All Chapters of หวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ: Chapter 201 - Chapter 210

220 Chapters

บทที่ 40 ความหลัง [3]

บ่าวทั้งสองไม่วายหันกลับมายิ้มให้เจ้านายด้วยความปลื้มปริ่ม ยังไม่ทันได้ทัดทานสิ่งใด ชั่วพริบตาพ่อบ้านและสาวใช้ก็หายไปเสียแล้ว เสี่ยวถิงได้แต่ยิ้มขัน ไม่คิดว่าพวกเขาจะต้อนรับนางดีเช่นนี้“เสี่ยวถิงมานี่สิ พี่มีอะไรจะให้เจ้าดู” ไท่ฟงคว้ามือคนตัวเล็กให้เดินตามตนเองเข้าไปในห้องหนึ่ง ชายหนุ่มไขกุญแจเปิดห้องที่ถูกปิดไว้อย่างแน่นหนา ก่อนจะผลักประตูห้องให้เปิดออก“อะไรหรือเจ้าคะ” เมื่อถูกลากเข้ามาในห้องที่แสนจะดูลึกลับ หญิงสาวได้แต่ยืนงงในดงลังไม้ ลักษณะดูเก่าแต่ถึงจะเป็นเช่นนั้น สภาพลังไม้ก็ได้รับการดูแลทำความสะอาดเป็นอย่างดี ลังไม้ถูกขัดจนขึ้นเงา และแต่ละลังก็ถูกล่ามด้วยโซ่ไว้อย่างดีกายหนายกพวงกุญแจขึ้นมาแกว่งจนเกิดเสียงกระทบกัน พร้อมกับยิ้มกริ่มมั่นใจว่าเมื่อเสี่ยวถิงได้เห็น นางจะต้องดีใจอย่างแน่นอน ในอนาคตนางก็จะต้องดูแลตรงส่วนนี้เช่นกันไท่ฟงไขกุญแจแล้วเอาโซ่ออก ชายหนุ่มเปิดออกเพียงแค่สี่ลังไม้เท่านั้น แต่ถึงจะเป็นแค่สี่ลังไม่ใหญ่นักตรงหน้า เพียงแค่เปิดมันออกให้เห็นของภายในก็ทำเอาเสี่ยวถิงถึงกับดวงตาพร่ามัว แสงวิบวับที่สะท้อนออกมากระทบดวงตา จะทำให้นางตาบอดหรือไม่ลังแรกเต็มไปด้วยเครื่อง
last updateLast Updated : 2025-07-21
Read more

บทที่ 41 ไม่อาจนิ่งเฉย [1]

ในที่สุดสิ่งที่หลิวเสี่ยวถิงต้องการก็เริ่มจะเป็นรูปเป็นร่าง เรือนหลังนี้คิดว่าจะไม่มีหวังได้มันมาเสียแล้ว การค้าแรกไม่คิดว่ามันเกิดขึ้นเร็วกว่าที่คิดเอาไว้มาก ความดีนี้ต้องยกให้ไท่ฟงที่เขาเป็นคนเสนอและจัดหาให้ทุกอย่าง ไม่เว้นแม้แต่ช่างต่อเติม ไปจนถึงหาฤกษ์ดีวันเปิดร้าน“คุณหนูที่ว่างหน้าร้านท่านต้องการต่อเติมอะไรเพิ่มหรือไม่ขอรับ” นายช่างใหญ่ผู้ปราดเข้ามาถามทันที เขารู้สึกชื่นชมไม่น้อยเมื่อเห็นความสามารถในการจัดการเรื่องต่าง ๆ โครงสร้างและรูปแบบร้านที่สตรีผู้นี้ต้องการ เรียกได้ว่ามิต้องวิเคราะห์อะไรให้มากมาย นางมีทั้งคำอธิบายและรูปแบบให้อย่างชัดเจน ส่งผลให้ทำงานง่ายและสร้างเสร็จก่อนเวลาที่กำหนดเสียอีก“ทุกอย่างลงตัวแล้วเจ้าค่ะ ไม่ต้องต่อเติมอะไรแล้ว”ของทุกอย่างนางให้คนจัดหามาไม่เยอะ ที่เหลือของวิเศษช่วยได้ นี่คงเป็นการเปิดร้านบะหมี่ที่ไม่ต้องเสียเงินสักอีแปะ เพราะอะไรน่ะหรือ ก็เพราะท่านแม่ทัพเป็นคนออกให้ทั้งหมดไม่คิดว่าคนที่เอาแต่พูดจาโผงผาง กว่าจะอ้าปากได้แต่ละทีเหมือนกลัวดอกพิกุลจะร่วง จะรู้จักการเอาใจใส่แม้กระทั่งเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆเรื่องของวิเศษจะต้องระวังให้มาก ดังนั้นการที่นา
last updateLast Updated : 2025-07-25
Read more

