Lahat ng Kabanata ng ร้าย(รัก)[นิยายชุดร้ายรัก]: Kabanata 161 - Kabanata 170

มือแกร่งยกขึ้นบีบขมับเมื่อรู้สึกปวดหัวลามไปถึงเบ้าตา เขาอดนอนมาหลายคืนเพราะมัวแต่หาหลักฐานและอดคิดเรื่องของชาญชัยไม่ได้ มือแกร่งกดออกจากโปรแกรมวิดีโอที่สายถ่ายภาพชาญชัยส่งมาให้ ก่อนจะกดเข้าเฟซบุ๊กเพื่อดูข่าวสาร และก็ต้องอมยิ้มเมื่อหน้าฟีดข่าวขึ้นโพสต์ของภพธรที่ถ่ายรูปใบทะเบียนสมรสคู่พร้อมกับข้อความหัวโพสต์ที่อ่านแล้วอดขำไม่ได้My family❌บอกลาความโสด อยู่ในโหมดคนมีเมียขอบคุณภรรยาสุดที่รัก😍🙏#❤นางมินรญา รุ่งเจริญ❤ “เล่นใหญ่นะมึง เงาหัวจะขาดยังไม่รู้ตัว” อ่านแล้วก็ขำ สาบานนะว่านี่คือไอ้เต้ยโพสต์จริง ๆ ตลอดเวลาที่คบกันมาไม่เคยเลยสักครั้งที่มันจะอวดแฟนแบบนี้ ขนาดตอนคบกับอนงค์นางมันยังไม่ค่อยลงรูปคู่ นี่หรือเปล่าที่เขาเรียกว่าหลงเมีย “ถ้ามึงเอากันตั้งแต่สมัยเรียน ลูกมึงคงเป็นฝูงไปแล้ว” พูดอย่างขำ ๆ ก่อนจะถอนหายใจ เปิดลิ้นชักหยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมาเปิดดูภายในกระเป๋าใบใหญ่มีซอกเหลือบเล็ก ๆ ที่มีรูปถ่ายบานอื่นและมีนามบัตรบังไว้จนมิด รูปสาวน้อยแก้มแดงในชุดนักศึกษาที่ชะเง้อดูอะไรบางอย่างด้วยสายตาที่ห่วงใยวันนั้นเขาจำได้ว่าแอบถ่ายรูปเธอไว้หลายรูป ถึงแม้จะรู

“รบกวน.../รู้แล้วน่า!” 0_0 คนที่นั่งหันหลังตวาดกลับ อารดาหน้าเสียหันซ้ายหันขวา มองหาใครสักคนที่ยังอยู่บริเวณนี้ เผื่อบางทีอาจจะมีเหตุร้ายเกิดขึ้น ไม่ทันได้คิดนานเมื่อคนที่ยกแขนขึ้นปาดน้ำตาหันหน้ามาทางเธอดวงตาแดงก่ำมองหน้าเธอเขม็ง อารดาอ้าปากค้างเมื่อมองเห็นหน้าเขาเต็มตา ก่อนจะทรุดฮวบลงกับพื้นเมื่อคนร่างสูงก้าวเข้ามา “คะ...คะ...คุณ” สมองเบลอ ลิ้นแข็ง ตัวชาจนเป็นอัมพาต เมื่อคนที่เพิ่งผ่านค่ำคืนที่เร่าร้อนด้วยกันมาหมาด ๆ มายืนจังก้าอยู่ตรงหน้าร่างบางกระเถิบถอยหลังอีกนิด ลืมไปว่านั่งอยู่กับพื้น มารู้อีกทีก็ตอนที่ขาขาวนวลครูดไปกับพื้นจนรู้สึกเจ็บ “เป็นอะไรมากไหมคุณ” ร่างสูงขยับเข้าหา ส่งผลให้ร่างบนพื้นถอยกรูดไปอีก เป็นเพราะหลอดไฟบริเวณที่อารดานั่งมันขาด บวกกับร่างสูงที่ยืนบังแสงเลยทำให้เขามองเห็นหน้าเธอไม่ชัด ร่างบางก้มหน้างุด “ไม่เป็นไรค่ะ รบกวนช่วยไปขยับรถให้ทีนะคะ” ปฏิเสธรัวเร็ว “เจ็บตรงไหนหรือเปล่า หน้ามืดหรือไง” ธนากรเอ่ยถามเพราะตอนที่หันหน้ามา เห็นคนตัวเล็กทิ้งตัวลงบนพื้นเต็มตา “ปะ...เปล่าค่ะ ฉันแค่...เอ่อ...”

