All Chapters of หวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ: Chapter 91 - Chapter 100

“เรียนฮูหยินนายท่านเสวียนเยว่มาขอพบ ตอนนี้ข้าให้รออยู่ที่เรือนรับรองเจ้าค่ะ” อาหงรู้สึกกังวลใจไม่น้อย มิรู้ว่าคราวนี้จะมาด้วยเหตุใด ยามนายท่านเสวียนมาที่จวนหลังจากนั้นฮูหยินก็จะมักกลับมาด้วยอาการเศร้าซึม บางครั้งถึงกับอาละวาดมีปากเสียงกับนายท่าน“อาหงเจ้าว่าผ้าผืนนี้งามหรือไม่” เสวียนหนี่มิได้สนใจ นางกลับหยิบพับผ้าสีเขียวใบไผ่ออกมาจากลังเก็บ เพื่ออวดสาวใช้คนสนิท“งามมากเจ้าค่ะ เป็นผ้าที่นายท่านได้รับพระราชทานจากฝ่าบาทเมื่อคราวก่อนนี่เจ้าคะ” ผ้าแพรผืนนี้นายท่านได้รับพระราชทานเมื่อเดือนที่แล้ว เป็นของตอบแทนจากการที่ตระกูลเซี่ยช่วยออกเงินบริจาคสร้างกำแพงเมือง พอนายท่านได้มาก็ยกให้ฮูหยินทันทีอย่างไม่นึกเสียดาย“อืม ข้าจะปักชุดให้หมิงเอ๋อร์ จะต้องเข้ากับเขาแน่ ทำสายคาดเอวให้ท่านพี่ด้วยก็น่าจะดี” นับจากคืนนั้นนางและเซี่ยอวิ๋นไม่มีอะไรติดค้างใจกันต่อไป ทำให้การวางตัวค่อนข้างจะดีขึ้นมาก“เช่นนั้นบ่าวจะไปเอาเครื่องเย็บปักมาให้นะเจ้าคะ” อาหงรีบไปหาอุปกรณ์การเย็บปักในห้องเก็บของทันที เมื่อเจ้านายไม่พูดถึงเรื่องการมาของนายท่านเสวียน นางก็จะไม่เอ่ยปากถามไม่นานสาวใช้ก็กลับมาพร้อมกับอุปกรณ์เย็บปักค

การมาตระกูลเซี่ยในวันนี้นับเป็นความล้มเหลวอย่างมากของเสวียนเยว่ นอกจากไม่ได้เงินตามที่หวังยังถูกหยามเกียรติให้ขายหน้าอีก คอยดูเถอะหากไม่คลานมากราบแทบเท้าเพื่อขอโทษ ก็อย่าหวังว่าเขาจะให้อภัยเสวียนเยว่ถูกลากออกมาทิ้งไว้หน้าประตูจวน ไม่เพียงถูกลากถูมาตลอดทาง หนำซ้ำยังถูกบ่าวชายปิดประตูกระแทกหน้าอย่างจัง เสนาบดีเฒ่าได้แต่โวยวายด่าทออยู่หน้าจวน โดยที่ทำอะไรใครไม่ได้บ่าวไพร่ให้ความสนใจไม่น้อย การที่ฮูหยินตอบกลับเสียบ้างนับว่าถูกใจพวกเขานัก ยามใดเสนาบดีเสวียนมาก็มักจะทำตัวกร่างราวกับเป็นเจ้าของจวนเสียเอง พานทำให้คนทั้งจวนเกลียดขี้หน้าเสนาบดีเสวียนไม่ยอมแพ้ในเมื่อเสวียนหนี่ไม่ยอมให้เงิน อย่างไรเซี่ยอวิ๋นก็ต้องยอม หากตนขู่จะให้ทั้งสองหย่าขาด ไม่มีทางที่อีกฝ่ายจะปฏิเสธได้แน่เมื่อออกจากจวนตระกูลเซี่ย เสวียนเยว่ก็มุ่งตรงไปที่โรงเตี๊ยมเซี่ยอินฟู่ทันที ซึ่งเป็นโรงเตี๊ยมที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองหลวง และเป็นหนึ่งในกิจการของตระกูลเซี่ยด้วยใคร ๆ ในโรงเตี๊ยมต่างก็รู้ว่าเสนาบดีเสวียนเป็นใคร ทุกคนจึงปล่อยผ่านมิได้เข้าไปขวางทางแต่อย่างใด เพราะอีกฝ่ายเป็นถึงพ่อตาของนายท่าน จึงไม่แปลกที่จะเห็นเขามาที่

