Semua Bab สุดขอบฟ้านับดาว: Bab 1 - Bab 7

ตอนที่ 1 เราสองคนไม่รู้จักกันดีที่สุดแล้วบนโลกใบนี้ต่างมีสิ่งลึกลับที่ซับซ้อนให้เราออกค้นหาอีกมากมายอย่างไม่มีที่สิ้นสุด นั้นคุณเชื่อเรื่องสิ่งลี้ลับที่มนุษย์ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าหรือไม่ ถ้าหากคุณเชื่อคุณอาจจะถูกกล่าวหาว่าเป็นคนงมงายกับพลังงานที่ไม่มีอยู่จริงแต่ถ้าหากผมบอกว่าเป็นหนึ่งในพลังงานนั่นล่ะ คุณคิดเห็นเช่นไร?“ไอ้นับดาว นับ ดาว!”“ห๊ะ ว่าไง”“เหม่ออะไรของดาวเนี่ย เลิกงานแล้ว ถึงเวลากลับบ้านๆ” และเป็นอีกเช่นเคยเสียงของเพื่อนสนิทของผมได้เรียกให้ออกจากความคิด“วันศุกร์แล้วเว้ยย กลับกัน รถต้องติดมากแน่ๆ”หนึ่งหรือหนึ่งเดียวเพื่อนสนิทที่อยู่มาด้วยกัน เราสองคนมีชีวิตที่คล้ายๆ กันถึงเป็นเพื่อนกันได้จนถึงทุกวันนี้ก่อนอื่นผมขอแนะนำตัวเองก่อนนะครับ ผมมีชื่อว่านับดาวหรือใครต่างก็เรียกสั้นๆ ว่าดาว แต่ชื่อนี้ผมไม่อยากให้ใครเรียกเลยจริงๆ เพราะเก็บเอาไว้ให้คนๆ หนึ่งที่ใจร้ายกับผมมากๆ เลย แต่ก็แปลกใจมากเลยล่ะครับเพราะผมก็รอให้เขากลับมาใจร้ายอีกครั้งผมเคยมีความรักเราสองคนคบหากันมานานเกือบสามปีแต่แล้วเขาคนนั้นก็ได้หายจากผมไปแบบไร้ร่องรอย ไม่ว่าผมจะตามหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอเลย และดูเหมือ

ตอนที่ 3 สายฝนกับการรอคอยวันศุกร์สุดสัปดาห์ของใครหลายมาถึงวันนี้ท้องฟ้าอากาศไม่เป็นใจสำหรับคนที่ออกไปทำกิจกรรมเท่าไหร่นักเพราะเมฆฝนกำลังก่อตัวขึ้นอีกแล้ว หลังจากสอนนักศึกษาในวิชาประจำของตนเสร็จเรียบร้อย น่านฟ้ารีบเดินกลับมายังห้องทำงานเพื่อเคลียร์งานที่ค้างคาเอาไว้ส่งกับภาควิชาที่สังกัดอยู่พร้อมจิตใจกำลังจดจ่อไปยังสวนและค่าเฟ่เพื่อหวังจะพบเจอกับคนตัวเล็กอีกครั้ง“เสร็จเรียบร้อย”น่านฟ้ามองผลงานของตนก่อนจะส่งอีเมล์ให้กับทางหัวหน้าภาควิชาพร้อมเก็บกระเป๋าเตรียมตัวเลิกงาน“อาจารย์น่านฟ้า รีบไปไหนครับเนี่ย เย็นนี้พวกผมไปร้านอาหารย่านบรรทัดทองกัน กะจะชวนอาจารย์ไปด้วย”เสียงของเพื่อนร่วมงานทัก“พอดีผมรีบไปทำธุระน่ะครับ ไว้วันหลังนะ”น่านฟ้าพูดพร้อมเดินออกไปจากห้องทำงานทิ้งไว้แต่เพื่อนร่วมงานที่มองมาอย่างงุนงง พักหลังมานี้ชวนไปไหนน่านฟ้าก็ไม่ได้ไปกับพวกเขาเลยแต่สำหรับน่านฟ้านั้นเขาไม่ได้สนใจว่าเพื่อนร่วมงานจะมองยังไงเพราะสุดท้ายคนสำคัญคงเป็นนับดาวคนที่เขาเฝ้าคิดถึงนานนับอาทิตย์และอยากถามไถ่อีกคนว่าหายไปไหน ทำงานเหนื่อยไหม ได้ตากฝนบ้างหรือเปล่าเมื่อมาถึงก็เจอคาเฟ่ที่กำลังจัดโปรโมชั่นเค้กสูตรพ