บทที่ 42 ไม่อาจนิ่งเฉย [2]

เพียะ“ฮือออ ข้าไม่ไป ท่านแม่ช่วยข้าด้วย ข้าไม่อยากไป” แม้ถูกตบเต็มแรงถึงขั้นเลือดกบปาก แต่นางก็ไม่ยอมหยุดการดิ้นรนให้ตัวเองรอดพ้นจากเงื้อมมือเจ้าคนต่ำทราม หญิงสาวมองมารดาเลี้ยงพร้อมกับร้องขอให้ช่วยเหลือ ไม่อยากถูกขายออกเช่นนี้ ให้ทำงานเพิ่มมากขึ้นก็ได้ นางยอมทั้งนั้น ไม่ใช่ขายให้กับใครก็ได้เท่ากับผลักให้ตกนรกทั้งเป็น ถึงอยู่ก็มิสู้ตาย“เสียเวลาข้าจริง ลุกขึ้นมา” หลังจากฟาดไปเต็มแรงคิดว่าอีกฝ่ายจะหมดฤทธิ์เดช ทว่ายังมีแรงดิ้นไม่ยอมหยุด ทำให้มันอารมณ์เสียยิ่งกว่าเดิม มือหยาบกร้านคว้าหมับเข้าที่กลางศีรษะ กำผมหญิงสาวเข้าเต็มมือก่อนจะกระชากให้เดินตาม“โอ๊ย! ท่านแม่ ข้าขอร้อง ข้ายอมท่านทุกอย่าง แต่อย่าขายข้าเลย ใครก็ได้ช่วยด้วย ฮือออ” ร่างบางถูกกระชากผมจนหน้าแหงน ปวดร้าวไปหมด น้อยใจโชคชะตาเหตุใดถึงให้นางเกิดมาทุกข์ทรมานเช่นนี้ แม้แต่ครอบครัวยังหันหลังให้ แล้วนางจะหวังอะไรจากผู้อื่นได้อีกหลังจากพยายามอ้อนวอนมารดาเลี้ยงอย่างไรก็ไม่เป็นผล ม่านหลัวจึงหยุดการดิ้นรนต่อสู้ ยอมเดินตามเจ้าคนชั่วนั้นไปแต่โดยดีนางเป็นแค่บุตรสาวที่เกิดจากมารหัวใจของมารดาเลี้ยง มีหรือสตรีผู้นั้นจะรักและเอ็นดู คงจะดีเส
last updateLast Updated : 2025-07-25
Read more

บทที่ 43 ข้าวกล่องแสนหวาน [1]

