All Chapters of ก็แค่เมียเก่า: Chapter 51 - Chapter 58

ข้าวฟ่าง......"ตื่นได้แล้วครับที่รักสายแล้วน๊าาาาา" เสียงกระซิบที่ดังอยู่ข้างๆ หูที่มาพร้อมกับลมหายใจอุ่นร้อนตรงซอกคอทำให้ฉันรีบเอาตัวมุดเข้าไปในผ้าห่มทันทีเพราะตอนนี้ฉันยังง่วงมากเมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็เกือบเช้าอีกแล้วเนื่องจากโดนคนหื่นเอาแต่ใจรังแกทั้งคืนเพราะแบบนี้ฉันถึงไม่อยากมานอนที่คอนโดของเขาสักเท่าไหร่เพราะรู้ว่าต้องเจอกับอะไร"อื้อออ ง่วง อย่าเพิ่งมายุ่งนะเตอร์""วันนี้มีเรียนนะไม่ไปใช่ไหม" เออนั่นสินัวันนี้มีเรียนนี่นาฉันลืมไปได้ยังไงกันถ้าไม่อยากไปเรียนก็ไม่เป็นไรเรามาทำกิจกรรมยามเช้ากันสักยกสองยกดีกว่า ผัวอยากกินเมียอีกแล้วเมื่อคืนยังไม่ค่อยยิ้มเลย" พูดจบเขาก็มุดตัวเข้ามาในผ้าห่มแล้วเริ่มก่อกวนโดยการสอดมือเข้ามาในชุดนอนแล้วบีบเคล้นหน้าอกของฉันไปมาทั้งสองข้างจนฉันเริ่มจะเกิดอารมณ์ทำให้ฉันต้องรีบลุกเพราะไม่งั้นวันนี้ฉันคงจะไม่ได้ไปเรียนแน่ๆ"อื้ออออ เตอร์อย่านะไม่เอานะเมื่อคืนนายก็ทำตั้งสองรอบฉันไม่ไหวกับนายแล้วนะจะหื่นอะไรขนาดนี้" ฉันดึงมือเขาออกมาจากเสื้อนอนก่อนผลักเขาออกแล้วรีบดีดตัวลุกขึ้นทันทีก่อนจะเอาผ้าห่มคลุมตัวเขาไว้แทนแล้วตัวเองก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำจนทำให้ตอนนี้ควา

ข้าวฟ่าง...."เตอร์....ฟ่างมีข่าวดีจะบอกกับเตอร์ด้วยนะ" ฉันลุกขึ้นยืนขึ้นแล้วจับมือของเขามาวางไว้ที่หน้าท้องของฉันแล้วจับมือเขาลูบเบาๆ ตรงบริเวณหน้าท้องที่นูนขึ้นมาเล็กน้อย"ฟ่างท้องได้สามเดือนแล้วนะเตอร์เตอร์ดีใจมั้ยเรากำลังจะมีลูกด้วยกันอีกแล้วนะ" ฉันบอกข่าวดีให้เขารู้เผื่อว่าถ้าเขาได้ยินเขาจะรีบฟื้นขึ้นมา ฉันเพิ่งรู้ว่าตัวเองท้องเมื่อไม่กี่วันนี่เองหลังจากที่ฉันกับฟิวพาเตอร์มาส่งโรงพยาบาลเนื่องจากว่าวันนั้นเตอร์บ่นปวดหัวมาตลอดทั้งวันแม้เขาจะบอกว่าเขาไหวไม่เป็นไรแต่ฉันไม่เชื่อฉันก็เลยแอบโทรไปหาฟิวขอให้ฟิวมาหาที่คอนโดเพื่อที่จะพาเตอร์ส่งโรงพยาบาล โชคดีที่วันนั้นเด็กๆ ไปนอนที่บ้านป๊าเพราะไมงั้นเด็กๆ อาจจะตกใจจนร้องไห้ที่เห็นพ่อไม่สบาย ซึ่งตอนนั้นฟิวกับทุกคนยังไม่รู้ว่าเขาป่วยเพราะเขากลัวว่าทุกคนจะเป็นห่วงเขา พอฟิวมาถึงเขาก็ถามว่าเตอร์เป็นอะไรกันแน่ฉันจึงต้องยอมบอกความจริงกับฟิว รู้ไหมว่าพอฟิวรู้ฟิวด่าเตอร์ไปชุดใหญ่ ส่วนเตอร์ก็เถียงอะไรไม่ออกเพราะตัวเองก็ลุกไม่ไหว หลังจากนั้นฟิวก็ขับรถพาฉันกับเตอร์มาที่โรงพยาบาลคุณหมอเจ้าของไข้ของเตอร์รีบพาเขาเข้าห้องตรวจทันทีฉันกับฟิวนั่งรออยู่หน้าห้อ

