หน้าหลัก / โรแมนติก / ซ่อนเสน่หาภรรยาเด็ก / ตอนที่ 12 เพราะเขาน่าสนใจ

แชร์

ตอนที่ 12 เพราะเขาน่าสนใจ

ผู้เขียน: จินต์พิชา
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-06-27 19:06:00

 

เช้าวันใหม่เนสิตาตื่นตั้งแต่เช้า เธอเลือกสวมชุดที่เน้นความสบายคล่องตัวแต่ยังคงความน่ารักอย่างที่ชอบ เสื้อกล้ามคอกลมผ้าคอตตอนสีขาวซึ่งเป็นสีโปรดจากนั้นสวมทับคาร์ดิแกนสีเบจตัวบางเหมาะสำหรับอากาศที่ร้อนอบอ้าว ท่อนล่างกางเกงผ้าลินินสีเบจขาสั้นเหนือเข่าเผยให้เห็นเรียวขาสวยรับกับรองเท้าผ้าใบสีขาวคู่โปรดที่เธอสวมอยู่เป็นประจำ

ผมสีน้ำตาลเข้มถูกรวบขึ้นเป็นหางม้าสูงปล่อยปอยผมบางส่วนหลุดลุ่ยลงมาข้างแก้มอย่างเป็นธรรมชาติ วันนี้เธอแต่งหน้าอ่อนๆ เผยผิวหน้าใสรับริมฝีปากที่เจือสีระเรื่อจากลิปออยด์สีหวานทำให้เธอดูมีเสน่ห์ตามวัยอย่างน่ามอง หญิงสาวหมุนตัวหน้ากระจกจนมั่นใจว่าทุกอย่างเรียบร้อยก็ออกมาช่วยมารดาเอาแซนด์วิชลงกล่อง

“ถึงแล้วโทรบอกแม่ด้วยนะลูก”

“ได้ค่ะแม่หนูรู้ว่าแม่เป็นห่วง”

เมื่อรถของฐากูรเล่นเข้ามาหน้าบ้านสองแม่ลูกก็จัดแซนด์วิชลงกล่องเสร็จพอดี

ฐากูรดับเครื่องและเดินลงมาจากรถวันนี้เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวพับแขนขึ้นถึงข้อศอกกับกางเกงยีนสบายๆ เหมือนกับทุกวันจะต่างก็ตรงรองเท้าเพราะวันนี้เขาสวมรองเท้าผ้าใบแทนที่จะเป็นรองเท้าบูตเหมือนตอนที่อยู่ในไร่

ชายหนุ่มยังไม่ทันได้กดออดที่หน้าบ้านคุณนีรนุชและลูกสาวก็เดินออกมาพอดี

“สวัสดีค่ะคุณฐา” นีรนุชและลูกสาวทักทายพร้อมกัน

“สวัสดีครับ”

“ขอบคุณนะคะที่ให้ลูกสาวฉันติดรถไปอีกแล้ว ฉันทำแซนด์วิชกับกาแฟไว้ให้แล้วจะได้เอาไปทานบนรถ”

“ขอบคุณมากครับ”

“ฉันเกรงใจคุณฐามากที่ลูกสาวไปกวนคุณบ่อยๆ”

“ไม่เป็นไรครับ ผมขับรถเข้ากรุงเทพคนเดียวคงง่วงมากมีเนสไปด้วยคงช่วยหายง่วงได้เยอะ” เขาพูดแล้วกันมามองหน้าคนช่างพูดที่ยืนอยู่ข้างๆ มารดา

“เห็นไหมคะแม่มีหนูไปด้วยก็มีประโยชน์นะคะอย่างน้อยคุณฐาก็ง่วงค่ะ”

“เรื่องนี้ก็จริงนะ เพราะลูกสาวแม่คุยเก่ง แม่จะกลัวคุณฐารำคาญมากกว่าค่ะ ถ้าคุณฐารำคาญก็บอกเธอไปเลยนะคะ ไม่ต้องเกรงใจ”

“ครับ”

