All Chapters of ไฟแค้นเมียบำเรอ: Chapter 41 - Chapter 50

“อยากครับ แม่จ๋าเอาน้องสาวนะครับ” เด็กชายพยักหน้ารับ เขย่าแขนของดารินทร์ มองเธอด้วยแววตาคาดหวัง หญิงสาวแก้มเห่อร้อนขึ้นมา สองพ่อลูกดูเหมือนจะมีความเห็นพร้องกัน “เธอโอเคใช่ไหม มีลูกสาวเพิ่มอีกสักคนก็ดีเนาะ” อัคคียิ้มกว้างรวบรัดหญิงสาว โดยไม่ยอมถามความสมัครใจของเธอสักคำ พลางยื่นหน้ามาหอมแก้มเธอแรงๆ “แม่จ๋า ผมอยากได้น้องสาวแบบน้องเชอรี่ของพี่แมค” เด็กชายย้ำอีกครั้ง แกเคยเห็นพี่แมคเพื่อนที่โรงเรียนมีน้องสาวยังนึกอิจฉาเพื่อน อยากจะมีน้องสาวน่ารักๆ แบบนั้นบ้าง “ถ้าผมเป็นพี่ชาย พ่อต้องเรียกว่าพี่พีนะครับ ผมอยากเป็นพี่พีเหมือนพี่แมค” ดวงตาของเด็กน้อยวาวจ้าเมื่อนึกถึงน้องสาวในอนาคตของแก คนเป็นพ่อยิ้มกริ่มส่งสายตากรุ้มกริ่มให้กับดารินทร์ แววตาของเขาทำให้คนสบตาขนลุกเกรียวนึกถึงช่วงเวลาแสนเร่าร้อนในค่ำคืนที่ผ่านมา “ไว้ค่อยพูดกันทีหลัง น้องพีแม่ว่าเราไปนั่งตรงนั้นดีกว่า” ดารินทร์ตัดบทก่อนที่จะถูกสองพ่อลูกกดดัน จนทำให้เธอรู้สึกอึดอัดใจมากก

“เป็นยังไงบ้างครับน้องดาว กลัวมากไหมครับ” นทีโอบไหล่มนของดาริกา พาเธอมาหาที่นั่ง เขามองใบหน้าแดงจัดของหญิงสาวด้วยสายตาเอ็นดู เมื่อครู้เรือแล่นเร็วมากจนน้องดาวของเขากอดเอวเขาไว้แน่น เป็นช่วงเวลาที่ตื่นเต้นและมีความสุข “กลัวนิดหน่อยค่ะพี่น้ำ แต่ตื่นเต้นมากกว่า ไม่คิดว่าเรือจะแล่นเร็วแบบนี้ แต่ก็สนุกดีนะคะ” ดาริกายิ้มกว้างน้ำเสียงร่าเริง แสดงให้คนถามรู้ว่าเธอรู้สึกสนุกมากกว่าหวาดกลัว แค่มีเขาอยุ่ข้างๆ เธอไม่คิดกลัวสิ่งใด “น้องดาวเคยนั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์หรือเปล่า หรืออยากให้พี่เปลี่ยนเป็นรถยนต์” คนของนทีจัดการเตรียมรถมอเตอร์ไซค์มาจอดรอไว้ให้ผู้เป็นนายเรียบร้อยแล้ว เขามีรีสอร์ตและโรงแรมในเกาะแห่งนี้อยู่หลายแห่ง จึงมีคนคอยอำนวยความสะดวกให้ “พี่น้ำขับมอเตอร์ไซค์เป็นด้วยหรือคะ” ดาริกามองรถมอเตอร์ไซค์แล้วหันมามองหน้าผู้ชาย ที่เธอคิดว่าค่อนข้างเจ้าสำอาง เขาเป็นนักธุรกิจไม่คิดว่าจะสามารถขับขี่ยานพาหนะแบบนี้ได้ “สมัยเรียนเมืองนอก พี่นี่ขาแว้นเลยนะ ช่วงวันหย

“คุณบรรเจิด พวกมันไม่ยอมบอกว่า ตามคุณนทีไปทำไม บอกว่าเราเข้าใจผิด” สมศักดิ์ลูกน้องของบรรเจิดรายงานให้ฟัง บรรเจิดพยักหน้ารับ โบกมือให้ลากพาตัวสามคนเข้ามายังด้านในห้องพักในรีสอร์ตส่วนตัว เขาทำที่นี่เป็นเซฟเฮ้าส์ สำหรับสอบสวนผู้ต้องสงสัย “เราเป็นชาวบ้าน เราไม่รู้เรื่องนะครับ” นายเพิกรับบทชาวบ้านหนึ่ง พนมมือร้องขอความเห็นใจ ท่าทางนั้นขัดกับหน้าตารกเรื้อด้วยหนวดเครา และแววตาโหดๆ ส่วนนายชิดก็รับบทชาวบ้านสองก้มลงกราบทีมบอดีการ์ดของนที “พี่ชาย ผมเป็นคนหาเช้ากินค่ำ คนบนเกาะรู้จักผมดี ปล่อยผมไปเถอะครับ” “ใช่ๆ ผมเป็นน้องชายพี่ชิด เราสองคนเป็นคนบนเกาะนี้ ไม่เชื่อพี่ไปถามคนแถวนี้ได้เลย” เจ้าชัยรับบทชาวบ้านสาม แถมยังหาข้ออ้างให้น่าเชื่อถือ พวกมันเป็นคนบนเกาะย่อมมีคนรู้จัก แต่รู้จักในฐานะนักเลงหัวไม้ เป็นที่เอือมระอาของคนในพื้นที่ “ไม่ต้องสวมบทเหยื่อ ฉันให้คนเช็คประวัติพวกแกเรียบร้อยแล้ว แกชื่อไอ้เพิกอดีตเคยติดคุกข้อหาฆ่าคนตาย เคยอยู่ที่ภูเก็ต ส่วนแกสองคนเป็นน

