All Chapters of ไฟแค้นเมียบำเรอ: Chapter 61 - Chapter 70

หนึ่งเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็วราวกับความฝัน วันเวลาแห่งความสุขที่หัวหินกับนทีได้ช่วยเยียวยาจิตใจของดาริกาให้แข็งแกร่งขึ้น แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นเหมือนดาบสองคมที่ยิ่งตอกย้ำความรู้สึกผิดในใจของเธอให้ลึกซึ้งขึ้นไปอีก วันนี้เป็นวันที่ท่านทูตอรรถและคุณหญิงแม้นเดือนจะเดินทางกลับจากยุโรป บรรยากาศในบ้านพักย่านใจกลางกรุงเทพฯ จึงอบอวลไปด้วยความคึกคักและอบอุ่น ผู้คนในบ้านต่างเตรียมตัวรอต้อนรับการกลับมาของเจ้านายอย่างกระตือรือร้นดาริกายืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ในห้องแต่งตัว เธอมองเงาสะท้อนของตัวเองในชุดเดรสยาวสีอ่อนหวานที่นทีเลือกให้ แววตาของเธอฉายแววของความสุขและความรักที่เปี่ยมล้น เมื่อนึกถึงรอยยิ้มอบอุ่นของนที คำพูดหวานๆ ที่เขามอบให้ และค่ำคืนที่แสนพิเศษที่หัวหิน แต่เมื่อความคิดเหล่านั้นจางหายไป ความกังวลก็เริ่มเข้ามาแทนที่ เธอรู้ดีว่าการกลับมาของท่านทูตอรรถและคุณหญิงแม้นเดือนในวันนี้ อาจจะเป็นโอกาสสุดท้ายที่เธอจะได้อยู่ในฐานะคู่หมั้นของนที เธอสวมรอยแทนดารินทร์มานานพอแล้วหญิงสาวสูดลมหายใจลึกๆ พยายามรวบรวมความกล้า วันนี้แหละที่เธอจะต้องบอกความจริงทุกอย่างให้ท่านอรรถและคุณหญิงแม้นเดือนทราบ เธอไม่อย

ในขณะที่ความจริงอันหนักอึ้งกำลังถูกเปิดเผยในบ้านท่านทูตอรรถ อีกฟากหนึ่งคฤหาสน์อันโอ่อ่าของตระกูล อัครกิตติเดชา บรรยากาศก็กำลังตึงเครียดไม่แพ้กันในห้องทำงานของคุณภัทร อัครกิตติเดชา นั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานตัวใหญ่ ใบหน้าของเขาดูเคร่งขรึมกว่าปกติ ดวงตาคมกริบจับจ้องไปที่บรรเจิด เลขาของนทีที่กำลังยืนรายงานความคืบหน้าการสืบหาดารินทร์ด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก"สรุปว่าอย่างไรนะบรรเจิด พบตัวหนูดารินทร์แล้วหรือยัง"คุณภัทรเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ แต่แฝงไว้ด้วยอำนาจที่ทำให้ผู้ฟังรู้สึกเกรงขาม"ครับท่าน พบแล้วครับ แต่สถานการณ์ซับซ้อนกว่าที่เราคิดมากครับ"บรรเจิดก้มหน้าลงเล็กน้อย พยายามรวบรวมคำพูดที่ติดอยู่ในลำคอ เขาหยุดชั่วครู่ กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ก่อนจะเริ่มรายงานในสิ่งที่เขาสืบทราบมาทั้งหมด"ตอนนี้คุณดารินทร์ เธอ... เธอได้กลายเป็นภรรยาของคุณอัคคี เจ้าของเกาะร้อยดาวแล้วครับ""อะไรนะ !"คุณภัทรถึงกับขมวดคิ้วแน่น ดวงตาของเขาฉายแววตกใจและไม่พอใจอย่างรุนแรง"มันเกิดอะไรขึ้น เล่ามาทั้งหมด""จากข้อมูลที่เราสืบทราบมาทั้งหมด ดูเหมือนว่าจะเป็นการเข้าใจผิดกันครั้งใหญ่ครับท่าน ผู้หญิงที่ชื่อแขไข... เธอจับต