“ขอบคุณผู้มีพระคุณเจ้าค่ะ ข้าม่านหลัวชาตินี้จะไม่ลืมบุญคุณ ให้ตอบแทนด้วยชีวิตข้าก็ยอมเจ้าค่ะ” ม่านหลัวนั่งคุกเข่าต่อหน้าผู้มีพระคุณ นางโขกหัวลงกับพื้นรู้สึกขอบคุณอย่างสุดซึ้ง ไม่คิดว่าตนเองจะได้รับการช่วยเหลือ ทั้งที่ก่อนหน้าไม่มีผู้ใดกล้าเข้ามาช่วยนางเลยสักคน“พอแล้วลุกขึ้นเถอะ ม่านหลัวหลังจากนี้เจ้าจะเอาอย่างไร” เสี่ยวถิงถามด้วยความเป็นห่วง หากกลับไปที่เดิมก็ไม่พ้นถูกขายอยู่ดี ครั้งนี้รอดมาได้ครั้งหน้าก็ใช่ว่าจะโชคดี“....” เด็กสาวส่ายหน้า สุดท้ายไม่อาจอดกลั้นได้อีกต่อไป สาวน้อยปล่อยโฮออกมาท่ามกลางผู้คนอย่างลืมอาย ไม่มีที่ให้นางกลับอีกต่อไปแล้ว“ข้าชื่อหลิวเสี่ยวถิงกำลังจะเปิดร้านบะหมี่ ถ้าเจ้าไม่มีที่ไป ไปทำงานกับข้าไหมขาดลูกมือพอดี” เห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้ จึงชักชวนม่านหลัวมาทำงานด้วยเสียเลย“ไปเจ้าค่ะ ข้ายินดี ข้าทำงานได้ทุกอย่างเชิญท่านสั่งมาได้” เด็กสาวรีบปาดน้ำตาแห่งน้อยใจในโชคชะตาทิ้ง ตกปากรับคำผู้มีพระคุณอย่างไม่ต้องคิด“ร้านข้ายังทำไม่เสร็จ ตอนนี้เจ้าก็ไปอยู่กับข้าก่อนก็แล้วกัน”“เสี่ยวถิงรถม้ามาแล้ว ตอนนี้พี่มีธุระสำคัญไปส่งเจ้าไม่ได้ พี่จะให้นายกองเหวินตามไปส่งเจ้าแทน” ชา
last updateLast Updated : 2025-07-25
Read more

บทที่ 44 ข้าวกล่องแสนหวาน [2]

เมื่อได้อาหารครบชุดแล้ว ที่เหลือก็จะเป็นน้ำซุปมิโซะใส่หม้อดินเผา ปิดปากด้านหน้าและปิดฝาอย่างดีป้องกันกันหกระหว่างทาง เมื่อถึงเวลากินซุปจะได้อุ่นกำลังดีไม่เย็นจนเกินไป หญิงสาวนำของทุกอย่างลงตะกร้าปิดฝาให้เรียบร้อย ก่อนจะนำออกไปให้นายกองป๋อเหวินที่รออยู่ด้านนอก“นายกองเหวินตะกร้านี้เป็นของพี่ฟงนะเจ้าคะ ส่วนที่เหลือเป็นของพวกท่าน ข้าใส่ถ้วยไว้ให้ตะกร้านี้นะเจ้าคะ เอาไว้ใส่น้ำแกง” ตะกร้าหวายอย่างดีถูกเอาไปเก็บไว้ในรถม้า ด้วยของกินมีเยอะมากเกินไป จึงเปลี่ยนให้เขานำรถม้าไปจะดีกว่า ถึงจะเดินทางช้าหน่อย แต่เชื่อได้ว่าของกินไม่เสียหายแน่นอน“ขอบคุณเสี่ยวถิง ถ้าท่านแม่ทัพรู้ว่าเจ้าใส่ใจมากถึงเพียงนี้ คงจะดีใจไม่น้อย” ป๋อเหวินล้อเลียนอีกฝ่าย และยินดีหากท่านแม่ทัพจะเลือกแม่นางเสี่ยวถิงเป็นคู่ชีวิต“เรื่องเล็กน้อยเจ้าค่ะ ท่านรีบไปเถอะประเดี๋ยวจะไม่ทันประชุม”“เช่นนั้นข้าไปก่อนนะ”นายกองเหวินบังคับรถม้าไปสมทบกับพรรคพวกที่ต่างเมืองอย่างเร่งรีบ ส่วนม้าของเขาได้ฝากไว้ที่บ้านของเสี่ยวถิงก่อน เพราะถึงอย่างไรตอนขากลับเขาก็ต้องแวะมาดื่มกินที่บ้านนางเป็นประจำอยู่แล้วกว่านายกองหนุ่มไปถึงทุกคนได้ประชุมก่อนแ
last updateLast Updated : 2025-07-25
Read more

