บททั้งหมดของ วุ่นวายนักรักซะเลย: บทที่ 21 - บทที่ 30

แพรวา...........หลังจากที่ฉันกับไอ้ปิงกินข้าวกันเสร็จเราก็ช่วยกันเก็บโต๊ะล้างจาน คือเมื่อก่อนเวลาที่เราทำอะไรแบบนี้ฉันจะไม่ได้รู้สึกอะไรเลยนะคือเป็นเรื่องปกติธรรมดา แต่ณ.เวลานี้ตอนนี้มันเหมือนกับเราสองคนได้ใช้ชีวิตรวมกันสองคนได้ช่วยกันเหมือนคู่สามีภรรยา คิดแล้วก็เขินเหมือนกันนะมีแอบหันไปมองหน้ามันบ้างนะไม่กล้ามองตรงๆ เท่าไหร่ ดูสิยืนล้างจานไปฮัมเพลงไปดูก็รู้ได้เลยว่ามันมีความสุข มันไม่คอยมายั่วให้ฉันโมโหเหมือนเมื่อก่อน"ป่ะขึ้นห้องเหอะดึกแล้ว" มันเดินมาจับมือฉันที่ตอนนี้กำลังนั่งดูซีรี่ส์อยู่ที่หน้าทีวี"อื้อออ ยังไม่ง่วงแกง่วงก็ขึ้นไปก่อนเลยฉันยังดูซีรี่ส์ไม่จบ" อยากจะบอกว่าที่พูดไปมันคือข้ออ้างค่ะ ไอ้ซีรี่ส์ที่กำลังนั่งดูตอนนี้อันที่จริงฉันดูมาแล้วเพียงแค่หาข้ออ้างเพื่อถ่วงเวลาไม่ขึ้นห้องกับมัน คือเอาจริงๆ นะฉันกลัว กลัวมันจะทำอะไรอย่างที่มันพูด ฉันยังไม่พร้อมยังไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจ คือถ้านอนด้วยกันเฉยๆ เหมือนที่ผ่านมาฉันจะไม่กลัวเลยเพราะมันไม่เคยเรียกร้องอะไรนอกจากให้ฉันช่วยมันแค่ภายนอกซึ่งฉันก็ทำให้มันได้นะเพราะฉันไม่ได้เสียหายอะไร แต่ครั้งนี้นี่สิสถานะฉันกับมันตอนนี้คือคนคบกั

แพรวา...."หืมมม ปิงมีคนรักแล้วงั้นเหรอ""ครับ" ปิงพูดพร้อมกับมองมาที่ฉัน ฉันพยายามสื่อด้วยสายตาว่าห้ามให้มันพูดหรือบอกอะไรกับใครทั้งนั้นว่าเราคบกันเพราะฉันไม่อยากให้มีปัญหา ฉันไม่รู้ว่าพ่อกับแม่จะโอเคไหมถ้ารู้ว่าฉันกับปิงคบกัน"แล้วเรื่องนี้ครอบครัวเรามีใครรู้บ้าง" พ่อละสายตาจากไอแพดแล้วหันไปถามไอ้ปิง"ผมบอกแม่ไปเมื่อคืนตอนที่ท่านโทรมาบอกเรื่องหมั้นครับ""แล้วได้บอกไหมว่าแฟนเราคือยัยแพรวาลูกสาวอา" แม่รวมทั้งฉันกับไอ้ปิงหันไปมองหน้าพ่อพร้อมกัน"สกาย...""พ่อ..""อากาย...""ตกใจเหรอที่พ่อรู้ว่าเราสองคนคบกัน" พ่อมองหน้าฉันสลับกับไอ้ปิง"เอ่ออ คือว่า...เราสองคน..." ฉันก็พูดไม่ออกเพราะไม่รู้จะพูดยังไง แต่ว่าพ่อรู้ได้ไงในเมื่อฉันกับปิงเพิ่งตกลงคบกันวันนี้เอง"อา..รู้เหรอครับว่าเราคบกัน""เดาเอา สรุปจริงใช่ไหม" พ่อบอกเดางั้นเหรอและฉันกับไอ้ปิงก็ดันสารภาพไปแล้วด้วย"เดา??? เดายังไง ขนาดฟ้าเป็นแม่ฟ้ายังคิดไม่ถึงเลยว่าสองคนนี้ชอบกัน""กายเป็นผู้ชายทำไมกายจะดูไม่ออกว่าปิงมันคิดยังไงกับแพรวาลูกสาวเรา สรุปว่าไงที่พ่อเดามันจริงใช่ไหม""คือ...ก็จริงค่ะแพรเพิ่งตกลงคบกับปิงวันนี้เองค่ะพ่อ" ฉันสารภาพค