วันเวลาผ่านไปอีกช่วงหนึ่ง อัคคีเดินทางกลับมาจากสิงคโปร์ด้วยใบหน้าเหนื่อยล้าจากการทำงาน ทว่าทันทีที่เท้าก้าวเข้ามาในคฤหาสน์หลังใหญ่ ความเหนื่อยล้าทั้งหมดก็มลายหายไปสิ้น เมื่อภาพของดารินทร์ปรากฏอยู่ตรงหน้า ตลอดเวลาที่ต้องห่างกัน เขาคิดถึงเธอมากเหลือเกินชายหนุ่มเดินตรงเข้าไปหาดารินทร์ที่นั่งอยู่บนโซฟา โอบกอดเธอไว้แน่นด้วยความคิดถึงและความเร่าร้อนที่อัดอั้น"คิดถึงจังเลยที่รัก"อัคคีกระซิบเสียงพร่า ซุกหน้าลงที่ซอกคอหอมกรุ่นของดารินทร์อย่างคนโหยหา"ฉันคิดถึงเธอมากจริงๆ"ดารินทร์พยายามยิ้มซ่อนความขุ่นมัวไว้ในใจ คนบ้าคนนี้หลอกลวงเธอมาตลอด เขาพร่าผลาญกายสาวของเธออย่างร้ายกาจ หญิงสาวนึกโกรธเขาจนอยากจะเอาคืนให้สาสม“แนใจว่าคิดถึง ไม่ใช่ว่าแอบไปมีสาวๆ ทางโน้นไว้หรือคะ”ดารินทร์แกล้งหาเรื่องเขา คิดจะใช้เหตุนี้โต้เถียงกับเขา แล้วหาทางบ่ายเบี่ยงไม่ให้เขาเข้าใกล้“ใครจะกล้า ฉันรักเธอคนเดียว ไม่คิดนอกกายนอกใจเด็ดขาด สาบานให้ฟ้าผ่าควายเลยสิ”อัคคีชูสามนิ้วสาบานอย่างจริงจัง หากเป็นเมื่อก่อน อัคคีไม่พลาดที่จะหาสาวสวยมาผ่อนคลายยามต้องไปทำงานต่างแดน แต่ตอนนี้เขามีภรรยาแสนสวยคนนี้แล้ว ความคิดนอกกรอบนั้นจึ

คฤหาสน์ของท่านทูตอรรถ พัชรวงศา ในช่วงบ่าย บรรยากาศภายในห้องรับแขกใหญ่กลับดูตึงเครียดกว่าทุกครั้ง เมื่อคุณภัทรคุณนุชนารถและนทีเดินทางมาถึง"สวัสดีครับท่านทูตอรรถ คุณหญิงแม้นเดือน"คุณภัทรเอ่ยทักทายเจ้าของบ้าน คุณนุชนารถและนทีลูกชาย พนมมือไหว้ท่านทูตกับคุณหญิงพลางส่งกระเช้าผลไม้ของฝากให้คุณหญิงแม้นเดือนรับไว้"สวัสดีครับคุณภัทร คุณนุชนารถ นที"ท่านทูตอรรถเอ่ยตอบเสียงเรียบ แต่ก็แฝงไว้ด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อนภายในใจ เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายมาหาด้วยเรื่องอะไร หลังจากที่คุณภัทรได้โทรหาท่านและบอกเล่าเรื่องการสลับตัวของดาริกากับดารินทร์ และส่งข้อมูลทั้งหมดของนักสืบมาให้ท่านดู ฝ่ายนั้นรู้เรื่องนี้มาระยะหนึ่งแล้ว เมื่อท่านกับภรรยาเดินทางกลับมาจากการทริปท่องเที่ยวยุโรป จึงได้ติดต่อมาเพื่อพูดคุย ทั้งสองบ้านอาจจะต้องปรึกษาหารือกันอย่างเคร่งเครียดในเรื่องนี้เมื่อการทักทายเสร็จสิ้น คุณภัทรไม่รอช้าที่จะเข้าสู่ประเด็นสำคัญ"ท่านทูตครับ ผมได้รับรายงานจากบรรเจิดเกี่ยวกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดแล้ว ผมต้องขออภัยแทนลูกชายของผมด้วยนะครับ ที่ก่อให้เกิดความเข้าใจผิดครั้งใหญ่หลวงนี้""เรื่องนี้ซับซ้อนนักคุณภัทร

ในช่วงเวลาเดียวกันนั้น ณ คฤหาสน์หรูอันโอ่อ่าของนายอนันต์ สิทธิไกวัลย์ ผู้เป็นบิดาของอัคคี บรรยากาศภายในห้องทำงานใหญ่ดูเคร่งเครียดและจริงจังไม่แพ้กัน แสงไฟสว่างจ้าจากโคมระย้าคริสตัลส่องกระทบใบหน้าของนายอนันต์ที่กำลังนั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ ใบหน้าของเขาดูเรียบเฉยแต่แฝงไว้ด้วยอำนาจ นายอนันต์เงยหน้าขึ้นจากเอกสารในมือ เมื่ออัคคีก้าวเข้ามาในห้องด้วยท่าทีสงบนิ่งแต่แววตาคมกริบ"มาแล้วเหรอเพลิง" นายอนันต์เอ่ยเรียกบุตรชายด้วยน้ำเสียงเรียบๆ "นั่งลงก่อน พ่อมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย"อัคคีเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามกับโต๊ะทำงานของบิดา เขามองบิดาด้วยความสงสัยเล็กน้อย เพราะไม่บ่อยนักที่นายอนันต์จะเรียกเขามาคุยเป็นการส่วนตัวเช่นนี้"มีอะไรครับคุณพ่อ ดูท่าทางเครียดๆ" อัคคีเอ่ยถามนายอนันต์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ สายตาของเขาจับจ้องไปที่อัคคีอย่างจริงจัง "คุณภัทร อัครกิตติเดชา ติดต่อมาหาพ่อเมื่อครู่"คำพูดของนายอนันต์ทำให้อัคคีเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย คุณภัทรเป็นบิดาของนที คู่ค้าที่เคยมาเกาะร้อยดาวเมื่อหลายเดือน"คุณภัทรเขามีเรื่องอะไรครับคุณพ่อ เกี่ยวกับสัญญาคู่ค้าที่เราเคยตกลงกันไปหรือเปล่า"นายอนันต์มองหน้า