Semua Bab วุ่นวายนักรักซะเลย: Bab 51 - Bab 60

พายุ......"เพราะแบบนี้หรือเปล่าเธอถึงยอมปล่อยให้ตัวเองท้อง""อื้มมม ฉันคิดว่าถ้าฉันท้องกับคนอื่นพี่คริสก็คงจะไม่สามารถทำอะไรตามแผนที่ตัวเองวางไว้ได้ ลูกเป็นเสมือนเกราะป้องกันให้ฉันได้ และฉันก็คิดไม่ผิดที่ฉันทำแบบนั้น พระพายกับวายุแกคือแก้วตาดวงใจของฉันแกคือทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของฉันแกเป็นความหวังเดียวที่ทำให้ฉันมีชีวิตอยู่ได้ด้วยความหวัง ฉันอาจจะผิดที่ไม่ได้บอกความจริงกับนาย ฉันขอโทษที่โกหกเรื่องยาคุม ฉันคิดเพียงแค่ว่าถึงฉันท้องฉันก็ไม่คิดที่จะมารบกวนอะไรนายเลย ฉันไม่อยากให้นายมารับผิดชอบอะไร"ผมก็เพิ่งรู้ความจริงว่าทำไม เพราะอะไรที่ทำให้แคร์ต้องทำแบบนั้น ทำไมแคร์ถึงปล่อยให้ตัวเองท้องโดยที่ไม่ยอมกับผม ผมเพิ่งรู้ว่าตลอดเวลาเธอต้องเจอกับอะไรบ้าง เธอเป็นเพียงผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ต้องเผชิญกับเรื่องราวต่างๆ มากมายมาตลอดเวลาหลายปี ผมนับถือน้ำใจเลยจริงๆ ที่เธอผ่านมันมาได้จนถึงทุกวันนี้ เธอสามารถเลี้ยงดูลูกทั้งสองได้ดีโดยที่ไม่มีพ่ออย่างผมมีส่วนร่วม ตอนแรกผมโกรธมากจริงๆ นะที่เธอโกหกไม่ยอมบอกความจริงเรื่องลูก แต่เมื่อรู้แบบนี้แล้วความรู้สึกของผมก็เริ่มเปลี่ยนไปมันเป็นความเห็นใจมาแทนที่ ถ้าตอน

แคร์......"ถอดเสื้อผ้าแล้วไปอาบด้วยกันดิ" พายุบอกกับฉันระหว่างที่เขากำลังถอดเสื้อผ้าชุดทำงานของเขาออกทีละชิ้นต่อหน้าของฉัน ฉันจึงทำให้ได้หันหน้าไปทางอื่น"ไม่เอาอ่ะ แล้วอีกอย่างฉันอาบแล้ว""สรุปคืออาย?? ""ก็อายน่ะสิถามอะไรแปลกๆ ""ลูกก็มีด้วยกันตั้งสองคนละจะอายอะไร""แล้วมันเกี่ยวอะไร เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันนะจะให้อาบน้ำด้วยกันได้ไงไม่เอาหรอก""ตอนนี้ไม่เป็นอีกหน่อยก็เป็น เอ่ออฉันหมายถึงว่าอีกหน่อยเราก็ต้องแต่งงานกัน""ก็แต่งแค่ในนามป่ะ""ไม่ในนงในนามอะไรทั้งนั้นอ่ะ""หมายความว่าไง""ก็หมายความว่าถ้าเธอกับฉันต้องแต่งงานกันฉันกับเธอก็ต้องเป็นผัวเป็นเมียกันเพราะฉันจะไม่หาใครมาเป็นแม่เลี้ยงของลูก ฉันจะไม่เอากับใครทั้งนั้นนอกจากเธอเพราะฉะนั้นเธอก็ต้องทำหน้าที่ของเมียและก็แม่ของลูก ส่วนฉันก็จะทำหน้าที่ผัวและพ่อของลูก""นายพูดจริงเหรอที่ว่าจะไม่เอ่ออ...ไม่เอากับใครอีกน่ะ""อืมดิ แล้วฉันมาอยู่ที่นี่เป็นเดือนๆ เธอเห็นฉันออกไปไหนไหมล่ะเช้ามาก็ทำงานเลิกงานก็กลับบ้านมาอยู่กับลูกกับเธอ""แต่ถ้านายกลับไทยมันก็ไม่แน่เพราะสาวๆ ของนายก็มีตั้งเยอะ""ฉันไม่มีใครหรอก ฉันไม่ชอบผูกมัดเธอก็รู้ เพราะฉะน

แคร์......ตั้งแต่วันนั้นเราก็จะย้ายไปนอนห้องข้างๆ เวลาดึกๆ หลังจากที่เด็กๆ หลับกันหมดแล้ว ไม่ต้องเดาว่าทำไมถึงต้องย้ายไปย้ายมาแบบนี้ ก็เพราะพายุเขาหื่นมากเลยน่ะสิ ไม่รู้เอาแรงมาจากไหน บ่นว่าทำงานเหนื่อยไม่มีแรงแต่พอดึกๆ ก็มักจะสะกิดฉันให้ลุกไม่ก็อุ้มฉันไปอีกห้องนึงแล้วเราก็....นั่นแล่ะค่ะ เขาหื่นหนักมากจริงๆ จนฉันแทบจะไม่ได้นอนเลย หลังจากที่เราทำอะไรกันเสร็จใกล้เช้าเราก็จะย้ายกันกลับมานอนที่ห้องเดิมที่มีเด็กๆ นอนอยู่ด้วยว่าแต่ทำไมวันนี้พายุไม่ยอมตื่นเพราะมองดูเวลามันเกือบจะแปดโมงครึ่งแล้วปกติจะตื่นแปดโมง"พายุนายตื่นได้แล้วคุณปู่ให้ขึ้นมาตาม""อื่มมมมม แป๊บบบบบ""ไม่แป็บแล้วสายแล้วนะเดี๋ยวก็ไปทำงานสายหรอก""........................" เขาไม่ตอบ หรือเขาจะไม่สบาย"นายไม่สบายเหรอ"ฉันรีบเอามือไปแตะหน้าผากของพายุว่าเขาไม่สบายหรือเปล่าเพราะปกติเขาจะไม่เป็นแบบนี้ แต่ตัวเขาก็ไม่ร้อนนะ"ป่าววววววว แค่อยากอยู่บ้านกับเมียสักวัน""หืมมมมม""ตอนนี้บริษัทก็ไม่มีอะไรแล้ว อะไรที่ปู่เธอสั่งให้ทำฉันก็สามารถทำได้ไม่มีขาดตกบกพร่อง และที่สำคัญปู่เธอก็ยอมรับแล้วว่าฉันสามารถทำได้ดี ท่านไม่ว่าอะไรหรอกถ้าฉันจ

