Semua Bab NightZ [I] THE LOST MEMORIES: Bab 1 - Bab 10

@ HOSPITALฉันตื่นขึ้นมาในห้องสีขาวสะอาดตาพร้อมกับมีกลิ่นยาจางๆ จากอะไรหลายอย่างรอบตัวโชยเข้าจมูกมา ดูจากโลโก้แก้วน้ำก็พอจะเดาได้ว่าที่นี่ที่ไหน ถัดจากเตียงผู้ป่วยของฉันออกไปก็มีเจด้านั่งเล่นมือถือเฝ้าฉันอยู่ที่โซฟา“มึง แค่กๆๆ”“เห้ยมึง!” พอไอ้ด้าได้ยินเสียงฉัน มันก็โยนมือถือทิ้งแล้วลุกพรวดขึ้นมาด้วยท่าทางน่าตกใจ“มึงเป็นไรมากมั้ย กูขอโทษที่กูไม่ได้ไปห้องน้ำกับมึง กูไม่รู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ กู...กูไม่รู้ กูต้องทำยังไง มึงโกรธกูมั้ย คือกูไม่ตั้งจะ...”“พอมึง พอแล้ว กู.. แค่กๆ หิวน้ำ ขอน้ำหน่อย”ฉันพูดขัดไอ้ด้าที่กำลังเลิ่กลั่กกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นออกไป และประคองตัวเองทั้งที่ยังไอค่อกแค่กขึ้นมากึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง แล้วไอ้ด้ามันก็ลนลานรีบหาน้ำให้ฉันใหญ่“ใจเย็นๆ”ฉันหันไปเรียกสติเจด้าที่ดูลนๆ สักพักไอ้ด้ามันก็นิ่งไปแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ อย่างตั้งสติ ก่อนจะหยิบแก้วน้ำส่งให้ฉันอย่างตั้งใจ แล้วมันก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งออกไปทิ้งฉันไว้กับแก้วน้ำซะงั้น“เดี๋ยวกูไปตามหมอให้นะ มึงรอแป๊บนะ”ไอ้ด้าวิ่งออกไปได้สักพัก หลังจากนั้นมันก็กลับเข้ามาพร้อมกับหมอที่มาอธิบายผลการตรวจของฉันอย่างละเอียด ซ

@ ZTUDIOและแล้วช่วงเวลาแห่งการทวงคืนของรักก็มาถึง.. ในที่สุดฉันก็พาตัวเองมายืนอยู่ใน Ztudio จนได้ บอกตามตรงว่าที่นี่หรูกว่าที่คิด แบ่งโซนต่างๆ ได้อย่างลงตัวจริงๆ ระดับของลูกค้าก็แยกกันชัดเจน ซึ่งแต่ละโซนก็ดูมีสไตล์ไม่แพ้กันเลยอ้อ.. เห็นว่าชั้นบนมีห้องพักให้ Member กระเป๋าหนักเปิดห้องได้ตามใจ แถมชั้นดาดฟ้ายังมีสระว่ายน้ำส่วนตัวแบบ Exclusive สุดๆ อีกด้วยนะ มิน่าล่ะใครๆ ถึงได้แห่กันมาเดินยั้วเยี้ยเต็มไปหมด เหอะๆ นี่คนหรือหนอนเนี่ย -.- แล้วยิ่งคืนนี้เป็นคืนวันศุกร์ด้วยก็เลยดูจะคึกคักกันเป็นพิเศษเชียวล่ะ“เอ่อ โทษนะคะ VIP#9 ไปทางไหนคะ?”ฉันมองหาคนที่คิดว่าน่าจะพอบอกทางได้แล้วเดินเข้าไปถาม ถ้าให้เดานะ.. Zone VIP ที่ว่านี่ต้องเดินผ่านประตูที่มีบอดี้การ์ดชุดดำ 3-4 คนเฝ้าอยู่ ประตูนี้แน่นอนเลยเชื่อสิ“Ztudio Nightshade ตรงไปสุดทางเลี้ยวขวาห้องสุดท้ายครับ ขอ Night Card ด้วยครับ”ฉันหันไปตามเสียงที่ได้ยิน แล้วพบว่าคนที่ตอบฉันไม่ใช่ชายชุดดำหน้าตาดุๆ อย่างที่คิดหรอก แต่เป็นผู้ชายผิวขาว ผิวพรรณดี และที่สำคัญหน้าตาหล่อโฮกในยูนิฟอร์มเชิ้ตเทาตัดขอบดำกับกางเกงสแล็คที่ดูกึ่งทางการนิดๆ แล้วผู้ชายคนนั้น

