All Chapters of ซาตานผลาญรัก: Chapter 31 - Chapter 40

โอลิเวอร์มองหญิงสาวที่ตอนนี้เป็นภรรยาตามประเพณีของเขาด้วยความหลงใหล ขณะบดริมฝีปากแนบชิดดูดกลืนกลีบปากนุ่มขบเม้มให้เธอเผยอปากออก ก่อนจะสอดลิ้นร้อนเบิกทางเข้าไปหาความหวานล้ำยิ่งกว่าด้านในโพรงปากนุ่ม เขาครางเสียงหนักในคอดูดดื่มความหวานฉ่ำที่เขาโหยหาอย่างยั้งใจไม่อยู่ เมื่อครู่เขาแอบลอบมองดูเธอสาละวนกับการอาบน้ำ ร่างงามผุดผ่องยวนตาราวกับเทพธิดากลางป่าเขา เธอคงไม่รู้ว่าทุกอิริยาบถของตัวเองถูกเขาจับตามองอยู่ ระยะห่างแค่ไม่กี่คืบแม้จะหันหลังให้มันไม่พอหลบคนสายตาดีอย่างเขาได้หรอก ชุดผ้าฝ้ายสีขาวเปียกชุ่มจนแนบเนื้อมองทะลุเห็นผิวนวลเนียนซึ่งเขารู้ดีว่าว่ามันนุ่มละมุนเพียงใด แผ่นหลังบอบบางเอวคอดกิ่วราวกับมดตะนอยสะโพกกลมกลึงมีส่วนโค้งเว้าเหมือนผลแอปเปิ้ล ยามบีบลูบหรือขยำเต็มกำมือให้ความรู้สึกเร้าใจจนแทบกระตุกเกร็งด้วยความเสียวซ่าน ยังจะทรวงอวบอิ่มคัพซีใหญ่เกินตัวนั่นก็อีก แค่เห็นแวบๆ ด้านข้างเขาก็แทบจะเลือดกำเดาไหล จำสัมผัสนุ่มหยุ่นสู้มือของมันได้ว่าให้ความรู้สึกดีแค่ไหนยามอยู่ในฝ่ามือของเขาชายหนุ่มจุมพิตปากนุ่มเกี่ยวกระหวัดรัดเรียวลิ้นร้อนดูดดึงสลับกับผ่อนปรนให้เธอดิ้นหลบ จากนั้นก็ตามไล่ล่าจัดก

“เราไม่ควรทำแบบนี้” เธอมองหน้าเขา ก่อนจะเปลี่ยนสายตาอ่อนลง “สินีอยากกลับบ้านแล้ว มันจะมืดแล้ว”เธอบอกเขาอีกครั้ง ขืนตัวออกจากอ้อมแขนแสนอุ่นนั้น นึกสะท้อนใจขึ้นมาเมื่อรู้ดีว่าที่ตรงนี้ในอ้อมแขนนี้ไม่ใช่ที่ทางของเธอ แต่เป็นที่ของสิตาภาต่างหาก เธอแค่หน้าเหมือนคนที่เขาปักใจรัก แต่ไม่ใช่คนที่เขาต้องการ หญิงสาวสมเพชตัวเองที่ยอมให้เขาทำแบบนี้ ทั้งๆ ที่รู้ว่าเขามองเธอผ่านเงาของสิตาภา หัวใจดวงน้อยปวดหนึบเจ็บร้าวด้วยความเวทนาตัวเอง“สินี อยู่แบบนี้ก่อนได้ไหม ขอเวลาผมอีกหน่อย”โอลิเวอร์ถอนหายใจแรง ข่มกลั้นความรู้สึกบางอย่างที่กำลังพุ่งพล่านไว้ ยิ่งเธอดิ้น ยิ่งเสียดสีร่างนุ่มนิ่มกับร่างกายเขา ก่อเปลวปรารถนาในกายให้ลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า”เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา นึกห่วงกลัวว่าเขาจะไม่สบาย พอสบสายตาของเขาแก้มนวลก็ร้อนวาบ บางอย่างในกายเขากำลังดุนดันอยู่ใต้สะโพกของเธอ บ่งบอกว่าเขากำลังรู้สึกอะไรอยู่ เมื่อกี้เขาทำให้เธอสุขสมแต่ตัวเขาไม่ได้ปลดปล่อย ต่างจากคืนนั้นที่ต่างฝ่ายต่างปลดปล่อย“เจ้าน้องชายผมมัน...”เขายิ้มแห้งๆ มองต่ำลงไปยังกลางร่างตรงที่หญิงสาวนั่งทับอยู่ เจ้าต

“มิเชลมีงานค้างอยู่ค่ะ อยากรีบไปสะสาง” มิเชลหาเหตุผลมาอ้างเธอเกรงใจผู้ใหญ่ แต่ก็ไม่อยากอยู่ต่อเพราะไม่ต้องการเผชิญหน้ากับโจนาธานอีก แค่ถูกเขารังแกจนแทบเสียเนื้อเสียตัวก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน เธอไม่ชอบโกหกแต่ก็ไม่กล้าบอกความจริงเรื่องนี้ให้ใครรู้ ได้แต่หาทางหลบไปให้พ้นจากสถานการณ์อึดอัดนี้ก่อนคุณอโณมาส่ายหน้าไม่ยอม “ไม่เอาๆ ป้าไม่ให้หนูกลับ งานทางโน้นให้มาคัสดูแลก็ได้ อีกสองสามวันเอริกก็กลับแล้ว ไม่มีอะไรน่าห่วงหรอก ถ้าหนูยังไม่วางใจก็โทรสั่งงานมาคัสไว้สิ” ท่านหาทางออกให้“ป้าเขาไม่ค่อยแข็งแรง หนูช่วยเป็นเพื่อนป้าเขาหน่อยนะมิเชล ลุงเองก็ต้องช่วยป้าเขาดูแลเจ้าตัวเล็กนี่ด้วย”คุณโรเบิร์ตช่วยภรรยาเกลี้ยกล่อมมิเชลอีกแรง ท่านเห็นแววตาของหญิงสาวก็รู้ว่ามีความอึดอัดใจบางอย่างซ่อนอยู่ และรู้ดีว่าทำไมมิเชลถึงได้คิดอยากกลับ ผู้สูงวัยกว่าลอบยิ้มเมื่อนึกถึงภาพที่ท่านเห็นเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนบางทีพรหมลิขิตกำลังเล่นกลกับมิเชลอยู่ คู่แท้ของเธอคงไม่ใช่โอลิเวอร์ลูกชายของท่านแต่เป็นชายหนุ่มเจ้าของเกาะแห่งนี้ก็ได้ ท่านจะขอเป็นกามเทพจับคู่สองหนุ่มสาวแข่งกับภรรยาดูสักหน คุณอโณมาอาจจะผิดหวังบ้างที่

