Все главы My Ninong’s Secret Desire: Глава 31 - Глава 40

Pagkatigil ng sasakyan sa harap ng malaking gusali, agad sumalubong ang ilaw ng mga flash mula sa camera ng mga photographer. Nakatayo ang mga ito sa magkabilang gilid ng red carpet, handang kuhanan ang bawat dumarating na personalidad. Sa labas ng venue, nakapila ang mamahaling kotse, mula sa mga luxury sedan hanggang sa sports car na ang bawat isa’y nagpapakita ng yaman at impluwensya ng sakay nito.Ang gusali mismo ay kahanga-hanga, isang hotel ballroom na may malalaking haliging gawa sa marmol, may chandelier na kumikislap mula sa loob at nakikita mula sa malalaking glass panel. Sa taas ng entrance, nakasabit ang pangalan ng event sa gintong letra: “The Annual Grand Entertainment Gala.”Huminto ang itim na sedan nina Gavin at Elira. Mabilis na bumukas ang pinto ng driver para kay Gavin, ngunit bago pa man ito makagalaw, siya mismo ang bumaba at saka binuksan ang pinto sa tabi niya. Lahat ng mata ay agad tumutok sa eksenang iyon.Lumabas si Elira, marahang inaangat ang laylayan ng

Mabilis na humakbang si Gavin habang hawak ang braso ni Elira, parang walang pakialam kung may nakakakita pa sa kanila. Sa hallway ng hotel na nagsisilbing venue ng malaking pagtitipon, ramdam ni Elira ang bigat ng bawat tingin ng mga taong nakakasalubong. May iba na nagkunwaring walang nakita, may ilan namang hindi nakapigil ng bulungan. Ngunit wala na siyang lakas para intindihin ang mga iyon. Ang tanging iniisip niya ay ang pulang mantsa sa kanyang gown at ang tibok ng kanyang puso na hindi mapigil sa tuwing lumalapit si Gavin.Nang makarating sila sa elevator, pinindot agad ni Gavin ang pinakamataas na palapag. Tahimik silang pumasok, at sa ilang segundong iyon, naramdaman ni Elira ang pagkakabukod nila sa mundo. Ang matalim na ekspresyon ng lalaki ay unti-unting lumambot nang mapansin niyang pinipisil ng dalaga ang laylayan ng kanyang damit, tila ba gustong itago ang mantsa.“Don’t worry about it,” malamig pero malumanay ang tinig ni Gavin. “A dress can be replaced. Ikaw ang impo

Makalipas ang gabing iyon sa penthouse, umuwi si Elira kasama si Gavin. Tahimik ang biyahe, at tanging ugong ng makina ang naririnig. Hindi nagtanong si Gavin, hindi rin nagbukas ng usapan si Elira. Sa totoo lang, ramdam niya ang awkwardness na bumabalot sa kanila, hindi na ito ang karaniwang samahan ng isang boss at alaga, o ng isang ninong at inaanak. May nangyari kagabi, kahit walang halikan ang tuluyang naganap, sapat na ang lapit ng kanilang mga labi para mag-iba ang tibok ng kanyang puso.Pagdating nila sa bahay, agad bumaba si Elira at nagpaalam. Hindi na niya hinintay pang bumaba si Gavin upang batiin ang kanyang ina, si Josephine, na matalik ding kaibigan nito. Sa isang iglap, pakiramdam ni Elira ay kailangan niyang magtago, takot na baka mapansin ng ina ang kakaibang titig at kilos na hindi dapat makita ng sinuman.“Salamat po, Ninong… I mean, Sir Gavin,” halos bulong niyang sabi, saka nagmamadaling tumalikod.Nagtagal ang mga mata ni Gavin sa kanya, para bang may gustong it

Simula noong mall show, tila may malaking pagbabagong naganap sa pagitan nina Gavin at Elira. Hindi na tulad ng dati na madalang lang itong magpakita sa mga set, ngayon ay parang anino na niya ang presensiya nito. Tahimik, ngunit laging naroon—sa bawat shooting, sa bawat interview, o kahit sa simpleng rehearsal.Ang mga tauhan ng production ay nagsimula nang mapansin ang kakaibang pag-aalala ni Gavin. Kahit ang PA ni Elira na si Amelie ay hindi na rin maitago ang pagtataka.“Sir Gavin, okay naman po si Elira. Kakauwi lang niya. Nag-text din siya sa akin na magpapahinga,” ulat ni Amelie isang gabi.Ngumiti si Gavin, ngunit halata ang pagod sa mga mata. “Good. Make sure she eats dinner, ha? Sabihin mo kay Mang Jose, huwag na siyang paabutin ng dis-oras sa set bukas. I’ll handle it.”Tumango si Amelie, bagaman naguguluhan. Bakit ganito ka-protective si Sir? tanong niya sa isip, ngunit hindi na siya nagtanong pa.Maging ang driver ni Elira, si Mang Jose, ay madalas tanungin ni Gavin sa tu

Matapos ang araw na iyon, muling iniwasan ni Elira si Gavin. Wala siyang mensaheng sinagot, wala ring tawag na tinanggap. At sa mga sumunod na araw, hindi na rin siya muling pinadalhan ng kahit anong mensahe o dinalaw ni Gavin sa set. Noong una ay nagtaka siya, lalo na’t sanay siyang kahit papaano ay nagbibigay ito ng update o simpleng “good luck” bago siya mag-shoot. Pero habang tumatagal, natutunan niyang tanggapin na marahil iyon ang tamang nangyayari, na siguro, pareho nilang piniling manahimik upang hindi na muling masundan ang pagkakamaling ayaw na nilang alalahanin.Subalit kahit anong pilit niyang itanggi, sa tuwing naririnig niya ang pangalan ni Gavin sa bibig ng mga staff o sa usapan ng mga reporter, may kung anong kirot na bumabalik sa dibdib niya. Parang alaala ng apoy na pilit niyang tinatapakan pero hindi tuluyang namamatay.****Mainit ang araw nang dumating si Elira sa set ng shooting. Nasa kalagitnaan siya ng paggawa ng isang teleserye na pinagbibidahan niya. Kahit pa