Semua Bab พ่ายรักฮูหยินตัวร้าย: Bab 31 - Bab 40

หลังจากที่ทั้งสองออกไปแล้ว หวงเฟยหลงจึงหันมาเอ่ยถามหวงเฟยอิน ถึงธุระที่เขามาเยือนวังบูรพาของเขาแต่เช้าเช่นนี้“มีเรื่องอะไรหรือไม่เจ้าสี่ เหตุใดถึงมาหาพี่ตั้งแต่เช้าเช่นนี้”คำเรียกขานเปลี่ยนไป เพราะเวลานี้ไม่มีคนนอกอยู่ด้วยแล้ว ทั้งสองเป็นพี่น้องที่รักใคร่สนิทสนมกันมากที่สุด“ท่านพี่” หวงเฟยอินตรงเข้ามาคุกเข่าตรงหน้าหวงเฟยหลง “ทั้งหมดล้วนเป็นความผิดของเสด็จแม่ขอรับ ข้าไม่คิดเลยว่าเสด็จแม่จะเปลี่ยนไปขนาดนี้ ข้าไม่เคยต้องการบัลลังก์มังกรนี้เลย แต่เหตุใดเสด็จแม่ถึงไม่เคยเชื่อข้าเลย”ใบหน้าขององค์ชายสี่เศร้าหมองด้วยความทุกข์ใจ ตลอดคืนที่ผ่านมานี้เขาไม่อาจข่มตานอนหลับได้ลงเลย“เจ้าทำอะไร เจ้าไม่รู้เรื่องที่มารดาของเจ้าก่อไว้นี่น่า อย่าได้โทษตัวเองเช่นนี้อีก”หวงเฟยหลงรีบตรงเข้ามาประคององค์ชายสี่ให้รีบลุกขึ้น“แต่ที่เสด็จแม่ทำลงไปก็เป็นเพราะข้า ข้าจะไม่ให้เกิดเรื่องเช่นเมื่อคืนนี้อีกขอรับ ข้าให้สัญญา” สีหน้าของหวงเฟยอินเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด“ถ้าเจ้าช่วยขัดขวางฮองเฮาได้ก็จะดีมาก พี่เองก็ไม่อยากจะทำร้ายนาง เจ้าเข้าใจพี่ใช่หรือไม่”“ขอรับ ข้าจะไม่ให้เสด็จแม่เข้ามายุ่งวุ่นวายกับเรื่องนี้อีก

วังบูรพา“พระชายาไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่เพคะ”เสิ่นลู่ซือเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง โชคดีที่วันนี้นางติดตามโม่โฉ่วมาด้วย จึงช่วยมู่ซูเจียวเอาไว้ได้ทัน มิเช่นนั้นหากองค์รัชทายาทเข้ามาเห็นอาจจะเข้าใจผิดเหมือนในเนื้อเรื่องของนิยายก็เป็นได้“ข้าไม่เป็นอะไรแล้ว ขอบใจเจ้ามากนะลู่ซือ แล้ววันนี้เจ้ามาพบข้าหรือ”“หม่อมฉันมีเรื่องอยากจะถามพระชายาสักเล็กน้อยด้วย”“เรื่องอะไรเล่า”มู่ซูเจียวพาเสิ่นลู่ซือเข้าไปคุยยังห้องรับรองที่ตำหนักของนาง เพราะเห็นสีหน้าที่ดูเคร่งเครียดของอีกฝ่าย และเรื่องที่องค์ชายสี่เสียมารยาทกับนางด้วยนั้น จะให้ผู้ใดรู้เรื่องนี้ไม่ได้เด็ดขาด โดยเฉพาะพระสวามีของนาง“เรื่องของหลี่หนิงเหมยเป็นอย่างไรบ้างเพคะ องค์รัชทายาททรงสั่งลงโทษนางอย่างไร”“โทษโบยจาก 100 ไม้ลดเหลือ 20 ไม้ เพราะองค์ชายสี่ทรงขอร้องเอาไว้”เสิ่นลู่ซือทำหน้าตาตกใจ “ฮะ! แค่ 20 ไม้เองหรือเพคะ หม่อมฉันคิดว่านางอาจจะถูกเนรเทศออกจากเมืองหลวง หรือถูกคุมขังและโบยจนตายไปเสียอีก”“ความจริงก็ควรต้องเป็นเช่นนั้น โทษปองร้ายเชื้อพระวงศ์ชั้นสูงมีโทษประหารชีวิต แต่เพราะองค์ชายสี่เข้ามาไกล่เกลี่ย เลยเสนอทางเลือกให้เช่นนี้” นางเองก็