แพรวา....."แฟน??? นี่เธอเป็นแฟนของปิงงั้นเหรอ"แคร์หันมามองหน้าฉันเมื่อได้ยินที่ไอ้พายุมันพูดและคำถามที่เธอถามฉันจะตอบยังไงล่ะ เธอถามฉันแต่ฉันก็ไม่ได้ตอบ"ว่าไงปิงที่นายนี่พูดมันคือเรื่องจริงเหรอ"พอไมไ่ด้รับคำตอบจากฉันเธอจึงหันไปถามไอ้ปิงแทน ฉันกับมันมองหน้ากันทันที"เปล่า แพรวาไม่ได้เป็นแฟนของฉัน"คำตอบของมันทำให้ฉันกับทุกคนหันไปมองทันทีปิงปิง....."เปล่า แพรวาไม่ได้เป็นแฟนของฉัน""ไอ้ปิง!!! ไอ้พายุมันโมโหที่ผมพูดไปแบบนั้นแต่ผมไม่สนใจ ผมหันไปมองหน้าผู้หญิงอีกคนที่เป็นคนเดียวในหัวใจของผมที่ตอนนี้เธอเอาแต่จ้องหน้าผมแต่ไม่ได้พูดอะไร แววตาของเธอมันบ่งบอกว่าเธอรู้สึกผิดหวัง แต่ผมไม่อยากให้เธอรู้สึกแย่นานกว่านี้"แต่แพรวาคือคนที่ฉันรักและฉันก็รักแพรวาแค่คนเดียวฉันขอโทษนะแคร์ที่ต้องพูดกับเธอแบบนี้""คนรักงั้นเหรอ...แล้วเรื่องของเราล่ะ""มันไม่มีเรื่องของเรานะแคร์ เธอก็รู้ว่าฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอ""แต่ตาของปิงกับปู่ของแคร์ต้องการให้เราหมั้นกันนะ""ฉันขอโทษนะ แต่ฉันคงหมั้นกับเธอไม่ได้เพราะฉันไม่ได้รักเธอ ตอนแรกฉันคิดว่าจะให้พ่อกับแม่ฉันไปพูดกับปู่ของเธอและตาของฉันก่อนแต่ถ้าเธอรู้ความจร

