All Chapters of ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา: Chapter 401 - Chapter 410

ส่วนพระชายารัชทายาทนั้น ครั้งก่อนถูกฉู่หนิงลวนลามไป แต่ครั้งนี้กลับยอมรับที่พอกหน้าที่ฉู่หนิงทำขึ้นมา ดูท่าแล้วคงจะยอมรับในของสิ่งนี้เช่นกันไม่น่าแปลกใจเลยที่องค์หญิงเกาผิงและองค์หญิงชางผิงถึงกับลงไม้ลงมือกันเพื่อของสิ่งนี้ ที่แท้ก็เพราะมันได้ผลจริงก็สตรีนี่นะ ไม่มีใครไม่รักสวยรักงามหรอกแต่ว่า ในเมื่อที่พอกหน้านี่วิเศษถึงเพียงนี้ แล้วเหตุใดเจ้าเด็กฉู่หนิงถึงไม่ส่งมาให้เราบ้าง?เมื่อคิดถึงตรงนี้ ฮ่องเต้ก็ทรงไม่พอพระทัยขึ้นมาทันที“ไป ไปตามเจ้าเด็กฉู่หนิงนั่นมาให้เรา!” ฮ่องเต้รู้สึกว่าพระองค์ควรจะสั่งสอนฉู่หนิงให้หลาบจำเสียบ้างของดีเช่นนี้ ไม่ส่งมาให้เราได้อย่างไร!แต่เพิ่งจะกล่าวจบ เสียงของจ้าวหมิงก็ดังขึ้นมาจากนอกตำหนัก “ฝ่าบาท ฉู่อ๋องขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ”หึ เรากำลังจะไปหาเขาอยู่พอดี!”ฮ่องเต้ทรงแค่นเสียงเย็น สะบัดแขนเสื้อให้องครักษ์เงาถอยออกไป พลางตรัสเสียงเย็นไปยังด้านนอก “ให้เขาเข้ามา!”ฉู่หนิงเดินเข้ามาจากนอกตำหนักด้วยสีหน้าตื่นตระหนก ยังไม่ทันที่ฮ่องเต้จะทรงเอ่ยปากถาม เขาก็ร้องเสียงดังขึ้นมาก่อน“เสด็จพ่อ ช่วยลูกด้วย!”มุมปากของฮ่องเต้กระตุกทันทีเสแสร้ง เสแสร้งต่

แต่นางประเมินความมุ่งมั่นขององค์รัชทายาทต่ำเกินไปเมื่อเห็นหลิงเฟยเยียนปฏิเสธ องค์รัชทายาทก็ขมวดคิ้ว “ได้ยินว่าท่านหญิงเสิ่นได้มอบที่พอกหน้าให้เจ้าหนึ่งขวด เรื่องครั้งนี้ก็มีต้นเหตุมาจากที่พอกหน้ามิใช่หรือ หรือว่าเจ้าไม่อยากไปดูว่าที่พอกหน้าสามขวดนั่นจะตกไปอยู่ในมือของผู้ใด?อีกอย่างเรื่องนี้ก็มีฉู่หนิงเป็นผู้ดำเนินการ หรือเจ้าไม่อยากไปดูว่าเขาจะจัดการเรื่องนี้อย่างไร?หากถึงเวลาที่สถานการณ์บานปลายจนควบคุมไม่ได้ บางทีเขาอาจจะโดนลงโทษก็เป็นได้!”เพื่อให้หลิงเฟยเยียนยอมไปที่นั่นด้วย องค์รัชทายาทถึงกับต้องฝืนทนความอัปยศอดสูในใจเพื่อเกลี้ยกล่อมในสายตาของเขา ฉู่หนิงกับหลิงเฟยเยียนจะต้องมีความสัมพันธ์กันอย่างแน่นอนเมื่อได้ยินว่าฉู่หนิงอาจจะตกอยู่ในอันตราย หลิงเฟยเยียนจึงตัดสินใจว่าจะไปดูเสียหน่อยแต่คำพูดนี้เมื่อเข้าหูของหลิงเฟยเยียนแล้ว กลับกลายเป็นอีกความหมายหนึ่งเจ้าสารเลวฉู่หนิงนั่นบังอาจมาลวนลามข้า หากได้เห็นฉู่หนิงโดนลงโทษกับตาตัวเอง ก็นับว่าข้าได้ระบายความแค้นในใจไปบ้าง“ในเมื่อองค์รัชทายาททรงเอ่ยปากชวน พรุ่งนี้หม่อมฉันจะไปกับพระองค์สักครั้ง”พูดจบ หลิงเฟยเยียนก็หันหลังเด

