวซินก็ยังรักษาสีหน้าให้นิ่งเฉยได้ นี่นางลืมคิดไปได้อย่างไร แม้จะไม่ติดใจเรื่องราวของคุณหนูจางแล้ว แต่ท่านอ๋องก็มีหญิงอื่นอีกมากมาย แล้วนางยังจะฝากใจไว้กับชายผู้นี้ได้อีกหรือ“มิได้เป็นเช่นนั้นพ่ะย่ะค่ะ อนุถังเพียงมาพูดคุยกับท่านอ๋องเท่านั้น ท่านห่าวซวนและกระหม่อมเองก็อยู่ด้วยพ่ะย่ะค่ะ” ขันทีจิ้นหนานกล่าวอธิบายยาวเหยียดหวังให้พระชายามิโกรธเคืองท่านอ๋อง เขารับใช้ท่านอ๋องมานานเหตุใดจะไม่รู้ว่าผู้เป็นนายมีใจให้พระชายาเอก“ช่างเถิด อาหลงเราไปวาดภาพกันสองคนดีหรือไม่” เจียวซินมิได้ใส่ใจ คำกล่าวของข

“ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ เกิดเรื่องขึ้นในวังหลวงพ่ะย่ะค่ะ…” เสียงองค์รักษ์ ห่าวซวนดังลอดเข้ามาในห้องนอนทำเอาสองสามีภรรยาที่กำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็มผละออกจากกันอย่างรวดเร็ว เจียวซินรีบใช้มือตนเองจับสาบเสื้อของตนเองไว้แน่น ใบหน้าสวยแดงก่ำมิกล้าแม้กระทั่งจะปรายตามองท่านอ๋องฮืออออ เหตุใดนางเผลอไผลได้มากถึงเพียงนี้กัน“เข้ามา เกิดสิ่งใดขึ้น” เฟยเทียนลุกขึ้นไปเปิดประตูให้คนสนิทเข้ามา โดย ไม่ลืมเลื่อนม่านคลุมเตียงมาปิดบังไว้มิให้เห็นร่างบางที่อยู่บนเตียง เฟยเทียน หัวเสียไม่น้อยที่ถูกขัดจังหวะหากมิใช่เรื่องสำคัญ เขาจะสั่งลงโทษห่าวซวนเสียให้เข็ด“องค์รัชทายาทถูกวางยาพิษพ่ะย่ะค่ะ อีกทั้งหัวหน้าหมอหลวงเหว่ยยังป่วยกะทันหันจึงมิมีผู้ใดให้การรักษาได้พ่ะย่ะค่ะ” ห่าวซวนบอกกล่าวสถานการณ์ ที่เกิดขึ้นให้ผู้เป็นนายฟังจนครบ“พวกลอบกัด!!! เจ้าไปเชิญท่านหมอจ้าวมา อย่าลืมบอกท่านหมอว่าเสด็จพี่ถูกพิษ” สิ้นคำสั่งของเฟยเทียนห่าวซวนก็รีบร้อนออกไปทันที ด้านเฟยเทียน ที่บัดนี้มีแต่ความโกรธเกรี้ยวเร่งรีบนำเสื้อนอกเข้ามาสวมเพื่อเตรียมพร้อมเข้า วังหลวง“ท่านอ๋อง หม่อมฉันขอไปด้วยเพคะ หนิงเออร์อยู่หรือไม่มาช่วยข้าแต่งกายที” เ

“รู้หรือไม่ว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเจ้าคือสิ่งใด” ฮองเฮาหลี่ใช้ไม้เรียวชี้ไปที่สิ่งของตรงหน้า เจียวซินที่มองไปยังสิ่งของที่เรียงรายอยู่ตรงหน้าถึงกับพูดไม่ออก จะให้บอกว่าอย่างไรเล่า ก็สิ่งที่เห็นตรงหน้านางตอนนี้มันเป็นแท่งหยกที่ถูกแกะสลักเป็นอวัยวะเพศชายมากมายหลายขนาดเรียงรายตั้งแต่เล็กไปใหญ่ สั้นไปยาว ยังดีที่ฮองเฮาหลี่ให้เฟยเฟิ่งนำอาหลงออกไปเล่นด้านนอกรอ มิเช่นนั้นเจียวซินคง อับอายมากกว่าเดิม“รู้เจ้าค่ะ” เจียวซินตอบออกไป เกิดมาสองชาติ สองโลก นี่เป็นครั้งแรกที่นางถูกผู้อื่นสอนเรื่องเพศอย่างโจ่งแจ้งเช่นนี้ ในโลกก่อนแม้จะมีวิชาเพศศึกษา แต่ก็มิได้ลงลึกถึงขั้นเอาแท่งปลอมมาให้กันดูเช่นนี้อ่า~ มันก็ขัดเขินอยู่มิน้อย“รู้ก็ดี ของพวกนี้จะคล้ายกับแท่งทวนของชายที่จะสอดใส่เข้ามาในกลีบบุปผาของฝ่ายหญิง…อ่อ ขนาดของบุตรชายข้า เจ้าเคยเห็นหรือไม่” ฮองเฮาหลี่กล่าวด้วยใบหน้านิ่งเรียบ ราวกับคำถามนั้นเป็นการถามสารทุกข์สุกดิบทั่วๆ ไป“มิ...มิเคยเห็นเพคะ”“อ่า ข้าก็มิรู้เช่นกัน แต่หากให้เดาคงจะมิใช่อันพวกนี้แน่…อืม พ่อลูกคงมิต่างกันมากกระมัง” ฮองเฮาหลี่พึมพำกับตนเองแล้วจึงใช้ไม้เรียวกวาดแท่งหยกแกะสลักที่มีขน

