All Chapters of ซาตานผลาญรัก: Chapter 11 - Chapter 20

เขาไม่ปล่อยให้ช่วงเวลาทองสูญเสียไปอย่างไร้ค่า ฝ่ามือหนาสอดมือผ่านชุดนอนบางใสจับชายกระโปรงยกลอยสูงขึ้นจนร่นมากองเหนืออกอวบ ฝ่ามือลูบโลมผิวเนียนนุ่มราวกับผ้าไหมเนื้อดี ร่างงามกระตุกเล็กน้อยบิดกายหนีเขาอย่างอ่อนระโหย ดวงตาคู่สวยหรี่มองเขาด้วยอาการที่คล้ายจะได้สติโอลิเวอร์จึงก้มลงไปปิดปากน้อยๆ ที่กำลังเผยอจะร้อง บดจุมพิตหนักหน่วงจนได้ยินเสียงครางแผ่วๆ ของเธอ นั่นทำให้เขามั่นใจว่าเธอตกอยู่ในภวังค์เสน่หาอีกครั้งจนกล้าผละริมฝีปากออกห่าง แล้วไล่แตะปลายลิ้นร้อนไปบนผิวนุ่มช่วงลำคอ ขบเม้มติ่งหูนิ่มของเธอจนสะดุ้งเฮือกก่อนจะลดใบหน้าลงซุกไซ้ลำคอขาวผ่อง แตะไล้ริมฝีปากลงไปตามลาดไหล่มนจนมาถึงทรวงอวบสองมือกอบกุมความนุ่มหยุ่นทั้งสองปทุมไว้ปลายยอดมณีสีชมพูยั่วยวนสายตาคนมองให้คอแห้งผาก ลิ้นร้อนแสนชุ่มฉ่ำตวัดไล้เลียริมฝีปากของตัวเองอย่างกระหายครั้งแรกที่เขาได้สัมผัสเธอมันเป็นไปตามอารมณ์โมโหโกรธา ผสมกับความคลั่งแค้นระอุร้อน จนไม่สนใจจะละเลียดชิมความหวาน นอกจากตักตวงและจงใจสร้างความปวดร้าวให้เธอหลาบจำ ครั้งนี้ชายหนุ่มอยู่ในสภาวะต่างกัน เขามีเพียงอารมณ์ปรารถนาไม่ได้เจือด้วยความโกรธแค้นเหมือนครั้งก่อนชายหน

เมื่อวานโจนาธานเรียกพนักงานฝ่ายจัดเลี้ยงของรีสอร์ตมาประชุม สั่งงานเรื่องเตรียมสถานที่แต่งงานให้กับวาสินีอย่างเร่งด่วน ทำเอาพนักงานที่เพิ่งรู้เรื่องต่างพากันแปลกใจ หลายคนคิดว่าเจ้าของรีสอร์ตหนุ่มกับผู้ร่วมหุ้นอย่างวาสินีเป็นแฟนกัน เพราะทั้งสองสนิทสนมจนผู้ใต้บังคับบัญชาต่างแอบเชียร์ให้คู่นี้ลงเอยกันทว่ากลับพลิกล็อกเมื่อมีม้ามืดคว้าหญิงสาวไปแต่งงานด้วยแบบไม่มีใครคาดคิด พอมาเห็นหน้าว่าที่เจ้าบ่าวของวาสินีความแปลกใจก็เลือนหายไป กลายเป็นความอิจฉาแทนเพราะเจ้าบ่าวหล่อชนิดนายแบบยังอาย แถมยังเป็นทายาทตระกูลดังรวยติดอันดับโลกที่สำคัญใบหน้าของลูกชายวาสินียังถอดแบบเขาออกมาเป็นพิมพ์เดียวกันยืนยันความสัมพันธ์ทางสายเลือดได้เป็นอย่างดี แบบที่เรียกว่าดีเอ็นเออยู่บนหน้า พนักงานสาวรักษท่าทีสุภาพไม่ให้แสดงความสอดรู้สอดเห็นจนออกนอกหน้าแต่แอบเก็บข้อมูลไว้เต็มเหนี่ยว เพื่อขยายให้เพื่อนร่วมแผนกได้รู้กันในภายหลัง“ชุดแต่งงานแบบชาวเกาะล้อมรักค่ะ ทำมาจากผ้าฝ้ายสีขาวทั้งชุดของเจ้าสาวจะเป็นชุดกระโปรงยาวกรอมเท้า ส่วนเจ้าบ่าวจะมีเสื้อกับกางเกงนะคะ ดิฉันได้พาช่างแต่งหน้ามาด้วยค่ะคุณสินี ส่วนชุดของคุณเอื้อก็เป็นแบบเ

