All Chapters of พ่ายรักฮูหยินตัวร้าย: Chapter 11 - Chapter 20

บทที่ 6แต่งสามีเข้าจวนเรื่องที่หลี่อี้เฉินตั้งใจทำร้ายมู่ซูเจียว และถูกฮ่องเต้ลงโทษให้โบย 100 ไม้ยังไม่จางหายไป ข่าวลือใหม่ที่จวนตระกูลเสิ่นจะจัดงานมงคลก็แพร่สะพัดไปทั่วเมืองหลวง ผู้คนต่างคาดคะเนว่าเจ้าบ่าวที่โชคร้ายผู้นั้นจะเป็นผู้ใดข่าวลือเรื่องความร้ายกาจ และเอาแต่ใจของเสิ่นลู่ซือยังคงสลักลึกในความทรงจำของผู้คน มีใครไม่รู้บ้างว่านางคือคุณหนูผู้มีจิตใจชั่วร้าย ชอบรังแกคุณหนูมู่ผู้เป็นว่าที่พระชายาขององค์รัชทายาทแต่ในวันนี้ที่ร้านน้ำชาอันเลื่องชื่อของเมืองหลวง กลับมีโฉมสะคราญสองนางนั่งพูดคุยหัวเราะกันด้วยท่าทางที่สนิทสนม ข่าวลือนิสัยที่ชั่วร้ายของเสิ่นลู่ซือถูกกลบด้วยการที่ทั้งสองมาเดินเล่นด้วยกันที่ตลาด ผู้คนต่างพากันสงสัยในความสัมพันธ์ของทั้งสอง“ข้าเพิ่งทราบข่าวว่าเจ้าจะแต่งงาน จริงหรือไม่ลู่ซือ”“ใช่แล้ว เจ้าบ่าวของข้าคือโม่โฉ่ว องครักษ์ขององค์รัชทายาทนั่นแหละ”“แค่ก ๆ เจ้าว่าอย่างไรนะ บุรุษที่หน้าตาเงียบขรึม แผ่กลิ่นอายน่าหวาดกลัวผู้นั้นหรือ”มู่ซูเจียวตื่นตระหนกกับข่าวที่ได้รับ นางคาดไม่ถึงจริง ๆ ว่าสหายของนางจะแต่งงานกับคนที่น่ากลัวเช่นนั้น“คิก ๆ ไม่ผิดหรอก คนผู้นั้นนั่นแ

บทที่ 7ขอจูบได้ไหมเสิ่นลู่ซือยกมือปิดปากตนเองด้วยความตกใจ ในนิยายไม่ได้กล่าวถึงรอยแผลเป็นที่เต็มแผ่นหลังของเขาเลย มีเพียงกล่าวว่าเขาเป็นมือขวาผู้จงรักภักดีของพระเอก และสุดท้ายเพื่อช่วยพระเอกจากตัวร้าย เขาจึงได้เสียสละชีวิตของตนเองเมื่อนางได้รับรู้เรื่องราวล่วงหน้าจึงคิดจะอยู่ข้างกายเขา และช่วยเปลี่ยนดวงชะตาที่น่าสงสารของเขาเช่นเดียวกับเสิ่นลู่ซือคนเก่า แต่ทำไมเมื่อได้เห็นความเจ็บปวดของเขาเช่นนี้ หัวใจของนางจึงพาลเจ็บปวดไปเช่นกัน“หากท่านต้องการหย่ากับข้า พรุ่งนี้ข้าจะเขียนหนังสือหย่าให้ท่านเอง”น้ำเสียงที่ทั้งเจ็บปวดและเศร้าใจของโม่โฉ่ว ยิ่งทำให้เสิ่นรู้สึกที่ตกใจกับแผลเป็นตรงหน้าพลันได้สติ“ผู้ใดบอกว่าจะหย่ากัน ข้าแค่ตกใจเท่านั้นเอง ท่าน...เจ็บมากหรือไม่”นิ้วเรียวยาวเผลอยกขึ้นมาลูบที่รอยแผลเป็นนี้ ความรู้สึกทั้งเสียใจ เศร้าใจ และเห็นใจพลันถาโถมเข้ามาไม่ขาดสาย“...”“คงจะเจ็บมากสินะ ข้านี่ไม่น่าถามคำถามเช่นนั้นเลย ยามเข้าฤดูหนาวท่านรู้สึกเจ็บตึง หรือคันแผลที่หลังหรือไม่ ข้ารู้มาว่ารอยแผลเป็นจะแข็ง และแห้งเป็นขุย ทำให้รู้สึกทรมานมาก”“อืม ในยามคิมหันต์ฤดูกับเหมันต์ฤดู ข้าจะทรมานมาก

