บททั้งหมดของ Chained by the Billionaire: บทที่ 151 - บทที่ 160

Allen's POV Kanina pa ako tipa ng tipa sa aking laptop upang makakuha ng impormasyon pa kay Ignacio at ang kanyang mga kasamahan. Ngingisi-ngisi ako dahil madali lang din palang mauto ang kanyang mga tauhan. Kaunting silaw lang din ng pera kagaya ng ginawa niya kay Marco noon para traydorin ang kanilang amo. Nakakatuwa. Parang nareverse card lang ang nangyari. "Hoi Allen, animal ka. Alam mo na ba ang masamang balita?" kumunot ang noo ko sa sinabi sa akin ni Fordy na kanina pa nakatingin sa kanyang cellphone. "Anong masamang balita?" tanong ko sa kaniya at hindi pa din inaalis ang tingin ko sa aking laptop. "Yung fckbuddy mong si Sheena, tanggal serbisyo na yata." sinamaan ko ng tingin si Fordy. "Siraulo. Si Erick may chicks niyan. Lubay-lubayan niyo nga ako, hindi ako makapagfocus." wika ko sa kanya. Tumawa lang sila saka binalingan si Erick na mikhang sumama din ang timpla ng mukha sa kanyang narinig. "Bakit ano bang nangyari? Lumakas na ba ang loob nila Lyn kaya nagsumbong na

⚠️ Babala sa Nilalaman / Content WarningAng akdang ito ay naglalaman ng mga eksenang marahas (violence), kabilang ang pagpaslang, pisikal na pananakit, at iba pang brutal o madugong tagpo na maaaring makapag-trigger o makapagdulot ng matinding emosyon sa ilang mambabasa.Allen's POVPagkatapos naming mapag-usapan kung sino ang mga dapat naming matarget ay mabilis kaming sumakay sa mga nakahanda nang sasakyan.Pagdating namin doon ay siya naman ang pag-ulan ng malakas."Kung minamalas ka nga naman. Ngayon pa talaga umulan." mahinang wika ni Fordy."Shhh wag kang maingay baka may makatunog sa atin. Tignan mo ang daming mga kalaban dyan." sita ko sa kanya. Mabuti na lang at may malaking puno na sinisilungan namin. Hindi ito kalayuan sa kanilang kuta kaya malaya namin silang napagmamasdan.Mabigat ang hangin ngayong gabi. Parang sumasabay sa aming gagawin na pagsalakay.Ang ulan, parang may laman na poot habang bumabagsak sa lupa. Sa bawat patak, nararamdaman ko ang bigat ng mga taong ma

Fordy's POVKanya-kanyang sumagot ang bawat team. Bale sampu kaming team na sumugod ngayon dito. Tig-lima sa isang team. Wala pa daw nalalagas, puro daplis lang ng bala ng baril."Wag kayong mag-alala naka-alalay kami." paninigurado ni Christian sa kabilang linya. Lima din silang sniper na nasa labas at nakapalibot sila dito sa mansion ni Ignacio. Nakakatuwa lang dahil talagang iisang bahay pa ang kanilang tinutuluyan. Hindi kami mahihirapan na dispatyahin sila magkakakampi."Siya nga pala, asahan niyong magagaling ang mga makakaharap niyo, oh baka nga may nakaharap na kayo. Ayon sa data na isinagawa ko, ang mga madalas na sumusugod sa inyo ay mga wala pang karanasan pero may mga iba silang pro na tauhan. Ang iba sa kanila ay ang mga taong halang ang bituka na nanggaling din sa military academy. Sila yung mga natanggal dahil sa taliwas nilang mga prinsipyu sa buhay." mahabang wika ni Faith at nadidinig pa namin ang tunog ng keyboard sa kabilang linya."Ganun ba? Bakit ang tagal naman

Allen's POVTumingin ako kay Moore na nakasandal sa pader habang nanghihina na pero bakas pa din ang galit sa kanyang mga mata habang nakatingin sa tumbang kalaban namin."Ahhhcckk." napaigik siya nang tapakan ko ang kanyang kamay na akmang pupulutin pa ang kanyang punyal.Pinulot ko ang punyal saka tinignan kung matalim ba ito."Talagang matalim ang punyal mo. Mukhang nakatadhana din ito na ito ang puputol sa sariling buhay ng nagmamay-ari sa kanya." nakangisi kong wika saka ekspertong pinaglaruan ang kanyang punyal. Tumingin ako kay Moore na mukhang may nais sabihin."Gusto mo bang ikaw na ang tumapos?" nakangising tanong ko kay Moore. Kita ko ang ilang beses niyang paglunok dahil sa aking alok sa kanya habang naka-abot sa kanya ang matalim na punyal."Hindi niyo ako pwedeng patayin dahil hindi niyo mahahanap sila Ignacio sa bahay na ito!" bakas ang pagkataranta sa kanyang boses."He's right. Hindi natin siya pwedeng patayin dahil siya ang kanang kamay nila Ignacio. Siya lang ang pw

Allen's POV Bago kami umalis sa nasusunog na mansion ni Ignacio ay sinuguro muna naming sunog na ang lahat. Hindi kami nagtira ng anumang ebidensya. Sa ngayon ay nasa hospital kami at sinasamahan ang ibang team na sugatan. Ang ibang team naman ay umuwi na sa aming headquarters. Isang linggo na kami dito at hindi pa kami umuuwi sa mansion dahil sa sinabi ni sir Cayden na crisis ang pinuntahan namin sa ibang bansa na branch ng kanyang company. "Sir okay na kami, baka pwedeng umuwi na muna tayo sa headquarters kung inaalala niyo si Ma'am Sera." wika ni Erick sa kanya. "Are you sure okay ka na?" paninigurado sa kanya ni sir Cayden. "Oo sir saka hindi naman na ganun kalala dahil nagamot ako noon ni Edwin agad." sagot niya muli kay sir Cayden. Sandaling natahimik si sir Cayden bago sumagot. "Fine. We can go home but you have to act you're all okay." malamig niyang wika sa amin. Mabilis kaming tumango sa kanyang sinabi. "Saka hindi po ba kailangan niyo pang samahan si Ma'am Sera mag