Semua Bab หวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ: Bab 231 - Bab 240

กว่าจะจัดการเรื่องราวทั้งหมดให้เรียบร้อยได้ ทำเอาไท่ฟงแทบไม่มีเวลาได้พัก อีกทั้งไม่กี่วันท่านอ๋องและกำลังทหารหลวงอีกสามพันนายกำลังจะเดินทางมาถึง เพื่อมาเป็นอีกหนึ่งกำลังเสริมคอยช่วยเหลือทัพเหนือทว่าความเมื่อยล้าทั้งหมดทั้งมวลนั่นได้หายเป็นปลิดทิ้ง เมื่อกลับมาถึงเรือนภรรยาสุดที่รักออดอ้อนเอาใจ อย่างน่าประหลาด เมื่อก่อนเขาร้องขอให้นางทำให้แทบตาย แต่ก็ถูกปฏิเสธมาเสียทุกครั้งหลิวเสี่ยวถิงเอาแต่ยืนนิ่งหน้าแดงก่ำอยู่ข้างฉากกั้น ไม่กล้ามองสามีตรง ๆ มัดกล้ามที่มีหยดน้ำเกาะแพรวพราย ยิ่งทำให้ไท่ฟงดูเร้าใจไปอีกแบบ รู้เช่นนี้ไม่น่าหลงตกปากรับคำนวดตัวให้เขาเลย เพราะดูเหมือนว่าคนที่ลำบากจะเป็นตัวนางเองเสียมากกว่า“ยังหาของไม่เจออีกหรือ พี่แช่น้ำตัวจะเปื่อยอยู่แล้วนะ” ชายหนุ่มโอดครวญ เมื่อรอเท่าไรภรรยารักก็ไม่กลับมาเสียที“ข้ามาแล้วเจ้าค่ะ”เสียงเร่งจากคนนั่งแช่น้ำนานทำเอาหญิงสาวต้องรีบสาวเท้าเข้าหา ร่างบางนั่งลงตรงข้างถังน้ำใบใหญ่ วางสิ่งของที่นำมาด้วยไว้ข้างกาย ก่อนจะบีบน้ำมันสำหรับนวดตัวลงฝ่ามือ แล้วนวดไปตามไหล่กว้างด้วยน้ำหนักที่เหมาะสม ทำเอาคนตัวโตร้องฮือในลำคอเมื่อรู้สึกผ่อนคลาย“อืม... ขยับ

“มากันแล้วหรือ ข้าเตรียมที่ไว้ให้แล้ว ตามข้ามาสิ” หลังจากหย่าขาดจากหานซ่ง ซูเหนียงก็ที่ดูมีชีวิตชีวามากขึ้น และกลายเป็นสตรีที่ทรงอิทธิพลด้านการค้าที่สุดทางตอนเหนือ นั่นก็เพราะส่วนหนึ่งสินค้าจากเสี่ยวถิงขายดิบขายดี และมีนางเพียงเจ้าเดียวที่มีขาย ทำให้ใคร ๆ ก็อยากจะเข้าหาเพื่อทำความรู้จักเถ้าแก่เนี้ยคนงามเดินนำสองสามีภรรยาและผู้ติดตามเข้าไปยังสำนักคุ้มภัย โดยด้านหลังได้ถูกสร้างให้เป็นโรงเรือนขนาดใหญ่ และมีการคุ้มกันอย่างแน่นหนา มีคนดูแลถึงสี่ชั้น หากมิใช่คนที่เกี่ยวข้องจะไม่สามารถเข้ามาในเขตพื้นที่หวงห้ามแห่งนี้ได้ไท่ฟงเมื่อได้เห็นสิ่งที่ภรรยาและสหายร่วมกันสร้าง ทำให้เขารู้สึกทึ่งในความสามารถของพวกนาง หากเป็นที่แห่งนี้ความลับของภรรยาก็จะเป็นความลับต่อไป ไม่ต้องกังวลหรือระแวดระวังภัยคนทั้งหมดเข้าไปในโรงเรือนที่ถูกสร้างไว้เพื่อเก็บอาวุธ แต่ในกลุ่มที่ติดตามผู้ที่สามารถเข้ามาได้ มีเพียงนายกองป๋อเหวิน ซึ่งเป็นคนสนิทของท่านแม่ทัพเท่านั้น คนอื่น ๆ ให้รออยู่ส่วนหน้าเรือนรับรองป๋อเหวินไม่เข้าใจสถานการณ์ตอนนี้เท่าใดนัก เพราะท่านแม่ทัพบอกเพียงว่าจะพามารับอาวุธ ทว่าตรงหน้าเขาตอนนี้มีเพียงโรงเรื

