All Chapters of ซ่อนเสน่หาภรรยาเด็ก: Chapter 11 - Chapter 20

เช้าวันใหม่เนสิตาตื่นตั้งแต่เช้า เธอเลือกสวมชุดที่เน้นความสบายคล่องตัวแต่ยังคงความน่ารักอย่างที่ชอบ เสื้อกล้ามคอกลมผ้าคอตตอนสีขาวซึ่งเป็นสีโปรดจากนั้นสวมทับคาร์ดิแกนสีเบจตัวบางเหมาะสำหรับอากาศที่ร้อนอบอ้าว ท่อนล่างกางเกงผ้าลินินสีเบจขาสั้นเหนือเข่าเผยให้เห็นเรียวขาสวยรับกับรองเท้าผ้าใบสีขาวคู่โปรดที่เธอสวมอยู่เป็นประจำผมสีน้ำตาลเข้มถูกรวบขึ้นเป็นหางม้าสูงปล่อยปอยผมบางส่วนหลุดลุ่ยลงมาข้างแก้มอย่างเป็นธรรมชาติ วันนี้เธอแต่งหน้าอ่อนๆ เผยผิวหน้าใสรับริมฝีปากที่เจือสีระเรื่อจากลิปออยด์สีหวานทำให้เธอดูมีเสน่ห์ตามวัยอย่างน่ามอง หญิงสาวหมุนตัวหน้ากระจกจนมั่นใจว่าทุกอย่างเรียบร้อยก็ออกมาช่วยมารดาเอาแซนด์วิชลงกล่อง“ถึงแล้วโทรบอกแม่ด้วยนะลูก”“ได้ค่ะแม่หนูรู้ว่าแม่เป็นห่วง”เมื่อรถของฐากูรเล่นเข้ามาหน้าบ้านสองแม่ลูกก็จัดแซนด์วิชลงกล่องเสร็จพอดีฐากูรดับเครื่องและเดินลงมาจากรถวันนี้เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวพับแขนขึ้นถึงข้อศอกกับกางเกงยีนสบายๆ เหมือนกับทุกวันจะต่างก็ตรงรองเท้าเพราะวันนี้เขาสวมรองเท้าผ้าใบแทนที่จะเป็นรองเท้าบูตเหมือนตอนที่อยู่ในไร่ชายหนุ่มยังไม่ทันได้กดออดที่หน้าบ้านคุณนีรนุชและลูกส

ทั้งสองเหมือนตกอยู่ในภวังค์เนิ่นนานกว่าจะผละออกจากกัน“ผมขอโทษ” เขาพูดอย่างสำนึกผิดก่อนจะประคองหญิงสาวกลับมาที่รถเนสิตานั่งเงียบมาตลอดทางเพราะกำลังสับสนกับความรู้สึกของตนเอง“จะกลับเลยเหรอ”“ค่ะเนสต้องรีบกลับไปอาบน้ำ”“เจ็บอยู่ไหมขับรถไหวหรือเปล่า” เขาถามอย่างห่วงใย“ไม่ค่ะ ไปก่อนนะคะ”“ขับรถดีๆ นะ” เขามองตามหลังรถคันเล็กของเธอไปจนสุดสายตาเนสิตาขับรถออกมาจากไร่ของฐากูรพอพ้นเขตรั้วได้ไม่นานหญิงสาวก็จอดรถข้างทาง ตอนนี้เธอแทบไม่มีสมาธิขับรถเลยเพราะสมองคิดถึงแต่จูบของฐากูรเมื่อครู่จูบแรกในชีวิตของเธอมันเกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งกับผู้ชายที่เธอรู้จักมาได้ไม่นานนัก แต่กลับรู้สึกผูกพันอย่างประหลาด ความรู้สึกที่เพิ่งได้รับนั้นไม่ใช่แค่การแตะต้องกันของริมฝีปาก แต่มันคือการเปิดโลกใบใหม่ที่ไม่เคยรู้จักเป็นประตูสู่ความรู้สึกที่ซับซ้อนและลึกซึ้งยิ่งกว่าที่เคยเข้าใจตอนนี้ในใจของเนสิตาเต็มไปด้วยคำถามมากมาย แต่ในขณะเดียวกัน ก็มีความสุขที่เอ่อล้นจนอยากจะหยุดเวลาไว้ตรงนั้น ความกลัวที่อาจจะเกิดขึ้นกับการถูกรุกรานไม่มีอยู่เลย มีแต่ความรู้สึกปลอดภัยและอ่อนโยนที่แผ่ซ่านมาจากสัมผัสของเขา ความรู้สึกว่าโลกทั

