All Chapters of ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา: Chapter 581 - Chapter 590

เขาต้องการแสดงท่าทีของผู้ชนะ พยายามให้ตัวเองอยู่ในสถานะที่ได้เปรียบกว่าแต่อู่จ้าวกลับแค่นเสียงเย็น จ้องฉู่หนิงอย่างแน่นิ่ง “ในสนามรบมีการแพ้ชนะเป็นปกติ แต่เมื่อครู่เจ้าไม่ควรแตะต้องเรา!”ฉู่หนิงเข้าใจแล้ว ที่แท้นางก็ยังคงขุ่นเคืองกับเรื่องเมื่อครู่อยู่แต่คิดดูแล้วก็ไม่แปลก ในฐานะฮ่องเต้หญิง การที่ร่างกายถูกบุรุษอื่นสัมผัส ในใจย่อมมีโทสะเป็นธรรมดาฉู่หนิงกลอกตาไปมาแล้วหัวเราะแห้ง ๆ “เรื่องเมื่อครู่ ข้าเป็นฝ่ายล่วงเกินเอง แต่ผู้ไม่รู้ย่อมไม่มีความผิด เชื่อว่าฮ่องเต้หญิงทรงมีพระทัยกว้างขวาง ไม่ถือสาหาความกับข้า”ทว่าอู่จ้าวกลับยิ้มเยาะ “เราชอบถือสาหาความที่สุดแล้ว!”ฉู่หนิงชะงักงันแย่แล้ว เขาลืมไปว่านางเป็นสตรีเมื่อเป็นสตรี ก็มักจะคิดเล็กคิดน้อยหากโมโหขึ้นมาแล้วก็ยากที่จะปลอบประโลมยิ่งไปกว่านั้น ในฐานะฮ่องเต้ อู่จ้าวก็มีศักดิ์ศรีและความน่าเกรงขามเป็นของตัวเอง บัดนี้ถูกดูหมิ่น ย่อมไม่ปล่อยไปง่าย ๆต่อให้ครั้งนี้ความขัดแย้งระหว่างต้าฉู่กับต้าโจวจะคลี่คลายลง ฮ่องเต้หญิงก็ไม่มีทางปล่อยเขาไป!สีหน้าของฉู่หนิงไม่ค่อยสู้ดีนักเมื่อคิดถึงตรงนี้เช่นนี้จะทำอย่างไรดี หากไม่คลายควา

ทว่าผู้พูดคือฮ่องเต้หญิง เป็นผู้ทรงอำนาจที่แย่งชิงบัลลังก์มาจากผู้อื่นเมื่อเผชิญกับคู่ต่อสู้เช่นนี้ ฉู่หนิงไม่กล้าประมาทแม้แต่น้อยจากภายนอก ฉู่หนิงยังคงวางท่าลอยชาย กล่าวอย่างนิ่งเฉย “ให้ข้าอยู่มิสู้ตาย? คงต้องดูก่อนว่าท่านจะได้กลับไปหรือไม่”อู่จ้าวแสยะยิ้ม “เจ้ากล้าเอาชีวิตเราหรืออย่างไร?”“ไม่ต้องถึงขั้นนั้นหรอก!”ฉู่หนิงพลันโน้มตัวเข้าไปใกล้อู่จ้าว ฉีกยิ้มกว้างว่า “แต่ให้ข้าได้ลิ้มรสร่างกายของท่านอีกสักสองสามวันคงจะไม่มีปัญหา”“อย่างไรท่านก็จะฆ่าข้าอยู่แล้ว เช่นนั้นมิสู้หาผลประโยชน์ก่อนจะถูกท่านฆ่าดีกว่า!”อู่จ้าวตกใจ กระนั้นก็ยังคงแสดงความน่าเกรงขามของฮ่องเต้ ยิ้มเยาะว่า“เจ้ากล้าหรือ?”ฉู่หนิงหัวเราะแล้วโผตัวเข้าใส่โดยไม่พูดพร่ำทำเพลง“เจ้า…”“ข้าจะให้ท่านได้เห็นว่าข้ากล้าหรือไม่!”ฉู่หนิงคร้านจะเสียเวลาพูดกับอู่จ้าว ใช้การกระทำพิสูจน์ทันทีอู่จ้าวฟังไม่ทันจะพูดจบก็ถูกฉู่หนิงโผเข้าใส่ ริมฝีปากถูกปิดแม้จะขัดขืนอย่างสุดกำลัง แต่ร่างกายที่อ่อนแรงของนางไม่อาจเป็นคู่ต่อสู้ของฉู่หนิงได้เลยการต่อสู้นี้ดำเนินไปถึงสองชั่วยามเต็ม ๆ!ฉู่หนิงเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของฮ่องเต้หญ

