All Chapters of ของหวงของ ท่านแม่ทัพ: Chapter 51 - Chapter 60

ไป๋มู่จินนั่งลงตรงข้ามกับซานเป่าโจที่มาในนามของราชทูต พร้อมกับองค์ชายสาม เขามองสบตาองค์ชายสามเหมือนต้องการคำอธิบาย " นี่คือราชทูตคนใหม่ของแคว้นเหลียง ลู่ซีหยาง บุตรชายบุญธรรมของท่านเสนาบดีฝ่ายซ้าย ลู่เกาหยง " เขากุมมือภรรยาของตนให้แน่นขึ้น น่าดูเหมือนว่านางจะหน้าซีด เมื่อได้ยินชื่อของใครบางคน แต่ที่มากกว่านั้นคงจะเป็นเพราะ นางเพิ่งจะรู้ว่าสหายตรงหน้า ความจริงแล้วเขาเป็นใครมากกว่า " มา เรามาทานอาหารกันดีกว่า " เมื่อองค์ชายสามเอ่ยเช่นนั้นทุกคนในห้องจึงลงมือทานอาหารอย่างเงียบ ๆ องค์ชายสามหันไปมองสบตากับศิษย์พี่ของเขา เพราะเริ่มรู้สึกว่าบรรยากาศในห้องดูเงียบผิดปกติ แต่ศิษย์พี่ของเขาก็ไม่ได้ตอบอะไร เพียงแค่จ้องมองราชทูตคนใหม่ ที่แอบมองฮูหยินน้อยอยู่เป็นระยะ ๆ แต่นางก็เอาแต่นิ่งเงียบและไม่พูดกับใครเลยแล้วจะครึ่งคำ ซานเป่าโจรู้ดีว่าสักวันวันนี้ต้องมาถึง แล้วเขาก็ทำใจเอาไว้แล้วว่า ยังจะต้องโกรธและเกลียดเขามากเป็นแน่ แต่ก็นึกไม่ถึงว่า เมื่อถึงเวลาจริง ๆ แล้ว เขากลับอ

คนของหน่วยพยัคฆ์ที่เตรียมพร้อมอยู่ก่อนแล้ว จึงหลบการซุ่มโจมตีนี้ได้และโต้กลับในทันที ทุกคนต่างก็มีอาวุธลับเฉพาะตัว พวกเขายิงอาวุธลับของตนย้อนกลับไปในทิศทางที่ถูกโจมตี ทำให้มีคนชุดดำหลายสิบคนตกลงมาจากหลังคาของเหลาอาหารที่อยู่ไม่ไกลนัก และปรากฏกลุ่มคนชุดดำอีกหลายสิบคนเข้ามาล้อมขบวนรถของพวกเขาเอาไว้ " ฆ่า " สิ้นเสียงของหัวหน้า กลุ่มคนชุดดำก็พูดตรงเข้าปะทะกับคนของหน่วยพยัคฆ์ในทันที ไป๋มู่จิน มองคนเหล่านั้นด้วยสายตาเย็นชา ก่อนที่จะตวัดดาบเข้าฟาดฟันกับศัตรูตรงหน้าอย่างไม่ยั้งมือ คนชุดดำพวกนี้ต่างก็เป็นผู้มีฝีมือ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาคงเตรียมการเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังด้อยกว่าคนของเขาอยู่ดี เพราะเพียงไม่นานคนของหน่วยพยัคฆ์ก็ควบคุมสถานการณ์เอาไว้ได้ ชายชุดดำจึงถูกจะมารวมกันตรงกลางลานกว้าง " ใครส่งพวกเจ้ามา " ไป๋มู่จินเอ่ยถามคนพวกนั้นเสียงเรียบ เขามองสบตากับชายผู้หนึ่งที่นั่งจ้องหน้าเขาอยู่ด้วยความแค้นเคลือง คิ้วหนาเลิกขึ้นสูงด้วยความสงสัย เพราะเหตุใดคนผู้นี้ถึงได้

