All Chapters of ร้าย(รัก)[นิยายชุดร้ายรัก]: Chapter 41 - Chapter 50

"ไม่เป็นไร” ภพธรพูดเบา ๆ มือแกร่งลูบไปบนแผ่นหลังคนตัวเล็กเพื่อปลอบประโลม "ถ้ามีนรู้ว่า มีนจะทำให้เต้ยเป็นแบบนี้มีนจะไม่ทำเลย มีนขอโทษ" "ไม่เป็นไร มันผ่านไปแล้ว เต้ยสิที่ต้องขอโทษมีน" "เต้ยไม่ผิด มีนผิดเอง มีนไม่รู้ ตอนนั้น ไม่รู้จริง ๆ ว่าต้องทำยังไง มีนอยากไปกับเต้ย มีนอยากไป แต่มีน...ท้อง” มินรญาพูดปนสะอื้น ภพธรจับไหล่บางก่อนจะดันร่างบางออกจากอกตาดุมองลงไปนัยน์ตาสวยอย่างต้องการค้นหาคำตอบ "มีนรู้ว่าตัวเองท้องก่อนเต้ยเดินทางสามวัน มีน...” มินรญาพูดได้แค่นั้นก่อนจะสะอื้นแรงขึ้นเรื่อย ๆ "มีนไม่กล้าบอกเต้ย เพราะกลัวเต้ยไม่เชื่อว่าท้องกับเต้ยใช่ไหม กลัวเต้ยไม่รับผิดชอบใช่ไหม” ภพธรต่อให้ มินรญาพยักหน้าตอบ มือแกร่งบีบไหล่บาง ก่อนจะดึงมินรญากลับมากอดเหมือนเดิม "โธ่...มีน” ภพธรพูดแค่นั้นสองแขนกอดรัดคนร่างบางแน่นขึ้นกว่าเดิม จมูกโด่งพรมจูบไปตามศีรษะและกระหม่อมบาง "มีนขอโทษ ๆ” มินรญาสะอื้นอยู่กับอกกว้างพูดประโยคเดิมซ้ำ ๆภพธรกอดเธอไว้แน่น วันนั้นเขากอดเธอไว้แบบนี้กอดเพื่อจะสื่อให้เธอรู้ความรู้สึกในใจของเขาที่มี

อธิปจ้องหน้าภพธรนิ่ง ๆ เมื่ออยู่กันตามลำพังในห้องรับรองแขก เมื่อถูกจ้องมองนาน ๆ ภพธรก็เริ่มรำคาญ แต่ยังทำเป็นไม่สนใจกับท่าทางของอธิปที่แสดงอาการสอดรู้อย่างไม่ปิดบังนั่น ภพธรยังเตรียมเอกสารที่ต้องใช้เป็นหลักฐานในการเซ็นสัญญาไปเรื่อย ๆ "มึงจะเล่าให้กูฟังได้หรือยัง ว่ามีนมากับมึงได้ยังไง” เป็นอธิปที่ทนต่อความเงียบไม่ไหวเอ่ยถามก่อน "กูให้มีนมาส่ง กะว่าขากลับจะติดรถมึงให้ไปส่งที่บ้านมีนน่ะ” ภพธรตอบ "เต้ย! อะไรของมึงเนี่ยมึงมาด้วยกันแบบนี้แสดงว่ามึงอยู่ด้วยกันใช่ไหม" "อืม" "เชี้ยแล้ว!” อธิปอุทานเสียงดัง "อะไรของมึง!” ภพธรตกใจกับคำอุทานหยาบ ๆ ของอธิป "มึงบ้าหรือแกล้งปัญญาอ่อนกันแน่วะ...มึงกำลังจะแต่งงาน แล้วมึงไปยุ่งกับมีนเนี่ยนะ ระวังคุณน้องจะแหกอกเอา" "ธามเรื่องของกูกับมีนมันซับซ้อนกว่าที่มึงเข้าใจ เอาเป็นว่าเดี๋ยวกูเล่าให้มึงฟังอีกที" "กูก็ไม่ได้อยากสอดรู้เรื่องของพวกมึงหรอก แต่กูสงสารคุณน้อง มึงก็เพลา ๆ ลงบ้างเหอะเรื่องผู้หญิงน่ะ" "ธามมึงพูดเหมือนไม่รู้จักนิสัยมีน"

