All Chapters of เสน่หาภรรยานอกทะเบียน: Chapter 1 - Chapter 10

“ปารมีว่ายังไงบ้าง”“คุณปารมีเธอไม่ได้พูดอะไรครับ”“อืม”ไม่นานประตูข้างหลังอีกฝั่งก็ถูกเปิดออกพร้อมกับร่างเพรียวระหงของกานดาก็เข้ามานั่งในรถ บทสนทนาระหว่างเจ้านายกับลูกน้องก็สิ้นสุดลง เมื่อเห็นดังนั้นภพจึงออกรถทันที“วันนี้ผมไม่ได้อยู่ทานข้าวด้วยนะ” แทนไทพูดขึ้นเมื่อรถคันหรูเลี้ยวเข้าไปในเขตบ้านหลังใหญ่“ค่ะ” กานดาเพียงตอบรับสั้น ๆ ไม่ได้แสดงท่าทีหรืออาการใด ๆ ออกมา ภพได้แต่ลอบมองสองผู้เป็นนายผ่านกระจกมองหลังแล้วได้แต่คิดในใจว่าอยู่กันมาตั้ง 2 ปีแล้วทั้งสองคนไม่มีความรู้สึกอะไรให้กันบ้างเลยหรือไง ทั้งที่นายผู้หญิงของบ้านก็ออกจะสวยแถมยังเรียบร้อยอ่อนหวานขนาดนั้น“คุณจะอาบน้ำเลยไหมคะ” กานดาถามขึ้นเมื่อทั้งสองคนเข้ามาภายในบ้านแล้ว“อืม” แทนไทตอบสั้นๆ ในลำคอ“งั้นเดี๋ยวรอสักครู่นะคะ เดี๋ยวดาขึ้นไปเตรียมน้ำให้” กานดาบอกก่อนจะเตรียมเดินขึ้นไปบนชั้นสองของบ้าน“คุณดาพักเถอะค่ะ เดี๋ยวป้าขึ้นไปเตรียมน้ำให้คุณแทนเธอเองค่ะ” ป้านีหัวหน้าแม่บ้านเอ่ยขึ้น เธอทำงานที่นี่มาจะ 20 ปีแล้วและหลังจากที่กานดาแต่งเข้ามาแบบปุ๊บปั๊บก็ทำให้ทุกคนสงสัยว่าเธอจะมีเจตนาอะไรแอบแฝงหรือเปล่าแต่เท่าที่เห็นตลอดเวลาสองปีท

กานดารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก็เจอกับอาการปวดร้าวราวกับร่างกายมันจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ เสียให้ได้ และเมื่อเธอขยับตัวจะลุกก็พบว่ามีบางอย่างทาบทับอยู่ที่เอวจึงก้มลงมองก็เห็นว่าเป็นแขนและเมื่อหันไปมองด้านข้างก็พบกับใบหน้าคมคายที่กำลังหลับตาพริ้มอย่างมีความสุขถ้าจะถามว่าตลอดระยะเวลาที่อยู่ด้วยกันมาเธอไม่รู้สึกหวั่นไหวกับชายหนุ่มบางเลยหรือเธอตอบได้เลยว่ามันก็ต้องมีบาง การที่หญิงชายสองคนที่แต่งงานกันใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน นอนด้วยกัน มีหรือที่มันจะไม่หวั่นไหวแต่เธอก็ต้องเก็บซ่อนมันเอาไว้เพราะคนคนนั้นมีเจ้าของหัวใจอยู่แล้ว และการที่เราไปรักคนที่มีเจ้าของมันก็ต้องเจ็บเป็นธรรมดา และถ้าไม่อยากเจ็บไปมากกว่านี้เราก็แค่ถอยออกมาจากตรงนั้นและตอนนี้ก็ถึงเวลานั้นแล้วกานดามองหน้าแทนไทอยู่ครู่หนึ่งก็ตัดสินใจลุกขึ้นแล้วพาร่างกายอันบอบช้ำจากเหตุการณ์เมื่อคืนเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะออกมาเพื่อเตรียมตัวลงไปข้างล่างแทนไทยังไม่ตื่นและเธอก็ไม่อยากกวนอีกทั้งยังไม่อยากพูดคุยกันตอนนี้เพราะภาพเหตุการณ์เมื่อคืนมันยังฉายชัดอยู่ในความทรงจำหญิงสาวออกจากห้องไปเงียบๆ เมื่อลงมาข้างล่างก็เจอกับสายตาล้อเลียนจากเหล่าแม่บ้านที่เห็นเห

