All Chapters of ย้อนเวลามากำจัดสามีสับปลับกับองค์หญิงบัวขาว: Chapter 81 - Chapter 90

นับว่าอวิ๋นรุ่นทำงานได้อย่างรวดเร็วว่องไวยิ่ง ไม่ถึงหนึ่งชั่วยาม ชายหนุ่มก็กลับมาจากอุทยานล่าสัตว์อู่ถงพร้อมหมอหลวงและหมอหญิงจำนวนหนึ่ง เห็นว่าเป็นหมอหลวงที่ติดตามขบวนเสด็จเพื่อคอยถวายการรักษาฮ่องเต้และเหล่าเชื้อพระวงศ์ซึ่งพระองค์ได้ทรงอนุญาตให้ตามอวิ๋นรุ่นกลับมาด้วยเมื่อทรงได้ทราบข่าวโรคระบาด ทั้งหมดรีบมุ่งหน้าไปยังเรือนสกุลหานเพื่อตรวจหานเซียงอวิ๋น บิดาของหานฉงหรงอย่างละเอียด ซึ่งในตอนแรกผู้อาวุโสดูมีท่าทีงุนงงอยู่ไม่น้อย ที่จู่ๆ มีคนสำคัญระดับหมอหลวงแห่งราชสำนักมาตรวจรักษาเขาด้วยตนเอง แต่เป็นอวิ๋นรุ่นที่ออกหน้าอธิบายว่านี่คือพระเมตตาของไทโฮ่วที่ต้องการมั่นพระทัยว่าหานปั๋วซื่อจะมาสอนองค์ชายน้อยหย่งเยี่ยในสภาพที่สมบูรณ์พร้อมที่สุด ทำให้อีกฝ่ายซาบซึ้งเป็นล้นพ้นพร้อมคุกเข่าหันหน้าไปยังทิศที่อุทยานล่าสัตว์อู่ถงตั้งอยู่พร้อมโขกศีรษะขอบพระทัยเป็นพัลวันหลังจากตรวจโรคด้วยวิธีสารพัดสารพัน หมอหลวงก็ออกมาจากห้องพร้อมกระดาษที่เขียนผลตรวจสองแผ่น แผ่นหนึ่งมอบให้หานเซียงอวิ๋น ระบุว่าผู้อาวุโสสุขภาพโดยรวมแข็งแรงดี เพียงแต่มีความเสี่ยงเป็นโรคเซี่ยวเข่อ [1] ให้ระวังเรื่องการรับประทานอาหารรสหวาน แต่ถ

เป่ยหนานหวังหันไปถามอีกฝ่ายเสียงเรียบ “ยังมีที่ใดอีก” แต่นางกลับไม่ตอบเขาทันที เพียงเดินไปทางด้านหลังเรือน ตรงไปยังบ่อน้ำที่ใช้กินใช้ภายในเรือน “ถ้าพูดถึงแหล่งน้ำ ที่จี๋หลินมิได้มีเพียงแต่แหล่งน้ำธรรมชาติอย่างเดียว ยังมีบ่อน้ำที่ทางการสร้างเอาไว้ใช้เพื่อสาธารณะ และบ่อน้ำที่ชาวบ้านขุดเอาไว้ใช้เองที่บ้าน ท่านพ่อเคยบอกว่าบ่อน้ำทุกบ่อในเมืองจี๋หลินแห่งนี้ต่างใช้น้ำใต้ดินสายเดียวกัน ถ้าบ่อหนึ่งมีปัญหา บ่อน้ำที่เหลือก็ไม่น่าจะปลอดภัย”เพราะถ้าแหล่งน้ำธรรมชาติไม่มีความผิดปกติ แต่มีเฉพาะน้ำบ่อ ก็เป็นไปได้ว่าโรคระบาดในครานี้อาจเป็นฝีมือของมนุษย์...“เรื่องนั้นข้าก็คิดเหมือนกันกับเจ้า เลยสั่งให้คนไปสำรวจน้ำในบริเวณบ่อน้ำกินน้ำใช้ของแต่ละบ้านด้วย” อวิ๋นรุ่นกล่าว “ที่เจ้าพูดถึงเรื่องนี้เพราะกลัวว่าโรคระบาดคราวนี้จะเป็นฝีมือมนุษย์ใช่หรือไม่”หานฉงหรงพยักหน้ารับเขาจึงได้เข้าใจ ถึงแม้จะไม่ใช่เรื่องที่เหนือความคาดหมายเท่าใดนัก แต่เขาก็อดพอใจมิได้ที่นางคิดการเผื่อเขาอย่างรอบคอบเช่นนี้หญิงสาวกลับส่ายหน้าช้าๆ “ยังไม่พอเพคะ ถ้าจะให้ดีหม่อมฉันอยากให้ตรวจสอบดินโคลนก้นบ่อด้วย ถ้าเกิดว่าต้นตอของโรคระบาดเกิด

