All Chapters of หวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ: Chapter 111 - Chapter 120

“ไม่แน่ตอนนี้แม่เจ้าอาจจะมีน้องอยู่ในท้องแล้วก็ได้” เซี่ยอวิ๋นมองไปทางภรรยาด้วยสายตากรุ้มกริ่ม เขามั่นใจว่ารออีกไม่นาน“ท่านพ่อรู้ได้อย่างไรขอรับ มิใช่หมอเสียหน่อย” เขายังไม่เห็นว่าท่านแม่จะมีอาการอะไรเลยด้วยซ้ำ ตรวจร่างกายเมื่อสองเดือนที่แล้วท่านหมอก็บอกว่าท่านแม่ยังไม่ตั้งครรภ์เลย แต่ท่านพ่อกลับบอกว่าในท้องท่านแม่อาจจะมีน้องแล้ว“เจ้าไม่รู้หรือพ่อคนนี้เก่งเหนือใคร ก่อนมีเจ้าแค่ครั้งเดียวแม่เจ้าก็ท้อง” ชายหนุ่มยืดอกพูดอย่างภาคภูมิใจ ครั้งนั้นแค่คืนเดียวนางยังท้องได้เลย ครั้งนี้ร่วมเตียงกันทุกคืนมิได้ว่างเว้น อย่างไรบุตรคนที่สองต้องมาในเร็ววันแน่“จริงหรือขอรับ”“ท่านพี่อยู่ในวัดนะเจ้าคะ ใช่เรื่องที่จะมาโอ้อวดกันได้หรือ” หญิงสาวเอ็ดสามีเป็นการใหญ่ ในวัดแท้ ๆ ผู้คนมิใช่น้อย ๆ ยังจะกล้าพูดเรื่องในมุ้งในเรือนได้หน้าตาเฉย ยิ่งคุยกับลูกที่ยังเด็กด้วยแล้วก็ยิ่งไม่สมควร จะว่าไปแล้วนางก็เริ่มจะเวียนหัวอย่างไรไม่รู้ คล้ายจะเป็นลมแต่ก็เหมือนอยากจะอาเจียนมากกว่า “อึก”หนี่เซียนวิ่งออกจากอารามใหญ่ ก่อนจะนั่งอาเจียนอย่างเอาเป็นเอาตายใต้ต้นไม้ เมื่อเช้านางยังดี ๆ อยู่เลย เหตุใดตอนนี้ถึงได้มวนท้องจะ

นับตั้งแต่ซินอ้ายเข้าวังล้วนแล้วแต่เห็นทุกอย่างด้วยตาคู่นี้ นางใช้ชีวิตราวกับติดคุกไปวัน ๆ ภายในวังหลวงแห่งนี้ หวังว่าสักวันหนึ่งเมื่อโอกาสนั้นมาถึงนางจะต้องแลกชีวิตฆ่าฮ่องเต้ชั่วด้วยมือของนางเอง เพื่อเซ่นไหว้ให้กับบิดามารดาและเหล่าผู้คนที่ต้องสังเวยชีวิต แม้ว่าไม่มีทางทำสำเร็จ แต่ก็ยังดีกว่าต้องมาทนรับความอดสูเช่นนี้อย่างไม่มีที่สิ้นสุดกว่าจะผ่านไปได้ในแต่ละคืนวัน ซินอ้ายมักใช้เวลาไปกับการจุดธูปพร้อมกับคำสาปแช่งราชวงศ์ให้ย่อยยับ ขอให้ใครสักคนช่วงชิงบัลลังก์อันโสมมนี้ไปเสีย ทำลายคนแซ่หลงให้สิ้นซากหายจากโลกใบนี้ไปได้ยิ่งดี หากคนผู้นั้นมีจริงนางจะยอมรับใช้ถวายชีวิต แม้สั่งให้ไปตายนางก็ยอมแต่จะเป็นเช่นนั้นไปได้หรือในเมื่อแผนแกล้งป่วยยื้อใช้การไม่ได้อีกต่อไป ตอนนี้คงมีเพียงวิธีเดียวที่นางจะหลุดพ้นจากความรู้สึกโกรธแค้นนี้ไปได้ นั่นคือหาจังหวะดี ๆ จัดการไอ้คนเลวนี่เสีย ในเมื่อคนอื่นไม่กล้านางก็ขอทำเอง“ฮ่า ๆ มานี่ซิ เหล่าสาวงามทั้งหลายมาหาข้า” หลงไท่ฝู่หัวเราะชอบใจวิ่งวนซ้ายวนขวาเพื่อตามจับบรรดานางสนม ใบหน้ากะลิ้มกะเหลี่ยนั่นพานทำให้นางสนมรู้สึกรังเกียจเสียเต็มประดา แต่ก็ต้องเก็บซ่อนเอาไว