“เนสว่าเรารีบไปกันเถอะค่ะ ทำธุระเสร็จแล้วจะได้รีบกลับ”

“ดูแลตัวเองดีๆ นะลูกอย่ากวนคุณฐา”

“ค่ะแม่”

“ผมไปก่อนนะครับแล้วจะรีบกลับมาส่งก่อนค่ำ”

“ค่ะ ฉันฝากดูแลลูกสาวด้วยนะคะ”

หลังจากบอกลามารดาแล้วเนสิตาก็เดินอ้อมไปขึ้นรถฝั่งคนนั่งข้างคนขับฐากูรสตาร์ทรถและค่อยๆ ขับเคลื่อนออกจากบ้านหลังเล็กมุ่งหน้าสู่ถนนใหญ่ที่เชื่อมไปยังกรุงเทพฯ

“สงสัยว่าคุณต้องเพิ่มเมนูนี้ในร้านแล้วล่ะ” ฐากูรพูดหลังจากทานแซนด์วิชหมดไปหนึ่งชิ้น

“เนสก็คิดเหมือนกันค่ะ ตอนนี้ที่ร้านรับคนมาเพิ่มแล้วบางทีอาจมีเมนูใหม่ๆ เพิ่มขึ้น”

“ผมดีใจกับคุณและแม่คุณด้วยนะ ร้านเพิ่งเปิดได้ไม่ถึงสองปีแต่ลูกค้าก็เยอะขึ้นมาก”

“คุณฐารู้ได้ยังไงคะ”

“ผมสังเกตจากยอดสั่งไวน์ที่เพิ่มขึ้นมากในช่วงหลายเดือนมา”

“แล้วที่ไร่คุณฐากูรเป็นไงบ้างคะ เนสอยากเข้าไปดูการผลิตไวน์มากเลยค่ะ เนสดูการผลิตในยูทูปแล้วก็อยากเห็นของจริง”

“เอาไว้กลับไปก่อนก็แล้วกันนะ”

“องุ่นที่เนสเก็บวันนั้นตอนนี้คงได้เอาไปทำไวน์แล้วใช่ไหมคะ”

“ตอนนี้ก็กำลังอยู่ในขั้นตอนการบ่มเบื้องต้นเลยครับ เป็นช่วงที่ต้องดูแลใกล้ชิดเป็นพิเศษ คนงานต้องเปิดชิมทุกวันก่อนจะเอาลงถังไม้โอ๊คอีกที”

“เนสอยากไปชิมด้วย”

“มันไม่อร่อยหรอกครับ แต่ถ้าอยากชิมจริงๆ ก็ต้องไปชิมในถังที่บ่มไปนานแล้ว เรามีให้นักท่องเที่ยวชิมหลายแบบเลย เอาไว้ผมจะพาไปชิมนะ”

“ขอบคุณค่ะ”

“แม่ว่าไวน์ที่ไร่คุณฐาขึ้นชื่อเรื่องคุณภาพ องุ่นสดก็หวานกรอบอร่อย ขนาดเนสซื้อที่ห้างยังอร่อยมากถ้ากินที่ไร่คงอร่อยมากกว่าเยอะ”

“ผมขอโทษนะ”

“คุณฐาขอโทษเรื่องอะไรคะ”

“ก็ขอโทษที่คุณไปเที่ยวที่ไร่และไปช่วยตัดองุ่นทั้งวันแต่คุณไม่ได้กินองุ่นเลย”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ วันนั้นเนสเองก็สนุกมากจนลืมเรื่องกินองุ่นไปเลย เอาไว้ครั้งหน้าเนสจะไปกินสดที่ไร่เลยค่ะ แต่คงต้องพกขวดน้ำไปด้วยใช่ไหมคะเพราะน้าพลบอกว่าต้องล้างก่อน”

“ครับ ถึงแม้ก่อนเก็บเราจะเว้นระยะจากการให้ยาและปุ๋ยแต่ก็ควรล้างก่อนครับ”

“ครั้งหน้าเนสจะไม่พลาดทั้งองุ่นสดและไวน์ค่ะ”