บทที่ 45 คิดถึงหรือเจ้าคะ [1]

ม่านหลัวช่วยงานอย่างขยันขันแข็ง นางทำงานทุกอย่างเพื่อหวังว่าจะสามารถแบ่งเบาคุณหนูได้ ตั้งแต่นางเข้ามาอยู่ร่วมชายคาเดียวกัน ไม่มีวันไหนเลยที่ไม่มีความสุข ได้กินอิ่มนอนหลับหรือจะเรียกว่าอยู่ดีกินดีก็ยังได้ มีที่นอนนุ่มและอุ่นสบาย ได้กินเท่าที่อยากจะกิน และไม่ต้องระแวงว่ามารดาเลี้ยงทำร้าย นางจะขอรับใช้คุณหนูเช่นนี้ไปตลอดชีวิต“คุณหนู ข้านำของไปเก็บในรถม้าครบหมดแล้วนะเจ้าคะ” พรุ่งนี้จะเป็นวันเปิดร้านวันแรก จำต้องเตรียมของให้พร้อม เวลาออกเดินทางจะได้ไม่ต้องเอาแต่กังวลกลัวได้ของครบ และนางอยากให้คุณหนูได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ จึงอาสาเป็นคนจัดการทั้งหมดด้วยตัวเอง“เจ้าก็พักได้แล้ว พรุ่งนี้เรายังต้องลุยงานกันต่อ” เสี่ยวถิงคร้านจะโต้แย้งเรื่องคำเรียกขาน จึงปล่อยให้ม่านหลัวเรียกไปตามที่นางต้องการ แม้แต่ท่านป้าเส้าหยวนก็เอากับเขาด้วย เด็ก ๆ ที่เห็นทุกคนเรียกคุณหนูก็ไม่ยอมเรียกนางว่าพี่สาวเช่นเดิม“เจ้าค่ะ คุณหนูเข้านอนเถอะ เดี๋ยวข้าปิดประตูดับเทียนให้เอง”เสี่ยวถิงพยักหน้าให้อีกฝ่าย ปล่อยให้ม่านหลัวทำตามต้องการ หลายวันมานี้นางแทบไม่ได้พบหน้าท่านแม่ทัพเลย อดที่จะรู้สึกเป็นห่วงไม่ได้ แม้เขาจะส่งคนคอย
last updateLast Updated : 2025-07-25
Read more

บทที่ 46 คิดถึงหรือเจ้าคะ [2]

ชายหนุ่มยิ้มกว้างเมื่อได้ยินในสิ่งที่เขาคาดหวัง กายหนาไม่รอช้ามอบรางวัลให้กับคนตัวเล็กด้วยจูบอันดื่มด่ำและแสนหวาน ไม่คิดเลยว่าจากครั้งแรกที่มองนางเป็นคนแปลก ๆ เอาแต่เดินตามคนแปลกหน้าอย่างเขาต้อย ๆ คอยส่งสายตาหวานเยิ้มให้กันทุกครั้งที่พบหน้าทั้งที่ตอนนั้นสภาพเขาราวกับโจรป่า ความรู้สึกสงสัยใคร่รู้ทำให้เขาเป็นฝ่ายตามนางเสียเอง รู้ตัวอีกทีกลับกลายเป็นว่ารู้ทุกการเคลื่อนไหวไปเสียแล้วจากที่คิดว่าจะจบลงเพียงแค่กอดจูบพอให้กระชุ่มกระชวย กลับกลายเป็นว่าไม่เพียงพอสำหรับเขาไปแล้ว ไท่ฟงพลิกตัวขึ้นคร่อมก่อนจะจัดการอาภรณ์ออกไปให้พ้นกาย ไม่ว่าจะกลืนกินนางกี่ครั้งต่อกี่ครั้งมันกลับไม่รู้สึกอิ่ม ขาเรียวถูกแยกออกกว้างเผยให้เห็นอะไรต่อมิอะไร พานทำให้เจ้าตัวต้องหลบหน้าเพราะความเขินอาย เพื่อไม่ให้เจ็บมากนัก ปลายนิ้วยาวสอดเข้าเนินเนื้อสาวเพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับค่ำคืนนี้“อืม” เสี่ยวถิงได้แต่บิดกายอยู่ไม่เป็นสุข มือบางขย้ำผ้าปูที่นอนยับย่น ความปั่นป่วนที่กำลังปะทุขึ้นมา ทำให้นางไม่สามารถนิ่งเฉยได้เลยไท่ฟงนั่นเขาคิดว่าจะเตรียมความพร้อมให้อีกสักนิด แต่ดูเหมือนจะทำตามความตั้งใจแรกเริ่มไม่ได้ ความกำหนัดที่
last updateLast Updated : 2025-07-25
Read more

