Все главы The Disguised Heiress: Dumped by Her Ex, Married to a Secret Billionaire: Глава 11 - Глава 20

“No need,” malamig na sagot ni Clarissa habang nakatingin sa kapatid. “He doesn’t like that kind of occasion.”Sinabi niya iyon nang walang pag-aalinlangan, dahil galing talaga sa puso. Alam niyang hindi bagay kay Luis ang mga social gatherings ng mga elite—masyado iyong maingay, masyado ring mapagkunwari. Luis was the type who preferred silence over spectacle, and genuine intentions over empty networking.Napansin ni Tricia ang kumpiyansang iyon sa pananalita ni Clarissa, ngunit ang ngiting nakasukbit sa kanyang labi ay mas lalong lumalim, halatang may ibang iniisip. Of course, she had already heard about Clarissa’s sudden marriage. Hindi naman sikreto sa kanila ang tungkol sa kasal, pero ang tahimik at mabilisan nitong proseso ay lalong nagpatibay sa hinala ni Tricia na baka hindi kahanga-hanga ang lalaking pinakasalan ni Clarissa.“Sayang naman,” biro ni Tricia, kunwaring may panghihinayang. “His sister-in-law heard about your marriage and wanted to meet your husband. It’s rare f

Kinagat ni Joaquin ang kanyang mga ngipin, ramdam ang pagngangalit ng panga niya habang titig na titig kay Clarissa. Sa bawat iglap ng katahimikan, parang tumitibok nang mas mabilis ang dugo sa kanyang sentido. Sa tabi niya, si Selena ay tila nawalan ng kulay ang mukha, halatang hindi makapaniwala sa kahihiyang sinapit ng kasintahan niya sa harap ng maraming tao. Nabubulabog siya sa mga bulungan, sa mga matang mapanuri sa restaurant na ngayon ay unti-unti nang napupuno.Pakiramdam ni Joaquin ay wala na siyang ibang pagpipilian. Napuno na siya. Tuluyan nang sinagasaan ng pride ang lahat ng rasyonalidad niya. Sa wakas, mariing binitawan ang isang salita mula sa pagitan ng kanyang nagngangalit na mga ngipin.“Bank.”Isang simpleng salita, pero parang martilyo iyon sa dignidad niya.Hindi natinag si Clarissa. Wala man lang pagbabago sa kanyang ekspresyon—kalma, parang walang anuman. Kinuha niya ang kanyang cellphone mula sa handbag at iniabot kay Joaquin. Malinaw ang utos sa kilos niya

Tahimik lang si Clarissa habang lumalabas ng opisina ni Lyle, pero hindi maikakaila ang bigat ng presensyang bitbit niya. Mataas ang noo, tuwid ang likod, at bawat hakbang niya ay tila ba sinasabing, “I’m walking away—but I’m not defeated.”Walang ni isang salita ang lumabas sa bibig niya, pero sapat na ang aura niyang iyon para magdulot ng kaba sa sinumang nakatingin.Napakunot ang noo si Lyle habang pinagmamasdan ang papalayong dalaga. Isang saglit siyang napatigil, waring may gumugulong na hinala sa kanyang isipan."May koneksyon ba siya sa pamilya Montefalco?"Pero agad rin niyang umiling, trying to brush off the creeping doubt."Imposible. Kung totoo man ‘yon, malalaman ko dapat. I would’ve been informed. Besides... wala namang binanggit ang totoo’t lehitimong anak ng Montefalco tungkol sa kaniya."Pero sa kabila ng mga paliwanag niya sa sarili, ramdam pa rin ang bigat sa dibdib niya—isang bagay na hindi niya maipaliwanag.Napangisi siya nang malamig.“We in the Montefalco

Mababa, parang baritonong gumuguhit ng kidlat sa balakang, ang boses ni Luis nang bumulong siya malapit sa tainga ng dalaga.“Tell me, Clarissa,” aniya, “can you hear how loudly your heart is asking for me?”Napasinghap si Clarissa sa sariling pandinig, parang naka-full volume nga ang tibok ng puso niya. Lalong lumakas nang maramdaman niya ang hininga ni Luis—mainit, parang kuryenteng dumadaloy diretso pababa sa tuhod.“Luis…” Napayakap siya sa leeg nito, parang mauubosan ng hingin. “You promised me, remember? Kapag hindi ako ready, we’ll take things slow.”A flash of memory—ang attic na ginawa niyang pangarap na naging reyalidad. Doon unang nabuo ang lihim na kasunduan nilang ‘slow.’ Sinuklian niya si Luis ng sundot ng daliri sa dibdib; he took it, smiled, and stepped back that night. Ngayon, iba ang ngiti ng lalaki—matalim na alam mong may tinatagong lambing. His obsidian eyes gleamed with an expensive kind of mischief, cold enough to command respect, warm enough to melt steel.

Malapad ang balikat ni Luis, makitid ang beywang, at bawat galaw ng katawan niya ay may halong tikas at confidence. Kahit pa suot niya ay formal na suit, litaw na litaw pa rin ang magandang hubog ng katawan niya—parang laging handa para sa isang magazine cover shoot.Biglang naalala ni Clarissa ang sinabi noon ni Michelle: “‘Yung pinsan ko—’yung katawan niya, ‘yung itsura niya, ‘yung tindig niya—ibang level talaga. Hindi siya tulad ng karaniwang lalaki.”Ngayon, habang nakatitig siya kay Luis, napangiti siya sa isip. Hindi pala nag-e-e-xaggerate si Michelle. She was actually telling the truth.“Anong iniisip mo?” tanong ni Luis habang inaayos ang agahan sa dining table at naupo sa tapat niya.Nataranta si Clarissa at mabilis na umiling. “Ah, wala. Nothing.”“Drink it while it’s hot,” aniya, iniabot sa kanya ang isang basong gatas. “Baka lumamig agad.”Kinuha ni Clarissa ang baso at tumango. Yumuko siya at dahan-dahang sumipsip ng gatas, pero ang isip niya ay nasa ibang bagay.Ha