All Chapters of ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา: Chapter 351 - Chapter 357

357 Chapters

บทที่ 351

เสิ่นหว่านอิ๋งเชื่อมั่นในคำพูดของฉู่หนิงอย่างสนิทใจ ในเมื่อฉู่หนิงมีแผนรับมือแล้ว นางจึงคลายความกังวลลงได้ยามนี้ดึกมากแล้ว ในฐานะสตรี นางไม่ควรอยู่ในจวนฉู่อ๋องนานเกินไปเมื่อออกมาจากโถงรับรอง เฝิงมู่หลานที่รออยู่ด้านนอกลานบ้านก็รีบเดินเข้ามา พลางมองสำรวจเสิ่นหว่านอิ๋งแวบหนึ่ง แล้วเอ่ยถามว่า“เจ้าหมอนั่นไม่ได้ลวนลามเจ้าใช่หรือไม่?”เสิ่นหว่านอิ๋งหัวเราะเบา ๆ พลางส่ายหน้า “ข้ากำลังจะแต่งงานกับเขาในไม่ช้า ต่อให้ถูกลวนลามไปบ้างก็ไม่เป็นไรหรอก”สีหน้าของเฝิงมู่หลานเปลี่ยนไปทันที “หว่านอิ๋ง นี่ไม่ใช่นิสัยของเจ้าเลยนะ เมื่อก่อนเจ้าไม่เคยเป็นแบบนี้”เมื่อเห็นท่าทางเคร่งเครียดเช่นนี้ หญิงสาวทั้งสองก็เงียบไปเฝิงมู่หลานเองก็ไม่เข้าใจว่าเพราะเหตุใด เพียงแค่ได้ยินว่าฉู่หนิงอยู่กับเสิ่นหว่านอิ๋ง ในใจของนางก็รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาส่วนเสิ่นหว่านอิ๋งเมื่อเห็นท่าทีเช่นนี้ของเฝิงมู่หลาน ก็ได้แต่ถอนหายใจในใจบุรุษที่มีเสน่ห์ไม่ว่าจะไปที่ใดก็ย่อมดึงดูดสตรีได้เสมอ เฝิงมู่หลานเพียงแค่ไปแนวหน้ากับฉู่หนิงหนึ่งครั้ง พอกลับมาก็มองฉู่หนิงเปลี่ยนไปแล้วดูท่าทางร้อนรนของนางแล้ว เห็นได้ชัดว่ากำลังหึงหวงอ
Read more

บทที่ 352

“โอ้? แขกผู้มีเกียรติหรือ?”ดวงตาของฉู่หนิงหรี่ลงเล็กน้อย สายตาฉายแววสงสัยไม่ว่าแขกผู้มีเกียรติคนนี้จะเป็นใคร ส่วนใหญ่คงเป็นคนที่ฮ่องเต้หรือองค์รัชทายาทเชิญมาภายใต้การนำของหลิงเฮ่าหราน ทุกคนได้มาถึงโถงใหญ่ของกรมอาญาโถงใหญ่ที่ดูน่าเกรงขาม มีโต๊ะยาวตัวหนึ่งตั้งอยู่ บนโต๊ะมีศรสั่งการและไม้ปลุกสติวางไว้ ส่วนด้านล่างซ้ายขวามีเหล่าขุนนางกรมอาญายืนเรียงรายเต็มไปหมดแล้วแต่สิ่งที่ทำให้ฉู่หนิงประหลาดใจก็คือ ข้าง ๆ โต๊ะพิจารณาคดีนั้นยังมีเก้าอี้อีกตัวหนึ่งวางอยู่!ขณะที่กำลังประหลาดใจ หลิงเฮ่าหรานก็ตะโกนไปยังโถงด้านข้างว่า “ขอเชิญฉินอ๋องพ่ะย่ะค่ะ!”เห็นเพียงชายชราผู้หนึ่งสวมชุดอ๋อง ในมือถือไม้เท้า ผมและหนวดเคราขาวโพลน เดินออกมาจากโถงด้านข้างอย่างช้า ๆ โดยมีองครักษ์คอยประคองอยู่ฉู่หนิงเลิกคิ้วขึ้นชายชราผู้นี้ เขาเคยพบมาก่อน ตอนที่เขาเข้าเฝ้าในท้องพระโรงเป็นครั้งแรกเพื่อยืนยันฐานะของตน ก็คือชายชราผู้นี้ที่เป็นคนบันทึกชื่อของเขาลงในบันทึกลำดับญาติชายชราผู้นี้คือเสนาบดีผู้ดูแลสำนักราชวงศ์ มีหน้าที่รับผิดชอบจัดการเรื่องราวต่าง ๆ ของเชื้อพระวงศ์โดยเฉพาะไม่ว่าจะเป็นงานศพ งานแต่งงาน ห
Read more