บทที่ 47 ร้านบะหมี่สองอีแปะ [1]

ตื่นเช้ามาเสี่ยวถิงได้แค่ส่งค้อนให้ที่นอนว่างเปล่า ที่นอนยังคงอุ่นแสดงว่าไท่ฟงเพิ่งจะออกไปได้ไม่นาน เพียงแค่ขยับกายก็ทำเอาปวดบั้นท้ายไปจนถึงเอว ผมเผ้ากระเซอะกระเซิงแทบจะดูไม่ได้“โอ๊ย เอวข้า”หลังจากนั่งพักสักครู่เพื่อให้ตนเองตื่นเต็มตา เสี่ยวถิงจึงลุกขึ้นบิดขี้เกียจเล็กน้อย ก่อนจะเข้าห้องน้ำชำระร่างกาย เตรียมพร้อมสำหรับการเริ่มต้นสู่เส้นทางการค้าก๊อก ๆ“คุณหนูตื่นหรือยังเจ้าคะ” ม่านหลัวเคาะประตูห้องนายสาว ในตอนนี้ยังพอมีเวลาได้กินอาหารเช้ารองท้องกันก่อนจะออกเดินทาง เกรงว่าคุณหนูจะตื่นไม่ทัน นางจึงตัดสินใจมาเคาะประตูปลุก“ข้าตื่นแล้ว”เสียงจากคนด้านในตอบรับ ทำให้มือที่กำลังจะเคาะประตูอีกครั้งได้หยุดลง“อาหารเช้าข้าขึ้นโต๊ะไว้ให้แล้ว คุณหนูออกมาทานได้เลยนะเจ้าคะ”“เข้าใจแล้ว ข้าจะออกไปเดี๋ยวนี้แหละ” หลังจากแต่งกายเรียบร้อย เสี่ยวถิงไม่รอช้ารีบออกจากห้องนอนได้ นางก็ตรงไปที่โต๊ะอาหารทันทีอาหารเช้าม่านหลัวเตรียมไว้ให้ไม่ได้มีอะไรมาก เป็นเพียงข้าวไข่เจียวร้อน ๆ และแกงจืด ที่คุณหนูเคยสอน อาหารของที่นี่ค่อนข้างใช้น้ำมันเยอะ ทำให้ไม่ค่อยถูกปากเสี่ยวถิงสักเท่าไร แต่บางอย่างก็อร่อยอย่างเหลือเ
last updateLast Updated : 2025-07-25
Read more

บทที่ 48 ร้านบะหมี่สองอีแปะ [2]