“แต่ผมว่าคุณน่าจะเคยดื่มไวน์ของผมบ้างนะ”

“ก็เคยค่ะ แต่เนสว่ามันต้องต่างจากการดื่มจากถังไม้โอ๊คแน่ๆ”

“ก็ต่างกันอยู่บ้าง”

“เนสว่ามันต้องเป็นไวน์ที่อร่อยที่สุดแน่เลยค่ะ”

“เดี๋ยวก็ได้ชิม” เขาพูดแล้วหันมายิ้ม

ตลอดทางจากบ้านเข้ามายังกรุงเทพเนสิตาชวนฐากูรคุยมาตลอดทางชายหนุ่มรู้สึกว่าการขับรถเข้ากรุงเทพไม่น่าเบื่อเหมือนเคย

“ถึงแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ ถ้าเนสทำธุระเสร็จแล้วจะไปรอที่ห้างนะคะ” หญิงสาวบอกชื่อห้างสรรพสินค้าที่อยู่ใกล้บริเวณนี้กับฐากูรหลังจากเขาจอดรถที่หน้าหอพัก

“ถ้าผมทำธุระเสร็จแล้วจะรับตามไปนะ”

เมื่อฐากูรไปแล้วเนสิตาก็เดินเข้าไปติดต่อเจ้าของหอพักและจัดการสัญญาเช่าก่อนจะขึ้นไปทำความสะอาดห้องของตนเอง เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยก็ไปรอเขาที่ห้างซึ่งเธอนัดให้เพื่อนมาเจอที่นี่

“มิวทางนี้” เนสิตาโบกมือให้เพื่อนเมื่อเธอเดินเข้ามาที่ร้านกาแฟซึ่งเธอมารออยู่ได้สักพักแล้ว

“คิดถึงจังไหนบอกว่าจะเข้ามาอาทิตย์หน้า”

“พอดีติดรถคนอื่นมาน่ะ”

“แล้วเขาอยู่ไหนล่ะ”

“เขาไปทำธุระน่ะ แล้วมิวเป็นยังไงบ้างปิดเทอมได้ไปเที่ยวไหนหรือเปล่า”

“ก็ไปทะเลกับที่บ้าน เนสล่ะ”

“ก็ช่วยงานแม่ที่ร้านแล้วก็ไปเที่ยวไร่องุ่น”

“ไร่องุ่นเหรอ”

“อือ คนที่เนสมาด้วยเขาเป็นเจ้าของไร่น่ะ”

“เวลาพูดถึงเขาทำไมต้องยิ้มด้วยล่ะ มิวว่าต้องมีอะไรแน่ๆ เลยใช่ไหม”

“เนสชอบเขาและกำลังจีบเขาอยู่”

“อะไรนะ คนอย่างเนสต้องจีบผู้ชายด้วยเหรอ”

“คนนี้น่าสนใจมาก” แล้วเนสิตาก็เอารูปที่เธอแอบถ่ายฐากูรให้กับเพื่อนดู

“มันก็น่าจีบอยู่นะ หล่อซะขนาดนี้”

“ใช่มั้ยล่ะ เนสเห็นครั้งแรกก็ชอบเลยแล้วพอได้อยู่ใกล้ก็ตกหลุมรักเลยล่ะ เขาดูเหมือนคนเย็นชาแต่เนสรู้สึกว่าเขาก็แค่แกล้งทำไปแบบนั้น เขาเป็นคนอบอุ่น ยิ่งเวลาทำงานเขาจริงจังมาก”

“แล้วคิดว่าจะจีบติดก่อนเปิดเทอมไหม”

“อันนี้ก็ไม่รู้แต่ตอนนี้ก็หาทางเข้าใกล้เขาอยู่”

“เขาโสดแน่เหรอ”

“แน่นอนเนสสืบมาหมดแล้ว”

“ถ้าจีบติดแล้วเปิดเทอมพาเขามาที่มหาลัยด้วยนะเพื่อนๆ เห็นคงได้อิจฉาเนสกันแน่ๆ”

“ถ้าจีบติดนะ”