พายุ...."มึงไม่ต้องเอาตำแหน่งมาขู่คนอย่างกู ถึงกูจะไม่ได้ทำงานที่บริษัทเฮงซวยนี่กูก็มีที่ไป บริษัทคู่แข่งก็มีแต่คนอยากได้ตัวกูไปทำงานด้วยทั้งนั้น""งั้นเธอก็ไปเถอะคริส ส่วนเงินเดือนเดี๋ยวฉันจะให้ฝ่ายบัญชีจัดการให้""นี่ปู่กล้าไล่ผมออกงั้นเหรอ""ก็เธอบอกเองว่าบริษัทคู่แข่งของฉันเขาอยากได้ตัวเธอไปร่วมงานไม่ใช่หรือไง ฉันก็ให้เธอไปแถมเงินเดือนล่วงหน้าให้อีกหกเดือน""คอยดูเถอะ สักวันบริษัทต้องล้มละลายเพราะไอ้กุ๊ยนี่""ขอบใจที่อวยพร แต่ก่อนที่จะถึงวันนั้นเธอก็ไปสมัครงานที่ใหม่ดูก่อนไหม ว่าเขาจะรับเธอเข้าทำงานจริงหรือเปล่า"พี่คริสคงจะโกรธมากถึงมากที่สุดเมื่อโดนไล่แบบนี้"คุณปู่ไม่เสียดายพี่คริสเหรอคะ เค้าทำงานกับคุณปู่มาตั้งนาน ดูเหมือนคุณปู่จะรักพี่คริสมากด้วย""รักยังไงก็คงไม่เท่าแคร์ซึ่งเป็นหลานแท้ของปู่หรอก""ฮือออ คุณปู่ แคร์รักคุณปู่นะคะ ฮือออ" แคร์ร้องไห้แล้วเดินไปนั่งกอดปู่ของเธอ"ร้องไห้ขี้แยอีกแล้วนะ เป็นแม่คนละนะจะมาอ่อนแอขี้แยแบบนี้ไม่ได้นะลูก""ก็แคร์ดีใจที่คุณปู่รักแคร์นี่คะ""ไม่รักได้ไงหลานปู่น่ารักขนาดนี้ จริงไหมพายุ""จริงครับ แคร์น่ารักที่สุด^^" อวยเมียตัวเองไม่ผิดใช่ไหม

พายุ....ในระหว่างที่มันกำลังพล่ามอยู่ผมก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ทางด้านหลังของไอ้คริสอย่างเงียบที่สุดโดยที่มันยังไม่รู้ตัว แต่ผมก็ทำเป็นไม่สนใจเพราะกลัวว่ามันจะรู้ตัวว่าตอนนี้มีตำรวจหลายสิบนายกำลังล้อมมันไว้อยู่ ผมหวังว่าตำรวจจะเข้ามาช่วยเด็กๆ ไปได้ ส่วนผมตอนนี้ผมไม่กลัวอะไรอีกแล้วต่อให้ตัวเองจะตายก็ช่างมัน ขออย่างเดียวขอให้ลูกๆ ของผมได้กลับไปหาแม่ของพวกแกอย่างปลอดภัย ก็เพียงพอแล้ว"มึงก็ยิงกูเลยดิจะพล่ามทำซากอะไร!!! " ผมตะโกนออกไปเพราะต้องการให้มันหันปลายกระบอกปืนมาทางผมแทนผมจึงต้องพูดท้าทายมันออกไปแบบนั้น"มึงนี่บ้าเหมือนกันนี่หว่า ไม่กลัวตายซะด้วย หึ ถ้ามึงอยากตายตอนนี้กูก็จะสงเคราะห์ให้ แต่กูจะให้ลูกมึงเห็นด้วยว่าพ่อมันตอนที่กำลังจะตายสภาพมันเป็นแบบไหน" มันดึงผ้าที่ผูกตากับผ้าปิดปากของเด็กๆ ออกก่อนจะขยับปลายกระบอกปืนแล้วเล็งมาทางผม"แง๊ๆๆๆๆๆ คุงพ่อขาาาาน้องพายกลัว /แง๊ๆๆๆ คุงลุงคริสอย่าทำคุงพ่อ แง๊ๆๆๆๆ ""หุบปากไอ้เด็กเวร เดี๋ยวมึงก็จะได้ตายไปพร้อมกับพ่อของมึง!!! "มันตะคอกใส่ลูกของผมและในขณะที่มันกำลังจะยิงผมนั้นปั้ง ปั้ง ปั้ง ปั้ง!!!"โอ๊ย!!! " ไอ้คริสมันถูกยิงเข้