“รักสิจ๊ะ”“เย่ ๆ ได้ยินหรือไม่อาหงท่านแม่รักท่านพ่อแหละ และท่านแม่ก็รักข้า” เซี่ยหมิงวิ่งเข้าไปจับมือสาวใช้เขย่า พร้อมกับกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ ในที่สุดพรที่เคยขอในวันงานเทศกาลก็เป็นความจริง“ได้ยินเจ้าค่ะคุณชาย” อาหงเองก็พลอยดีใจไปด้วย เจ้านายรักใคร่กลมเกลียวในจวนก็จะมีแต่ความสุข“หมิงเอ๋อร์เรื่องนี้เป็นความลับระหว่างแม่กับเจ้านะรู้ไหม ห้ามบอกพ่อเจ้าเชียว”“ทำไมล่ะขอรับ ทำไมลูกถึงบอกท่านพ่อไม่ได้” เขาไม่เห็นจะเข้าใจ ท่านพ่อได้ยินก็คงจะดีใจ เหตุใดต้องห้ามเขาด้วย“นั่นสิข้าก็อยากจะรู้ เหตุใดถึงบอกไม่ได้”เสียงทุ้มกระซิบข้างหู ทำเอาหนี่เซียนตกใจกรีดร้องเสียงดัง พร้อมกับถอยร่นไปติดผนังห้อง“กรี๊ด ท่านเข้ามาตั้งแต่เมื่อใดเจ้าคะ” หญิงสาวตัวแข็งทื่อ มิใช่ว่าเขาได้ยินหมดแล้วหรือ นางยังมิได้เตรียมใจสำหรับเรื่องนี้เลย“อืม ก็อาจจะเป็นตอนที่เจ้ากำลังชื่นชมชุดที่ตัดเอง หรือจะเป็นตอนบอกรักลูกดีล่ะ” ชายหนุ่มแสร้งทำไม่รู้เรื่อง ทว่าความเป็นจริงแล้วเขามาพร้อมกับลูกตั้งแต่แรก ทว่ามู่ฝานมีเรื่องด่วนรายงานพอดี เขาจึงยืนคุยอยู่หน้าประตูมิได้เข้าไปพร้อมกัน จึงทันได้ฟังในสิ่งที่ภรรยาพูดพอดีหนี่เซียนน

เสวียนหลันหลับตาพริ้มปล่อยให้ทำตามใจชอบ เดิมทีนางมีรสนิยมชมชอบเรื่องนี้ที่ค่อนข้างรุนแรงอยู่แล้ว เมื่อถูกบีบหน้าอกอย่างแรงจึงแอ่นอกสู้มืออีกฝ่าย มากกว่าจะห้ามปรามไม่นานนักอาภรณ์ของทั้งสองไม่เหลือติดกายแม้สักชิ้น กายงามถูกโยนลงบนเตียงกว้าง ทั้งสองไม่มีคำพูดใดต่อกันอีก ใช้เพียงร่างกายปรนเปรอให้กันและกันความจริงแล้วพวกเขาแอบมีสัมพันธ์ลับมานานกว่าสามปีโดยที่ไม่มีผู้ใดรู้ ทุกอย่างถูกเก็บเป็นความลับ เรื่องเสวียนหลันมีรายชื่อในการเข้าคัดเลือกนางสนมฉีเยี่ยนก็รู้ดี ตัวเขาได้เชยชมไปแล้วจึงไม่รู้สึกเสียดายอะไรหากว่านางจะไปได้ไกลเขาก็ยินดี ที่ยังคงเก็บไว้มิใช่ความรักใคร่ในตัวเสวียนหลัน เป็นเพราะเรื่องราคะต่างหากที่ยังคงติดต่อเรื่อยมา“อ้าส์ ท่านชายแรงอีกเจ้าค่ะ แค่นี้ยังไม่พอ”กายงามโก่งบั้นท้ายขึ้นสู้ นางรับแรงกระแทกจากคนด้านหลังได้เป็นอย่างดี บางช่วงจังหวะก้นงามงอนโยกรับอีกฝ่ายได้อย่างถึงใจ“เจ้านี่ยังร่านเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะ” มือหนาตบเข้าที่แก้มก้นเสียงดัง เพราะเช่นนี้อย่างไรเล่าเขาถึงยังตัดเสวียนหลันไม่ขาด ก็เพราะนางสามารถทำให้เขาสนุกได้อย่างไม่รู้เบื่อ กระทำรุนแรงได้อย่างที่ต้องการ พร

ถึงคราวตระกูลเสวียนจะล่มสลายอย่างแท้จริง เสวียนไป๋ความหวังเดียวของตระกูล เสนาบดีเสวียนหวังให้เขาได้เข้ารับตำแหน่งใหญ่โต เป็นหน้าเป็นตาแก่วงศ์ตระกูลรุ่นต่อไป เขากลับก่อเรื่องใหญ่หลวงสมคบคิดกับกลุ่มใต้ดิน ลักลอบขนของหนีภาษีทั้งยังร่วมกันค้ามนุษย์ ถูกทางการจับได้เมื่อไม่นานมานี้ ทำเอาผู้นำตระกูลเสวียนถึงกับตัดพ่อตัดลูกขับออกจากตระกูลความหวังทุกอย่างจึงตกไปอยู่ที่เสวียนหลันบุตรสาวคนโต ใบหน้าที่งดงามกิริยาอ่อนช้อย เสนาบดีเสวียนหวังจะให้บุตรสาวใช้หน้าตาให้เกิดประโยชน์ จึงเลี้ยงดูมาอย่างไข่ในหิน สั่งสอนให้ร่ำเรียนวิชาต่าง ๆ ราวกับสตรีในวัง เพื่อหวังว่าในอนาคตนางอาจจะได้ขึ้นเป็นพระสนม นำพามาซึ่งอำนาจให้เขาได้เชิดหน้าชูตาในสังคมทว่าใครจะไปคิดเพราะการเลี้ยงดูอย่างตามใจ ทำให้เสวียนหลันหยิ่งผยองเกินไป ข้อเสียนั้นทำให้เผลอไปล่วงเกินพระสนมเข้า เป็นเหตุให้นางไม่ผ่านการคัดเลือก พร้อมกับถูกใส่ร้ายมิใช่สตรีบริสุทธิ์ถูกปัดตกตัดชื่อออก ทั้งที่ยังไม่ได้เข้ากับการคัดเลือกรอบแรกด้วยซ้ำเพียะ!!“มันเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร ทุกอย่างพังไม่เป็นท่าก็เพราะพวกเจ้าสอนลูกไม่ดี” เสวียนเยว่ตบหน้าภรรยาทั้งสองด้วยความโกร