Lahat ng Kabanata ng ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา: Kabanata 561 - Kabanata 568

นั่นเป็นเพียงทหารกองหน้าที่มาปูทางเท่านั้น!ครั้งนี้ ดูซิว่าเจ้าจะตายอย่างไร!องค์รัชทายาทที่คิดมาถึงตรงหน้า แสร้งทำหน้าจริงจังกะทันหัน “พูดมาเถิด เงื่อนไขของเจ้าคืออะไร?”บนบัลลังก์ ฮ่องเต้กำลังนั่งตัวตรง และทอดพระเนตรมาทางฉู่หนิงด้วยสีพระพักตร์ที่ประหม่า เพราะกลัวว่าฉู่หนิงจะพูดเงื่อนไขที่เกินเลยออกมาเห็นเพียงฉู่หนิงกล่าวสงบ “เงื่อนไขแรกของข้าก็คือ หากข้าสามารถจัดการเรื่องนี้ได้อย่างเหมาะสม ต่อไปยกเมืองตุนหวงให้ข้าปกครอง เช่นเดียวกับปิงโจว!”องค์รัชทายาทตะลึงงัน คิดไม่ถึงว่าฉู่หนิงจะพูดเงื่อนไขเช่นนี้ออกมาเมืองตุนหวงตั้งอยู่บริเวณชายแดน อากาศร้อนทั้งปี ไม่มีใครอยากไปปกครองสถานที่แห่งนั้นเลยแม้แต่ฮ่องเต้ก็ทรงตรัสอะไรไม่ออกเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าเงื่อนไขแรกของฉู่หนิงจะต่ำเพียงนี้สามารถพูดได้ว่า นี่ไม่นับว่าเป็นเงื่อนไขเลยผู้อื่นไม่อยากไปเมืองตุนจวิน มีเพียงฉู่หนิงที่เสนอฮ่องเต้ขมวดพระขนงเบาๆ “เจ้าคิดดีแล้วหรือ เมืองตุนหวงตั้งอยู่บริเวณชายแดน ผู้คนในพื้นที่ห้าวหาญ ยากต่อการปกครอง!”แต่ฉู่หนิงกลับกล่าวด้วยรอยยิ้ม “เสด็จพ่อ ก็เพราะปกครองยาก ลูกจึงอยากออกแรงส่วนหนึ่งเพื่อราช

“แต่ว่า……”ฉู่หนิงเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหันไปทางหนึ่งในจวน แล้วกล่าวอย่างเย้ยหยัน “ก่อนไป ข้าต้องไปพบคนผู้หนึ่งก่อน”เสิ่นหวั่นอิ๋งพยักหน้าเบาๆ “ข้าไปเก็บสัมภาระให้ท่าน”นางรู้ ฉู่หนิงจะไปพบราชครูต้าถังหยวนเทียน!คนผู้นี้ถูกคุมตัวไว้ที่นี่มาหลายวันแล้ว ตอนนี้ฉู่หนิงจะไปจากจวน ย่อมต้องจัดการเรื่องของคนผู้นี้ให้เรียบร้อยฉู่หนิงไปพบหยวนเทียนใช้เวลาไม่นานนัก หลังจากครึ่งชั่วยามก็ออกมาไม่มีใครรู้ว่าฉู่หนิงพูดอะไรกับหยวนเทียน เพียงแต่หลังจากฉู่หนิงจากไป บนใบหน้าหยวนเทียนเผยให้เห็นรอยยิ้มในคืนนั้น หลังจากฉู่หนิงเตรียมทุกอย่างพร้อมแล้ว ก็พากองทัพม้าขาวมุ่งหน้าไปยังเมืองตุนหวงและไม่นานข่าวนี้ก็แพร่สะพัดไปทั่วเมืองหลวงขณะเดียวกัน ตำหนักบูรพาภายในห้องโถงใหญ่ที่แสงเทียนสั่นไหว สะท้อนให้เห็นใบหน้าที่เย็นชาและแฝงความอำมหิตองค์รัชทายาทหัวเราะไม่หยุด “รีบไปตายที่เมืองตุนหวงขนาดนี้ เกินความคาดหมายของข้าจริงๆ!แต่เช่นนี้ก็ดี คืนนี้ข้าก็สามารถไปลิ้มรสของพระชายาฉู่อ๋องที่จวนฉู่อ๋องแล้ว!” เมื่อกล่าวจบ องค์รัชทายาทก็พาองครักษ์ข้างกายมุ่งหน้าไปยังจวนฉู่อ๋องทันทีฉู่หนิงแตะต้องผู้หญิงข