ตอนที่ 5 แฟนเก่าที่หายตัวไปของนับดาววันศุกร์ 10:00วันนี้ยังคงเป็นอีกหนึ่งวันที่แสนน่าเบื่อสำหรับคนทำงานเพราะอากาศที่ไม่เป็นใจสายฝนเทลงมาตั้งแต่เช้าตรู่จนตอนนี้ไม่มีวี่แววว่าจะหยุดเลย น่านฟ้าต้องตื่นตั้งแต่เช้าเพราะเขามีคลาสสอนนักศึกษา ด้วยสภาพแวดล้อมฝนตกหนักแบบนี้ทำให้นักเรียนของตนหลายคนมาสายหรือเลือกจะลาหยุด เขาเข้าใจดีเพราะสมัยเขายังเป็นเด็กก็เคยทำเช่นนั้นมาก่อน“วันนี้ฝนตกผมไม่เช็คชื่อก็แล้วกัน แต่รอบหน้าต้องเข้าเรียนให้ครบกันด้วยนะครับ”น่านฟ้าเริ่มสอนและนักเรียนกลับชอบวิชานี้เป็นอย่างมากเพราะบางครั้งการใช้จิตวิทยาในการสื่อสารย่อมเป็นผลดีและอีกทั้งการเดาใจมนุษย์เป็นสิ่งที่ท้าทายในความสามารถมากจริงๆและมันก็ช่างแปลกเพราะน่านฟ้ามีทักษะการสื่อสารเป็นอย่างดีแต่ทำไมเวลาอยู่กับนับดาวถึงใช้ไม่ได้ผลกันนะ สงสัยเจอกันรอบหน้าต้องใช้หัวใจสื่อสารกันเสียแล้วแต่อีกคนจะยอมให้เขาเจอหรือเปล่านั่นก็อีกเรื่อง“อาจารย์คะ สไลด์สอนหมดแล้ว อาจารย์จะปล่อยเลยไหมคะ”นักศึกษาถาม“เหลือเวลาอีก 20 นาทีพวกคุณอยากรู้เรื่องไหนบ้างล่ะ หรือหิวข้าวอยากเลิกเร็ว?”“หิวข้าวครับ อาจารย์”และเสียงส่วนมากลงมติกันว่าขอเลิกเ

ตอนที่ 7 เรื่องราววุ่นวายของพนักงานบริษัท“นับดาว! เธอทำแบบนั้นในที่ประชุมทำไม รู้ไหมว่ามันฉีกหน้าพี่ที่เป็นหัวหน้าเธอ”เสียงของพี่ออมหัวหน้าแผนกที่กำลังต่อว่าผมเนื่องจากการประชุมที่ผ่านมานั้นเธอไม่ได้เตรียมข้อมูลรายงานไปและให้ลูกน้องอย่างผลเตรียมเร่งด่วนจึงมีบางส่วนที่เธอต้องด้นสดเองแต่ข้อมูลไม่ตรง ผมจึงอดไม่ได้ที่จะพูดช่วยแต่ไม่คิดว่าพี่ออมจะมองตีความหมายเป็นการฉีกหน้าเสียงั้น“ผมช่วยพี่ออมอยู่นะครับ บอสใหญ่เขาก็ไม่ได้พูดว่าอะไรสักหน่อย” หากการถอนหายใจของผมนับเป็นกีฬาคงได้เหรียญทองแล้วล่ะครับ เป็นอีกวันที่ผมเข้างานมาก็เบื่อหน่ายกับหัวหน้าแผนก ทั้งที่รู้ว่าวันจันทร์มีประชุมสรุปงานประจำสัปดาห์แต่เหตุใดหัวหน้าผมถึงไม่เตรียมรายงานข้อมูลหรือสั่งให้ผมทำไว้ตั้งแต่วันศุกร์ และมาสั่งหนึ่งชั่วโมงก่อนเข้าประชุมแบบนี้ผมสามารถร้องเรียนบอสใหญ่อีกทีได้ไหม“เธอเป็นลูกน้องฉัน เธอไม่มีสิทธิ์จะพูดแทนฉันในที่ประชุม จำเอาไว้ด้วย”ตรรกะแบบหัวหน้าเช่นนี้อีกกี่สิบปีผมก็คงไม่มีวันเข้าใจหรอกครับ“ครับ เข้าใจแล้วครับ” ผมได้แต่ตอบกลับไปเพราะไม่ว่ายังไงเขาก็คือหัวหน้า ผมที่เป็นลูกน้องไม่มีสิทธิ์ถกเถียงใดๆ อยู่แล้