ผัวะ! แทนไทเลยให้รางวัลความช่างคิดของเพื่อนด้วยฝ่ามือหนักๆ ลงไปที่หัวคริสหนึ่งที“โอ้ย โนป่ะเนี่ย” คริสลูบหัวตัวเองปอย ๆ“สมน้ำหน้า แทนมันไม่ใช่มึงนะ จะได้ไล่ปล้ำชาวบ้านเขา แล้วสรุปว่าไง” แอนโทนี่ว่า แล้วหันมาถามประโยคสุดท้ายกับแทนไท“เกือบสองปีแล้ว”“ห๊ะ!!/ห๊ะ!!”แทนไทถึงกับต้องเอามือขึ้นมาปิดหูตัวเองเมื่อเพื่อนทั้งสองเล่นตะโกนใส่หูแบบไม่ออมเสียง ‘มันไม่คิดว่าหูเขาจะแตกบ้างหรือไงว่ะ’“อธิบายมาเร็วๆ เลยมึง” คริสพูดขึ้น แทนไทมองหน้าเพื่อนก่อนจะถอนหายใจออกมา“ไปที่ห้องทำงาน” แทนไทบอกเสียงเรียบ พร้อมกับลุกขึ้นเดินนำทั้งสองคนไปที่ห้องทำงานของตัวเอง เมื่อประตูห้องปิดลงคริสก็เริ่มชักประวัติความเป็นมาทันที ‘ไม่ค่อยจะอยากเสือกเลยเพื่อนกู’“อะไร ยังไง อธิบายมาให้หมด”แทนไทเริ่มอธิบายให้เพื่อนฟังตั้งแต่ต้นจนจบ ทั้งสองนั่งฟังอยู่เงียบๆ ไม่ได้ขัดหรือถามอะไรขึ้นมาจนแทนไทพูดจบ“แล้วตอนนี้มึงรู้สึกยังไง” แอนโทนี่ถามขึ้นพร้อมกับมองหน้าเพื่อนไปด้วย“ไม่รู้” แทนไทตอบเสียงเรียบ“ไม่รู้เนี่ยนะ ไอ้บ้า อยู่กันมาตั้งสองปีนี้มึงไม่รู้สึกอะไรเลยหรือไง คุณดาออกจะสวยขนาดนั้น แถมยังนอนห้องเดียวกันอีก” คริสว่าเพื

ผู้ชายตัวใหญ่ผมสีดำมีสีขาวแซมอยู่ประปรายบ่งบอกถึงอายุที่มากขึ้นแต่กลับยังดูดีและแข็งแรงนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะมองมาที่พวกเขาสองคน“มาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ครับพ่อ” เป็นแทนไทที่เอ่ยถามผู้เป็นพ่ออย่างแปลกใจที่เห็นพ่อตัวเองอยู่ในบ้าน“นั้นสิคะทำไมดาไม่เห็นเลยตอนที่ลงมา” กานดาเองก็แปลกใจเพราะตอนที่เธอลงมาเธอไม่เห็นนายใหญ่ของบ้านจริงๆ“พึ่งมาถึงนะ นั่งได้แล้วฉันหิวแล้ว” เสียงทุ้มแหบเอ่ยบอก แทนไทกับกานดาจึงนั่งลงที่ประจำของตัวเองและเริ่มลงมือกินข้าวกันอย่างเงียบๆ“แล้วพ่อจะไปอีกเมื่อไหร่ครับเนี้ย” แทนไทเอ่ยถามผู้เป็นพ่อที่ตอนนี้กำลังนั่งจิบชาสบายใจอยู่ในห้องทำงานของเขา“นี้ฉันพึ่งกลับมาถึงแกก็จะไล่ฉันไปอีกแล้วหรือไง” ผู้เป็นพ่อถามขึ้นพร้อมกับมองไปที่ลูกชาย แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรกับคำพูดของลูกชายหรอก ก็เป็นเรื่องปกติที่ลูกชายถามอยู่แล้ว“เปล่าครับ ก็เห็นปกติพ่ออยู่ติดบ้านซะที่ไหน” แทนไทว่า“คงจะอยู่สักอาทิตย์” ผู้เป็นพ่อตอบ“แล้วรอบนี้จะไปไหนครับ”“แถบยุโรป”“นานแค่ไหนครับ” แทนไทยังถามต่อ ผู้เป็นพ่อก็ตอบ“คงสักเดือน แกถามทำไมปกติไม่เห็นจะสนใจว่าฉันจะไปไหน”“ก็แค่อยากรู้ครับไม่มีอะไร ทำไมครับลูกถามแค่นี้

“สวัสดีค่ะคุณพ่อ” ปารมีปรับอารมณ์ให้เข้าที่แล้วยกมือไหว้พ่อของแทนไท“เอากองไว้ตรงนั้นแหละ แล้วก็ฉันมีลูกชายคนเดียว” นายใหญ่ของบ้านเอ่ยขึ้นนิ่งๆ ทำให้ป้านีและแม่บ้านที่อยู่บริเวณนั้นแอบยิ้มขำกับคำพูดของนายใหญ่ของบ้าน ปารมีเม้นปากแน่นมือทั้งสองลดลงข้างตัวแล้วกำแน่นด้วยความไม่พอใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ถ้าถามว่าแดนไตรมาได้ยังไงคงต้องบอกว่าเป็นป้านีที่เดินไปตามคุณท่านของพวกเธอมาเมื่อเห็นว่านายหญิงที่ทุกคนรักกำลังแย่“แต่อีกไม่นานปาก็จะได้เป็นลูกสาวของคุณพ่ออีกคนแล้วนะคะ” ปารมีเก็บความไม่พอใจไว้แล้วพูดออกมาอย่างมั่นใจ ถึงแม้จะแอบสั่นเล็กน้อยกับสายตาของผู้มีอำนาจสูงสุดในบ้านหลังนี้ที่มองมาแทบจะกรีดแยกร่างเธอออกเป็นชิ้นๆ“ยังคิดว่าลูกชายของฉันจะเอาผู้หญิงอย่างเธอมาเป็นแม่ของลูกอีกอย่างนั้นเหรอ ผู้หญิงที่ผ่านมือผู้ชายมาแล้วไม่รู้กี่คนอย่างเธอ ฉันไม่รับเป็นสะใภ้หรอกนะอย่าหวังสูงนักเลย ต่อให้ใช้น้ำสะอาดเยอะแค่ไหนก็ล้างความสกปรกความโสมมออกจากตัวเธอไม่หมดหรอก” หญิงสาวหน้าเจื่อนไปทันทีเมื่อเจอกับคำพูดที่เชือดเฉือนและตรงไปตรงมา นี่แหละนายใหญ่ของบ้านนี้ไม่เคยไว้หน้าใครทั้งนั้น“คุณพ่อพูดอะไรคะ หนูไม่เห็น