สองวันต่อมาเนสิตาตื่นนอนตั้งแต่เช้าเธอทานอาหารกับมารดาก่อนจะบอกท่านว่าวันนี้เธอจะเข้าไปที่ไร่ของฐากูรอีกครั้ง“อย่าไปกวนคุณฐาเขานะลูกแล้วก็อย่าลืมทาครีมกันแดดด้วยนะแล้วก็อย่ากลับค่ำนะลูก”“ค่ะแม่หนูไปก่อนนะคะ”หญิงสาวขับรถออกจากบ้านในเวลาเช้าเพื่อมายังไร่องุ่นของฐากูรเมื่อมาถึงก็เจอกับน้าชายที่มารออยู่ก่อนแล้ว“สวัสดีค่ะน้าพล”“มาแต่เช้าเลยนะ กินข้าวมาหรือยังล่ะ”“เรียบร้อยแล้วค่ะ วันนี้น้าพลจะไปดูคนงานตัดองุ่นไหมคะ”“วันนี้น้าต้องเข้าไปติดต่องานในเมือง”“เหรอคะ หนูมาทำให้น้าเสียเวลาหรือเปล่า”“ไม่หรอกปกติน้าก็จะออกจากที่นี่สายหน่อย แล้วเนสบอกคุณฐาหรือยังว่าจะเข้ามา”“บอกไว้หลายวันแล้วค่ะ วันนี้เขาตัดกันที่แปลงไหนคะ”“แปลงที่อยู่ด้านทิศตะวันออก” นวพลพูดขณะชี้ให้หลานสาวดูแปลงองุ่นในแผนที่ของไร่ที่เขาหยิบติดมือมาด้วย“หนูว่าหนูเคยขับรถผ่านนะคะมันคือทางไปท้ายไร่ใช่ไหม”“ใช่แล้วทางนั้นแหละ ถ้าหลงก็โทรถามน้าหรือไม่ก็ถามคุณฐานะ น้าว่าเอารถเอทีวีไปดีกว่านะ ทางมันไม่ค่อยดีเท่าไหร่”“ค่ะน้าพลหนูขอตัวไปเป็นคนงานตัดองุ่นก่อนนะคะ”เนสิตาโบกมือให้น้าชายก่อนจะเดินมายังจุดให้บริการรถเอทีวีแล้วขับออก

“เหตุผลของคุณฐามันฟังไม่ขึ้นสักข้อเลยค่ะ” เนสิตาพูดอย่างไม่ยอมรับกับเหตุผลของเขาเลยสักข้อ“แล้วถ้าผมบอกว่าผมมีแฟนแล้วล่ะ พอจะฟังขึ้นไหม” ฐากูรถอนหายใจก่อนจะมองออกไปนอกรถเพราะไม่กล้าจะหันไปสบตากับเนสิตาเพราะเขากำลังโกหก“อย่ามาโกหกเลยค่ะ เนสสืบมาแล้วว่าคุณฐายังไม่มีแฟน เพราะฉะนั้นอย่าปฏิเสธเนสเลย ตกลงเราเป็นแฟนกันนะคะ” หญิงยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ฐากูรอย่างท้าทาย“ไม่ล่ะ” เขาปฏิเสธเสียงแข็งอีกครั้ง“คุณฐาแน่ใจนะว่าจะไม่เป็นแฟนกับเนสจริงๆ” เนสิตาถามย้ำ เสียงเริ่มแผ่วลงเล็กน้อยเพราะยากมากที่จะทำให้คนเย็นชาอย่างฐากูรยอมรับความรู้สึกของตนเอง“แน่ใจสิ และผมเองก็คิดว่าเนสก็ยังไม่ควรจะมีแฟนตอนนี้ หน้าที่ของเนสคือการกลับไปเรียนนะ อย่าทำให้แม่ผิดหวังเรื่องนั้น”“เนสรู้ค่ะ แต่การมีแฟนก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะตั้งใจเรียนไม่ได้นี่คะ เนสว่าดีออกที่มีแฟน คุณฐาก็จะได้คอยเป็นกำลังใจให้เนสรีบเรียนจบไวๆ ยังไงล่ะคะ” เธอตอบกลับอย่างมั่นใจ“นี่ตกลงจะเป็นแฟนผมให้ได้เลยใช่มั๊ย” ฐากูรถามเสียงอ่อนใจ คิ้วขมวดเข้าหากันสีหน้าเริ่มผ่อนคลายลง“ค่ะ” เธอตอบรับเสียงใส“แต่ผมก็ยังยืนยันคำเดิมนะว่าเราสองคนไม่เ

หลังจากวันที่ตอบตกลงเป็นแฟนกับเนสิตาการคุยโทรศัพท์กับเนสิตาก็กลายเป็นกิจวัตรประจำวันของฐากูรอย่างที่เขาไม่เคยคิดมาก่อน เขาเคยคิดว่าเนสิตาคงจะเบื่อไปเองหรือเธอจะมีอะไรทำกับเพื่อนในช่วงที่อยู่มหาวิทยาลัย แต่ชายหนุ่มคิดผิดเพราะเนสิตายังคงโทรศัพท์หาเขาเป็นประจำทุกวันเสียงพูดคุยที่สดใสของเนสิตาที่เรื่องราวในมหาวิทยาลัยทั้งเรื่องเพื่อน กิจกรรมชมรม หรือแม้กระทั่งเรื่องเล็กน้อยที่เจอมาในแต่ละวันมันแทรกซึมเข้ามาในชีวิตของฐากูรอย่างช้าๆ จากความรู้สึกไม่พอใจที่ถูกบังคับให้เป็นแฟน ตอนนี้เขากลับรู้สึกดีและรอคอยเสียงโทรศัพท์ของเธออย่างไม่รู้ตัว เสียงของเนสิตากลายเป็นส่วนหนึ่งของวันไปเสียแล้ว บางครั้งเนสิตาก็เล่าเรื่องเรื่องที่มีรุ่นพี่เข้ามาจีบเธอ หรือเรื่องที่เพื่อนผู้ชายในคณะมาทำความรู้จักมันทำให้ฐากูรรู้สึกหงุดหงิดและไม่ชอบคนเหล่านั้นแต่ชายหนุ่มพยายามเก็บอาการไว้ไม่แสดงออกให้เธอรู้ถึงความไม่พอใจของเขาวันหนึ่งเนสิตาโทรมาหาเขาในช่วงเย็นตามปกติ น้ำเสียงของเธอฟังดูสดใสเป็นพิเศษ“คุณฐาคะ วันนี้มีรุ่นพี่คณะวิศวะมาจีบเนสด้วยแหละค่ะ” เธอเล่าด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นฐากูรนิ่งไปเล็กน้อย พยายามปรับน้ำเสียงให