เจนจรัสเดินเข้าไปในบังกะโลหมายเลขหก ด้วยความรู้สึกกระหยิ่มยิ้มย่อง ในใจนึกจินตนาการถึงชายหนุ่มรูปงามนามว่านที เธอรู้สึกถูกใจเขาตั้งแต่แรกเห็น แม้อีกฝ่ายจะทำเฉยชาไม่ข้ามสะพานที่เธอทอดให้ แต่ฐานะมั่งคั่งและความหล่อเหลาของเขา ทำให้เธอไม่คิดยอมแพ้ หญิงสาวเปิดประตูอย่างใจเย็น ก้าวเท้าเดินเข้าไปภายในห้องพลางกวาดสายตามองไปรอบๆ พบว่าในห้องเปิดไฟไว้เพียงสลัวๆ บนเตียงนอน มีร่างหนาของผู้ชายคนหนึ่งนอนหันหลังให้ประตู ข้างเตียงเป็นเก้าอี้นั่งเล่น แก้วน้ำส้มสองแก้ววางบนโต๊ะตัวติดกัน กระไอเย็นเกาะบนแก้วแสดงให้เห็นว่าถูกวางไว้ระยะหนึ่งแล้ว “นายเพิกจัดบรรยากาศเสียโรแมนติกเชียว มิเสียแรงที่คุณแม่ไว้วางใจ” เจนจรัสเดินไปหยิบน้ำส้มแก้วหนึ่งมาดื่มแก้กระหาย เธอตื่นเต้นไม่น้อยได้แต่พยายามสงบใจไว้ ผู้ชายที่เธอหมายปองนอนรออยู่บนเตียงแล้ว จะรีบร้อนไปทำไม หญิงสาวดื่มน้ำส้มไปเดินสำรวจรอบห้องพักไป มีระเบียงเปิดไปด้านนอก ซึ่งมีสระว่ายน้ำเล็กๆ เป็นส่วนตัว เช่นเดียวกับห้องพักของเธอ ในหัวแอบนึกจินตนาการว่า หากลงแช่พร้อมกับนทีคงจะดีไม่น้อย นายเพิกคงวางยาเขา

“ยะ อย่านะ อ๊ะ หยุดนะ...” เจนจรัสร้องห้ามเสียงแผ่ว ก่อนจะครางออกมาเมื่อถูกริมฝีปากร้อนผ่าวขบเม้มติ่งหูจนขนลุกซู่ เสียววาบในท้องน้อยอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน หญิงสาวสิ้นแรงขัดขืนเมื่อเขาไต่ริมฝีปากมาตามลำคอ ลงมาหาทรวงอวบ มือหนากอบกุมปทุมทองสองข้างของเธอไว้เต็มกำมือ เคล้นคลึนราวกับปั้นก้อนขนมปังนุ่ม ส่งปลายยอดสีชมพูเข้าปากแล้วเริ่มต้นดูดกิน ห่อปากอมยอดทรวงเม็ดเล็กเข้าไปในปาก ปลายลิ้นตวัดรัดจุกเล็กดูดแรงจนเกิดเสียงเหมือนทารกดูดนมมารดา “จุ๊บๆ อืม หวานมาก อา...” เสียงครางน่าเกลียดดังขึ้นพะร้อมกับเสียงจุ๊บๆ เมื่อเด็กตัวโตกำลังเพลิดเพลินกับความอร่อยของทรวงอวบ “อ๊ะ อย่าดูดแรง ฉันทนไม่ไหวแล้ว” เจนจรัสดิ้นเร่า มือขูดข่วนแผ่นหลังหนาจนเป็นรอยเล็บ เสื้อผ้าของเธอหลุดออกจากร่างไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ บราเซียร์ถูกเขาปลดตะขอออก เผยให้เห็นทรวงอวบอิ่มขาวนวล ตอนนี้กำลังถูกใบหน้าปากและจมูกของชายที่เธอไม่เคยรู้จักเฟ้นฟอนไปมา วูบหนึ่งเธออยากขัดขืน แต่วูบต่อมากลับโอนอ่อน ร้องครางครวญเมื่อเขาเลื่อนลูบมือลงมากระชา