หลังจากได้ระบายความแค้นจนหนำใจ ซินอ้ายจึงได้รู้สึกตัวรีบทิ้งปิ่นปักผมอาบเลือดนั้นไป ก่อนจะนั่งหมอบกราบลงแทบเท้าคนผู้นั้น มีผู้ใดไม่รู้จักเสวียนหยางอ๋องทรราชบ้าง ข่าวการปลงพระชนม์อดีตฮ่องเต้ดังกระฉ่อนไปทั่วแคว้น กระนั้นก็ไม่อาจทำให้ความรู้สึกยกย่องที่อยู่ในใจลดน้อยลงไปได้ แต่การกระทำของนางกลับทำให้อีกฝ่ายเข้าใจไปอีกอย่าง“ข้าไม่ฆ่าเจ้าหรอกไม่ต้องกลัว กลับไปหาครอบครัวเจ้าเสีย” สิ่งที่เขาต้องทำก็ได้ทำไปแล้ว คนที่ต้องการไปจากที่นี่ก็จะไม่บังคับเช่นกัน“ท่านอ๋องบัดนี้หม่อมฉันไร้ที่พึ่งบิดามารดาตายหมดไม่มีที่ให้ไป หม่อมฉันขอติดตามรับใช้ได้หรือไม่เพคะ” ซินอ้ายไม่ต้องการกลับไปตระกูลซินอีกต่อไปแล้ว นางไม่อยากกลับไปเห็นความทรงจำเก่า ๆ ที่เคยมีความสุข ในตอนที่ไม่มีคนสำคัญอยู่ด้วยกันแล้ว หากให้นางกลับไปก็คงไม่พ้นคงต้องตายตามในสักวัน“ก็ตามใจ”“ขอบพระทัยเพคะ” ซินอ้ายไม่สนใจบาดแผลบนแก้มตนเองสักนิด นางทำเพียงแค่ใช้ผ้าเช็ดหน้ากดไว้เพื่อให้เลือดหยุดไหล ก่อนจะรีบลุกขึ้นแล้วก้าวตามท่านอ๋องโดยไว เมื่อออกจากตรงนั้นกงกงได้พาไปยังอีกสถานที่หนึ่ง ซึ่งไม่ใช่วังหลวง แต่เป็นจวนหลังเก่าตระกูลเดิมของมารดาเสวียนอ