“เหตุใดข้าถึงได้นึกถึงนางขึ้นมาอย่างกะทันหัน?”ฉู่หนิงขมวดคิ้ว “หรือจะเป็นเพราะภาพที่นางประลองกับองค์หญิงชางผิงมันติดตาข้ากันแน่?”หลังจากหาข้ออ้างให้ตัวเองได้แล้ว ฉู่หนิงก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วหลับตาลงเพื่อนอนพักผ่อนแต่ไม่รู้ว่าเหตุใด เขานอนไม่หลับทั้งคืน ทำให้เมื่อตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น สภาพร่างกายและจิตใจจึงไม่ค่อยดีนักฉู่หนิงที่กำลังหาวหวอดพลางสวมชุดอ๋อง ตะโกนออกไปด้านนอก “จ้าวอวี่ ยามใดแล้ว?”ด้านนอกมีเสียงหัวเราะเบา ๆ ของเสิ่นหว่านอิ๋งดังขึ้นมา “ยามเฉินสามเค่อ[1] แล้ว ท่านยังไม่ออกมาอีก แม่ทัพจ้าวถึงกับคิดจะเข้าไปปลุกท่านแล้ว”สีหน้าของฉู่หนิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย “สายถึงเพียงนี้แล้ว!”ฉู่หนิงรีบจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย แล้วเดินออกมาที่ลานบ้าน พลางใช้ผ้าไหมที่นางกำนัลเตรียมไว้ให้เช็ดหน้า พลางบ่นว่า“เหตุใดจ้าวอวี่ถึงไม่ปลุกข้าให้เร็วกว่านี้?”จ้าวอวี่ที่อยู่ด้านข้างไม่กล้าเอ่ยคำใดเสิ่นหว่านอิ๋งอธิบายเบา ๆ “ข้าเป็นคนบอกไม่ให้แม่ทัพจ้าวส่งเสียง ให้ท่านได้พักผ่อนให้เต็มที่ ยังพอมีเวลา ท่านไม่จำเป็นต้องรีบร้อนถึงเพียงนั้น”แต่ฉู่หนิงกลับเช็ดหน้าอย่างลวก ๆ “ไม่ได้ ข้าเป

เมื่อคำพูดนี้หลุดออกมา ทุกคนจึงได้สติกลับคืนในแคว้นฉู่นี้ ไม่มีผู้ใดที่มีฐานะสูงส่งพอที่จะทำให้ฮ่องเต้และฮองเฮาต้องทรงรอได้แต่ว่า หากเป็นทูตจากแคว้นอื่น นั่นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งและช่างบังเอิญเหลือเกินที่ฉู่หนิงเป็นผู้รับผิดชอบการต้อนรับคณะทูตต่างแคว้นพอดี เขามีสิทธิ์ที่จะเชิญเหล่าทูตมาชมการประลองที่นี่ได้เพิ่งจะสิ้นเสียง ด้านนอกศาลาพักร้อนก็มีเสียงแหลมเล็กของขันทีดังขึ้น “คณะทูตแห่งต้าเว่ยมาถึงแล้ว!”ชายฉกรรจ์วัยกลางคนผู้สวมชุดเกราะสีเงินขาวเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม “ข้าน้อยเว่ยตงไหล เสนาบดีกรมกลาโหมแห่งต้าเว่ย ขอถวายบังคมแด่ฮ่องเต้แห่งต้าฉู่!”ฮ่องเต้พยักหน้าเล็กน้อย “คาดไม่ถึงว่าต้าเว่ยจะส่งท่านมาร่วมงานแต่งงานของบุตรชายเราในครั้งนี้”คนผู้นี้มีตำแหน่งเป็นถึงเสนาบดีกรมกลาโหมแห่งต้าเว่ย รับผิดชอบการเคลื่อนย้ายกำลังพลชายแดนของต้าเว่ยมาโดยตลอด หลายปีมานี้ที่ต้าเว่ยสามารถอยู่รอดปลอดภัยได้ ล้วนเป็นเพราะคนผู้นี้การที่ฮ่องเต้แห่งต้าเว่ยส่งคนผู้นี้มา ส่วนใหญ่แล้วก็คงอยากจะมาดูแสนยานุภาพของต้าฉู่ในปัจจุบัน!เว่ยตงไหลหัวเราะเบา ๆ “ครั้งนี้ที่ต้าฉู่สามารถสังหารกองทัพแคว้นจ้าวไปได้ถึงส

หากศึกครั้งนี้ได้รับชัยชนะ ข้าจะมอบรางวัลให้คนละหนึ่งพันตำลึง และให้ไปเที่ยวที่หอจุ้ยเซียงสิบวัน!”ภายใต้การกระตุ้นของเงินและสตรี ทหารแห่งต้าโจวก็พลันมีขวัญกำลังใจฮึกเหิม ดวงตาของแต่ละคนแดงก่ำราวกับถูกฉีดด้วยเลือดไก่ และพุ่งทะยานออกไปคนเรามีชีวิตอยู่ทั้งที มิใช่เพื่อเงินและสตรีหรอกหรือ บัดนี้ของทั้งสองสิ่งอยู่ตรงหน้าแล้ว พวกเขาจะไม่สู้สุดชีวิตได้อย่างไรเมื่อมีคำสั่งลงมา ทหารของทั้งสองฝ่ายก็กวัดแกว่งอาวุธเข้าห้ำหั่นกันทั้งสองฝ่ายล้วนเป็นทัพอาชา เมื่อเข้าปะทะกันจึงระเบิดพลังการต่อสู้อันน่าทึ่งออกมาชั่วขณะหนึ่ง เสียงโห่ร้องฆ่าฟันและเสียงอาวุธปะทะก็ดังประสานกัน กลายเป็นภาพของนรกบนดินหลังจากที่ฉู่หนิงออกคำสั่งแล้ว เขาก็ถอยกลับเข้าไปในศาลาพักร้อน สังเกตการณ์การต่อสู้อันดุเดือดของทั้งสองฝ่ายจากระยะไกลทหารทั้งสองฝ่ายไม่มีแบบแผนใด ๆ ทั้งสิ้น ไม่ได้ใช้กระบวนทัพใด ๆ อาศัยเพียงความสามารถส่วนบุคคลล้วน ๆ ตั้งแต่เริ่มต้นก็เข้าสู่ช่วงที่ดุเดือดที่สุดทันทีคนสองร้อยคนควบม้าเข้าสังหารกัน ชิ้นเนื้อและเลือดสาดกระเซ็น ในไม่ช้าก็มีร่างตกลงมาจากหลังม้าส่วนอิ๋งอิ๋งนั้นเกลียดชังองค์หญิงเกาผิงอย