เฟยเทียนและเจียวซินเดินทางกลับถึงจวนก็มีชายารองอันและเหล่าอนุยืนรอรับที่หน้าจวน เฟยเทียนและเจียวซินมิค่อยแปลกใจเท่าใดเพราะพวกนางคงรู้ข่าวคราวที่เกิดขึ้นกับองค์รัชทายาทแล้วจึงได้มารอรับเช่นนี้“ท่านอ๋องกลับมาแล้ว หม่อมฉันพึ่งได้ยินข่าวเมื่อเช้า หม่อมฉันเป็นห่วงท่านอ๋องเหลือเกินเพคะ” อันอ้ายฉิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงหวานหยาดเยิ้ม“หม่อมฉันเองก็เป็นห่วงท่านอ๋องเพคะ ท่านพ่อเองก็กังวลใจไม่น้อย” อนุจ้งเอ่ยขึ้น หวังให้ท่านอ๋องเห็นว่าครอบครัวของนางเป็นหนึ่งในขุนนางที่หนุนหลังและถือข้างองค์รัชทายาทอยู่“อืม บอกใต้เท้าจ้งว่ามิมีอันใดต้องกังวลใจ เสด็จพี่หายดีแล้วอีกไม่นานคงกลับมาทรงงานได้…อย่างไรก็ขอบใจพวกเจ้ามากที่เป็นห่วง ข้าขอไปพักก่อน” เฟยเทียนเอ่ยเพียงเท่านั้นก็จับจูงมือบางของเจียวซินเดินตรงไปที่ตำหนักของ เจียวซินทันที“เหอะ น่าริษยาท่านอ๋องยิ่งนัก มีแต่คนเป็นห่วงเป็นใย” เจียวซินพูดแล้วเบะปากอย่างรำคาญใจ“หึๆ ข้าชอบที่เจ้าหึงหวงข้า แต่ข้ามิได้คิดจะยุ่งเกี่ยวอันใดกับพวกนางแน่ เจ้าวางใจได้” เฟยเทียนเข้าไปสวมกอดเจียวซินจากด้านหลัง ซบใบหน้าเข้ากับซอกคอขาวมสูดดมกลิ่นหอมของชายาเสียจนชื่นใจทำเอาหนิงเออร์

เมื่อถึงวันออกเดินทางขบวนเสด็จของท่านอ๋องสามก็ถูกตั้งขึ้นหน้า วังหลวงตั้งแต่ฟ้ายังมิสว่าง ขบวนเสด็จครานี้ไปเพื่อช่วยบรรเทาโรคระบาดใน หัวเมืองทางใต้จึงประกอบด้วยเสบียงอาหาร พืชผักสมุนไพร ยารักษาโรคต่างๆ รวมถึงสิ่งของเครื่องใช้จำเป็นมากมาย โดยมีเหล่าทหารในสังกัดของเฟยเทียนร่วมเดินทางไปด้วยหนึ่งพันนาย แต่สิ่งที่ทุกคนล้วนประหลาดใจก็คือการที่ท่านอ๋อง นำพระชายาเอกจางเจียวซินเดินทางไปด้วย ทั้งยังจัดนางกำนัลไปด้วยถึงสามคน เช่นนี้ข่าวลือเรื่องหย่าขาดคงเป็นเพียงข่าวโคมลอยแล้วกระมัง“ออกเดินทางได้!” สิ้นเสียงของท่านอ๋องสามที่นั่งอยู่บนหลังอาชาหยาดโลหิตคู่ใจ ทุกคนก็ออกเดินทางทันที ด้านห่าวซวน หงฮวาและหวงฮวา เมื่อสิ้นเสียง ท่านอ๋องก็ออกเดินทางแยกไปอีกทางเพื่อไปรับท่านหมอทั้งห้าคน ทั้งยังต้องการสำรวจเส้นทางลัดอื่นๆ ไว้ใช้ในเวลาคับขันอีกด้วย เจียวซินที่นั่งอยู่บนรถม้ามองลอดออกไปนอกหน้าต่าง ทัศนียภาพเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ จากที่เป็นบ้านเรือนบัดนี้เปลี่ยนเป็นป่าเขา แสดงให้เห็นว่าขบวนได้เดินทางออกจากเขตเมืองหลวงมาแล้ว“ขนมเพคะพระชายา” หนิงเออร์ยื่นขนมให้ผู้เป็นนาย“เจ้านี่รู้ใจข้าดีเสียจริง…เจ้าก็กินด้วย