All Chapters of เจ้าสาวครึ่งทาง: Chapter 71 - Chapter 80

“พี ลงมากินข้าวเถอะลูก” ประไพเดินขึ้นไปตามลูกลงมากินข้าวเย็น ตั้งแต่ห้าโมงเย็นจนถึงสองทุ่ม ลูกชายยังไม่ออกจากห้อง แถมยังล็อกประตูที่ไม่เคยล็อกเลยอีกด้วย “แม่กินเถอะผมไม่หิว” พีรดนย์ร้องตอบ ชายหนุ่มยังคงนอนมองเพดานอยู่บนเตียง ไม่คิดจะลุกขึ้นไปจัดการกับตัวเอง จนป่านนี้น้ำก็ยังไม่ได้อาบ แม้แต่หิวก็ยังไม่รู้สึก“แม่เป็นห่วงนะพี มีอะไรก็ลงมาคุยกัน เห็นแม่แก่ ๆ แม่ก็เข้าใจเรื่องวัยรุ่นดีเลยนะ” ประไพบอกลูกนางพร้อมรับฟังปัญหาของลูกและสู้ไปด้วยกัน“ไม่มีอะไรครับแม่” พีรดนย์ยังคงปฏิเสธ อยากมีเวลาอยู่กับตัวเอง คิดทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้น จัดการปัญหาด้วยตนเอง ก่อนพูดคุยหรือขอคำปรึกษาจากคนอื่น“ไม่มีอะไรก็ดี หิวเมื่อไหร่ก็ลงมาอุ่นกินนะ แม่เก็บไว้ในตู้เย็นนะลูก” บอกกับลูกก่อนจะเดินลงไปด้านล่าง ความไม่สบายใจและความห่วงใยที่มียังคงหนักอึ้งอยู่ในใจ เมื่อคิดไม่ตัดสินใจมาหาเพื่อนสนิทของลูกชาย ชลนิภาสนิทกับพีรดนย์มาตั้งแต่เด็ก น่าจะรู้สาเหตุที่ทำให้ลูกเป็นแบบนี้“น้ำ ช่วยแม่ด้วยลูก” กรอกเสียงไปตามสาย เมื่อปลายสายกดรับ“ว่าไงคะป้าไพ”“มันชักยังไงๆ นะน้ำ” เข้าเรื่องทันที เพราะไม่อยากเสียเวลา“เอ๋...เรื่องอะไ

“ตกลงทะเลาะกัน” ชลนิภาเดินกลับมาย่อตัวลงนั่งที่ขอบเตียงตามเดิม โดยมีร่างสูงใหญ่ของเจ้าของห้องเดินมานั่งลงข้าง ๆ“ยิ่งกว่า” เสียงแหบพร่าเอ่ยขึ้นมาอีกประโยค“เล่ามา ฉันพร้อมรับฟัง” ไม่ว่าเมื่อก่อนหรือตอนนี้ เวลาที่พีรดนย์มีปัญหากับผู้หญิง เธอก็จะเป็นคนคอยฟัง ไปดื่มเป็นเพื่อน ถึงจะได้สิทธิ์แค่นั้น แต่เธอก็ยินดีและเต็มใจช่วยเพื่อนเสมอ“วันครบรอบ ฉันอุตส่าห์จะเซอร์ไพรส์ดาด้า” พีรดนย์เริ่มเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นให้หญิงสาวฟัง“แกเนี่ยนะเซอร์ไพรส์คนเป็นด้วย” ชลนิภาถามอย่างไม่เชื่อหู เพราะพีรดนย์เป็นคนตรง ๆ ทำอะไรก็ตรง ๆ มาตลอด นิดาคงเป็นคนที่เพื่อนของเธอรักมากจริง ๆ พีรดนย์ถึงยอมเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเธอ หน้าสวยก็มีชัยไปกว่าครึ่งคำนี้คงไม่เกินจริง ไม่ต้องดิ้นรนให้ผู้ชายมารัก ช่างน่าอิจฉาจริง ๆ“ฉันอุตส่าห์ไปสั่งเค้ก ร้านที่แกแนะนำ สั่งไวน์ดี ๆ ซื้อของกินแพง ๆ ตั้งใจไปฉลองด้วยกัน” พีรดนย์หยุดคำพูดไว้แค่นั้น“เขาไม่ชอบของที่แกเอาไปให้ บางทีผู้หญิงก็ต้องการกระเป๋าแบรนด์หรู เสื้อผ้าดี ๆ รองเท้าสวย ๆ แกน่าจะลงทุนกับของพวกนั้น”“ไม่ใช่แค่ไม่ชอบ แต่ดาด้าพาผู้ชายมาเอากันในห้อง” พูดจบประโยคใบหน้าที่มีแต่ห

