เช้าวันรุ่งขึ้นดารินทร์ตื่นขึ้นมาแล้วพบว่า ใบหน้าเล็กๆ ของเด็กชายซุกในอกของเธอ มือข้างหนึ่งล้วงเข้าไปกุมทรวงอกของเธอไว้ ลักษณะเหมือนเด็กน้อยกำลังซุกซบมารดา หญิงสาวทอดสายตามองใบหน้ากลมเล็กนั้นแล้วถอนหายใจออกมา เขาทำไปโดยไม่รู้ตัวอาจจะเป็นสัญชาตญาณของเด็กที่มักทำแบบนี้กับมารดา จึงทำให้โกรธแกไม่ลงดึงมือแกออกแล้วปลุกให้ตื่นขึ้น “ตื่นได้แล้ว เช้าแล้ว” “อื้อ... ง่วง อือ...” เจ้าตัวขี้เซาไม่ยอมลืมตากลับซุกหน้าหลับต่อ ดารินทร์เขย่าไหล่ปลุกอีก แต่เด็กชายไม่มีทีท่าจะลืมตาง่ายๆ หญิงสาวจึงปล่อยให้แกนอนต่อ ลุกไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ เอาเสื้อผ้าที่ซักตากไว้มาดูก็พบว่ายังไม่แห้งสนิท มีความชื้นบริเวณที่ผ้าหนาเช่นปกเสื้อและตามตะเข็บ จึงใช้ไดรฟ์เป่าผมเป่าให้ความร้อนช่วยทำให้ผ้าแห้งอีกสักนิด เป่าอยู่ราวครึ่งชั่วผ้าก็เริ่มแห้ง นำมาสวมแทนชุดคลุมอาบน้ำ พอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็หยิบผ้าขนหนูผืนเล็กชุบน้ำบิดพอหมาดเดินมายังเตียง “ตื่นได้แล้ว เจ้าหนูตื่นได้แล้ว ไม่อย่างนั้นฉันจะจัดการขั้นเด็ดขาดนะ” ดารินทร์ก้มลงไปกระ
Terakhir Diperbarui : 2025-09-06
Masuk