กู้ซีหยางเดินนำเข้ามาภายในห้อง นางยิ้มบาง ๆ เมื่อได้ยินเสียงคนที่อยู่ด้านในคุยกัน และมองสบตาองครักษ์คนสนิทของสหายนางที่เดินออกมา นางใช้นิ้วชี้ปิดปากตัวเอง บอกไม่ให้เขาพูด ดังนั้นเสี่ยวฮัวจึงทำความเคารพนางและบุรุษสูงศักดิ์ที่เดินตามหลังนางมา นางพยักหน้าแล้วส่งยิ้มให้กับองครักษ์หนุ่ม แล้วเดินเข้าไปด้านใน รอยยิ้มของนางที่หาดูได้ยากยิ่งกับปรากฏขึ้นบนใบหน้าหวานตั้งแต่นางมาถึงที่หน้าจวนแห่งนี้แล้ว แค่นางยิ้มทุกอย่างรอบตัวก็ดูเหมือนจะสดใสขึ้นทันที หาญจงอี้ หรือ องค์รัชทายาท องค์ปัจจุบันของแคว้นจงหนาน มองตามหลังสตรีตัวเล็กด้วยสายตาอบอุ่น ซึ่งนางยังไม่มีโอกาสได้เห็น เขาต้องทำทุกอย่างให้เหมือนกับว่าเขาแค่ทำไปตามหน้าที่ มิได้มีใจรักใคร่นางเลย เพราะเขามีศัตรูมากมาย ที่อยู่ในที่ลับและที่แจ้ง และมิอยากให้ใครรู้ว่าสตรีตรงหน้าเขานี้สำคัญเพียงใด เพราะมิอยากให้ใครมาทำร้ายนาง " ใครกัน ที่กล้ารังแกน้องชายของข้า " " พี่หญิงใหญ่ " " พะชายา /องค์ร

ภายในตำหนัก กู้ซีหยางเดินนำเข้าไปด้านในอย่างไม่สบอารมณ์ ส่วนคนที่เดินตามมาก็เอาแต่ยิ้มแถมยังพูดจากวนประสาทนางไม่ยอมหยุดอีก " ชายารัก ดูเจ้ารีบร้อนจังเลยนะ " " ท่านกลับไปได้แล้วข้าจะพักผ่อน " " .... " คนตัวสูงหยุดเดินแล้วจ้องหน้านางอย่างจริงจัง ที่เห็นว่านางเอ่ยปากไล่เขาอีกแล้ว " เอ่อ....ข้าเหนื่อยมาเลย แล้วก็ง่วงมากด้วย วันนี้เชิญองค์รัชทายาทกลับไปก่อนเถอะนะเพคะ " เมื่อนางเห็นสีหน้าของเขาไม่สู้ดีเท่าไหร่จึงได้เปลี่ยนคำพูดใหม่ อย่างไรเสียก็ไม่ควรมาทะเลาะกับเขาตอนนี้ " ไม่เป็นไร ข้าจะนอนเป็นเพื่อนเจ้าเอง " ไม่พูดเปล่า เขาถือวิสาสะเดินไปนอนบนเตียงของนางอย่างหน้าตาเฉย วันนี้เขาจะมาไม้ไหนกันแน่นะ เดายากเกินไปแล้วนะ " มาชิชายารัก ไหนบอกว่าง่วงมิใช่หรือ " เขายังคงพูดต่อเมื่อเห็นว่านางยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม แถมยังส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาให้อีก จะบ้าตายอย่ามาอ่อยข้านะ " เชิญท่านตามสบายเลย.....ข้าจะไปอาบน้ำ

ซูหวินซีมองสบตากับสาวใช้คนสนิทของตน ที่พึ่งจะเดินเข้ามาหลังจากสาวใช้คนเมื่อครู่เดินออกไป " คนที่มาเป็นบุรุษ ท่าทางสูงส่งมาเลยเจ้าค่ะ แม้แต่ท่านรองแม่ทัพเองยังมิกล้าขวางเขาเลยเจ้าค่ะ แต่พวกเขาดูเหมือนจะไม่ถูกกันเท่าไหร่นักนะเจ้าคะ ข้ามองจากที่ไกล ๆ เห็นเพียงข้างหลังของคนผู้นั้น แต่ดูเหมือนว่า..... " " ว่าอะไร หลี่เจิน พูดมา " นางเอ่ยถามสาวใช้ของตนที่มีท่าทางแลก ๆ จะพูดก็ไม่พูด " คุณหนูจิน.....เอ่อ ฮูหยินหวังดูเหมือนจะรู้จัก กับคนผู้นั้นด้วยเจ้าค่ะ " ยิงฟังยิ่งงงไปกันใหญ่ว่าคนผู้นั้นพี่สาวใช้ของนางหมายถึงเป็นใครกันแน่ นางกับฟู่หลงพึ่งจะมาอยู่ที่นี่ได้ไม่นาน คิดอย่างไรก็คิดไม่ออก ได้แต่ต้องไปดูเองเท่านั้นสินะ " ฮูหยิน ท่านเดินช้า ๆ หน่อยเจ้าค่ะ " หลี่เจินที่เดินตามหลังมาเอ่ยเตือน พักหลังมานี้ไม่ว่าจะทำอะไรก็มีสาวใช้มาล้อมหน้าล้อมหลังเต็มไปหมด คอยห้ามนู่นห้ามนี่ ทำอะไรนิดหน่อยก็ไม่ได้ นางก็แค่ท้องเองนะ คอยคุมอย่างกับนักโทษ " รู้แล้วน่าาา