“ผงห้าศิลาที่เป็นยาเสพติดที่ทางการสั่งห้ามประชนใช้อย่างเด็ดขาดน่ะหรือเพคะ” หานฉงหรงเลิกคิ้วถาม นางเคยอ่านเจอผ่านๆ ในตำราแพทย์ที่รวบรวมอยู่ภายในหอตำรา กำลังคิดว่าหลังจากที่โรคระบาดเสร็จสิ้นจะศึกษารายละเอียดเพิ่มเติม แต่ไม่นึกว่าจะได้มาเห็นของจริงเร็วเพียงนี้อวิ๋นรุ่นพยักหน้า “เดิมผงห้าศิลาเป็นยาสำหรับรักษาโรคบางชนิด แต่มีคนหัวหมอนำไปขายให้กับเหล่าชนชั้นสูงและเชื้อพระวงศ์ เพราะทำให้คึกคัก เสพติด มึนเมาเคลิบเคลิ้มเห็นภาพหลอน นักกวีบางคนก็ใช้มันเพื่อสร้างแรงบันดาลใจในการสร้างสรรค์ผลงาน ในทีแรกทางการก็มิได้ใส่ใจอะไรมากนัก แต่เมื่อผงห้าศิลาเริ่มระบาดไปยังขุนนางระดับสูงถึงระดับกลางไปจนถึงบัณฑิตนักปราชญ์ บางรายถึงขั้นคลุ้มคลั่งทำร้ายสังหารคน นั่นล่ะถึงได้นั่งกันไม่ติดตื่นตัวปราบปราม”“ผงห้าศิลาเป็นของหายากราคาก็มิใช่น้อย ส่วนประกอบของมันจะมาอยู่ตรงก้นบ่อน้ำในตลาดได้อย่างไรกัน หรือว่าจะเป็นเรื่องบังเอิญ...”“ถ้าเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ คงไม่มีส่วนประกอบของผงห้าศิลาอยู่ในดินโคลนก้นบ่อมากถึงขนาดนี้แน่ขอรับ” หยวนเคอแย้งก่อนยื่นรายงานที่เพิ่งเขียนเสร็จให้กับท่านอ๋องหนุ่ม “บางทีอาจเป็นที่พวกท่านสันน