“มันคงไม่ยากหรอกน่า เนสทั้งสวยทั้งมีเสน่ห์ไม่มีผู้ชายคนไหนใจแข็งได้นานหรอก”

“มันก็ไม่แน่นะ บางทีเนสอาจต้องหลอกล่อนิดหน่อยให้เขายอมเป็นแฟน”

“ยังไง”

แล้วเนสิตาก็เล่าถึงแผนที่ตัวเองวางให้กับเพื่อนฟังก่อนที่ทั้งสองจะแยกกันเมื่อฐากูรโทรมาบอกว่าเขาทำธุระเสร็จแล้วและกำลังจะมาหาเธอที่ห้าง

“รอนานไหม” เขาถามเมื่อเดินมาเจอหญิงสาวที่จุดนัดพบ

“ไม่หรอกค่ะ คุณฐาจัดการธุระเสร็จแล้วใช่ไหม”

“ครับ หิวหรือยัง”

“นิดหน่อยค่ะ เราจะกินข้าวก่อนกลับใช่ไหมคะ”

“ครับ”

ฐากูรพาเนสิตามาทานอาหารไทยที่ร้านแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากห้างสรรพสินค้าเท่าไหร่ การพูดคุยดำเนินไปอย่างฐากูรรู้สึกสบายใจอย่างประหลาดเมื่อได้คุยกับหญิงสาวช่างพูดคนนี้ เขาไม่รู้สึกรำคาญหากแต่รู้สึกสนุกที่ได้ฟังเธอเล่าเรื่องของเธอสลับกับเรื่องที่เธอถามเขา

หลังมื้ออาหารเข้าก็พาเธอมาส่งที่ร้าน ชายหนุ่มแวะเข้าไปทักทายมารดาของเธอเล็กน้อยก่อนจะขอตัวกลับ

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • ซ่อนเสน่หาภรรยาเด็ก   ตอนที่ 15 อยากให้มาแต่ไม่กล้าชวน

    สามวันแล้วที่เนสิตาไม่ติดต่อมาหาหลังจากวันที่เขาจูบกับเธอที่น้ำตกท้ายไร่ ฐากูรรู้สึกผิดที่ทำแบบนั้นกับเธอแต่ในตอนนั้นบรรยากาศและอารมณ์มันพาไป เขาอยากจะเจอเนสิตาและขอโทษเธอแต่จะโทรศัพท์ไปหาแต่ก็ละอายใจเกินกว่าจะทำแบบนั้นเขาคิดว่าบางทีตอนนี้เนสิตาอาจจะโกรธเขาจนไม่อยากจะคุยกับเขาแล้วก็ได้เพราะปกติเธอมักจะโทรศัพท์หาเขาในเวลาหัวค่ำทุกวัน แต่นี่มันก็ผ่านมาสามวันแล้วที่เขาไม่ได้ยินเสียงของเธอเลยจากที่เป็นคนชอบความสันโดษชอบอยู่คนเดียวเงียบๆ แต่ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปเมื่อเนสิตาเข้ามาในชีวิต เขารู้สึกชอบในความสดใสชอบเสียงคุยเจื้อยแจ้วที่คุยอยู่ข้างหูมันทำให้ความรู้สึกเหงาหายไปจนหมดสิ้นฐากูรต้องคุยเรื่องที่เกิดขึ้นกับเนสิตาให้รู้เรื่องเขาต้องขอโทษเธออย่างจริงจังต่อหน้ากับสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้เขาจัดการเคลียร์งานทุกอย่างในไร่จนเสร็จจากนั้นก็ขับรถมาอย่างร้านอาหารของคุณนีรนุชเพื่อหวังว่าจะได้เจอกับเนสิตาอีกครั้งแต่ก็ไม่เป็นอย่างที่คิดเพราะวันนี้หญิงสาวไม่ได้มาทำงานฐากูรนั่งทานอาหารอย่างเงียบๆ ลูกค้าในร้านค่อนข้างเยอะทำให้เขาไม่มีโอกาสถามถึงเนสิตาเลย เมื่อมื้ออาหารจบลงเขาก็เดินออกจากร้านมาด้วยความผ

