Semua Bab นกหงส์หยกข้าใครอย่าหมาย: Bab 21 - Bab 30

21“งั้นไปกินกัน ข้าก็หิวแล้ว หิวมากๆ ถึงมากที่สุด”หน้าอย่างเขาคงไม่หิวข้าวแน่ๆ จะหิวอะไรได้เล่านอกจากเธอ คืนนี้คงไม่รอดอีกเช่นเคย ธิดาดอยรีบสวมเสื้อคลุม ก้าวเดินไปนั่งบนตักองค์รัชทายาท อ้าปากรอรับอาหารที่เขาป้อน ป้อนเธอคำนึง ป้อนตัวเองคำนึง ก่อนจะหอมเธออีกฟอดหนึ่งด้วย“วันนี้เจ้าไปไหนมา” เขาถาม“ไปสมาคมนกมา” คนได้รับคำตอบทำหน้าแปลกใจ มองหน้าธิดาดอยนิ่ง“สามคมนกเหรอ มีด้วยหรือ”“ท่านเป็นคนก็เลยไม่รู้ว่ามีสมาคมนก เป็นสมาคมที่ไม่ธรรมดาด้วยนะ มีนกหลายชนิดเลย นกแก้ว นกหงส์หยก นกอินทรีย์ นกพิราบ นกกางเขน และอื่นหลายๆ นกเพียบเลย ข้าได้รู้อะไรหลายๆ เรื่องเลยนะ นกพวกนี้สอดรู้สอดเห็นเหมือนข้าเลย พรุ่งนี้ข้ามีนัดกับเพื่อนจ้าอีกหลายตัว เรานัดกันไปส่อง...”ธิดาดอยรีบหยุดพูด เกือบพลั้งปากไปว่า ไปส่องเหล่าทหารที่มักมาอาบน้ำริมแม่น้ำ อวดร่างกายบึกบึน อวดความขาวเป็นยองใย อวดความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ แค่คิด แค่จินตนาการ ธิดาดอยก็ฟินไปถึงไหนต่อไหน“ไปส่องอะไร” องค์รัชทายาทรีบถาม“ส่องบ้านส่องเมืองไง เพื่อนนกของข้าจะพาไปเที่ยวเมืองหลวง” ธิดาดอยรีบแก้ตัว“อ๋อๆ งั้นเรามารีบกินกันดีกว่านะ ข้าอยาก

23 สามวันต่อมาความอยากรู้อยากเห็นยังคงอยู่ในสายเลือดมนุษย์อย่างเข้มข้น ไม่ว่าจะกี่ยุคกี่สมัย ไม่ว่าเวลาจะผ่านพ้นไปกี่พันปีร้อยปี คนประเภทนี้ต้องมีอยู่ แล้วยังแฝงด้วยความอยู่รอดของตัวเองด้วยแล้ว ยิ่งต้องสอดรู้มากขึ้น คนที่กำลังพูดถึงคือพระชายารองฮุ้ยเตียวที่ส่งคนมาสอดแนมดูความเคลื่อนไหวขององค์รัชทายาท ซึ่งคำตอบที่ได้รับไม่ได้ทำให้ความอยากรู้ของฮุ้ยเตียวหมดไปกลับเพิ่มมากขึ้น“ช่วงเช้าหลังจากองค์รัชทายาทเสด็จออกจากพระตำหนักพร้อมนกหงส์หยกก็จะเสด็จเข้าท้องพระโรง แล้วทำกิจวัตรเรื่อยมาถึงตอนเย็น หลังจากนั้นก็จะเข้าไปอยู่ในห้องบรรทมโดยมีนกหงส์หยกเข้าไปในห้องนั้นด้วย จะออกมาอีกทีก็ตอนเช้า”เป็นคำตอบที่ไม่ต่างกับคำบอกเล่าของพระชายาสาวเห้อเหนียว และนั่นยิ่งทำให้ฮุ้ยเตียวมีความอยากรู้มากกว่า หลังพระอาทิตย์ตกดิน ห้องบรรทมขององค์รัชทายาทมีอะไรดี พระองค์ถึงได้ไม่เสด็จออกมา แล้วยังสั่งขันทีออกมาด้านนอกด้วย ราวกับมีความลับบางอย่างซ่อนอยู่ความลับนั้นคืออะไร นี่สิฮุ้ยเตียวอยากรู้ที่สุด แน่นอนว่านางจะต้องรู้คำตอบให้ได้ มีทางเดียวที่จะได้รู้คำตอบคือ ต้องให้คนภายในตำหนักองค์รัชทายาทตามสืบเรื่อง