ฟ้าหลังฝนมักสวยงามเสมอ คำนี้สำหรับมินรญาแล้วมันมีอยู่จริง หลังจากที่ผ่านเรื่องร้าย ๆ มามากมาย วันนี้เธอยิ้มได้และมีความสุขเหมือนกับคนอื่นสักทีมินรญาเคยคิดเรื่องสร้างครอบครัวกับภพธร แต่ไม่เคยหวังเพราะรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ ตั้งแต่ตัดสินใจปิดบังเรื่องมดยิ้ม และปล่อยให้เขาไปมีชีวิตที่ดีกว่า เธอก็ไม่เคยคิดเรื่องครอบครัวอีกเลยหลายครั้งที่อยากให้พ่อของลูกรับรู้แต่การเลือกเก็บความลับไว้กับตัวก็คือสิ่งที่ดีที่สุด เพราะมันจะไม่ทำลายชีวิตใคร เธอไม่เคยบอกภพธรเรื่องลูกจนกระทั่งเขาสืบสาวเรื่องราวจนรู้เองตอนนั้นถึงอยากให้เขาอยู่กับเธอมากแค่ไหนแต่มินรญาก็เลือกสิ่งที่ขัดกับหัวใจตัวเอง ‘เธอเลือกเงิน’ แล้วปฏิเสธความรับผิดชอบจากเขาขอให้ต่างคนต่างอยู่ เพราะตอนนั้นภพธรกำลังจะแต่งงานกับคนที่เขารักแต่เป็นภพธรเองที่ตามไปรังควานและทำร้ายจนเธอท้องลูกของเขาอีกคน เพราะรู้ว่าตัวเองเป็นสาเหตุทำให้ภพธรต้องเลิกรากับคู่หมั้น เธอเลยไม่ถือโทษกับสิ่งที่เขาทำ และภพธรก็ได้รับผลตอบแทนที่แสนเจ็บปวดเขาถูกธนากรทำร้ายจนต้องนอนรักษาตัวอยู่หลายอาทิตย์ ทุกอย่างระหว่างเธอกับเขาจบสิ้นกันแค่นั้น จนกระทั่งเธอตั้งท้องและกลับมา

อธิปยกถ้วยเครื่องดื่มบนโต๊ะขึ้นจิบ ถึงแม้จะรอภพธรมาไม่ต่ำกว่าชั่วโมงแต่ก็ไม่ได้สร้างความหงุดหงิดใจให้เขา เพราะทุกครั้งที่นัดกันภพธรก็มาสายเสมอจนเขาชินเสียแล้ววันนี้เขานัดเพื่อนสนิทออกมาที่ร้านอาหารที่มีบรรยากาศสบาย ๆ ผิดกับทุกครั้งที่มักจะนัดกันตามร้านเหล้า ที่เขาเลือกมาร้านนี้เพราะอากาศดีและเงียบสงบ แถมในร้านยังมีเมนูเครื่องดื่มและขนมหวานที่เหมาะกับเด็กและคนท้องริมฝีปากบางคลี่ยิ้มเมื่อคิดไปถึงคนท้อง นี่เป็นอีกครั้งที่เขาคิดถึงเธอ คนท้องที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเมียของเพื่อนอย่างสมบูรณ์แบบไปแล้ว แก้วกาแฟเย็นชืดถูกยกขึ้นแตะริมฝีปากอีกครั้งดวงตาคมเข้มยังจดจ่ออยู่กับหน้าจอมือถือนิ้วยาวยังไถหน้าจอไปเรื่อย ๆ เพื่อแก้เบื่อ ทั้งที่ในนั้นก็ไม่มีเรื่องอะไรที่น่าสนใจ ตั้งแต่วันที่โดนยายแก้วหน้าม้าบล็อกเฟซฯ ชายหนุ่มก็หมดสนุก ดวงตาคมเข้มสะดุดกับโพสต์เพื่อนสมัยเรียนที่กำลังจะเป็นเจ้าสาวในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ❤แจน&ไผ่❤สุดท้ายคู่นี้ก็ลงเอยกันจนได้ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยมีท่าทีอะไรให้เพื่อน ๆ ระแคะระคายเลยด้วยซ้ำ นี่แหละนะเนื้อคู่ ต่อให้อยู่ห่างกันแสนไกลสุดท้ายก็ต้องมาลงเอยกันจนได้ ก็คงเหมือนกับคู่ที่อยู่ใ

“ไม่อะ กูจำไม่ได้” ภพธรส่ายหน้าหวือ เมื่อยังนึกหน้าคนหลังเสาไม่ออก “ไอ้เวร! เนยที่กูพาไปนอนห้องมึงสองคืนนะไอ้สัตว์ จำได้ยัง” เพราะความรำคาญจึงทำให้อธิปโพล่งคำที่ไม่น่าพูดออกมาดัง ๆ “ไอ้เชี่ยธาม!” ภพธรตะลึงค้าง “สัตว์!” อธิปสบถลั่น ทั้งโมโหตัวเองและโมโหเพื่อนไปพร้อม ๆ กัน คำพูดของคนทั้งสองเข้าหูคนที่ยืนตัวสั่นอยู่หลังเสาทุกคำ ร่างบางแทบทรุดเมื่อจู่ ๆอดีตที่อยากฝังกลบถูกคนเลวทั้งสองขุดคุ้ยขึ้นมาอีก และที่สำคัญเขากำลังพูดถึงมันต่อหน้าลูกของเธอ ถึงแม้ลูกจะยังไร้เดียงสายังไม่เข้าใจสิ่งที่สองคนนั้นกำลังพูดถึง แต่เธอก็ไม่อยากให้ลูกต้องมารับรู้ และก่อนที่เธอจะสติหลุดไปมากกว่านี้รถของอภิวัฒน์ก็มาจอดเทียบตรงหน้าพร้อมกับร่างสูงใหญ่ที่ก้าวเร็ว ๆ ไปอุ้มหลานตัวน้อยออกมาจากคนเลวกลุ่มนั้น ร่างบางรวบรวมสติเมื่อเห็นอภิวัฒน์อุ้มเจ้าตัวเล็กใส่รถนับหนึ่งถึงสามในใจก่อนจะวิ่งเร็ว ๆ อาศัยจังหวะที่สองหนุ่มกำลังตกใจกับคำพูดตัวเอง ผ่านหน้าเขาไปขึ้นรถ พร้อมกับร้องบอกให้อภิวัฒน์ขับออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด น้ำตาไหลลงมาเป็นสายเมื่อรู้สึกโล่งอกที่รอดออกมาจากเหต