Pagkasara ng pinto ng café, kasabay ng paglabas ni Ninong Gerry, parang biglang nawala ang lahat ng tunog sa paligid. Tanging mabilis na tibok ng puso ni Roffana ang naririnig niya. Para siyang nilamon ng hangin—hindi makagalaw, hindi makapagsalita. Nakatingin pa rin sa kanya si Max, kampante, nakangiti, parang walang nangyaring masama. “Hoy,” bulong niya, nanginginig ang boses, “ano ‘yong ginawa mo?” Umiling si Max, bahagyang ngumiti pa. “Relax, Roffana. Sinabi ko lang naman ‘yong totoo.” “Totoo?!” halos pasigaw niyang sagot, sabay tayo mula sa upuan. Tumama pa ang tuhod niya sa mesa, dahilan para mapatingin sa kanila ang ibang tao. “Anong totoo, Max? Kailan pa tayo naging tayo?” Tumayo rin si Max, hindi nawawala ang kumpiyansa sa mukha. “Hindi mo pa ba nararamdaman? Hindi mo ba nakikita kung paano kita tinitingnan, kung paano ka protektahan ni Tito Gerry? Alam kong gusto mo rin ako, Roffana. Hindi mo lang kayang aminin.” Napailing siya, halos mapaluha sa galit. “Hindi mo alam
Last Updated : 2025-10-26 Read more