“หยุดพูดเลยนะ” เธอสะบัดเสียงใส่อย่างลืมตัว ก่อนจะลดเสียงลงเมื่อเห็นผู้ใหญ่สองคนหันมามอง “ฉันเกลียดผู้ชายอย่างคุณที่สุด ปากร้าย ปากเสีย ชอบใช่ไหมพูดจิกกัดคนอื่นเนี่ย”“เห้อ คนอะไร ไม่ยอมรับความจริงแล้วยังพาลเหมือนหมาบ้าอีก”โจนาธานหัวเราะหึหึ ไม่ได้สะดุ้งสะเทือนกับคำด่าของเธอสักนิด เขาขยับเข้ามาใกล้คนขี้โมโหจงใจเบียดร่างหนากับร่างบางจนแทบจะเกยกัน“เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะ ลองคบกับผมดูไหมล่ะ ถ้าไม่รักไม่หลงผมในสามวัน ยินดีให้ถีบหัวส่งโดยไม่คิดค่าเสียหาย” “บ้า ! ฝันไปเถอะย่ะ ชาติหน้าตอนบ่ายแก่ๆ ฉันยังไม่แลตามองคุณ ไปศัลยกรรมให้หล่อเท่าพี่โอลิเวอร์แล้วหาเงินให้รวยๆ เท่าเขาก่อน แล้วค่อยมาเสนอตัวเป็นแฟนฉัน” เธอตอกกลับเขาแบบไม่ไว้หน้า“แหม ถึงผมจะไม่รวยเท่าเขา แต่ก็เลี้ยงดูคุณไม่ให้อดตายได้หรอกน่า” โจนาธานยังยิ้มได้ แม้จะโดนเปรียบเทียบแบบนั้น “และถึงผมจะไม่หล่อในสายตาคุณ แต่ผมเชื่อว่าผมทำให้คุณร้องครางใต้ร่างผมจนลืมผู้ชายคนนั้นได้ก็แล้วกัน”“คุณ! คุณมันไอ้ทุเรศ” มิเชลแทบกรีดร้องออกมาด้วยความคับแค้นใจเธอไม่น่าปล่อยให้เขามีโอกาสได้พูดจาร้ายกาจแบบนี้ นึกเจ็บใจตัวเองที่เสียท่าถูกเขามอมเมาด้วยเส

หญิงสาวถอนความคิดออกจากภวังค์ แล้วรามือจากการคนเมื่อเห็นข้าวสุกจนได้ที่ โอลิเวอร์อาสาช่วยยกหม้อลงจากเตา เขาตามติดเป็นเงามานั่งข้างๆ ตอนเธอทำอาหารอย่างอื่น ทำตัวน่ารักสงบเสงี่ยมนั่งมองเธอทำนู่นนี่ด้วยความเพลิดเพลิน ไม่อาสาช่วยเพราะเธอเคยห้ามเขาไว้เมื่อวานเย็น เมื่อปรุงอาหารเสร็จก็ช่วยกันยกมาวางที่โต๊ะหน้ากระท่อมโอลิเวอร์ มองหญิงสาวช่วยคนข้าวต้มในถ้วยของเขาให้คลายร้อน เธอตักไข่เจียวใส่ให้เขา ก่อนจะส่งถ้วยที่ข้าวเริ่มเย็นให้“ค่อยๆ ทานนะคะ มันยังร้อน” วาสินีส่งข้าวต้มให้เขา ก่อนจะตักของตัวเองบ้าง“ของคุณก็ร้อน ระวังลวกปากนะ” เขาบอกอย่างห่วงใยวาสินียิ้มละมุน “ขอบคุณค่ะ” เธอตักข้าวต้มในถ้วยของตัวเองมาเป่าแรงๆ ก่อนจะเอาเข้าปาก“ไข่เจียวอร่อยดี แต่ยำกุ้งแห้งก็น่าอร่อย” เขายื่นมือไปหมายจะตัก แต่วาสินีจับมือเขาไว้ก่อน“เดี๋ยวสินีตักให้ค่ะ มันมีพริก ต้องเขี่ยออกก่อน” เธอใช้ช้อนเขี่ยพริกขี้หนูซอยไปวางข้างขอบจาน เลือกตักแต่กุ้งให้เขาแทน “เห็นเม็ดเล็กๆ แบบนี้เผ็ดจนปากพองเลยนะคะ ปกติถ้าสินีทำทานเองจะชอบตำให้ละเอียดเผ็ดถึงใจดี”โอลิเวอร์ยิ้มขอบคุณตั้งหน้าตั้งตารับประทานอาหารด้วยความเอร็ดอร่อย รู้ส