บทที่ 353

“โทษตายหรือ?”ณ โถงใหญ่กรมอาญาฉู่หนิงยิ้มเย้ยหยันออกมา จากนั้นแววตาก็พลันเย็นเยียบลง เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ข้าฆ่าเจ้าเมืองเพียงคนเดียวก็ต้องโทษประหาร เช่นนั้นการที่เขาคร่าชีวิตราษฎรไปมากมาย ควรต้องโทษสถานใด?”หลิงเฮ่าหรานรู้อยู่แล้วว่าฉู่หนิงคงไม่ยอมรับผิดโดยง่าย จึงไม่ได้รู้สึกประหลาดใจแต่อย่างใดเขารวบรวมสมาธิ กล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง “ใต้เท้าตู้ไปทำร้ายราษฎรตั้งแต่เมื่อใด? ในฐานะเจ้าเมือง เขาคือเจ้าเมืองปกครองดูแลเมืองซ่าง จะไปสังหารราษฎรใต้ปกครองของตนได้อย่างไร?”“อย่างนั้นหรือ?”ฉู่หนิงแค่นเสียงเย็น “นั่นเป็นเพียงสิ่งที่ใต้เท้าหลิงได้ยินมาขณะอยู่ในกรมอาญาที่เมืองหลวงเท่านั้น ท่านไม่ได้ไปเห็นด้วยตาตนเองว่าเมืองซ่างมีสภาพเป็นเช่นไรในยามนั้น กองทัพต้าจ้าวบุกโจมตีปิงโจวอย่างโหดเหี้ยม ตู้หยวนจีไม่เพียงแต่จะไม่นำทัพต่อต้าน กลับปล่อยให้ศัตรูกระทำการตามอำเภอใจในเมืองซ่าง นี่คือความผิดประการแรก!ข้าเข้ารับผิดชอบปิงโจว เรียกประชุมเจ้าเมืองทั้งหมดเพื่อหารือเรื่องการเกณฑ์ทหารต่อต้านกองทัพแคว้นจ้าว แต่ตู้หยวนจีกลับบ่ายเบี่ยงปฏิเสธ นี่คือความผิดประการที่สอง!ต่อปากต่อคำกับข้
Read more