บทที่ 8ร้องครางแค่ชื่อท่านโม่โฉ่วกระตุกยิ้มมุมปากหยัก เมื่อครู่นางกินน้ำรักของเขาไปแล้ว ครานี้ก็ถึงตาของเขาบ้างแล้วสินะ ตำราปกเหลืองที่เคยอ่านผ่านตามาบ้างเพราะองค์รัชทายาท เขาจะนำมาใช้กับนางทุกท่วงท่าเลยโทษฐานที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรง!โม่โฉ่วจับเอวเล็กที่คอดกิ่วของนาง แล้วพลิกกายของหญิงสาวให้นอนอยู่บนเตียงนุ่ม เขาโถมทับร่างกายกำยำของตนแนบชิดเรือนร่างบอบบางจนแนบสนิทไปตลอดทั้งตัวใบหน้าคมเข้มโน้มตัวลงมาจูบที่เนินอกอวบอิ่ม ขบเม้มดูดดึงผิวอ่อนจนกลายเป็นสีแดงระเรื่อ ปลายลิ้นร้อนลากเลียลงมาจนถึงเม็ดทับทิมสีหวานฉ่ำริมฝีปากหนาครอบครองยอดอกแสนหวาน ปลายลิ้นสากตวัดปาดเลียไปมาเพื่อปลุกเร้าอารมณ์อีกฝ่ายให้พุ่งทะยานขึ้นสูง“อื้อ...”เสิ่นลู่ซือร้องครางด้วยความเสียวซ่านที่เสียดแทงขึ้นมาใจกลางสาว ฝ่ามือเล็กลูบเส้นผมสีดำขลับของเขาเพื่อระบายความเสียวซ่าน กายบางแอ่นหน้าอกอวบอิ่มของตนให้เขาดูดเม้มได้อย่างถนัดถนี่ปลายนิ้วเท้าจิกเกร็งด้วยความอัดอั้น ลิ้นร้อนของโม่โฉ่วกำลังจะให้นางตายเสียแล้ว“อ๊ะ...เสียว อ่า...” นางเงยหน้าเปล่งเสียงร้องครวญครางโม่โฉ่วผละกายออกจากนางเล็กน้อย หลังจากที่เขาดูดดึงเม็ดท

บทที่ 9หน้าไม่อายแสงแรกแห่งวันใหม่มาเยือน แสงอันอบอุ่นของพระอาทิตย์ขึ้นได้สาดแสงเข้ามาภายในห้องหอ บนเตียงไม้หลังใหญ่มีร่างเปลือยเปล่าของบุรุษและสตรีนอนกอดก่ายกันไปมา กว่าเมื่อคืนที่พายุอารมณ์ของทั้งคู่จะสงบลงก็ได้เข้าสู่ยามอิ๋นไปแล้ว (เวลา 03.00-04.59 น.)โม่โฉ่วที่เพิ่งได้ลิ้มรสความสุขของการร่วมรักเป็นครั้งแรก เขาจึงได้งัดท่วงท่าที่เคยเห็นในตำราปกเหลืองมาใช้กับเสิ่นลู่ซือ ไม่ว่าจะเป็นท่วงท่าดุดันอันทรงพลัง หรืองดงามอ่อนช้อย ล้วนถูกนำมาทดลองใช้ทั้งสิ้นเสิ่นลู่ซือที่ถูกจับพลิกกายไปมา ทั้งท่าก้มโค้ง ท่าตะแคง ท่านั่งบนตักของโม่โฉ่ว หรือแม้แต่ท่ายืน ทั้งหมดล้วนทำให้นางเหน็ดเหนื่อยจนแทบสิ้นสติ แต่ทุกครั้งที่เขาโรมรันเข้ามา นางกลับฮึดสู้และโอบรัดตัวตนของเขาแน่น ไม่มีครั้งใดที่นางจะบ่ายเบี่ยงเลยสักครั้งนางชมชอบการร่วมรักกับเขามาก มากเกินกว่าที่ตนเองจะจินตนาการเสียอีก ผลสุดท้ายของการที่ร่วมรักกันอย่างหนักหน่วง นั่นจึงทำให้เช้าวันนี้ร่างกายของนางปวดเมื่อยไปทั้งตัว โดยเฉพาะกลีบดอกไม้งามที่เวลานี้กำลังบวมเป่งแดงก่ำจนน่าหวาดหวั่น“สายมากแล้ว ลุกไหวหรือไม่”โม่โฉ่วที่ตื่นขึ้นมาด้วยอาการสดชื่น

บทที่ 10สหายอสรพิษบ่ายวันหนึ่งในวันที่อากาศแจ่มใส เสิ่นลู่ซือได้ต้อนรับแขกผู้หนึ่งที่มาหานางถึงจวน โดยมิได้ส่งเทียบเชิญดั่งเช่นที่ควรทำ แต่กลับบุกมาหาโดยมิได้บอกกล่าวล่วงหน้า‘หลี่หนิงเหมย’ บุตรสาวคนสำคัญของจวนตระกูลหลี่สายรอง นางคือน้องสาวของหลี่อี้เฉิน ซึ่งตอนนี้ได้ถูกโยกย้ายตำแหน่งให้ไปประจำการยังเมืองชายแดนอันทุรกันดารบิดาของนางดำรงตำแหน่งเป็นรองเจ้ากรมพิธีการ และนางยังเป็นหลานสาวที่ฮองเฮาทรงให้ความเอื้อเอ็นดูมาก ทั้งยังเป็นผู้ที่คอยยุแหย่เสิ่นลู่ซือคนเก่าให้กลั่นแกล้งมู่ซูเจียวด้วยความปรารถนาอันล้ำลึกที่อยากจะเป็นพระชายาจนตัวสั่นนั้น มีเพียงเสิ่นลู่ซือคนใหม่เท่านั้นที่รู้ดีที่สุด และหลี่หนิงเหมยยังเป็นตัวการที่ทำเรื่องชั่วร้ายแล้วใส่ความเสิ่นลู่ซือ จนทำให้นางต้องถูกหวงเฟยหลงสังหารจนตายโศกนาฏกรรมที่เคยปรากฏในนิยายจะไม่เกิดขึ้นอีกต่อไป นางจะเปิดเผยใบหน้าที่แท้จริงของสหายอสรพิษผู้นี้ให้จงได้ และเสิ่นลู่ซือผู้นี้จะไม่ใช่เหยื่ออีกต่อไป!!“สามีของเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง เขาดีกับเจ้าหรือไม่ลู่ซือ แล้วเหตุใดเจ้าถึงแต่งงานปุบปับเช่นนี้ คำเชิญร่วมงานมงคลของเจ้าก็ไม่มีมาถึงข้าเลย”หลี่หนิง