  • ซ่อนเสน่หาภรรยาเด็ก   ตอนที่ 14 ทุกอย่างมันไวมาก

    ทั้งสองเหมือนตกอยู่ในภวังค์เนิ่นนานกว่าจะผละออกจากกัน“ผมขอโทษ” เขาพูดอย่างสำนึกผิดก่อนจะประคองหญิงสาวกลับมาที่รถเนสิตานั่งเงียบมาตลอดทางเพราะกำลังสับสนกับความรู้สึกของตนเอง“จะกลับเลยเหรอ”“ค่ะเนสต้องรีบกลับไปอาบน้ำ”“เจ็บอยู่ไหมขับรถไหวหรือเปล่า” เขาถามอย่างห่วงใย“ไม่ค่ะ ไปก่อนนะคะ”“ขับรถดีๆ นะ” เขามองตามหลังรถคันเล็กของเธอไปจนสุดสายตาเนสิตาขับรถออกมาจากไร่ของฐากูรพอพ้นเขตรั้วได้ไม่นานหญิงสาวก็จอดรถข้างทาง ตอนนี้เธอแทบไม่มีสมาธิขับรถเลยเพราะสมองคิดถึงแต่จูบของฐากูรเมื่อครู่จูบแรกในชีวิตของเธอมันเกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งกับผู้ชายที่เธอรู้จักมาได้ไม่นานนัก แต่กลับรู้สึกผูกพันอย่างประหลาด ความรู้สึกที่เพิ่งได้รับนั้นไม่ใช่แค่การแตะต้องกันของริมฝีปาก แต่มันคือการเปิดโลกใบใหม่ที่ไม่เคยรู้จักเป็นประตูสู่ความรู้สึกที่ซับซ้อนและลึกซึ้งยิ่งกว่าที่เคยเข้าใจตอนนี้ในใจของเนสิตาเต็มไปด้วยคำถามมากมาย แต่ในขณะเดียวกัน ก็มีความสุขที่เอ่อล้นจนอยากจะหยุดเวลาไว้ตรงนั้น ความกลัวที่อาจจะเกิดขึ้นกับการถูกรุกรานไม่มีอยู่เลย มีแต่ความรู้สึกปลอดภัยและอ่อนโยนที่แผ่ซ่านมาจากสัมผัสของเขา ความรู้สึกว่าโลกทั

  • ซ่อนเสน่หาภรรยาเด็ก   ตอนที่ 13 สัมผัสแรก

    วันนี้เนสิตาตื่นเต้นและดีใจมากที่จะได้ไปเที่ยวที่ไร่องุ่นของฐากูร เธอขับรถเก๋งคันเก่าของมารดาเข้าสู่ถนนสายเล็กที่มุ่งหน้าสู่ไร่องุ่นของฐากูรอีกครั้ง กลิ่นหอมจางๆ ของดินและองุ่นที่คุ้นเคยลอยมาปะทะจมูกตั้งแต่ก่อนจะเห็นรั้วไร่เธอไม่ได้ติดรถเขามาอย่างเคย แต่การได้ขับรถมาด้วยตัวเองแบบนี้กลับให้อิสระและรู้สึกเหมือนตัวเองโตขึ้นกว่าเดิมเมื่อรถจอดสนิทที่หน้าออฟฟิศทางด้านหลังของร้านอาหารนวพลก็เดินออกมาต้อนรับหลาน“น้านึกว่าเนสจะหลงไปที่อื่นแล้ว ทำไมถึงช้าจัง”“ก็สองข้างทางวิวดีมากนี่คะหนูเลยขับช้า วันนี้น้าพลยุ่งไหมคะ”“ไม่เท่าไหร่ อยากดูเขาทำไวน์ใช่ไหม”“ใช่ค่ะแต่หนูไม่รบกวนน้าพลหรอกค่ะหนูนัดกับคุณฐาไว้แล้ว” เนสิตาบอกกับน้าชายเพราะเมื่อวานเธอโทรศัพท์มานัดกับฐากูรไว้แล้ว“แน่ใจนะว่านัดไว้แล้ว”“แน่ค่ะ แล้วตอนนี้คุณฐาอยู่ที่ไหนคะ”“อยู่ในห้องทำงาน ห้องนั้นไง” นวพลชี้ไปยังห้องหนึ่งที่อยู่อีกด้านของออฟฟิศ“หนูขอตัวก่อนนะคะ”“อย่าไปกวนเขามากล่ะ” เขากำชับหลานสาวแต่ก็ไม่รู้ว่าเธอจะฟังคำเตือนของเขาหรือเปล่าหญิงสาวเคาะประตูพอเขาอนุญาตก็รีบเปิดเข้าไป เธอยิ้มทักทายเจ้าของห้องที่นั่งทำงานเอกสารกองโตอยู

