All Chapters of ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา: Chapter 381 - Chapter 390

อยากดึงข้าลงไปล่มหัวจมท้ายด้วยหรือ ฝันไปเถิด!ฉู่หนิงฉีกยิ้มที่มุมปาก พลันมือขวาออกแรงเล็กน้อย ก็หยุดค้างกลางอากาศ“ข้าไม่กล้าแตะต้องร่างอันบอบบางขององค์หญิงเกาผิงหรอก หากชายบำเรอสามคนนั้นของท่านเข้ามา ข้ารับมือไม่ไหวหรอกนะ”ฉู่หนิงถอนมือกลับด้วยรอยยิ้มแม้อยากจับมาก แต่จับแล้วก็จะเกิดเรื่องยิ่งกว่านั้นสตรีที่ผ่านคนมามากมายอย่างองค์หญิงเกาผิง เขาไม่รู้สึกสนใจเลยสักนิดเมื่อครู่หากไม่ได้เป็นเพราะฤทธิ์ยา เขาคงไม่รู้สึกอะไรเลยตอนนี้ยังคิดจะใช้ลูกไม้เดิมๆ คิดอะไรอยู่องค์หญิงเกาผิงกลับไม่ยอมแพ้ ร่างอันบอบบางของนางล้มไปทางฉู่หนิง!ขอแค่ทั้งสองสัมผัสกันทางผิวกาย นางก็มั่นใจว่าสามารถทำให้ฉู่หนิงพลาดพลั้งแต่ร่างกายฉู่หนิงกลับเบี่ยงไปด้านข้างฉับพลัน หลีกเลี่ยงร่างนางไปได้อย่างเฉียดฉิวองค์หญิงเกาผิงที่ไม่ทันได้ตั้งตัว เซไปนั่งลงบนเก้าอี้ที่ฉู่หนิงนั่งเมื่อครู่“ท่าน……”องค์หญิงเกาผิงโกรธจนสีหน้าเปลี่ยนไปแล้ว นางลุกพรวดขึ้นมาจ้องฉู่หนิงด้วยความโกรธ“ท่านกล้าปล่อยให้ข้าล้มลงบนเก้าอี้!”ฉู่หนิงแสร้งทำหน้างงงวย “ข้าก็คิดไม่ถึงว่าองค์หญิงเกาผิงท่านจะหิวขนาดนี้ ถึงกับกระโจนเข้ามาตรง

“ใช่ ข้าก็มีความรู้สึกเช่นนี้ อีกทั้งยังมีกลิ่นหอมอ่อนๆ ดมแล้วรู้สึกสดชื่นมาก”ทั้งสามต่างแสดงความคิดเห็น แม้ความเห็นของทุกคนไม่เหมือนกัน แต่ล้วนยืนยันว่าที่พอกหน้ามีผลจริงสิ่งนี้ทำให้องค์หญิงเกาผิงรู้สึกคันยุบยิบในใจ อยากจะลองด้วยตนเองเสียเดี๋ยวนี้แต่เมื่อนึกถึงสรรพคุณของของสิ่งนี้ยังไม่แน่ชัดนัก นางจึงทำได้เพียงอดกลั้นความกระตือรือร้นนี้ไว้ แล้วแสร้งกล่าวเสียงเรียบ“เงียบกันหน่อย แม้ของสิ่งนี้มีความอัศจรรย์อยู่บ้าง แต่ก็ไม่ถึงกับต้องตื่นเต้นถึงเพียงนั้น”เมื่อถูกตำหนิเช่นนี้ ทั้งสามก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก ทำได้เพียงรอที่พอกหน้าออกฤทธิ์อย่างเงียบๆเวลาหนึ่งเค่อไม่ถือว่านานนัก ไม่นานก็ครบกำหนดแล้ว ฉู่หนิงสั่งให้คนไปตักน้ำสะอาดมาสามกะละมังหลังจากชายบำเรอใช้น้ำล้างใบหน้าของตนเองจนสะอาด ก็เผยให้เห็นผิวอันผุดผ่องที่ซ่อนอยู่ใต้ที่พอกหน้าเดิมทีทั้งสามก็มีหน้าตาที่หล่อเหลาอยู่แล้ว หลังจากผ่านการพอกหน้า ใบหน้ายิ่งดูขาวนวลจนสามารถสะท้อนแสงดวงตาองค์หญิงเกาผิงเป็นประกายโดยพลัน นางรีบเดินเข้าไปดูทั้งสามอย่างละเอียดทันทีแต่แค่ดูยังไม่พอ นางยังยื่นมือไปหยิกแก้มของทั้งสามด้วยสัมผัสที่นุ