ในขณะเดียวกันกับที่การหาต้นตอของโรคระบาดในเมืองจี๋หลินควบคู่ไปกับการรักษาอยู่นั้น รถม้าหลากหลายขนาดที่ประดับประดาอย่างวิจิตรงามตระการสมตามฐานะของเจ้าของกำลังเคลื่อนตัวเป็นทิวแถวอย่างเป็นระเบียบผ่านทิวทัศน์ป่าเขาที่ชอุ่มร่มรื่น รอบนอกเป็นเหล่าทหารองครักษ์และเจ้าหน้าที่จากที่ว่าการจี๋หลินคอยอารักขา รองลงมาเป็นเหล่านางกำนัลขันทีและผู้ติดตาม และในสุดจึงเป็นบุคคลสำคัญอย่างฮ่องเต้และเหล่าเชื้อพระวงศ์กับขุนนางระดับสูงทุกผู้ต่างเดินเท้าด้วยจังหวะและความเร็วที่สม่ำเสมอเพื่อที่จะได้ถึงเมืองหลวงโดยเร็วที่สุดตามรับสั่งของโอรสสวรรค์ ซึ่งในบรรดารถม้านั้น มีรถม้าที่ประดับประดาอย่างวิจิตรหรูหราไม่แพ้ราชรถของฮ่องเต้และหวงไทโฮ่ว เนื่องจากเป็นฤดูร้อน ม่านรถม้าจะเปลี่ยนผ้าเนื้อหนาหนักกันลมเป็นผ้าโปร่งปักลายดอกเหมยเขียวด้วยด้ายเงินดูน่ารักกระจุ๋มจิ๋ม ตรงชายผ้าม่านยังประดับพู่ไหมทองทำให้ภายในรถม้าเย็นสบายกอปรกับยามม่านโปร่งพลิกพลิ้วตามลมจนเห็นข้าวของเครื่องใช้ในรถม้าที่มีทั้งเครื่องเงินและกาสุราทองคำชั่วขณะหนึ่งยิ่งส่งเสริมให้รถม้าคันนี้ทั้งหรูหรามีระดับสมฐานะของเชื้อพระวงศ์หญิงระดับสูงของแคว้นชิ่ง หญิงสา

ไม่เป็นดั่งใจหลังจากที่สั่งการเกี่ยวกับเรื่องที่จำเป็นให้กับหานฉงหรงและเจ้าหน้าที่เรียบร้อยแล้ว ในตอนเย็นชายหนุ่มก็ชวนหานฉงหรงกับหยวนเคอรับประทานอาหารเย็นร่วมกัน จากนั้นก็ดื่มชาช่วยย่อยพลางพูดคุยสัพเพเหระจนกระทั่งถึงยามไฮ่ [1] จึงแยกย้ายกันไปพักผ่อนอวิ๋นรุ่นกลับเข้าไปยังห้องของตนเองก็พบเสื้อผ้าใหม่วางพับอย่างเป็นระเบียบอยู่บนเตียง ที่อ่างน้ำมีควันลอยกรุ่นเนื่องจากเติมน้ำร้อนเอาไว้จนปริ่มขอบอ่าง อีกทั้งยังหยดน้ำมันหอมใบสะระแหน่ที่ชวนให้จิตใจสงบผ่อนคลายแบบที่เขาชื่นชอบ บรรยากาศรอบข้างเงียบสงบอย่างที่เขาต้องการหลังจากทำงานหนักมาตลอดทั้งวัน โดยรอบไม่มีเด็กรับใช้ด้วยรู้รสนิยมของเขาว่าไม่ชอบใครมาวอแวปรนนิบัติรับใช้เวลาอาบน้ำกระทั่งเข้านอนเหมือนชนชั้นสูงคนอื่นมองปราดเดียวก็รู้ว่าผู้ที่เตรียมไว้ให้เขาคือ หานฉงหรงเนื่องจากเหตุการณ์โรคระบาดที่เกิดขึ้นในจี๋หลินเป็นเรื่องปัจจุบันทันด่วน นอกจากหานฉงหรงที่ยังคงรั้งอยู่เพื่อช่วยหาต้นตอโรคระบาด คนรับใช้คนสนิททั้งเหวินซิ่วและหลีรั่วล้วนส่งไปคุ้มครองหานเซียงอวิ๋น หย่งเยี่ยและไทโฮ่ว ในการเดินทางร่วมขบวนเสด็จของฮ่องเต้ ส่วนเขาปฏิเสธไม่ขอรับข้ารับใช้ท