  • ซ่อนเสน่หาภรรยาเด็ก   ตอนที่ 12 เพราะเขาน่าสนใจ

    เช้าวันใหม่เนสิตาตื่นตั้งแต่เช้า เธอเลือกสวมชุดที่เน้นความสบายคล่องตัวแต่ยังคงความน่ารักอย่างที่ชอบ เสื้อกล้ามคอกลมผ้าคอตตอนสีขาวซึ่งเป็นสีโปรดจากนั้นสวมทับคาร์ดิแกนสีเบจตัวบางเหมาะสำหรับอากาศที่ร้อนอบอ้าว ท่อนล่างกางเกงผ้าลินินสีเบจขาสั้นเหนือเข่าเผยให้เห็นเรียวขาสวยรับกับรองเท้าผ้าใบสีขาวคู่โปรดที่เธอสวมอยู่เป็นประจำผมสีน้ำตาลเข้มถูกรวบขึ้นเป็นหางม้าสูงปล่อยปอยผมบางส่วนหลุดลุ่ยลงมาข้างแก้มอย่างเป็นธรรมชาติ วันนี้เธอแต่งหน้าอ่อนๆ เผยผิวหน้าใสรับริมฝีปากที่เจือสีระเรื่อจากลิปออยด์สีหวานทำให้เธอดูมีเสน่ห์ตามวัยอย่างน่ามอง หญิงสาวหมุนตัวหน้ากระจกจนมั่นใจว่าทุกอย่างเรียบร้อยก็ออกมาช่วยมารดาเอาแซนด์วิชลงกล่อง“ถึงแล้วโทรบอกแม่ด้วยนะลูก”“ได้ค่ะแม่หนูรู้ว่าแม่เป็นห่วง”เมื่อรถของฐากูรเล่นเข้ามาหน้าบ้านสองแม่ลูกก็จัดแซนด์วิชลงกล่องเสร็จพอดีฐากูรดับเครื่องและเดินลงมาจากรถวันนี้เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวพับแขนขึ้นถึงข้อศอกกับกางเกงยีนสบายๆ เหมือนกับทุกวันจะต่างก็ตรงรองเท้าเพราะวันนี้เขาสวมรองเท้าผ้าใบแทนที่จะเป็นรองเท้าบูตเหมือนตอนที่อยู่ในไร่ชายหนุ่มยังไม่ทันได้กดออดที่หน้าบ้านคุณนีรนุชและลูกส

