บททั้งหมดของ ANG KATULONG NA PINIKOT NG BILYONARYO: บทที่ 271 - บทที่ 280

“Honey… ipasok mo muna si Baby Jessica at kakausapin ko lang sandali ang bisita natin,” mahinahon ngunit puno ng kaba ang tinig ni Clairox, habang tinatapik ang balikat ng kanyang asawa. Kita sa kanyang mukha ang pag-aalala — isang ekspresyong matagal nang hindi nakita ni Steffie, ang kanyang asawa. “Ipaalam mo na rin pala kay Mama at Papa… pati na rin kay Rofanna, tungkol sa kalagayan ng aking kakambal,” dagdag niya, halos bulong, ngunit ramdam ang bigat ng bawat salita. “O-okay, honey…” sagot ni Steffie, pilit na pinapakalma ang sarili. Kinuha niya si Baby Jessica, na kumakaway pa habang pinupunasan ang laway sa pisngi. “Let’s go, baby Jessica,” malambing niyang sabi, pero halatang may kaba sa likod ng kanyang tinig. Habang papasok sa bahay, pasimpleng lumingon si Steffie. Nakita niyang hindi inaalis ni Clairox ang tingin sa bisitang babae — isang estrangherang may mapupungay na mata, maputla ang mukha, at bakas sa katawan ang pagod at luha ng ilang araw na walang tulog. Paglapi

Tahimik ang buong daan patungong Saint Florence Mental Rehabilitation Center. Tanging ugong ng sasakyan at mahinang patak ng ulan sa salamin ang maririnig. Sa loob, halos hindi makapagsalita si Roxane. Ang mga kamay niya ay mahigpit na nakapulupot sa kanyang bag, at sa bawat paghinga ay ramdam ang bigat ng mga alaala. “Ma,” mahinang sambit ni Clairox mula sa passenger seat, bakas ang pag-aalala sa boses. “Sigurado po ba kayo na kakayanin n’yong makita si Lola Vanessa? Matagal na po siyang... wala sa katinuan.” “Wala na tayong oras, anak,” sagot ni Roxane, halos pabulong. “Siya na lang ang natitirang pag-asa ng Kambal mo. Kung dugo lang niya ang makapagliligtas kay Roxiel, kahit gaano kasakit, haharapin ko siya.” Tahimik na sumang-ayon si Clairox. Nakita niya ang mahigpit na paghawak ng ina sa rosaryo sa kamay — isang tanda ng takot na pilit niyang itinatago sa loob ng lakas. Sa likod ng sasakyan, tahimik ding umiiyak si Rofanna, habang si Dark Nathaniel ay hawak ang balikat ni Roxa

Author’s Note: Maraming salamat sa walang sawang suporta at pagmamahal ninyo sa bawat pahina ng kwentong ito. 💖 Dahil sa inyo, natupad ko na naman ang isa sa mga pangarap ko — ang maipublish ang bago kong libro! 🙌 Ngayon ay opisyal ko nang inilulunsad ang “SUPLADA AKO PERO HINDI SINASADYANG MAHULOG SAYO” 💋 Isang kwentong puno ng pagnanasa, paghihigante, at pag-ibig na pilit itinatanggi. Kung sa tingin ninyo ay tapos na ang kilig, maghanda kayo—dahil sa librong ito, ang suplada ay hindi lang maiinlove… kundi maghihiganti rin. 🔥 Salamat sa patuloy na pagtitiwala, sa bawat pag-click, at sa bawat puso ninyo. Mahal ko kayo, mga solid kong readers! 💞 —

💫 📖 SYNOPSIS — “ANG PRINSESA NG VILLAMONTE: BAWAL NA PAG-IBIG” 💫Roffanna Clinthon Villamonte — ang kinikilalang Prinsesa ng mga Villamonte, ang bunso at tanging anak na babae sa pamilya ng kambal na sina Roxane at Dark Nathaniel Villamonte. Lumaki siya sa karangyaan, sa piling ng mga magulang na kilala sa buong Vellamonte Village bilang simbolo ng tagumpay, kagandahan, at tunay na pag-ibig. Ngunit sa likod ng magarang ngiti ni Roffanna ay isang pusong hindi pa marunong sa komplikasyon ng mundo — isang pusong marupok at madaling masaktan. 💔Habang lumalaki, sanay si Roffanna na lahat ng kailangan niya ay nasa paligid lang — yaya, guro, mga magulang, at mga taong nag-aalaga sa kanya. Ngunit may isang tao na naging espesyal sa kanya mula pagkabata — ang kanyang Ninong. Isang lalaking hindi lang guwapo at matalino, kundi isa ring matatag at mapagkalingang presensya sa buhay niya. Siya ang tipo ng lalaking palaging andiyan tuwing umiiyak siya, nagbibigay ng payo tuwing naguguluhan, at

Pagkababa ko ng bus sa tapat ng Manila University, agad akong sinalubong ng mainit at maalikabok na hangin. Hindi ko alam kung dahil ba sa init ng lungsod o sa bilis ng kabog ng dibdib ko, pero pakiramdam ko ay parang nagmamartsa ang mga kaba sa loob ng dibdib ko.Hawak-hawak ko ang maliit kong maleta, habang may backpack akong kasing bigat ng mga desisyon ko sa buhay. “Okay, Roffana Clinthon Villamonte,” mahinang bulong ko sa sarili, “panibagong simula ‘to. Kaya mo ‘to. Hindi dahil sa kanya—kundi para sa sarili mo.”Pero kahit anong pilit kong kumbinsihin ang sarili ko, alam kong kasinungalingan ‘yon.Dahil kung totoo talagang para sa sarili ko lang ito… bakit sa dinami-dami ng unibersidad sa buong bansa, dito pa ako nag-enroll? Sa unibersidad kung saan nagtuturo si Ninong Gerry.Napahinga ako nang malalim at pinagmasdan ang paligid—ang mga estudyanteng nagmamadali, ang mga sasakyang humaharurot, at ang mga signage ng mga boarding house na nakasabit sa poste. Kailangan ko muna ng mat