All Chapters of Love Me Harder, Mr. Billionaire : Chapter 121 - Chapter 130

VANILLA "Mommy, don't leave me, okay? Just stay here. Sobrang namiss po kayo ni Nicholas." narinig ni Vanilla na wika ni Nicholas kaya naman mas lalo siyang napahagulhol ng iyak Ang batang akala niya ay matagal nang patay ay nandito na ngayung sa harapan niya. Paano nagawa ito sa kanya ni Zakari? bakit nito itinago sa kanya ang ganito ka-importanteng bagay? "Of course. I'm your Mommy and I won't let you be separated from me again. Hinding hindi na! Ngayung alam kong nandito ka...hindi ko na hahayaan pa na muli kang mawala sa paningin ko. Mahal kita! Mahal na mahal kita...anak ko." umiiyak niya ding sambit. Pagkatapos niyang sabihin ang katagang iyun...kumalas siya sa pagkakayakap dito at tinitigan niya ito sa mukha. Walang duda..anak niya nga ito. Nararamdaman niyang anak niya ang batang ito. Wala sa sa sariling napasulayap siya kay Zakari at nang mapansin niya na kasama na nito ang kambal, dali-dali siyang tumayo at hawak ang kamay ni NIcholas, naglakad sila palapit dito

VANILLA “Uuwi na kami ng bahay at isasama ko si Nicholas.” Sinigurado ni Vanilla na buo ang loob niya habang sinasabi niya ang katagang iyun kay Zakari. Talaga naman eh. Gusto niyang umuwi. Pagod na siya at gusto niya nang matulog Isa pa, anong oras na ba? Malalim na ang gabi at wala siyang balak na makipag-usap dito kay Zakari magdamag. ‘Hindi pwede! Kung gusto mong umalis ng bahay, pwedeng ikaw lang. Hindi mo pwedeng isama ang mga anak ko dahil simula ngayung araw, dito na sila titiRa.” Seryosong sagot sa kanya ni Zakari. Hindi niya naman mapigilan ang makaramdam ng inis. Nag-uumpisa na naman ba ang lalaking ito sa mga ganitong eksena? Gusto na naman ba nitong angkinin at solohin ang sarili nilang mga anak? Shit, nag-uumpisa na aman ang taong ito sa dati nitong gawain ah? “They are my children too at hindi ko alam kung bakit ka nagalit sa akin kung itinago ko sa iyo ang tungkol kay Nicholas. Vanilla, hindi ako nagalit noong itinago mo sa akin na may Kambal tayo, remembe

VANILLA “Manong pakisamahan po si Vanilla sa likod bahay. Sa kulungan ni Freya.” narinig ni Vanilla na wika ni Zakari na labis niyang ikinagulat. SA likod talaga nakakulong si Freya? Hindi nga? “Okay po Sir. Mam, dito po tayo.” Sagot naman ni Manang. Bago siya napasunod kay Manong, puno ng pag-aalangan na tumitig siya kay Zakari. Gusto niyang makasigurado kung nasa matino pa ba itong pag-iisip. “Sumama ka na sa kanya, susunod ako. May kukunin lang ako sa itaas ng bahay para after this, aalis din kaagad tayo. May iba pa kasi akong sorpresa para sa iyo mamaya eh.” Nakangiti nitong wika sa kanya Wala na siyang nagawa pa kundi ang sumunod kay Manong. Nagtaka pa nga siya dahil habang naglalakad sila, sa likod talaga ang distenasyon nila. Hindi niya pa nga mapigilan ang mapahito sa paghakbang lalo nan ang marinig niya ang tahulan ng mga aso sa likod ng bahay. “Dito po tayo, Mam. Mahilig po talaga si sir sa mga aso kaya marami siyang mga alaga sa likod. Iba-ibang lahi pero huwag

VANILLA Muli silang sumakay ng kotse. Nag insist ulit si Zakari na may pupuntahan pa raw sila pero hindi na siya nagpauto. Gusto niya na munang makabalik ng Villa para macheck ang kalagayan ng mga anak niya. Baka kasi hinahanap siya ng mga ito eh. Hindi sanay ang kambal na hindi siya nakikita sa tuwing natutulog ang mga ito sa gabi. Pagdating ng Villa, seryoso niyang muling hinarap si Zakari. Gusto niyang ilatag dito ang ilan sa mga kondisyones nya. Since gusto nitong dito sa Villa tumira ang mga bata, dapat lang na may rules ang regulations siyang ilatag sa pagitan nilang dalawa ng lalaking ito “Sa kwarto ng mga bata ako matutulog.” Seryosong wika niya kay Zakari pagkababa niya ng kotse. Napansin niyang saglit itong natigilan. Tumitig sa malayo na para bang malalim na nag-iisip bago nakangiting muli siyang hinarap “Okay, sa kwarto tayo ng mga bata matutulog. Wala namang problema sa akin iyun eh.” Nakangiting sagot nito “Zakari, hindi ka kasama. Kami lang ng mga bata ang ma

VANILLA “Pagkatapos maligo ni Vanilla at nag-ayos ng kanyang sarili, kasama ng mga anak, lumabas na sila ng kwarto at direcho ng kitchen kung saan naabutan nila si Zakari na abala sa harap ng lutuan. Mausok ang buong paligid ng kusina at naamoy sa buong paligid na para bang may nasusunog. “Hmmm, what is it? Why is it smoky? Daddy?” sambit pa nga ni Hannah sabay tawag nito sa ama na noon ay abala sa kakahalo ng kung ano. Narinig marahil nito ang pagtawag ni Hannah kaya kaagad itong napalingon at nang mapansin nito ang presensya naming apat, awtomatiko itong ngumiti “Babies…Hon…malapit na itong maluto. Maghintay na lang kayo sa dining area. Masyadong mausok eh.” Nakangiti nitong sagot. Kapansin-pansin ang tagaktak na pawis sa noo nito patungo sa leeg n ito. Nakasuot lang kasi ng puting sando, cotton shorts with apron kaya naman kitang kita ang namumutok nitong mga muscle na nangingintab dahil sa matinding pawis. Wala sa sariling napatitig siya sa nakasalang nito. Sobrang mausok