บนชายหาดถูกวาดวงกลมไว้สามวง โรยกลีบดอกไม้หลากสีให้มองเห็นชัดเจน วงแรกอยู่ตรงกลางลานพิธีเบื้องหน้าของผู้เฒ่าการ์ซู อีกสองวงอยู่ด้านซ้ายมีร่างของเจ้าสาวยืนอยู่กลางวง วงขวามีร่างของเจ้าบ่าวยืนอยู่ ทั้งสองหันหน้ามาทางผู้ประกอบพิธี ผู้ช่วยจำนวนสี่คนซึ่งเป็นหญิงสาววัยแรกรุ่นยืนอยู่ด้านข้างของผู้เฒ่าทั้งสี่คนถือถาดบรรจุของประกอบพิธี สองคนแรกถือถาดใส่ถ้วยเหล้าสีขาวไว้คนละใบ คนที่สามถือถาดใส่มงกุฏดอกไม้ คนที่สี่ซึ่งยืนอยู่ฝั่งด้านเจ้าสาวถือถาดวางสร้อยตลับหอย แขกผู้มาร่วมงานยืนรวมกลุ่มกันด้านหลังบ่าวสาวจ้องมองพิธีแต่งงานแบบชาวเกาะล้อมรักด้วยความสนใจในกลุ่มครอบครัวเมดิสัน เอริกกับโรสิตายืนเคียงกันมองดูเจ้าบ่าวเจ้าสาว คุณโรเบิร์ตประคองภรรยาที่กำลังพูดคุยกับหลานชายตัวน้อย ส่วนมิเชลยืนรวมกลุ่มไอรีนกับสามีและลูกชาย มิเชลสนิทสนมกับไอรีนเพราะสนิทสนมกันตั้งแต่เด็กก่อนจะแยกย้ายกันไปเรียนคนละที่เมื่อเรียนจบกลับมามิเชลก็เข้านอกออกในคฤหาสน์ตระกูลเมดิสันบ่อยครั้งไม่ต่างกับบ้านหลังที่สอง คุณอโณมายังส่งเสริมหญิงสาวให้ไปทำงานร่วมกับลูกชาย แต่คนไม่รักกันทำยังก็ยากจะสานสัมพันธ์ โอลิเวอร์หลบเลี่ยงมิเชลด้วยการย

มิเชลเดินหนีคนปากพร่อยและภาพบาดตากลับมายังวิลล่าส่วนตัวของเธอ หญิงสาวเลือกพักอยู่ลำพังในวิลล่าหลังที่ห่างไกลจากความวุ่นวายในโซนวีไอพี แยกออกมาจากโรงแรมซึ่งมีผู้คนมากมายดูวุ่นวาย มิเชลชอบความเป็นส่วนตัวและสงบ ไม่อยากให้ใครมาวุ่นวายด้วยมากนักตอนเรียนอยู่ต่างแดนก็เลือกเช่าห้องอยู่ลำพังไม่ยอมอยู่ร่วมห้องกับใครในอพาร์ตเม้น ยามเรียนก็ไม่ชอบสุงสิงกับใครด้วยเจ้าตัวอยากเร่งเรียนให้จบไวไว เพื่อจะได้กลับมาหาชายในฝันอย่างโอลิเวอร์ ด้วยอุปนิสัยแบบนี้จึงไม่ค่อยมีเพื่อนให้คบหามากนัก แต่มิเชลไม่ได้สนใจเธอไม่เคยออกเดตกับผู้ชายคนไหนไม่เคยไปเที่ยงกลางคืนปาร์ตี้ดื่มเหล้ากับเพื่อนตั้งหน้าตั้งตาทำตามความฝันของตัวเองจนเรียนจบมาด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่งและใช้เวลาเรียนน้อยกว่าใคร ทว่าเมื่อกลับมาพบกับโอลิเวอร์ เขาไม่ได้สนใจเธอมากกว่าน้องสาวของเพื่อนและไม่คิดสานสัมพันธ์ใดใด ปล่อยให้มิเชลไร้ตัวตนในสายตาเขามานานถึงห้าปียิ่งตอนนี้เขาแต่งงานกับผู้หญิงที่เขารักชายหนุ่มคงไม่หันมาแลเธออีก มิเชลเดินกลับมาถึงหน้าวิลล่าได้ก็หยุดใต้ต้นผูกรักต้นไม้ประจำเกาะล้อมรักที่ขึ้นอยู่ทั่วเกาะ ร่างงามสมส่วนยืนพิงไหล่กับลำต้นของต

เรือเล็กนำคู่แต่งงานมาถึงเกาะดาวเคียงเดือนในเวลาบ่ายคล้อย ผู้เฒ่าการ์ซูพาโอลิเวอร์และวาสินีมายังกระท่อมหลังน้อยสร้างด้วยไม้ทั้งหลังแบบวิลล่าในรีสอร์ต ภายในมีห้องนอนหนึ่งห้อง และห้องครัว มีระเบียงบ้านวางเก้าอี้พักผ่อนดูน่าอยู่จนคนมาเยือนมองหน้ากันด้วยความพอใจ“บ้านหลังนี้เป็นบ้านของครอบครัวข้า ตอนที่พ่อแม่ของโจนาธานแต่งงานกันก็มาพักที่นี่ เจ้าทั้งสองต้องพักที่นี่เป็นเวลาเจ็ดวันเจ็ดคืน ข้าได้สั่งให้คนเตรียมอาหารแห้งและเสื้อผ้าไว้ให้แล้ว”พ่อเฒ่าการ์ซูเดินนำมายังด้านในห้องพัก ซึ่งมีเตียงขนาดเล็กปูฟูกนอนพร้อมมุ้งหมอนและผ้าห่มไว้ให้ มุมหนึ่งมีหีบไม้ใบเล็กไว้เก็บเสื้อผ้า วางโต๊ะเล็กสำหรับใช้วางข้าวของส่วนตัวเช่นแป้งหวีกระจกสำหรับผู้หญิง หน้าต่างเปิดโล่งมีผ้าม่านสีขาวทำจากผ้าฝ้ายติดไว้ มีห้องน้ำขนาดเล็กวางโอ่งและขันตักน้ำไม่มีฝักบัว การจัดตกแต่งเรียบง่ายและแสนจะเป็นธรรมชติเพราะไม่มีเครื่องใช้ไฟฟ้าใดใดอำนวยความสะดวก แสงสว่างมีเพียงตะเกียงเจ้าพายุสองอันที่ติดไว้ข้างเสาเรือน สองหนุ่มสาวเดินตามมายังห้องครัวขนาดเล็กข้างตัวบ้าน“อยู่ที่นี่ต้องทำอาหารกินเอง ข้าวสารอยู่ในโอ่งเล็กใบนั้นปิดฝาให้ดีแถวน