ภพธรพามินรญามาเก็บของที่ห้องธีรเทพ หญิงสาวใช้เวลาไม่นาน เพราะมีแค่กระเป๋าเสื้อผ้ากับกระเป๋าสะพายที่ใช้ใส่ของแค่ใบเดียว มินรญาเก็บโทรศัพท์มือถือที่แบตหมดจนเครื่องปิดลงกระเป๋า ก่อนจะก้าวออกมาจากห้องนอนภพธรยืนรอด้านนอกเมื่อร่างบาง ออกมาก็ปิดล็อกห้องให้ธีรเทพ ก่อนจะยกมือถือโทรหาธีรเทพ เพื่อบอกเรื่องฝากคีย์การ์ดไว้กับพนักงานต้อนรับหน้าคอนโดทั้งสองใบ ก่อนจะขึ้นรถแล้วขับออกไปเงียบ ๆมินรญานึกแปลกใจที่วันนี้ภพธรไม่ชวนทะเลาะอีก แต่ก็ดีเพราะเธอก็ไม่อยากเถียงอะไรกับเขาอีก ระหว่างทางหญิงสาวเลือกที่จะนั่งเงียบ ๆ ภพธรเปิดเพลงที่เขาชอบฟังเบา ๆ ความเพลียที่ถูกสะสมมาหลายวัน พอมาเจอเพลงกล่อมเพลิน ๆ บวกกับอากาศเย็น ๆ ในรถ ไม่นานมินรญาก็เผลอหลับไปแบบไม่รู้ตัวร่างบางขยับตัวเมื่อรู้สึกหนัก พลิกตัวหลบเมื่อรู้สึกเหมือนมีมดฝูงใหญ่มารุมกัดตามซอกคอ ปัดออกทางซ้ายมดก็ย้ายมากัดทางขวา จึงออกแรงผลัก นอกจากก้อนที่ทับอยู่จะไม่ขยับแล้ว ยังทิ้งน้ำหนักลงมาบนตัวเธอมากกว่าเดิม แถมเจ้ามดนั่น ก็กัดเธอหนักขึ้นเรื่อย ๆ จนรู้สึกเจ็บจี๊ดบริเวณลำคอ คนหลับเริ่มทนต่อความเจ็บไม่ไหว ดวงตากลมโตปรือขึ้น ก่อนจะเบิกกว้างเมื่อเ

"ค่ะ พวกเขาหอบผ้ามาอยู่ด้วยกัน น้องให้เต้ยกลับมาคุยกับคุณมีนเพราะเห็นว่าไม่สบายใจ แต่ที่ไหนได้เขาแอบมาอยู่ด้วยกัน” อนงค์นางพูดไปร้องไป "น้องครับพี่ว่าน้องใจเย็น ๆ ก่อนนะ ค่อย ๆ คุยกัน บางทีเรื่องอาจจะไม่เป็นอย่างที่น้องคิดก็ได้” ธีรเทพพยายามหว่านล้อมและปลอบเพื่อให้เธอสบายใจ "พี่ธี น้องเห็นเต้ยกับคุณมีนนอนด้วยกันบนเตียง จะให้น้องคิดยังไงคะ" "น้อง” ธีรเทพเรียกชื่ออนงค์นางในลำคอ "คุณมีนเป็นคนยังไงคะพี่ธี น้องอยากรู้ว่าเธอทำได้ยังไง พี่ธีส่งเธอถึงบ้านขนาดนั้นยังหอบผ้ามาอยู่กับเต้ยอีก ใจเธอทำด้วยอะไรคะ" "เอ่อ..." "พี่ธี...น้องเจ็บค่ะ” อนงค์นางบอกธีรเทพ มือใหญ่ที่กุมมือเธอไว้บีบหนัก ๆ เพื่อจะปลอบโยน "น้องครับอย่าเพิ่งคิดอะไรมาก จะกลับบ้านเลยไหม เดี๋ยวพี่ขับรถไปส่ง" "ไม่ค่ะ น้องยังไม่อยากกลับบ้านตอนนี้ น้องอยากดื่มค่ะ พี่ธีพาน้องไปนะคะ” อนงค์นางขอร้อง ธีรเทพอดสงสารคนข้าง ๆ ไม่ได้ ทำไมเธอต้องมาเจอเรื่องเสียใจซ้ำ ๆ แบบนี้ด้วยนะ ชายหนุ่มนึกโมโหภพธรที่เป็นสาเหตุทำให้คนที่เขารักเสียใจเมื่อคิดมาถึงต

ธีรเทพนั่งมองอนงค์นางดื่ม โดยที่เขาแทบไม่แตะเครื่องดื่มในแก้วของตัวเองเลย ชายหนุ่มพาอนงค์นางมาที่คอนโดของตัวเองแล้วจัดแจงหาเครื่องดื่มให้ตามที่เธอต้องการตั้งแต่ตอนบ่ายมาจนป่านนี้ อนงค์นางยังจมอยู่กับความเศร้า หลายครั้งที่เธอร้องไห้และพรั่งพรูความในใจให้ธีรเทพฟัง เธอรักภพธรมากและไม่เคยเผื่อใจไว้สำหรับเหตุการณ์แบบนี้ธีรเทพได้แต่รับฟังและปลอบโยนให้เธอคลายความกังวล และลดความเสียใจลง แต่คำพูดเขาก็ดูไร้ประโยชน์ เมื่ออนงค์นางยังคงดื่มต่อ ร่างอวบอิ่มเริ่มโอนเอนจากพิษน้ำเมาที่ดื่มลงไปในปริมาณที่เกินขนาด ใบหน้าสวยทำท่าจะฟุบลงกับโต๊ะตรงหน้า ถ้าไม่ได้มือแกร่งของธีรเทพรองรับไว้ ชายหนุ่มประคองใบหน้าอนงค์นางให้พิงกับอกกว้าง ก่อนจะใช้ฝ่ามือตบลงเบา ๆ บริเวณแก้มอิ่มที่แดงก่ำเพราะความเมา "น้องพอเถอะ น้องเมามากแล้วนะ” ธีรเทพเอ่ยเรียกอนงค์นางเบา ๆ ไม่มีเสียงตอบนอกจากเสียง อือในลำคอ ธีรเทพช้อนร่างอิ่มเข้าสู่วงแขน ก่อนจะพาเดินกลับเข้ามาในห้องนอน วางอนงค์นางบนเตียงกว้างอย่างเบามือ ตาคมจ้องใบหน้าคนหลับอย่างพยายามหักห้ามใจ "เต้ยคะ น้องรักเต้ย อย่าทิ้งน้องไปนะคะ น้องอย