“สามเดือนแล้วนะพีที่แกหมกตัวอยู่แต่ในห้อง”ชลนิภาโทรหาพีรดนย์ที่เอาแต่เก็บตัวอยู่ในบ้าน นั่งอยู่ในบ้านแท้ ๆ ยังต้องโทรคุยกัน“เรื่องของฉัน คนอื่นอย่ายุ่ง” พีรดนย์กรอกเสียงมาตามสาย โชคดีเหลือเกินที่เขารับโทรศัพท์ของเธอ“ฉันเป็นคนอื่นสำหรับแกแล้วใช่ไหม” ถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ อันที่จริงเธอก็เป็นคนอื่นสำหรับเขามาตลอด ถึงแม้จะเป็นเรื่องจริงแต่ก็ไม่อยากฟัง“เอ่อ คนอื่นที่ไม่ใช่ฉัน”“แกรู้ไหมตอนนี้แม่แก่ทุกข์ ผอมจนแทบจะล้มป่วย แกเคยสนใจแม่แกบ้างไหม ก่อนออกไปทำงานก็ต้องเตรียมอาหารไปวางไว้ให้แกหน้าห้อง กลับมาก็ต้องมาเก็บล้างถาดอาหารที่แกกินเสร็จ แกไม่สงสารแม่แกบ้างเหรอ”“แม่ไม่จำเป็นต้องทำ”“จำเป็นสิ”“ทำไม”“แม่เป็นแม่ของแก คำอื่นไม่สำคัญเท่าคำว่าแม่ คนใกล้ตอนนี้กลายเป็นคนไกล แกโหยหาแต่คนไกลที่แกก็ไม่รู้จักเขา”“รู้สิ”“รู้อะไร”“รู้ชื่อไง”“คนรู้หน้า เห็นหน้า คุยกัน คบกัน ยังไม่รู้อะไร นี่แกรู้แค่ชื่อแฝงของเขากับได้ยินเสียง แกรู้เหรอว่าเขาเป็นใคร”“ไม่จำเป็นนี่”“ลองเดินออกจากห้อง มามองคนด้านนอก ใส่ใจคนในชีวิตจริงบ้าง ฉันขอพูดเป็นครั้งสุดท้าย ต่อไปนี้จะไม่พูดอีก ต่อให้แม่ต้องตาย ฉันก็จะไม