ขณะที่พูด ฉู่หนิงก็เดินไปที่ตำแหน่งประธาน ยกถ้วยชาขึ้นดื่มอย่างไม่เกรงใจตั้งเมื่อคืนจนถึงตอนนี้ เขาคอยพิชิตฮ่องเต้หญิงตลอดทั้งวันทั้งคืน ไม่ได้ดื่มน้ำสักอึก รู้สึกกระหายน้ำมากอู่ซือย่อมไม่มีกะจิตกะใจจะมาดื่มชา กล่าวเสียงทุ้มด้วยสีหน้าจริงจัง “ครั้งนี้ข้ามาด้วยเรื่องของแม่ทัพอู่หมิง!”“ไม่ทราบว่าต้องทำอย่างไร ฉู่อ๋องจึงจะยอมปล่อยตัวแม่ทัพอู่หมิง?”ผู้ที่เขาต้องการกำลังอยู่ในกำมืออีกฝ่าย ย่อมต้องวางท่าทีให้นอบน้อมขอเพียงฉู่หนิงตอบตกลงว่าจะปล่อยตัว ไม่ว่าจะยื่นเงื่อนไขอย่างไรก็ได้ทั้งนั้นแต่ฉู่หนิงฟังแล้วกลับส่ายหน้าหัวเราะเบา ๆ “แม่ทัพอู่หมิงเป็นเชลย ข้าตั้งใจจะส่งกลับเมืองหลวงให้เสด็จพ่อทรงตัดสิน”อู่ซือได้ยินดังนี้ก็ตกใจฮ่องเต้ถูกจับที่นี่ แต่มีคนน้อยมากที่รู้เรื่องนี้และไม่มีผู้ใดรู้ตัวตนของนาง หากสามารถแก้ไขปัญหาที่นี่ได้จะเป็นการดีที่สุดแต่หากถูกฉู่หนิงส่งไปที่เมืองหลวงต้าฉู่ ตัวตนของนางจะต้องถูกเปิดเผยแน่นอน และทั้งใต้หล้าก็จะทราบเรื่องนี้!จะให้ฉู่หนิงส่งฮ่องเต้กลับไปที่เมืองหลวงไม่ได้เด็ดขาด!อู่ซือตัดสินใจแน่วแน่ สีหน้าเปลี่ยนไป กล่าวอย่างเย็นชาว่า “ก็แค่รองแม่ท

