บททั้งหมดของ ก็แค่เมียเก่า: บทที่ 31 - บทที่ 40

ฮันเตอร์....หลังจากผมไล่ยูมิออกไปผมก็ปวดหัวขึ้นมาอีกเพราะเมื่อกี้บอกเลยผมว่าโมโหมากดมโหจนปวดหัว ผมควานหากระปุกยาในเป้ที่หมอให้มาเพื่อบรรเทาอาการเพราะผมยังไม่มีเวลาเข้าไปรักษาอย่างจริงจังหมอก็เลยให้ยาแก้ปวดมาทานคือมันช่วยแค่บรรเทาอาการเท่านั้น พักนี้ผมปวดตาและปวดหัวพร้อมกันบางครั้งก็ปวดจนหัวจะระเบิดแต่ก็พยายามข่มอาการเอาไว้ไม่อยากให้ใครรู้แต่เรื่องที่ผมป่วยมีเพียงคนเดียวที่รู้เรื่องนั่นก็คือข้าวฟ่างที่ผมบอกเธอเพราะเธอพักนี้เธออยู่กับผมแทบจะทุกวันและผมก็ไม่อยากปิดบังอะไรเธอ ผมถึงยอมที่จะบอกความจริงเพื่อให้เธอได้บอกกับลูกว่าผมไปไหนถ้าหากวันนึงผมไม่อยู่หรือผมต้องไปรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลผมหากระปุกยาทั้งที่ยังหลับตาอยู่บอกตามตรงว่าตอนนี้ผมลืมตาไม่ขึ้น"หายาอยู่เหรอ" พอได้ยินเสียงคนที่ผมกำลังคิดถึงผมก็ลืมตาขึ้นมาทันที"ฟ่าง ""อื้มฉันเอง""เธอมาทำไม""ก็มาดูคนป่วยไงเห็นเพื่อนนายบอกว่านายปวดหัวฉันก็เลยมาดู""ฉันยังไม่ตายง่ายๆ หรอกน่า""นายยังโกรธฉันเรื่องเมื่อวานใช่ไหม""............" ผมไม่ตอบเพราะเธอย่อมรู้คำตอบดี"ฉันไม่ได้ไล่นายจริงๆ นะฉันแค่ไม่อยากให้นายกับฟิวทะเลาะกัน""เธอก็เลยเลือก

ข้าวฟ่าง..."หึ แกอย่าหวังว่าแกกับเตอร์จะได้กลับมารักกันฉันจะทำให้เตอร์เกลียดแกและไม่มีวันจะกลับมารักแกได้อีกนังฟ่างไม่เชื่อก็คอยดู!!! "ฉันที่กำลังจะเดินผ่านหน้ายูมิไปก็ถึงกับหยุดชะงักเท้าลงเมื่อได้ยินคำพูดของยูมิที่พูดขู่ฉันมันเป็นคำขู่ที่ฉันก็ไม่รู้ว่ายูมิจะทำอะไรฉัน แต่มันก็ทำให้ฉันหวนคิดถึงคำพูดที่ทั้งสามคนเตือนว่าให้ระวังฟิวกับยูมิ"เธอจะทำอะไร""เรื่องอะไรฉันจะบอกแต่รับรองได้เลยว่าเตอร์จะไม่มีวันกลับไปง้อแกอีกเขาจะเกลียดแกไปจนวันตายไม่เชื่อก็คอยดู""แล้วเธอคิดว่าฉันกลัวเธอหรือไงฉันก็มีมือมีตีนคิดว่าฉันจะยอมให้เธอทำอะไรกับฉันฝ่ายเดียวงั้นสิ""ก็ลองมาดูกันมั้ยล่ะว่าฉันจะทำสำเร็จหรือเปล่า" ยูมิยิ้มเยาะใส่ฉันก่อนจะเดินชนไหล่ฉันออกไปถามว่าฉันกลัวที่ยัยนั่นพูดหรือเปล่าฉันก็ยอมรับว่ามีบ้างนะโดนขู่ซะขนาดนั้นไม่คิดอะไรเลยก็คงจะแปลกตอนนี้สิ่งที่ทำได้ก็คือระวังตัวเองก็เท่านั้นเองฉันเลิกสนใจยัยนั่นก่อนจะเดินเอาข้าวข้าวไปให้เตอร์ที่เต้นท์ฉันเดินมาที่เต้นท์ของเตอร์ก็เห็นว่าเขากำลังเดินมาจากทางน้ำตกมีผ้าเช็ดตัวพาดบ่าสงสัยเขาจะไปอาบน้ำมาพอเขาเห็นฉันเขาก็ทำเป็นไม่สนใจแล้วก็มุดเข้าเต้นท์ตัวเองไ