แคร์...."นายจะพาฉันไปไหน" ตอนนี้ฉันโดนลากขึ้นมาบนห้อง ไม่ต้องถามหรอกนะคะว่าใคร"ฉันอยากจะพิสูจน์ว่าเมื่อคืนฉันทำอะไรเธอจริงหรือเปล่า" พายุพูดพร้อมกับลากแขนฉันเขาห้อง โดยมีพ่อแม่พี่น้องของเขาวิ่งตามมาเป็นกลุ่มใหญ่"เฮ้ยไอ้ยุมึงจะจะทำอะไรของมึงปล่อยแคร์เลยนะเว้ย""มึงไม่เกี่ยวถอยไปไอ้ปิง นี่มันเรื่องของกูกับเมีย" คำว่าเมียมันกระแทกหน้าฉันอย่างจัง คือฉันคิดว่าเขาคงไม่เชื่อว่าเราสองคนมีอะไรกันจริงๆ แล้วฉันจะทำยังไงดีล่ะตอนนี้ ฉันหันไปขอความช่วยเหลือจากทุกคนที่ยืนอยู่หน้าประตูห้อง ตอนนี้ถ้าฉันก้าวขาเข้าไปอีกแค่ก้าวเดียวฉันไม่รู้ว่าตัวเองจะได้ออกมาจากห้องเมื่อไหร่และจะออกมาในสภาพไหน เพราะพายุเขาดูโมโหมากด้วย ถ้าเขารู้ว่าฉันโกหกล่ะเขาจะทำยังไง"พายุ นายปล่อยฉันเถอะนะ ถ้านายไม่เชื่อก็ไม่เป็นไร ฉันไม่ขอให้นายเชื่อก็ได้""ไม่ได้ดิ เธอจะมาพูดตอนนี้มันก็ไม่มีประโยชน์อะไร ถ้าเธอมั่นใจว่าฉันปล้ำเธอ เธอก็ต้องตอบฉันได้ว่าเมื่อคืนฉันทำอะไรยังไงตรงไหนเพราะเมื่อคืนเธอไม่ได้เมา""พายุ แม่ว่าเรากลับบ้านกันก่อนดีกว่านะลูก""แม่กับพ่อกลับก่อนก็ได้ครับผมขอเวลาเคลียร์กับเมียผมก่อน""ฉันไม่มีอะไรจะเคลียร์นายป

แคร์...."ไอ้ปิง!!!!! ""อ้าวววที่รัก มาได้ไงครับ""ที่รักบ้านแกสิ ไหนอีตัวไหนที่มันจะพาแกกลับไปกินที่ห้อง" แพรวาตอนนี้ไม่เหมือนแพรวาที่ฉันเคยเห็นเลยสักนิด เธอตวาดแว๊ดๆ ใส่หน้าปิงปิงอย่างโมโหเลือดขึ้นหน้าจนปิงปิงถึงกับ งงว่าเกิดอะไรขึ้น"อะไร ใครจะพาเค้าไปกินที่ห้องไม่มีนะ ไม่เชื่อถามไอ้พวกนี้ดิ ถามไอ้ปิงก็ได้ เค้านั่งกินตรงนี้ไม่มีใครมานั่งด้วยเลย ใช่ไหมไอ้ยุมึงบอกพี่สาวมึงดิ""5555 กูโคตรขำเลยว่ะ ไม่คิดว่าพี่สาวกูจะหึงมึงได้ขนาดนี้""แกหมายความว่าไงไอ้ยุ""ก็ที่โทรไปบอกนะ แค่หลอกไม่คิดว่าจะมาจริง""ไอ้พายุ ไอ้น้องสาระเลวแกรู้ไหมว่าฉันต้องรีบแหกขี้หูขี้ตาถึงนี่ทั้งที่ฉันหลับไปแล้ว ไอ้น้องเวร""ไหนๆ ก็มาแล้วมานั่งด้วยกันก่อน นะนะ เดี๋ยวกลับพร้อมกัน นะครับที่รัก^^" ฉันมองปิงปิงกำลังอ้อนแพรวาให้นั่งอยู่ด้วยกัน"ก็แน่นอนดิ มาแล้วจะให้กลับได้ไงถ้ากลับก็กลับพร้อมกัน""หวงเค้าอะดิใช่ป่ะ""ไม่หวงจะมาไหมล่ะ ถามโง่ๆ ""ดีจังแฟนหึง^^"สุดท้ายฉันก็ต้องนั่งเพราะต้องรอกลับพร้อมกับแพรวา เพราะถ้าให้กลับเองฉันคงกลับไม่ถูก แม้จะอยู่ที่นี่เดือนกว่าแล้วก็ตามแต่ฉันก็ไม่ค่อยได้ไปไหนมาไหนตอนนี้สิ่งที่ทำได