  • ซ่อนเสน่หาภรรยาเด็ก   ตอนที่ 11 โอกาสวิ่งเข้าหา

    แม้ตอนนี้เนสิตาจะหายจากอาการไข้แล้วแต่มารดาของเธอก็ยังไม่ให้ไปช่วยงานที่ร้านด้วยเหตุผลที่ว่าอยากให้เธอได้พักผ่อน แต่ดูเหมือนเนสิตาจะไม่ได้คิดแบบนั้นเลย สองวันมานี้เธออยู่บ้านและรู้สึกเหงามากแม้ตอนกลางวันจะโทรศัพท์ไปคุยกับเพื่อนและดูซีรี่ส์เรื่องโปรดแต่มันก็ไม่สนุกเลยเมื่อเทียบกับการออกไปที่ไร่องุ่นของฐากูรเมื่อวานหญิงสาวโทรศัพท์ไปชวนเขาคุยในเวลาหัวค่ำแต่ก็คุยได้ไม่นานเพราะฐากูรขอตัวไปทำงานก่อนหญิงสาวไม่รู้ว่าทำไมเขายังจะต้องทำงานอะไรกลางคืนอีกแต่ถ้าเจอกันครั้งหน้าเธอจะต้องถามเขาให้ได้ว่าที่เขาชอบพูดว่าขอตัวไปทำงานนั้นเพราะเขาไม่อยากจะคุยกับเธอหรือเพราะเขามีงานที่จะต้องทำจริงๆเหตุผลที่ไม่ถามทางโทรศัพท์ก็เพราะอยากจะเห็นสีหน้าและท่าทางของเขาขณะตอบคำถามของเธอด้วยว่ามันมีความจริงใจหรือกำลังโกหกถึงกันแน่เนสิตานอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงจนกระทั่งได้ยินเสียงรถของมารดาที่ขับเข้ามาในบริเวณบ้านในเวลาเกือบจะสี่ทุ่มหญิงสาวรีบเปิดประตูต้อนรับทันที“เหนื่อยไหมคะแม่วันนี้ลูกค้าเยอะไหม”“เยอะจ้ะลูกค้าเต็มทุกโต๊ะเลย”“กินน้ำเย็นๆ ก่อนนะคะแม่ กินข้าวมาหรือยังคะ” เนสิตารีบเอาน้ำในตู้เย็นมาให้มารดาแล้

  • ซ่อนเสน่หาภรรยาเด็ก   ตอนที่ 10 รู้สึกผิดที่ดูแลไม่ดี

    หลังจากจัดการงานทุกอย่างที่ไร่เสร็จแล้วฐากูรก็ยกลังไวน์ขึ้นหลังรถกระบะก่อนจะขับรถเข้ามาในเมืองวันนี้เขาต้องส่งไวน์ให้กับร้านอาหารของคุณนีรนุชลูกค้าประจำ“สวัสดีค่ะคุณฐา คุณวันนี้มาส่งเองเหรอคะ”“สวัสดีครับคุณนุช ผมจะเข้ามาทานข้าวที่นี่อยู่แล้วก็เลยเอาไวน์มาส่งเองจะได้ไม่เสียเที่ยวครับ” เขาพูดขณะยกกล่องไวน์เข้าทางหลังร้าน“ขอบคุณนะคะที่เอาไวน์มาส่งก่อนเวลา ช่วงนี้ลูกค้าสั่งไวน์กันเยอะก็เลยต้องสั่งด่วน”“ไม่เป็นไรครับ ลูกค้าคุณนุชเยอะผมเองก็ขายไวน์ได้เยอะ” เขายิ้มก่อนจะยกไวน์ลังสุดท้ายเข้าไปวางในห้องครัวจากนั้นก็เดินออกมาด้านหน้าเลือกโต๊ะนั่งประจำของตนเองก่อนจะสั่งเมนูคุ้นเคยมาทานระหว่างรออาหารนีรนุชก็มาชวนคุย“เมื่อวานลูกสาวฉันไปกวนอะไรคุณฐาหรือเปล่าคะ”“ไม่หรอกครับเธอก็เหมือนนักท่องเที่ยวทั่วไป”“ถ้าลูกสาวของฉันไปกวนคุณฐาบอกมาได้เลยนะคะ เนสยังเด็กไม่ค่อยรู้กาลเทศะเท่าไหร่บางครั้งก็ติดจะพูดมากไปหน่อย ฉันกลัวคุณฐาจะรำคาญค่ะ”“ไม่เป็นไรหรอกครับแล้วนี่เจ้าตัวไปไหนล่ะ ปกติผมจะเห็นมาคอยรับออเดอร์”“ไม่สบายค่ะ”“อ้าวเป็นอะไรล่ะครับ”“ก็คงตากแดดทั้งวันน่ะค่ะก็เลยเป็นไข้”“ผมขอโทษนะครับที่พาล

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status