ติ๊งเสียงข้อความที่ดังขึ้น ทำให้หญิงสาวเผลอยิ้มออกมา ประไพมองคนที่ยิ้มให้มือถือ อดคิดไม่ได้ว่าคนที่ส่งข้อความมาน่าจะเป็นคนสำคัญ ชลนิภาถึงดีใจที่เห็นมัน“พีดี ตรงเวลาเป๊ะ” เปิดอ่านข้อความที่เพื่อนในเกมส่งมา ตั้งแต่รู้จักกัน พีดีจะทักมาตรงเวลาเสมอ“ตามสบายนะ แม่ไม่กวนแล้ว อย่าลืมบอกพีนะว่าไปไหนกัน แม่กลัวพีทำงานจนลืมเที่ยวอีก” ประไพขอตัวเมื่อคนตรงหน้าสนใจมือถือมากกว่า ย้ำเตือนเรื่องเที่ยวเพราะกลัวชลนิภาจะลืม วัยรุ่นก็แบบนี้ มีโลกสวนตัวกันทุกคน หวังว่าความหวังของนางจะเป็นจริงนะชลนิภาตอบกลับเพื่อนในเกม ก่อนจะขอตัวเพราะมีเรื่องสำคัญกว่ารออยู่ ถึงจะมีเรื่องอื่นเขามา แต่พีรดนย์ก็ยังสำคัญกับเธอเสมอ พาเขาไปเที่ยวคือสิ่งที่เธออยากทำมากที่สุด เพราะนอกจากพีรดนย์จะเปิดหูเปิดตาแล้ว เธอเองก็มีความสุขมากเช่นกันที่จะได้ไปเที่ยวกับเขา ตั้งแต่เขามีแฟนก็ไม่ได้ไปไหนด้วยกันอีกเลยเมื่อเลือกสถานที่ได้ชลนิภาก็ขึ้นไปหาพีรดนย์เพื่อหาวันที่เหมาะสม พีรดนย์ตัดสินใจไปเลย เพราะถ้ากลับไปทำงานคงไม่ได้หยุดยาวอีก ชลนิภาส่งใบลาทางอีเมล ไม่รอให้หัวหน้าอนุมัติหญิงสาวก็จัดเตรียมเสื้อผ้าข้าวของสำหรับไปเที่ยวครั้งนี้ พีรด

ริมฝีปากร้อนเลื่อนลงมาถึงหน้าอกคู่สวย มือใหญ่โอบอุ้ม บีบเคล้นความนุ่มหยุ่น ก่อนจะใช้ปลายลิ้นปาดเลียชิมรส“อ่า...อื้อ...พี” เสียงครางลอดออกจากริมฝีปากแห้งผาก เธอโยนคิรากรออกไปจากหัว บรรจุเพียงเพื่อนรักไว้ในนั้น สองมือขยุ้มเส้นผมชายหนุ่ม แอ่นแผ่นหลังดันตัวเข้าหาปากที่กำลังจัดการกลืนกินยอดนุ่มหยุ่น ที่ถูกเขาปาดเลียจนแข็งชันสู้ปากร้อนระอุปากร้อนดูดเม้มทับทิมสีหวานบนอกคู่สวย สนิทกันจนไม่สามารถคิดเลยเถิดกับเพื่อนได้ เคยล้อเล่นว่ายายน้ำเป็นจอแบน เห็นกับตาไม่แบนเลยสักนิด สองมือยังสาระวนอยู่กับการบีบเคล้น คลอเคล้า ชื่นชมความสวยด้วยปากกับลิ้น“พี อื้อ” ร่างบางบิดส่ายสมองป่วนไปหมด เธอควรจัดการกับอารมณ์กำลังเตลิดของตัวเองอย่างไร นาทีต่อจากนี้คำว่าเพื่อนอาจเรียกไม่สนิทใจ ถ้ายังปล่อยให้ทุกอย่างก้าวต่อไปนิ้วร้ายลูบไล้ลงมาตามแอ่งชีพจรบนตัวสาว มาหยุดอยู่ที่ขอบกางเกงชั้นในลูกไม้สีขาว วางฝ่ามือลงบนดอกไม้สีหวาน ลูบไล้ไปมาปากก็ดื่มด่ำกับรสชาติของดอกบัวคู่งาม ก่อนจะถอนปากออกแล้วลากลิ้นลงมาตามหน้าท้องแบนราบ ที่กระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหอบหายใจ สะโพกกลมกลึงเด้งรับกับปลายลิ้นที่ลากเรื่อยพลิ้วไหว ลีลารสรักนี่เอง