องครักษ์ตำหนักบูรพาที่อยู่ในลานเข้ามาทันที ด้วยความร่วมมือของพวกเขา คนรับใช้และสาวใช้ของจวนอ๋องถูกไล่ออกจากห้องทั้งหมดเมื่อประตูห้องถูกปิดลง ลมหนาวที่พัดเข้ามาก็หยุดลง ภายในห้องกับภายนอกห้องกลายเป็นโลกสองใบผู้คนที่อยู่ภายนอกห้องร้อนใจยิ่ง แต่ก็ไม่กล้าบุกเข้าไปเสิ่นหว่านอิ๋งที่อยู่ภายในห้องสีหน้าโกรธเคือง ดวงตาที่งดงามคู่นั้นจ้ององค์รัชทายาทเขม็งส่วนองค์รัชทายาทในเวลานี้ ดวงตาแดงก่ำ พลางก้าวเข้าไป พลางกล่าวอย่างเหี้ยมเกรียม “เจ้ารู้หรือไม่ว่าฉู่หนิงทำอย่างไรกับพระชายารัชทายาทของข้า? เจ้ารู้หรือไม่ว่าเขาทำให้ข้าเสียหน้าต่อหน้าผู้คนอย่างไร?เจ้าไม่รู้อะไรเลย เช่นนั้นก็มารับความโกรธของข้าแทนฉู่หนิงแต่โดยดีเถิด!ความอัปยศที่เขายัดเยียดให้ข้า คืนนี้ข้าจะเอาคืนทั้งหมด”ระหว่างกล่าว องค์รัชทายาทได้ปลดเสื้อชั้นนอกของตนเองออกแล้วเสิ่นหว่านอิ๋งไม่เป็นวรยุทธ์ อยู่ต่อหน้าองค์รัชทายาทก็เหมือนของเล่นในฝ่ามือ เขาไม่กังวลเลยว่าเสิ่นหว่านอิ๋งจะสามารถหนีออกไปได้แต่เสิ่นหว่านอิ๋งพลางถอยไปที่ข้างเตียง พลางกล่าวเสียงเย็น “เรื่องของฉู่หนิงกับพระชายารัชทายาท ล้วนเป็นเพียงการคาดเดาของท่าน”“ค

คำพูดนี้ทำให้สีหน้าห้องเต้กับองค์รัชทายาทเปลี่ยนไปฉับพลันก่อนองค์รัชทายาทจะได้อธิบาย สายพระเนตรฮ่องเต้เย็นลง พลางจ้องเขม็งเขาแล้วตรัสเสียงเย็น “ลูกทรพี เราควรส่งเจ้าไปแนวหน้าจริงๆ เจ้าจะได้ไม่ต้องสร้างความเดือดร้อนให้ผู้อื่นในเมืองหลวงอีก!”“เสด็จพ่อ ลูก……”“เจ้าหุบปากซะ!”ฮ่องเต้เบิกพระเนตรกว้าง ทรงตรัสแทรกโดยตรง “ความจริงอยู่ตรงหน้าแล้ว เจ้ายังคิดจะแก้ตัวอีกหรือ?”องค์รัชทายาทขมขื่นในใจ แต่ก็ไม่รู้ว่าตนเองควรอธิบายอย่างไรเขารู้ว่าวันนี้ตนเองพลาดท่าแล้ว และต่อจากนี้ก็จะมีการลงโทษสถานหนักตามมาเวลานี้เอง ฮ่องเต้กล่าวเสียงเย็น “ในฐานะรัชทายาท เมินกฎหมายต้าฉู่ มองข้ามความสัมพันธ์พี่น้อง หากปล่อยให้เจ้ากระทำตามอำเภอใจเช่นนี้ต่อไป ทั้งเมืองหลวงจะต้องวุ่นวายเพราะเจ้า!เด็กๆ ลากองค์รัชทายาทออกไปโบยยี่สิบไม้ ห้ามยุ่งเกี่ยวกับเรื่องในราชสำนักเป็นเวลาสองเดือน แล้วก็จ่ายค่าชดเชยให้พระชายาฉู่อ๋องหนึ่งหมื่นตำลึงเงิน”เมื่อกล่าวจบ ฮ่องเต้หมุนกายไปทางเสิ่นหว่านอิ๋ง “เจ้ามีความเห็นเกี่ยวกับการลงโทษของข้าหรือไม่?”เสิ่นหว่านอิ๋งส่ายศีรษะ “ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเสด็จพ่อเพคะ”ฮ่อ