บทที่ 354

“ข้าแก่แล้ว เหนื่อยแล้ว จะกลับไปพักผ่อน”ขณะที่พูด ฉินอ๋องก็เดินออกไปด้านนอกหลิงเฮ่าหรานรีบลงจากที่นั่งบนโถงใหญ่ แล้วประสานมือคารวะพร้อมกับฉู่หนิง “น้อมส่งฉินอ๋อง!”เมื่อฉินอ๋องจากไปแล้ว ฉู่หนิงจึงหันมามองหลิงเฮ่าหราน พลางกล่าวเสียงเรียบ “ใต้เท้าหลิง ต่อไปจะจัดการกับข้าอย่างไร?”สีหน้าของหลิงเฮ่าหรานกลับมาจริงจัง “เรื่องนี้มีความสำคัญอย่างยิ่ง อีกทั้งฉินอ๋องก็ได้เอ่ยปากแล้วว่า ควรทำเช่นไรก็ทำไปตามนั้น กระหม่อมตั้งใจจะนำเรื่องนี้ขึ้นกราบทูลฝ่าบาท ให้ฝ่าบาทเป็นผู้ตัดสิน”ฉู่หนิงยักไหล่ “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เช่นนั้นคำให้การฉบับนี้ท่านก็นำไปถวายเสด็จพ่อด้วยก็แล้วกัน เสด็จพ่อจะได้ทรงทราบว่าขุนนางเบื้องล่างใช้อำนาจบาตรใหญ่ในท้องถิ่นอย่างไรอ้อ จริงสิ ต้องทูลเสด็จพ่อให้ชัดเจนด้วยนะว่า สิ่งที่ข้าเดือดดาลที่สุดก็คือคนผู้นี้กล่าวอ้างว่าเป็นพรรคพวกของท่านพี่องค์รัชทายาท ทำให้ชื่อเสียงขององค์รัชทายาทเสื่อมเสีย ข้าจึงได้ลงมือสังหาร”กล่าวจบ ฉู่หนิงก็หันหลังเดินจากไปพร้อมกับเสียงหัวเราะดังลั่นหลิงเฮ่าหรานจ้องมองแผ่นหลังของฉู่หนิงที่เดินจากไป เป็นเวลานานแล้วจึงถอนหายใจยาว แล้วโบกมือเป็นสัญญา
Read more

บทที่ 355

“ฝ่าบาท ใต้เท้าหลิงขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ!”เสียงของหัวหน้าขันทีจ้าวหมิงดังมาจากนอกตำหนักฮ่องเต้โบกพระหัตถ์เป็นสัญญาณให้องครักษ์เงาถอยออกไป จากนั้นจึงตรัสออกไปนอกตำหนัก “ให้ใต้เท้าหลิงเข้ามาพูดคุย”หลิงเฮ่าหรานถือคำให้การเข้ามาในตำหนักอิงอู่ สองมือประคองถวายขึ้นไปเบื้องหน้า กล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ถวายบังคมฝ่าบาท!”“หลิวอ้ายชิง ในมือนั่นถือสิ่งใดหรือ?” ฮ่องเต้ทรงแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องอันใดแล้วตรัสถามหลิงเฮ่าหรานทูลตอบ “ทูลฝ่าบาท นี่คือคำให้การที่กระหม่อมได้รับมาจากฉู่อ๋องในวันนี้พ่ะย่ะค่ะ ด้านในเป็นคำให้การของเจ้าเมืองห้าเมืองที่ชี้ความผิดของตู้หยวนจี ฝ่าบาทโปรดทอดพระเนตร”ฮ่องเต้พยักพระพักตร์เล็กน้อย จ้าวหมิงรีบเข้าไปรับคำให้การขึ้นมาแล้วถวายทันทีเมื่อทอดพระเนตรคำให้การแวบหนึ่ง พระพักตร์ของฮ่องเต้ก็พลันดูย่ำแย่ลง“ตุบ!”ฮ่องเต้ทรงใช้ฝ่าพระหัตถ์ตบลงบนคำให้การที่วางอยู่บนโต๊ะอย่างแรง แล้วลุกขึ้นยืนทันทีพร้อมตวาดเสียงดังลั่น “บังอาจนักตู้หยวนจี กล้ากำเริบเสิบสานถึงเพียงนี้ ซ้ำยังคิดทำลายชื่อเสียงขององค์รัชทายาทอีก!” คำตรัสนี้ทำให้หลิงเฮ่าหรานลอบถอนหายใจ เขารู้ดีว่าแผนการข
Read more