หลังจากจับกุมทหารสอดแนมที่แทรกซึมเข้ามาปะปนกับพลเมืองได้ ผ่านไปไม่กี่วันก็ถึงวันตัดสินโทษ เมื่อรถม้าแล่นอย่างช้า ๆ นำตัวนักโทษมุ่งสู่ลานตัดสิน ชาวบ้านต่างก็ลุกฮือขึ้นมาขว้างปาข้าวของใส่ไม่ยั้ง อีกทั้งยังรู้สึกผิดหวังในตัวหยู่เยียนไม่น้อย นางเป็นคนของแคว้นฉินแท้ ๆ แต่กลับคิดคดทรยศแผ่นดินเกิด‘ประหาร ๆ’ชาวเมืองที่แห่กันเข้ามาดูการตัดสิน ต่างโห่ร้องให้ประหารนักโทษ ความโกรธแค้นของพวกเขาที่ถูกแคว้นศัตรูข่มเหงรังแกมานาน สูญเสียทั้งญาติพี่น้องและบุคคลที่รัก ถูกระบายด้วยคำด่าทอและการขว้างปาก้อนหิน หรือของที่อยู่ใกล้มือใส่กรงนักโทษตลอดทางหนึ่งสตรี สิบบุรุษ ถูกคุมตัวให้นั่งคุกเข่ากลางลานตัดสิน ตรงหน้าพวกเขาคือชินอ๋องผู้สูงศักดิ์เป็นผู้ตัดสินโทษในครั้งนี้ด้วยตนเอง และอีกหนึ่งภารกิจเพื่อช่วยเหลือทัพเหนือที่มีกำลังพลน้อยที่สุดอีกแรงเสี่ยวถิงนั่งรอการตัดสินเช่นเดียวกับทุกคน เมื่อเห็นสภาพของหยู่เยียนก็พานทำให้รู้สึกเวทนา บัดนี้ไม่หลงเหลือความงดงามดั่งที่เจ้าตัวเคยภาคภูมิใจ ใบหน้ามอมแมมผมเผ้ากระเซอะกระเซิงหาความงามมิได้ ความต้องการเอาชนะริษยาคิดพยาบาทมาดร้ายผู้อื่น ทำให้คนคนหนึ่งทำอะไรโดยไม่ยั้งคิ

สิ่งที่ไท่ฟงคาดเดาไว้ไม่ผิดไปจากที่คิด หลังจากสายของแคว้นฉู่ถูกจับแขวนคอประจานนอกกำแพงเมือง แคว้นศัตรูก็เริ่มเคลื่อนทัพเรือนแสนเพื่อยึดครองเมืองต้าเจี้ยนทันที หวังใช้โอกาสในตอนอีกฝ่ายกำลังอ่อนแอ ประสบปัญหาทั้งด้านกำลังพลและเสบียงอาหาร ง่ายต่อการเข้ายึดครองอำเภอต้าเจี้ยนอยู่ใกล้ชายแดนมากที่สุด บัดนี้แทบไม่มีผู้คนเดินขวักไขว่จับจ่ายใช้สอยเช่นเดิม คนไหนพอมีญาติต่างอำเภอก็ได้ขนย้ายกันไปขอพักอาศัยชั่วคราว แต่บางครัวเรือนที่รักบ้านเกิดยิ่งชีพก็ยังคงปักหลักอยู่ที่เดิม แม้ทางการประกาศให้อพยพไปอยู่ที่พักชั่วคราวที่จัดไว้ให้ก็ตาม พวกเขาก็ยังยืนยันไม่ยอมย้ายไปไหนเช่นเดิมขณะเดียวกันเพื่อความปลอดภัยของพ่อบ้านกวงและอาชวนสาวใช้ เสี่ยวถิงจึงให้ทั้งสองมาพักอาศัยกับตนก่อน เมื่อสถานการณ์ดีขึ้นจึงค่อยกลับจวนแม่ทัพตามเดิม ด้วยจวนแม่ทัพอยู่ใกล้ประตูเมืองมากที่สุด เกรงว่าเมื่อถึงสถานการณ์ฉุกเฉิน ทหารฉู่สามารถทะลวงเข้ามาได้ หากจะหนีก็ไม่ทันการเสียงตีกลองศึกดังขึ้นทุกวันนับตั้งแต่มีการเปิดศึก พานทำให้ทุกคนอกสั่นขวัญแขวน ปิดบ้านอยู่แต่ในเรือนไม่กล้าออกไปที่ใด ขณะเดียวกันก็ไม่สามารถรู้ได้เลยถึงความเป็นไปในสน

หลิวเสี่ยวถิงได้แต่ภาวนาให้ทุกคนปลอดภัยได้รับชัยชนะกลับมา ตอนนี้ตัวนางเองจะมัวแต่นั่งเศร้าไม่ได้ คนเจ็บด้านนอกอีกหลายร้อยคนที่ต้องการความช่วยเหลือ หลังจากตั้งสติได้ร่างบางได้รีบเปลี่ยนจากกระโจมใหญ่ เป็นกระโจมแม่ทัพทันที เพื่อจัดเตรียมยาที่จำเป็นต้องใช้ให้พร้อม“พวกท่านอย่าให้ใครเข้ามาในกระโจมก่อนได้รับอนุญาตนะเจ้าคะ”“รับทราบขอรับ” ผู้คุ้มกันทั้งห้าเมื่อได้รับคำสั่ง ต่างก็แยกย้ายกันออกไปยืนเฝ้ากระโจม เพื่อมิให้ใครเข้ามาวุ่นวายเมื่อไม่มีคนนอกให้ต้องระแวดระวัง หลิวเสี่ยวถิงได้นำยาออกมาจากของวิเศษ มีทั้งยาแก้ปวดลดไข้ ยาแก้อักเสบ ยาห้ามเลือด พร้อมด้วยอุปกรณ์ทำแผล โดยเลือกเป็นชุดกล่องพยาบาล แทนที่จะนำของทุกอย่างออกมากองรวมกัน เพื่อความสะดวกในการใช้งาน หลังจากได้สิ่งของที่จำเป็นครบแล้ว จึงได้เรียกให้คนมาช่วยขนออกไปที่พักคนเจ็บอย่างเร่งด่วน“ฮูหยินจะได้ผลจริงหรือขอรับ ข้าเป็นหมอในกองทัพมานับสิบปี ยังไม่เคยเห็นยาเช่นนี้มาก่อน” ยาเม็ดเล็กเท่านี้จะแก้ปวดและลดการอักเสบของแผลได้อย่างไร ยาต้มและสมุนไพรสำหรับพอกแผลสิถึงจะหายเร็ว ถึงจะไม่ค่อยเชื่อ กระนั้นก็ไม่กล้าพูดให้ได้ยิน คำสั่งท่านอ๋องถือเป็นเ