::: VAYO :::“เปลี่ยนชุดแล้วลงไปเจอกันข้างล่าง” ผมหันไปบอกนิลลาในสภาพหัวกระเซิง ตัวเปียก ที่กำลังนั่งสั่นอยู่ตรงโซฟาสภาพนิลลาตอนนี้คงต้องให้ใช้บริการ 'Night Victim' หรือ 'ห้องเหยื่อ' ไปก่อน ถึงเธอจะไม่ใช่เหยื่อของใครในคืนนี้ก็เถอะ เพราะสาวๆ ที่ถูกใครใน Nightshade หิ้วขึ้นมามักจะมีสภาพยับเยินหลังจากเผด็จศึกกันแทบทุกคน พวกผมก็เลยลงความเห็นกันว่ามันต้องมีเสื้อผ้า เครื่องสำอาง แล้วก็ Accessory ที่จำเป็นสำรองเอาไว้ เลยถือกำเนิดห้องนี้อย่างเป็นทางการโดยมีเฮียเตเซ็นอนุมัติให้ สมเป็นพี่ใหญ่แห่ง Nightshade โดยแท้จริง หึ..ผมยื่นกุญแจให้นิลแต่ยัยนี่ไม่ตอบอะไร เธอเอาแต่มองผมแบบเอือมๆ แล้วรับกุญแจไขเข้าห้องไปเฉยๆ ส่วนผมก็ไปจัดการตัวเองที่เปียกโชกไม่ต่างกันไม่นานผมก็จัดการตัวเองเสร็จเรียบร้อยและกลับลงมาที่ Ztudio Nightshade สารภาพเลยว่าถือวิสาสะแอบดูอะไรต่อมิอะไรในมือถือนิลลาที่วางทิ้งไว้มาได้สักพัก เพราะตอนแรกคิดว่านิลคงกะจะอำพวกผมเล่นๆ แต่พอไปเจอโน๊ตในมือถือที่เธอบันทึกเรื่องราวต่างๆ ในปีที่น่าจะเกิดเรื่องเอาไว้ก็คงต้องยอมรับว่าผมพลาดอะไรไปเยอะเหมือนกัน16/03/57มากันเยอะเลยใครนักก็ไม่รู้ -_-?

เลิกเรียน..ฉันลังเลอยู่พักหนึ่งแล้วล่ะว่าจะส่งข้อความไปหาวาโยดีมั้ย ถึงคืนนั้นหมอนั่นจะ Add Line ไว้ในเครื่องให้ก่อนจะคืนมือถือมา แล้วย้ำนักย้ำหนาว่าให้ฉันติดต่อไปได้ทุกเมื่อก็เถอะ แต่นั่นวาโย Nightshade เชียวนะ เขาจะมีเวลามานั่งตอบคำถามงี่เง่าของฉันจริงๆ รึเปล่าก็ไม่รู้แต่สุดท้ายฉันก็ตัดสินใจกดส่งไปแล้วเขาก็ตอบกลับมาทันที..NILLA : วาโยVAYO : ว่าNILLA : เย็นนี้ว่างมั้ย ขอคุยด้วยหน่อยVAYO : กี่โมงNILLA : ฉันเลิก 4 โมงครึ่งVAYO : อืม งั้น 6 โมงเจอกันห้องซ้อมดนตรีVAYO : ตึก B ชั้น 8NILLA : อืม“สรุปวันนี้มึงมีนัดกับรุ่นพี่วาโยใช่ป้ะ?” ไอ้ด้าหันมาถามฉันตอนกำลังเดินลงจากตึก ฉันเลยพยักหน้าออกไป“อืม ก็ทำตามที่มึงบอกไง”“ทำดีแล้วมึง งั้นกูกลับละ มีไรโทรมานะ ต้องรู้ความจริงให้ได้เว้ยท่องไว้ๆ”ไอ้ด้าบอกฉันพร้อมกับทำท่าสู้ๆ กระตุ้นให้ฉันมีกำลังใจ ทำอย่างกับฉันจะไปออกรบงั้นแหละยัยนี่ -.-- 16:40 PM -ฉันก้มดูเวลาจากนาฬิกาข้อมือ นี่ยังไม่ 5 โมงเลย แต่ท้องฟ้าก็เริ่มจะหม่นๆ มืดๆ ดูเหมือนฝนใกล้จะตก ยิ่งสีท้องฟ้าไม่สดใสก็ยิ่งทำให้บรรยากาศใน ม. ดูอึมครึมมากบอกไม่ถูก แต่ฉันก็ค่อยๆ เดินจากตึก

หมับ!“ขอคุยด้วยหน่อย”ฉันเดินเข้าไปคว้าแขนพายุไว้ทันทีหลังจากที่เขาเดินออกจากห้องซ้อม พายุไม่พูดอะไร.. เขาหันมองฉันสลับกับวาโย แล้วยืนนิ่งๆ รอจนคนอื่นเก็บข้าวของและทยอยเดินออกไปจนหมดรวมถึงวาโยด้วยแล้วห้องทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ มีแค่เสียงลมหายใจของฉันกับเขา และเราที่ยืนจ้องหน้ากันอยู่แบบนี้สักพัก ทั้งที่ตอนนี้มันมีคำถามมากมายในหัวของฉัน แต่เหมือนสมองมันประมวลผลอะไรไม่ออกเลย จนถึงตอนนี้ฉันยังจำอะไรเกี่ยวกับพายุไม่ได้เลย แล้วยิ่งมารู้ว่าเคยเป็นอะไรกันอีกก็ยิ่งทำให้สับสนเข้าไปใหญ่“ทำไม...นายถึงไม่บอกฉัน”คำถามแรกที่พอจะเรียบเรียงเป็นคำพูดมันออกมาได้ ถูกถามออกไปอย่างไม่เข้าใจ ฉันมองหน้าพายุด้วยความรู้สึกหลากหลาย ในขณะที่เขา…“เรื่องอะไร?”พายุทำเหมือนไม่เข้าใจในสิ่งที่ฉันพูด เขาดูเฉยมากจนฉันไม่รู้ว่าเขาไม่รู้จริงๆ หรือกำลังแกล้งทำเป็นไม่รู้ในสิ่งที่ฉันกำลังพูดถึงมันอยู่กันแน่“เราเคยคบกัน” ฉันตอบออกไปพร้อมกับจ้องเข้าไปในตาของพายุ แล้วเขาก็สวนกลับมาอย่างรวดเร็ว“ไม่เค…”“อย่าโกหกฉัน!!!”พลั่กกกกกก ตึง!พอได้ยินว่าเขาจะปฏิเสธมันอีกครั้ง ฉันก็โมโหขึ้นมาจนควบคุมตัวเองไม่ได้ รู้ตัวอีกทีฉั