25 ขณะเดียวกัน ขันทีฮางทำตามงานที่รับไว้ เขาพยายามสอดส่องหาข่าวไปให้พระชายารองฮุ้ยเตียว กิจวัตรประจำวันขององค์รัชทายาทในช่วงกลางวันไม่มีอะไรผิดสังเกต องค์รัชทายาทตื่นจากบรรทมก็จะสรงน้ำ แล้วเสร็จก็ถึงเวลาเสวยพระกระยาหารเช้า โดยมีนกน้อยหงส์หยกเหมยเหมยกินอาหารที่แยกไว้ร่วมโต๊ะด้วย ทว่ายามค่ำคืนนี่สิน่าสงสัยที่สุด เพราะองค์รัชทายาทไม่ให้ใครเข้าใกล้ห้องบรรทม ทว่าคืนนี้ขันทีฮางต้องตามสืบเรื่องที่รับปากไว้ เขาจึงทำใจกล้า ทำเนียนเดินไปยังห้องบรรทมที่ต้องผ่านสวนหย่อมเล็กๆ เพียงแค่เขาวางเท้าลงบนทางเดินในสวนหย่อม ร่างสูงใหญ่ขององครักษ์ประจำตัวองค์รัชทายาทนามว่า เซียวเหยา ได้นำตัวมาขวางไว้ “จะไปไหนขันทีฮาง” เสียงเรียบที่เสมือนหน้าตาเอ่ยถามขันทีฮางที่ทำหน้าตกใจ แต่ก็ปรับสีหน้าให้เป็นปกติ “ข้าจะไปดูว่า องค์รัชทายาทต้องการอะไรหรือไม่” ขันทีฮางใช้หน้าที่ของตนเป็นข้ออ้าง “เจ้ากลับไปเถอะ ถ้าองค์รัชทายาทต้องการอะไร พระองค์จะเรียกใช้ข้าเอง เจ้าต้องทำตามคำสั่งขององค์รัชทายาทห้ามเข้ามาในส่วนของห้องบรรทม เจ้าก็น่าจะรู้ดีกว่าใครว่า หากขัดคำสั่งพระอง

27เมื่อคืนนี้เป็นคืนแรกที่ไม่มีเรื่องอย่างว่าเกิดขึ้นระหว่างองค์รัชทายาทหมิงหยางเต๋อกับธิดาดอย เพราะทั้งคู่มีเรื่องที่สำคัญกว่า เรื่องนั้นคือเรื่องการยุบโรงหมอ รวมทั้งเรื่องที่ธิดาดอยยังไม่ปริปากบอกเขา นั่นคือเรื่อง การคดโกงเรื่องสร้างเขื่อนในเมืองลู่หยาน เธอคิดว่าถึงเวลาที่องค์รัชทายาทต้องรู้ เพื่อหาทางแก้ไข ป้องกันและปราบปราม หลังจากได้ฟังเรื่องการโกงสร้างเขื่อน รวมถึงการคว้านซื้อที่ดินในเมืองเจียงยาง เมืองที่จะปลูกตำหนักให้ตนที่กำลังขึ้นครองราชญ์ต่อจากพระบิดา โก่งราคาค่าที่ดินตอนเวรคืน องค์รัชทายาทเพิ่งรู้ตัวว่า ตัวเองหละหลวม ขาดความรอบคอบ ไว้ใจคนเกินไป ไม่คิดว่าอำมาตย์ซ้ายจะกล้าทำเช่นนี้ ทั้งที่เขาจัดการคนทรยศคดโกงด้วยโทษทัณฑ์หนักให้เห็นเป็นตัวอย่าง แต่ไม่ได้ทำให้ความโลภในตัวอำมาตย์ซ้ายลดลง แล้วเขาก็ยอมรับว่า อำมาตย์ซ้ายจัดอยู่ในประเภทน้ำนิ่งไหลลึก หากจะปราบปรามคนประเภทนี้ต้องมีหลักฐานมัดตัว ชนิดที่ว่าดิ้นไม่หลุด ใจร้อนเกินไปอาจทำให้อีกฝ่ายรู้ตัวและจะพลาดโอกาสจับผิด ธิดาดอยเตือนองค์รัชทายาทให้ใจเย็น ใช้สุภาษิตของคนไทยที่ว่า ช้าๆ ได้พร้าเล่มงาม แน่นอนว่าเขาต้อง

29นกเหมยเหมยไม่ได้ติดตามหลี่ลี่จิงตามใจคิด นกน้อยคิดว่าคนที่ตนน่าติดตามมากที่สุดคือหลิวหลี เหมยเหมยอยากรู้ว่าพระชายาเสี้ยวหลานอยู่เบื้องหลังเรื่องการคิดปลิดชีวิตทายาทขององค์รัชทายาทหรือไม่ ทางเดียวที่รู้ได้คือ ตามสืบด้วยตัวเอง นกน้อยยอดนักสืบจึงบินตามหลิวหลีกลับวังหลิวหลีกลับมาถึงวังหลวง นางเดินตรงไปยังตำหนักหวงหลัน มาถึงนางตรงปรี่ไปหามู่ฮัว นางกำนัลคนสนิทของพระชายาเสี้ยวหลาน เมื่อมู่ฮัวเห็นหลิวหลี ทั้งคู่จึงพากันเดินไปคุยกันในที่ลับตาคน สถานที่แห่งนั้นคือ ใต้ต้นไม้ข้างตำหนัก โดยที่นางกำนัลทั้งสองไม่รู้ว่า มีนกจอมสอดรู้บินตามไปห่างๆ ก่อนจะบนลงมาเกาะตรงกิ่งไม้ คอยฟังทั้งสองสนทนา “ได้แล้วเจ้าคะนายหญิง” หลิวหลีส่งซองยาให้มู่ฮัว “คุณชายบอกว่า ยาจะออกฤทธิ์ดีเมื่อดื่มหรือกินกับน้ำผึ้งเจ้าค่ะ”“ข้ารู้แล้ว เจ้าไปดูพระชายา ข้าจะไปจัดการก่อน”“เจ้าค่ะนายหญิง”ทั้งคู่จึงแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตน นกเหมยเหมยละความสนใจหลิวหลี บินตามมู่ฮัวไป นกน้อยอยากรู้ว่า มู่ฮัวจะนำยาพิษนี้ให้พระชายารองฮุ้ยเตียวด้วยวิธีไหน บินตามไปด้วยสมองก็คิดว่า จะแก้ไขสถานการณ์อย่างไรเป็นนกนี่ก็ดีเหมือนกัน บินไปไหนมาไหนก็