ถึงแม้เงื่อนไขสามข้อนี้จะไม่ได้เกินเลยมากนัก แต่มันก็ข้องเกี่ยวถึงราชวงศ์ต้าโจว ต้องให้ฮ่องเต้หญิงเห็นด้วยก่อนทว่าฉู่หนิงฟังแล้วกลับส่ายหน้าหัวเราะเบา ๆ “เกรงว่าตอนนี้จะไม่ใช่เวลาเข้าพบรองแม่ทัพอู่หมิง”อู่ซือมีสีหน้าไม่พอใจทันที “เพราะเหตุใด?”ฉู่หนิงยักไหล่ “ตอนนี้ดึกแล้ว ข้าเพิ่งจะให้คนนำมื้อเย็นไปส่งให้รองแม่ทัพ ทั้งยังให้สาวใช้เตรียมห้องอาบน้ำให้นาง”นี่เขามีน้ำใจขนาดนั้นเชียวหรือ รู้จักเตรียมสาวใช้ไว้ให้ฮ่องเต้หญิงด้วย?อู่ซือหรี่ตามองฉู่หนิงด้วยความสงสัย ราวกับต้องการจับผิดว่าเขาพูดจริงหรือไม่แต่ว่า ฮ่องเต้หญิงเดินทัพมาตลอดทาง เหนื่อยยากลำบาก ทั้งยังไม่กล้าอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะต้องปิดบังตัวตนที่นี่คือเมืองตุนหวง ปัจจัยแวดล้อมดีกว่าค่ายทหารนอกเมือง ให้ฮ่องเต้หญิงอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่นี่จึงเป็นตัวเลือกที่ดีอู่ซือประสานมือคำนับเมื่อคิดถึงตรงนี้ “ขอบคุณฉู่อ๋องที่ช่วยดูแลรองแม่ทัพอู่หมิง ถ้าเช่นนั้น ข้าก็จะไม่ไปรบกวน เชิญฉู่อ๋องนำกระดาษ พู่กัน และจานฝนหมึกมาเถิด!”เงื่อนไขที่ตกลงกันเรียบร้อยย่อมไม่อาจเป็นเพียงคำพูดปากเปล่า จำเป็นต้องเขียนเป็นลายลักษณ์อักษรฉู่หน

“โอ้?”ภายในใจฉู่หนิงบังเกิดความยินดี แต่ภายนอกกลับแสร้งทำเป็นไม่ยี่หระ “เหตุใดท่านจึงเปลี่ยนใจง่ายนัก?”“อันที่จริง ข้ามองว่าแผนการของตัวเองสมบูรณ์แบบมาก พวกเรามามีลูกกันดีหรือไม่?”“หากได้มีลูกกับฮ่องเต้หญิงแห่งต้าโจวสักคนก็ถือเป็นเรื่องน่ายินดี”ฉู่หนิงว่าพลางเก็บหนังสือพันธมิตรขึ้นมา กล่าวด้วยความเหยียดหยามว่า “ฉีกหนังสือพันธมิตรทิ้งดีกว่า”ว่าจบก็ทำทีจะฉีกกระดาษสีหน้าของอู่จ้าวพลันเปลี่ยนไป ไม่รู้เช่นกันว่าไปเอาเรี่ยวแรงมาจากที่ใด จู่ ๆ ก็แย่งเอกสารไปจากมือฉู่หนิง จากนั้นกัดนิ้วตัวเองและลงนามด้วยโลหิตหลังจากลงนามในหนังสือพันธมิตรทั้งสองฉบับ อู่จ้าวถึงค่อยกล่าวเสียงเย็น “ตอนนี้เราไปได้หรือยัง?”ฉู่หนิงมีสีหน้าจนปัญญา “เฮ้อ ดูเหมือนท่านจะไม่อยากมีลูกกับข้าจริง ๆ น่าเสียดายยิ่งนัก”เขาพูดจบก็เอื้อมมือไปจับนิ้วที่กัดเป็นแผลของนาง ตามด้วยประกบนิ้วของตัวเองท่ามกลางสายตาประหลาดใจของนางครั้นเห็นปลายนิ้วตัวเองเปื้อนโลหิต ฉู่หนิงถึงค่อยเขียนชื่อของตัวเองลงไปในสัญญาอู่จ้าวรับหนังสือพันธมิตรที่ฉู่หนิงยื่นให้อย่างงุนงง ขมวดคิ้วว่า “เหตุใดเจ้าไม่เขียนด้วยเลือดตัวเอง?”ฉู่หนิงยัก