บทที่ 356

เรื่องนี้ต้องรีบแจ้งองค์รัชทายาทให้เร็วที่สุด มิฉะนั้นหากข่าวแพร่งพรายออกไป ย่อมไม่เป็นผลดีต่อองค์รัชทายาทเป็นแน่ แต่สิ่งที่หลิงเฮ่าหรานไม่รู้ก็คือ ในขณะนี้ฮ่องเต้กำลังทอดพระเนตรแผ่นหลังของเขาที่เดินจากไปด้วยสีพระพักตร์ที่แฝงไปด้วยความนัย“จ้าวหมิง เจ้าว่าถ้าองค์รัชทายาทรู้ข่าวนี้แล้วจะเป็นอย่างไร?” ฮ่องเต้พลันตรัสถามหัวหน้าขันทีที่อยู่ข้าง ๆ จ้าวหมิงที่นิ่งเงียบมาตลอดได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ “ฝ่าบาททรงทราบดีว่า บ่าวไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้พ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้ถลึงพระเนตรใส่เขา “เจ้าคนเจ้าเล่ห์!”จ้าวหมิงยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน ถอยหลังไปก้าวหนึ่งโดยไม่รู้ตัว แต่ถึงตายก็ไม่ยอมปริปากพูดความคิดของตนออกมาได้รับใช้ฮ่องเต้มานานหลายปี มีหรือที่จ้าวหมิงจะไม่เข้าใจความคิดของฮ่องเต้การที่ฝ่าบาททรงข่มองค์รัชทายาทในตอนนี้ ก็เพื่อสั่งสอนที่องค์รัชทายาทตั้งกลุ่มอิทธิพล รวมไปถึงเรื่องที่เคยสมรู้ร่วมคิดกับจ้าวเฟยเยี่ยนก่อนหน้านี้!หากครั้งนี้องค์รัชทายาทสามารถข่มฉู่หนิงได้สำเร็จ ฮ่องเต้ทรงพอพระทัย ก็ย่อมไม่รื้อฟื้นเรื่องเหล่านี้ขึ้นมาอีกแต่องค์รัชทายาทกลับดีแต่ก่อเรื่อง ทำการใดก็ล้มเหลว เรื
Read more

บทที่ 357

“องค์รัชทายาทเชิญข้าไปร่วมงานเลี้ยงที่ตำหนักบูรพาคืนนี้หรือ?”ฉู่หนิงมองเทียบเชิญในมือ บนใบหน้าก็ปรากฏสีหน้าที่แฝงไปด้วยความนัยอยู่ดี ๆ เหตุใดองค์รัชทายาทถึงได้เชิญตนไปร่วมงานเลี้ยงกะทันหัน?แม้จะใช้เหตุผลว่าเป็นการช่วยรักษาชื่อเสียงให้องค์รัชทายาท แต่แค่ใช้ปลายนิ้วเท้าคิดก็รู้แล้วว่า นั่นเป็นเพียงข้ออ้างทว่า ที่นี่คือเมืองหลวง องค์รัชทายาทไม่มีทางลงมือกับข้าที่ตำหนักบูรพาโดยตรงแน่!เช่นนั้นก็ลองไปดูหน่อยแล้วกันว่าองค์รัชทายาทคิดจะทำอะไรกันแน่“เจ้ากลับไปบอกองค์รัชทายาท บอกว่าข้าจะไปตามนัดตรงเวลาอย่างแน่นอน!” ฉู่หนิงรับเทียบเชิญไว้ แล้วกล่าวกับองครักษ์ตำหนักบูรพาด้วยรอยยิ้มองครักษ์ตำหนักบูรพาประสานมือคารวะ “ข้าน้อยจะกลับไปรายงานเดี๋ยวนี้!”แต่ทันทีที่คนผู้นี้จากไป จ้าวอวี่ก็ขมวดคิ้วพลางเอ่ยขึ้น “ท่านอ๋อง ระวังมีกลอุบายนะพ่ะย่ะค่ะ”ฉู่หนิงเหลือบมองเทียบเชิญในมือ มุมปากยกยิ้มเล็กน้อย “วางใจเถอะ ข้ารู้ดี คืนนี้เจ้าไปกับข้าด้วย”เขาหยุดไปครู่หนึ่ง แล้วหันไปกล่าวกับคนนอกห้องโถงด้วยรอยยิ้ม “เจ้าไปเชิญท่านหญิงเสิ่นมา ข้ามีเรื่องจะหารือกับนาง”“พ่ะย่ะค่ะ!” จ้าวอวี่รับคำแล้วจึงลงไ
Read more
PREV
1
...
313233343536
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status