ข้าวฟ่าง......ฉันถูกฟิวอุ้มแล้วพาเดินลัดเลาะเข้ามาในป่าโดยที่ฉันไม่สามารถขัดขืนเขาได้เลยร่างกายฉันแทบจะไม่มีแรงขัดขืนมันมีแต่ความต้องการอย่างเดียว ฉันเกลียดตัวเองที่สุดในตอนนี้เกลียดที่รู้สึกและต้องการเรื่องอย่างว่าอย่างรุนแรง ฉันไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องทำยังไงให้เขาหยุดและถ้าเขาไม่หยุดต่อไปมันจะเกิดอะไรขึ้น ฉันกลัวเหลือเกินฉันไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นผู้หญิงหลายผัวผู้หญิงเลวที่เอาได้ทั้งพี่ทั้งน้องถึงจะทำไปเพราะโดนยาแต่ฉันก็ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นกับชีวิตของฉันต่อให้เขาทั้งคู่ไม่ใช่พี่น้องกันฉันก็ไม่คิดที่จะมีอะไรกับฟิวหรือใครอีกเพราะร่างกายและหัวใจของฉันมันเป็นของฮันเตอร์เพียงคนเดียวเท่านั้น ต่อให้วันนี้เขาไม่มาง้อขอคืนดีกับฉันฉันก็ไม่เคยคิดที่จะให้ใครมาแทนที่เขาหรือมาทับรอยของเขาบนร่างกายของฉัน"ฟิว..นายอย่าทำอะไรฉันเลยนะ""ฉันทำขนาดนี้แล้วเธอคิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่ายๆ งั้นเหรอข้างฟ่าง""นายทำไมเลวได้ขนาดนี้" ฉันไม่คิดเลยว่าเขาจะกล้าทำกับฉันได้ขนาดนี้ ฉันรู้ว่าเขารู้สึกยังไงกับฉันที่ผ่านมาเขาทำดีกับฉันมาตลอดเขาดีกับฉันดีกับเด็กๆ จนฉันคิดว่าเขาคือเพื่อนที่ดีที่สุดคนนึง แต่แล้ววันนี้มันทำให้

ฮันเตอร์..."ว่าไงครับเมียบอกมาได้หรือยังว่าต้องการอะไร" ผมถามฟ่างเสียงกระเส่าโดยที่ยังคงส่งนิ้วเข้าไปคอยสร้างความสุขและความเสียวให้กับเธอ"ชะ..ช่วยเมียที เมียไม่ไหวแล้ว อ๊าาา อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาา เตอร์" ฟ่างพูดเสียงแผ่วเบาครางเบาๆเพราะตอนนี้เธอกำลังมีความสุขอยู่กับสิ่งที่ผมปรนเปรอให้ ผมยิ้มอย่างพอใจเพราะรอฟังคำนี้มานานแล้ว เธอกัดลงมาที่ไหล่ของผมอย่างแรงยิ่งผมสอดนิ้วเข้าไปลึกมากเท่าไหร่เธอก็จะกัดผมแรงมากขึ้นเท่านั้น ถามว่าเจ็บไหมผมไม่เจ็บหรอกเพราะผมรู้ว่าฟ่างไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ผมเจ็บทำเธอทำเพราะต้องการระบายความเสียวเท่านั้นเอง"อื้ออออ เสียว ฮือออ เตอร์ ฟ่างเสียว อื้อออ" ฟ่างครางออกมาเสียงไม่ได้ดังมากเพราะเธอรู้ว่าตอนนี่้เราอยู่กันที่ไหน นิ้วของผมยังคงสร้างความสุขให้กับเธอไม่หยุด ตอนนี้ผมกำลังทำให้เธอเคลิบเคลิ้มไปกับสิ่งที่ผมมอบให้เผื่อว่าตอนที่ผมสอดใส่เข้าไปเธอจะได้ไม่เจ็บมาก บอกตามตรงว่าเพียงแค่ผมสอดนิ้วเข้าไปแค่สองนิ้วน้องสาวของเธอยังรัดนิ้วผมแน่นขนาดนี้ผมไม่อยากคิดว่าถ้าเอาของๆผมสอดใส่เข้าไปภายในร่องรักของเธอเธอจะเจ็บขนาดไหน และตอนนี้เธอบดเบียดร่างกายเข้ามาหาผมมากขึ้น"เตอร์... ฟ่างอยากไ

ฮันเตอร์...."ขอบคุณนะเตอร์ที่ห้ามไม่ให้พวกนั้นมันเอาคลิปเราไปลง ถ้าไม่อย่างงั้นเราคงต้องฆ่าตัวตายแน่ๆ ""เก็บคำขอบคุณของเธอเอาไว้เถอะเพราะฉันไม่รับแล้วก็ขอให้จำเอาไว้ว่าต่อไปนี้เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกแล้วเธอก็หยุดทำอะไรเลวๆซะเพราะฉันจะไม่ยอมเป็นครั้งที่สองแน่ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับฟ่างเธอเตรียมตัวเป็นดาราดังได้เลยยูมิเพราะถึงฉันกับเธอจะเป็นเพื่อนกันแต่ยังไงฉันก็ต้องรักและเห็นคนที่ฉันรักสำคัญมากกว่าเธอ""เราเข็ดแล้วล่ะเราขอโทษนะที่คิดสั้นไปหน่อย เพราะเรารักนายมากเราก็เลยทำอะไรไปโดยที่ไม่ทันยั้งคิด""เธออย่าเอาคำว่ารักมาอ้างกับฉันเพราะฉันบอกเธอไปแล้วตั้งแต่ต้นว่าฉันกับเธอเราเป็นได้แค่ไหน""อื้มมเรารู้แล้วแต่ยังไงก็ขอบใจมาก แล้วก็ฝากขอบใจฟ่างด้วยนะที่ไม่เอาเรื่องเราเราเข็ดแล้วจริงๆ "นั่นคือคำพูดของยูมิในวันที่เธอรู้สึกตัวแล้วและรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างในวันนั้น ไม่ใช่ว่าผมไม่โกรธที่เธอทำแบบนี้กับฟ่างแต่ผมคิดว่าฟ่างไม่ได้เป็นอะไรแล้วเพราะโชคยังดีที่ไอ้ฟิวมันรู้แผนการทั้งหมดมันเลยช่วยฟ่างไว้ได้และฟ่างเองก็บอกว่าไม่เอาเรื่องยูมิเพราะเห็นว่ายูมิก็ได้รับผลจากการกระทำของเธอแล้ว แต่ผมก็ไม่รู้