“เจ้าเป็นอะไรเจียวเอ๋อร์” เขาเอ่ยถามน้ำเสียงร้อนรน ไม่เคยเลยที่จะเห็นท่าทางเช่นนี้ของนาง“หม่อมฉันไม่รู้ว่าควรเล่าเรื่องนี้ดีหรือไม่ แต่หม่อมฉันเองก็ทุกข์ใจนัก ใจของหม่อมฉันมันหวาดกลัวและเกรงว่า หากพระองค์รู้เรื่องนี้จากปากผู้อื่นอาจจะเข้าใจในตัวของหม่อมฉันผิดไปเพคะ หม่อมฉันไม่อยากให้เป็นเช่นนั้นเพคะ ถ้าเลือกได้ขอให้พระองค์ได้ยินจากปากของหม่อมฉันจะดีกว่าเพคะ”“มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับเจ้า ข้าพร้อมจะรับฟังเจ้าเสมอ”มู่ซูเจียวผละกายออกห่างเล็กน้อย นางเงยหน้าขึ้นมามองสบประสานสายตาคมกริบของเขา“เมื่อบ่ายนี้องค์ชายสี่แสดงกิริยาไม่เหมาะสมกับหม่อมฉันเพคะ พระองค์อาจจะไม่ทรงทราบ และหม่อมฉันก็ไม่กล้าที่จะพูดเรื่องนี้ออกไป แท้จริงแล้วองค์ชายสี่เคยขอหม่อมฉันแต่งงานเพคะ แต่คนที่หม่อมฉันรักหาใช่เขาไม่ แต่เป็นพระองค์เพคะ”หวงเฟยหลงผงะกายด้วยความตกใจ เขามองมู่ซูเจียวนิ่งพลันขบคิดถึงสิ่งที่ได้รับรายงานมาจากโม่โฉ่ว“เจ้าสี่เคยขอเจ้าแต่งงานตั้งแต่เมื่อไหร่”“ก่อนที่พระองค์จะขอสมรสพระราชทานจากฮ่องเต้เพคะ”ร่างของหวงเฟยหลงเอนเอียงไปเล็กน้อย นี่เจ้าสี่แอบรักมู่ซูเจียวมานานแล้วอย่างนั้นหรือ ไม่ใช่ว่าเขาพรากค

หลังจากวันนั้นอู๋เหล่ยก็ชอบแอบมาพบกับซูเซียวทุกคืน โดยเขาจะขนอาหารหรือของเล่นแปลกตา รวมถึงเครื่องประดับมามอบให้กับนางด้วยซูเซียวพยายามปฏิเสธน้ำใจของเขา แต่ก็ไร้ผล“นี่เป็นของกำนัลที่แขกจะต้องนำมาให้เจ้าของบ้าน และข้าเองก็รบกวนอาหารของเจ้าทุกวัน เจ้ารับไปเถิด”“มันมากมายเกินไป ข้ารับไม่ได้หรอก”“ที่บ้านข้ารวย ของแค่นี้ไม่ทำให้ข้าจนหรอก”เพราะคำพูดอวดดีนั้น ซูเซียวจึงเลิกห้ามปรามอู๋เหล่ย เขาอยากนำสิ่งใดมาก็ช่างเขาแล้วกัน นางเกินจะห้ามเขาเสียแล้วในทุก ๆ คืนทั้งสองจะร่วมทานข้าวด้วยกัน บรรยากาศบนโต๊ะอาหารล้วนมีแต่เสียงหัวเราะ และเรื่องเล่าของอู๋เหล่ยอู๋เหล่ยที่มาจากแคว้นหวงมักชอบเล่าเรื่องราวภายนอกที่เขาประสบมาให้ซูเซียวฟัง นางที่ไม่เคยย่างเท้าออกไปจากตำหนักเล็กตื่นเต้นกับเรื่องเล่าของเขามาก“ทะเลกว้างใหญ่มากเลยหรือ แล้วที่เขาบอกว่าน้ำของทะเลเค็มจริงหรือไม่”“ใช่ เค็มมาก ราวกับข้าดื่มเกลือไปเลยล่ะ”“ข้าอยากไปทะเลบ้างจัง” ใบหน้าหวานสลดลงนางอยากจะออกไปท่องโลกภายนอก แต่นางก็มิอาจจะทำได้“ซูเซียว...เจ้าไปแคว้นหวงกับข้าดีหรือไม่ ข้าสัญญาว่าจะพาเจ้าไปเที่ยวเล่นให้ทั่วเลย”“ข้าทำเช่นนั้นไม่ได

เช้าวันรุ่งขึ้นฮองเฮาได้ลงครัวทำโจ๊กรังนกมาถวายฮ่องเต้ แต่ฮ่องเต้ได้สั่งให้หมอหลวงนำโจ๊กรังนกไปตรวจ ผลปรากฏว่ามียาพิษหายากปนเปื้อนอยู่ด้วย ฮองเฮาจึงถูกจับกุมตัวในทันทีเมื่อทหารเข้าไปตรวจค้นภายในตำหนักฮองเฮา ได้พบว่ามีขวดหยกที่ซุกซ่อนไว้ที่ช่องลับหัวเตียง หลังจากให้หมอหลวงทำการตรวจสอบ พบว่าผงสีขาวที่บรรจุในขวดหยกคือยาพิษชนิดเดียวกันกับที่พบในโจ๊กเรื่องนี้กลายเป็นคลื่นลมขนาดใหญ่ในวังหลวง ฮองเฮาผู้เป็นมารดาแห่งแผ่นดินกลับคิดลอบปลงพระชนม์ฮ่องเต้ บทลงทัณฑ์ของผู้คิดร้ายต่อโอรสสวรรค์ ย่อมหลีกหนีไม่พ้นความตายวังบูรพาองค์ชายสี่ที่มาเข้าเฝ้าองค์รัชทายาทตั้งแต่เช้า จึงยังไม่รับรู้ว่าแผนการของเขากับเสด็จแม่ได้ถูกล่วงรู้เสียแล้ว ในวันนี้ที่เขามาที่วังบูรพาก็เพื่อจะลอบสังหารหวงเฟยหลงให้พ้นทาง และตัวเขาเองจะได้ขึ้นครองบัลลังก์แทนเสด็จพ่อที่สิ้นพระชนม์ไปภายในใจของหวงเฟยอินกำลังสุขล้ำกับความฝันที่วาดฝันไป บัลลังก์มังกรที่อยู่เหนือทุกคนในใต้หล้า และสตรีในดวงใจที่จะมายืนเคียงข้างเขาอย่างมู่ซูเจียวทุกอย่างที่สมควรเป็นของเขา จะได้มาอยู่ในกำมือของเขาแล้วในไม่ช้านี้“รอนานหรือไม่เจ้าสี่” หวงเฟยหลงเอ่ย