ซินอ้ายตื่นตั้งแต่ฟ้ายังไม่สางเพื่อจะได้รีบเข้าไปช่วยงานในโรงครัว หน้าที่หลัก ๆ ของนางก็คือช่วยท่านป้าหวังแม่ครัวใหญ่เตรียมอาหาร การได้ทำงานในโรงครัวมีข้อดีที่หญิงสาวรู้สึกชอบมากที่สุดก็คงจะเป็น ในระหว่างทำงานที่นี่เหล่านางกำนัลตัวปัญหาจะไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งมิใช่เพราะทุกคนกลัวป้าหวังแต่เป็นเพราะกฎของที่นี่ต่างหาก เพื่อป้องกันการวางยาพิษผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องห้ามเข้ามิเช่นนั้นจะต้องโทษหนัก เบาสุดก็คือโดนโบยหนักสุดก็คือออกจากวังอ๋องไปอย่างไร้ลมหายใจ ซึ่งนั่นซินอ้ายเห็นอยู่บ่อยครั้งเสียจนชินตาแม้การเมืองจะเปลี่ยนขั้วอำนาจใหม่แต่ก็ใช่ว่าจะสงบสุข คลื่นใต้น้ำยังคงพัดโหมกระหน่ำแย่งชิงอำนาจกันอย่างดุเดือด เหล่าผู้ทรงอำนาจเก่าที่ยังคงหยัดยืนอยู่ได้ เพื่อไม่ให้ตนต้องเสียผลประโยชน์ที่เคยได้จำต้องหาวิธีต่าง ๆ ให้ตนยังคงอำนาจเช่นเดิมโดยเฉพาะแผนวีรบุรุษมักตายเพราะสาวงามไม่ว่ากี่ยุคกี่สมัยก็ยังคงเป็นที่นิยมใช้กัน ดังเช่นสิ่งที่ซินอ้ายคาดเดาไว้ก็ไม่ผิดนัก เมื่อนางบังเอิญเห็นคุณหนูวั่งซู่นั่งรับอาหารเช้าพร้อมท่านอ๋อง ราวกับพวกเขาคือคู่สามีภรรยาที่ต้องทำอะไรพร้อม ๆ กันเป็นเช่นนี้ชวนให้คิดดีไม่ได้เอา

“เสวียนหยางข้าได้ยินว่าเจ้ากำลังมีความสัมพันธ์อันดีกับบุตรสาวเจ้ากรมคลัง เกิดอันใดขึ้นอย่าบอกว่าเจ้าดูเจตนาของตาเฒ่าวั่งไม่ออก” ลู่หมิงแฝดผู้น้องที่เพิ่งถูกสถาปนาขึ้นเป็นผู้ครองบัลลังก์คนใหม่ ไม่เข้าใจพี่ชายจะเล่นตามน้ำตาเฒ่าวั่งไปเพื่ออะไร ทั้งที่มีวิธีมากมายให้จัดการ“ข้าก็แค่อยากจะเร่งเวลาให้เร็วขึ้นสักหน่อย วิธีของเจ้ามันช้าไม่ทันใจข้า เสร็จงานเมื่อไรข้าอยากจะพักยาว ๆ” ชายหนุ่มยกจอกสุรากระดกรวดเดียวหมด เปลี่ยนสีหน้าเคร่งขรึมในทันทีเมื่อพูดถึงแค่นึกถึงใบหน้าเจ้ากรมคลังก็พานทำให้หงุดหงิดรำคาญใจ คิดว่าแค่เอาบุตรสาวมาประเคนให้แล้วจะได้สิ่งที่ต้องการหรือ มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก“ตาแก่พวกนั้นก็เหมือนไม้ใกล้ฝั่งท่านจะสนใจไปไย เรื่องภายในข้าจัดการได้ อยากทำอะไรก็ทำไปเถิด” ฮ่องเต้หนุ่มเห็นใจพี่ชายที่ต้องทนแบกรับหลายอย่างเมื่อตอนอยู่วังหลวง ตัวเขานั้นกลับอยู่ได้รับอิสระอย่างสุขสบายกับท่านตา บัดนี้ก็ถึงคราวที่พี่ชายจะได้ใช้ชีวิตของตนเองเสียบ้าง แต่นี่อะไรกลับเข้ามายุ่งเกี่ยวเรื่องบ้านเมืองไม่เว้นแต่ละวัน ความหวังดีของน้องชายผู้นี้มิเท่ากับสูญเปล่าหรอกหรือ“ลู่หมิงเจ้าน่ะยังด้อยประสบการณ์ไม่ท