Все главы My Ninong’s Secret Desire: Глава 51 - Глава 60

Tahimik ang villa nang matapos ang araw. Sa labas, unti-unting nilalamon ng dilim ang mga ulap na kulay kahel, at ang mga huni ng kuliglig ay nagsimulang pumasok sa bawat sulok ng bakuran. Sa veranda, nakaupo si Elira, hawak ang cellphone habang pinagmamasdan ang pagdilim ng langit.Kanina pa niya gustong tumawag sa ina, pero ilang ulit na rin niyang pinigilan ang sarili. Gusto muna niyang buuin ang isip niya, kung paano ipapaliwanag ang lahat. Ngunit habang lumalalim ang gabi, mas lalo siyang kinakabahan. Bukas pa sana sila uuwi pabalik ng Maynila, pero hindi siya mapakali.Sa wakas, pinindot niya ang pangalan ni Mama sa contact list. Ilang ring lang ang lumipas bago may sumagot sa kabilang linya.“Hello, Ma?” halos sabik ang tono niya.Ngunit ibang boses ang narinig niya. “Elira?”Napatigil siya, kumunot ang noo. “Cynthia?”“Elira, huwag kang mabibigla, ha…” basag ang tinig ng kaibigan.Parang biglang nanlamig ang paligid. “Cyn, ano’ng nangyari? Nasaan si Mama?”Huminga nang malalim

Kinabukasan, magkasama sina Cynthia at Elira sa registration area para asikasuhin ang discharge paper ni Josephine, tahimik lang si Cynthia na nakatingin sa kaibigan. Si Elira naman, sa tuwing may lumalapit sa kanya na tao para magpa-picture ay hindi niya magawang tumanggi, kaya kahit na pagod siya, ginawa niya parin. Nakasuot siya ng sunglasses para hindi halata ang mugto ng kanyang mga mata. “Elira,” tawag ni Cynthia sa kanya nang maglakad na sila pabalik sa kwarto ni Josephine. Kagabi niya pa gustong tanungin si Elira tungkol kay Gavin, pero hindi siya nagkaroon ng pagkakataon dahil kailangan niya rin bumalik sa condo niya. Kakarating lang niya galing sa Japan, at saktong pagkalapag niya ng Pilipinas ay tinawagan siya tungkol kay Josephine kaya hindi rin siya nakapagpahinga pa. “Hmm?” sagot ni Elira, bumaling siya sa kaibigan. Tinanggal niya ang sunglasses at ngumiti nang tipid kay Cynthia. “Thank you sa pagsama sa akin ngayon ay kay Mama kagabi, pasensya ka na. Alam kong pagod k

Nagising si Gavin at tumingin sa babaeng nasa bisig niya. Hindi niya maiwasan ang mapangiti. Naalala niya parin ang mahihinang dahing ni Elira kanina. Dahan-dahan niyang inilapit ang mukha niya at hinalikan ang noo nito. At sa simpleng galaw lang na iyon, napamulat si Elira. Tumingin siya sa taas at nakita si Gavin na nakangiti. “You slept well,” bulong nito. Napakagat labi naman si Elira sabay iwas ng tingin. Narinig niya ang mahinang tawa ni Gavin. “Don’t be shy,” saad niya. Pero isang iglap, napatigil si Elira. Naalala niya ang tanong ni Cynthia sa kanya kung ano nga ba ang relasyon nila ni Gavin. Dahan-dahan siyang bumangon at umupo sa kama, pinagmasdan naman siya ni Gavin. “May problema ba?” tanong nito. Saglit na natahimik si Elira, iniisip kung tama ba na itanong niya iyon. Pero bilang babae, alam niya na kailangan niya rin ng sagot. “N-ninong….I mean, Gavin. Ano ang relasyon nating dalawa? B-boyfriend na ba kita?” nauutal niyang tanong. Napatigil din si Gavin sa tanong n

Kinabukasan, nakatanggap ng memo si Elira mula sa manager niyang si Suzy na kailangan nilang magsama ni Marco buong araw sa isang tila normal na araw lang. Kunyari ay hindi nila iisipin na may mga camera sa paligid, nais lang ng management team na mabigyan pa lalo ng attention ang love team ng dalawa. Pero bago pa sabihin ni Suzy iyon kay Elira, pinaalam niya muna ito kay Gavin. Noong una ay kinabahan siya dahil tahimik lang si Gavin pagkatapos niyang sabihin ang plano. Pero mayamaya, tumango siya at pinirmahan ang memo. Nagpasalamat naman si Suzy na hindi na siya nahirapan pang kumbinsihin si Gavin kahit na alam niyang may namamagitan sa kanila ni Elira. Naisip niya rin kasi na si Gavin ang may ari ng industry company kaya natitiyak siya na papayag siya sa palabas na gagawin ng management. “Thank you, Sir Gavin. Sasabihin ko na po kay Miss Elira ngayon,” sabi niya na may ngiti sa labi. Kaya sa oras narin iyon, agad niyang minissage si Elira, at ganoon din ang manager ni Marco para

“Wow… ang ganda rito,” halos mapabulong si Elira nang bumaba siya ng sasakyan. Saglit pa siyang napatitig sa paligid, parang hindi makapaniwala sa nakikita. “Nasa Metro Manila pa naman tayo, hindi ba?” tanong niya, sabay lingon kay Gavin na ngayon ay abala sa pagbubukas ng gate para tulungan siyang makababa.Ngumiti si Gavin at tumango. “Yes, nasa Metro Manila pa rin tayo. Pero bihira lang ang nakakapasok sa parteng ito ng lungsod,” aniya, mababa at kalmadong tono ng boses. “I call this my world garden… and this is my real house. Nasa garden pa lang tayo, nasa loob pa ang bahay ko talaga.”Habang sinasabi iyon ni Gavin, hindi maiwasan ni Elira ang mamangha. Parang ibang mundo ang kinatatayuan nila. Sa paligid ay puro luntiang halaman, malalaking puno ng acacia na animo’y nagbabantay, at mga ilaw na nakatago sa damuhan, nagbibigay ng malamlam na liwanag na tila kumikindat sa dilim. Ang simoy ng hangin ay malamig, mabango, at may halong amoy ng mga bulaklak na hindi niya alam kung saan