ฮันเตอร์..."ทำไมเตอร์มองไม่เห็นอะไรเลยฟ่าง" พอผมพูดแบบนั้นออกไปทุกคนก็ทำหน้าเศร้าจนผมรู้สึกผิดที่ผมโกหกว่าตัวเองมองไม่เห็นแต่อันที่จริงแล้วผมมองเห็นทุกอย่างได้ชัดเจนโดยเฉพาะผู้หญิงตรงหน้าที่ผมเรียกว่าเมีย"........" ใบหน้าของฟ่างซีดลงทันทีจนผมอดสงสารไม่ได้ ในตอนแรกที่ผมค่อยๆ ลืมตาผมเห็นแววตาของเธอสดใสและมีความหวังแต่พอผมบอกว่ามองไม่เห็นแววตาของเธอก็เปลี่ยนไปในทันทีมันบ่งบอกได้ว่าเธอเศร้าและเสียใจมากแค่ไหนที่ผมบอกว่ามองไม่เห็น"คุณเตอร์...มองไม่เห็นอะไรเลยเหรอครับ" คุณหมอทำท่าทางแปลกใจก่อนจะถามผมซึ่งผมก็บอกไปตามความจริงว่า"ใช่ครับคุณหมอทำไมผมถึงมองไม่เห็นอะไรเลย....นอกจากความสวยของเมีย^~^" ผมพยายามยิ้มเพื่อให้ฟ่างรู้สึกดีแต่เปล่าเลยครับ"0-0" แม่"??? " ป๊า"ว่าไงนะ!!! " ไอ้ฟิว".........." ฟ่าง"ทำไมทุกคนทำหน้าแบบนั้นกันล่ะครับ ผมก็แค่พูดว่าผมมองไม่เห็นอะไรเลยนอกจากเมียของผมที่ยืนอยู่ตรงหน้า ผมเห็นแค่เธอคนเดียว คนสวยของผม^^" พอผมพูดจบประโยคมือเล็กๆ ของฟ่างก็เงื้อสูงขึ้นทันทีพร้อมอารมณ์โกรธผมรู้เลยว่าเธอกำลังจะทำอะไรเธอไม่ได้จะตบยุงแต่เธอจะตบผม มือผมไวกว่าเลยรีบคว้ามือของเธอไว้ได้ทัน

วันต่อมา...ข้าวฟ่าง...วันนี้ฉันกับเตอร์เราตื่นกันแต่เช้าเพราะเตอร์จะพาฉันไปหาหมอที่โรงพยาบาลคือพักนี้ฉันเป็นอะไรก็ไม่รู้มันรู้สึกหดหู่เศร้าๆ แปลกๆ และมักจะเป็นช่วงค่ำๆ ด้วยนะ พอพระอาทิตย์ตกดินปุ๊บฉันจะเริ่มมีอาการทันทีมันเป็นเองโดยอัตโนมัติจนฉันกลัวว่าตัวเองจะเป็นโรคซึมเศร้าเพราะคิดถึงลูกตอนนี้เราพาเด็กๆ มาที่บ้านของเตอร์เพราะตอนนี้เราสองคนได้จ้างใบบัวให้เป็นพี่เลี้ยงเด็กๆ ซึ่งใบบัวก็ทำได้ดีมากเธอเลี้ยงเด็กเก่งมากจนฉันแปลกใจถ้าบอกว่าเคยมีลูกมาก่อนฉันก็เชื่อนะแต่คงเป็นไปไม่ได้เพราะใบบัวยังไม่เคยมีแฟนจะมีลูกได้ยังไงแถมเธอก็อยู่ที่นี่มาหลายปีฉันไม่เห็นเธอท้องเลยแล้วเธอจะไปมีลูกตอนไหนฉันคงคิดมากไปเอง"บัวไปไหนปกติเวลานี้ต้องมารอรับเด็กๆ แล้วนะ" เตอร์พูดพร้อมกับมองไปรอบๆ บ้านเพราะปกติเวลานี้ใบบัวจะมารอเด็กๆ อยู่หน้าบ้านแต่วันนี้ไม่เห็นเธอออกมาเลยหรือเธอจะไม่สบาย"หรือว่าบัวไม่สบาย""อืมอาจจะเป็นไปได้ งั้นเอาไงดี เตอร์ไม่อยากพาเด็กๆ ไปโรงพยาบาลเลยอ่ะเชื้อโรคมันเยอะ""ถ้างั้นฝากฟิวก็ได้นะแต่ไม่รู้จะตื่นหรือยัง" เพราะเด็กๆ ทั้งสองคนจะสนิทกับฟิวเหมือนกันฉันเลยคิดว่าถ้าใบบัวไม่สบายจริงๆ คนที