เสิ่นหว่านอิ๋งรู้สึกได้ว่าฉู่หนิงไม่ชอบองค์หญิงเกาผิง ใบหน้าอันอ่อนโยนเผยให้เห็นรอยยิ้มทันทีสามารถทำให้ฉู่อ๋องผู้ไม่กลัวฟ้าไม่กลัวดิน และไม่เคยยอมเสียเปรียบให้ใครรู้สึกกลัวได้ ดูเหมือนองค์หญิงเกาผิงท่านนั้นรับมือยากพอสมควรเลยแน่นอนว่านางไม่มีทางพูดเช่นนี้ต่อหน้าฉู่หนิง แต่เป็นตอบคำถามของฉู่หนิงด้วยรอยยิ้มแทน“ข้าไปหาฮองเฮาก่อน และเป็นคนทาที่พอกหน้าให้พระนางด้วยตนเอง ฮองเฮาพอพระทัยมาก จึงรับไว้หนึ่งขวด และยังบอกว่าต่อไปถ้ามีของอีก ก็ส่งไปให้พระนางทันที”ดวงตาฉู่หนิงเป็นประกาย “ฮองเฮาไม่ถามแม้แต่ราคาเลยหรือ?”เสิ่นหว่านอิ๋งมองบนใส่เขาทีหนึ่ง “ท่านคิดว่าฮองเฮาเป็นใคร ของแค่นี้ยังต้องถามราคาด้วยหรือ?”“มันก็จริง”ฉู่หนิงรู้สึกขำตัวเอง “ข้าประเมินฮองเฮาต่ำเกินไป ใช่แล้ว ท่าทีของพระสนมท่านอื่นเป็นอย่างไรบ้าง?” ได้รับการยอมรับแค่คนเดียวมันไม่ได้อยู่แล้ว จำเป็นต้องทำให้พระสนมทุกคนในพระราชวังยอมรับ“ข้าไปหาพระสนมที่มีฐานะชั้นเฟย[1]ขึ้นไปทุกคนด้วยตนเอง พวกนางชอบที่พอกหน้ามาก อีกทั้งยังเก็บที่พอกหน้าไว้ทุกคน”เสิ่นหว่านอิ๋งกล่าวด้วยรอยยิ้ม “เจาอี๋[2] กุ้ยเหริน[3] เหม่ยเหริน[4]ที่ต่ำก

แต่ในเมื่ออีกฝ่ายร้องขอมา อีกทั้งพรุ่งนี้ก็มาถึงแล้ว จึงจำเป็นต้องจัดการเรื่องนี้โดยเร็ว“ช่างเถิด ไปแจ้งฉู่หนิง พรุ่งนี้ให้เขาพาเฝิงมู่หลานไปตอนรับองค์หญิงชางผิง”“พ่ะย่ะค่ะ!” จ้าวหมิงขานรับทีหนึ่ง ก็ไปจัดการทันที……หลังจากนั้นหนึ่งชั่วยาม ภายในโถงรับรองของจวนเฝิงฉู่หนิงกับเฝิงอันกั๋วนั่งอยู่บนเก้าอี้หลัก และเฝิงมู่หลานยืนอยู่ในห้องโถงอย่างไม่สบอารมณ์“นางมีสิทธิ์อะไรให้ข้าไปต้อนรับนาง!”เมื่อเฝิงมู่หลานได้ยินว่าจะให้นางไปรับคน ใบหน้าอันเย็นชาก็แสดงความไม่พอใจทันที “นี่เป็นเรื่องของราชสำนัก เหตุใดต้องเป็นข้าเท่านั้น!”นางเฝิงมู่หลานเป็นใคร อยู่ในสนามรบแนวหน้า บุกตะลุยโดยไม่แม้แต่จะกะพริบตา ตอนนี้กลับให้นางไปต้อนรับองค์หญิงชางผิงอะไรนั่นจะไปก็ให้ฉู่หนิงไปเอง นางไม่ไปแน่นอน!เมื่อนึกถึงฉู่หนิง นางอดไม่ได้ที่จะถลึงตาใส่เขาเจ้าบัดซบนี่กำลังจะแต่งงานกับเสิ่นหว่านอิ๋งอยู่แล้ว หลายวันนี้กลับยังเอาแต่ไปต้อนรับองค์หญิงอะไรอีกไม่รู้เพราะเหตุใด เมื่อนึกถึงฉู่หนิงจะแต่งงานกับเสิ่นหว่านอิ๋ง อารมณ์ของนางก็ยิ่งแย่ลงอีก และยิ่งต่อต้านเรื่องที่ไปต้อนรับองค์หญิงชางผิงพลันมุมปากฉู่หนิ

เฝิงมู่หลานไม่ปล่อยให้นางทำตามใจ เมื่อเห็นหยิงหยิงยังคุยกับตนเองบนหลังม้า นางก็กระโดดขึ้นแล้วเตะออกไปทันที!หยิงหยิงคิดไม่ถึงว่าเฝิงมู่หลานจะลงมือ ตอนที่ตั้งสติได้ก็สายไปแล้ว ทำได้เพียงไขว้แขนรับการโจมตี พลังอันมหาศาลทำให้สีหน้าหยิงหยิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย จากนั้นทั้งสองฝ่ายก็ถอยหลังไปตามแรงกระแทกหยิงหยิงถูกบีบให้ลงจากอาชาศึก และไถลไปตามพื้นอีกสามเมตร จึงจะทรงตัวได้อย่างมั่นคง ส่วนเฝิงมู่หลานก็ถูกแรงของหยิงหยิงสะเทือนถอยออกไปแปดก้าวจึงจะหยุดลงสีหน้าเสนาบดีกรมพิธีการหวังเหวินกวงเปลี่ยนฉับพลัน เขารีบวิ่งไปขวางกลางระหว่างทั้งสอง พร้อมทั้งตะโกนว่า “ทั้งสองท่าน ไม่ต้องทำเช่นนี้ก็ได้กระมัง”หยิงหยิงยิ้มอย่างเย้ยหยันที่มุมปาก “เยี่ยม ถึงขั้นกล้าลงมือกับข้าก่อน ข้าประเมินเจ้าต่ำไปจริงๆ!”เฝิงมู่หลานแหงนหน้า กล่าวด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ “อย่าเอาฐานะของเจ้ามาข่มข้า ที่นี่คือแคว้นฉู่ ไม่ใช่แคว้นฉินของเจ้า!”พวกนางสองคนไม่เห็นเสนาบดีกรมพิธีการหวังเหวินกวงอยู่ในสายตา และไม่สนใจเขาเลยสักนิดไม่เพียงแค่นี้ น้ำเสียงของทั้งคู่ก็ยิ่งเกรี้ยวกราดมากขึ้นเรื่อยๆ หากสถานการณ์เป็นเช่นนี้ต่อไป ทั้งสองคนค