“วันนี้เป็นวันแรก ผู้คนยังไม่ค่อยรู้จัก รออีกหน่อยประเดี๋ยวก็มาเอง คุณหนูอย่ากังวลไปเลย” นางเส้าหยวนได้แต่ปลอบและให้กำลังใจ“ใช่เจ้าค่ะคุณหนู ประเดี๋ยวข้าจะออกไปเรียกลูกค้าเอง อีกไม่นานพวกเขาต้องแห่กันมาเต็มร้านแน่เจ้าค่ะ” ม่านหลัวอาสาออกไปเรียกลูกค้า ร่างเล็กก้าวฉับ ๆ ออกไปนอกร้านทันทีที่พูดจบ พร้อมกับตะโกนเรียกลูกค้าอย่างไม่รู้สึกอาย“บะหมี่แสนอร่อย ราคาไม่แพงสองอีแปะต่อชามเท่านั้น หากินที่ใดไม่ได้อีกแล้วนะเจ้าคะ เร่เข้ามา ขายถูก ๆ แต่รับรองรสชาติเหมือนกินในเหลาอาหารข้ารับรองได้ พี่ชายท่านนั้นอย่าเพิ่งเดินผ่านสิเจ้าคะ เข้ามาดูก่อน”เสี่ยวถิงทอดถอนใจ พลางให้กำลังใจตนเองไม่ให้ท้อ เมื่อก่อนนางเคยผ่านอะไรมามาก กับเรื่องแค่นี้จะยอมแพ้ได้อย่างไร เมื่อมีแรงฮึดสู้ หญิงสาวจึงกระโจนเข้าไปร่วมวงกับม่านหลัว เรียกลูกค้าเข้าร้านด้วยอีกคน“เชิญเจ้าค่ะ ร้านบะหมี่สองอีแปะของเราอาหารราคาถูกและให้เยอะด้วยนะเจ้าคะ” ม่านหลัวยังคงนำเสนอจุดเด่นของร้าน เพื่อหวังว่าผู้ใดได้ยินจะสนใจมาอุดหนุน“เร่เข้ามาจ้า เร่เข้ามา ทุกอย่างเพียงสองอีแปะเท่านั้น” ไม่ว่าจะเรียกอย่างไรก็ไม่มีใครเดินเข้าร้านเลยสักคน เมื่อสังเกต
last updateLast Updated : 2025-07-25
Read more

บทที่ 49 ร้านบะหมี่สองอีแปะ [3]

“รับเส้นอะไรดีเจ้าคะ” เสี่ยวถิงถามว่าที่สามีในอนาคต หลาย ๆ เหตุการณ์นางเริ่มคิดได้แล้วว่า ก็คงเป็นเขานี่แหละที่สามารถดูแลนางได้ดีที่สุด ที่สำคัญเหนือสิ่งอื่นใด ท่านแม่ทัพตรงสเปกนางสุด ๆ ไปเลย ราวกับว่ามาสานฝันให้นางติ่งอย่างตนโดยแท้“เส้นสีเหลือง เรียกเส้นอะไรหรือ พี่เอาเส้นนั้น” เส้นแป้งสีเหลืองมิใช่ว่าไม่เคยเห็น ทว่าปกติแล้วจะเป็นเส้นใหญ่ หากไม่เส้นกลมก็แบน ไม่เป็นเส้นเล็กเช่นนี้“เรียกเส้นบะหมี่เจ้าค่ะ พี่ฟงนั่งรอที่โต๊ะได้เลยถ้วยนี้ข้าให้เยอะเป็นพิเศษเจ้าค่ะ”“ได้ พี่จะรอ” กายหนานั่งลงโต๊ะว่างที่ถูกจัดไว้ให้เขานั่งโดยเฉพาะ เฝ้ามองการทำอาหารของคนตัวเล็กอย่างจดจ่อ แม้จะอยู่หน้าเตาร้อนจนเหงื่อท่วม ปอยผมด้านหน้าหลุดลงบ้าง ก็ยังไม่สามารถบดบังความงดงามของนางได้เลย ยิ่งเพ่งมองก็ยิ่งทำให้เขาหลงใหลใจเต้นโครมครามราวกลองศึกหลิวเสี่ยวถิงจัดการลวกเส้นและผักพร้อมกัน เมื่อทุกอย่างสุกได้ที่นางจึงเทใส่ชาม แล้วตามด้วยลูกชิ้น เนื้อหมูชิ้นที่ลวดไว้รอก่อนแล้ว ชามนี้นางให้เยอะเป็นพิเศษ พี่ฟงกินอิ่มแล้วจะได้มีกำลังทำงาน เมื่อได้เครื่องครบ จึงใส่กระเทียมเจียวที่มีกากหมูปนอยู่ด้วย ผักชี ต้นหอมหั่นซอย ก่อ
last updateLast Updated : 2025-07-25
Read more
PREV
1
...
171819202122
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status