แพรวา....และเวลาที่เราสองคนรอคอยก็มาถึง........"อุแว๊ อุแว๊""น้องคนแรกออกมาแล้วนะครับ น้ำหนัก สามพันห้าร้อยกรัม สุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์ดีครับคุณแม่" ฉันกับปิงมองไปที่เด็กน้อยที่เนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือดและน้ำคร่ำก่อนที่คุณหมอจะส่งต่อไปให้พี่พยาบาลนำแกไปทำความสะอาดร่างกาย ปิงเดินตามไปถ่ายวีดีโอเอาไว้ ฉันแอบเห็นมันร้องไห้ด้วยนะซึ่งฉันก็ร้องตามแม้จะเห็นไกลๆ"อุแว๊ อุแว๊""น้องคนที่สองออกมาแล้วนะครับ น้ำหนักสามพันสี่ร้อยกรัม สุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์เหมือนกันครับคุณแม่" คุณหมอยื่นลูกคนเล็กไปให้พี่พยาบาลอีกคนมารับไปทำความสะอาดเหมือนพี่คนแรกโดยมีปิงคอยบันทึกเหตุการณ์ทุกอย่างเอาไว้ทุกชอต และฉันก็ได้ยินเสียงปิงมันร้องไห้แข่งกับลูกน้อยทั้งสอง จนคุณหมอและคุณพี่พยาบาลอดยิ้มขำไม่ได้จนฉันรู้สึกอายที่มันต้องเป็นฉันไหมที่ต้องร้องไห้ขนาดนั้น"ปิง..ปิง" ฉันเรียกชื่อปิงแต่มันก็ยังไม่หันมา"ปิงมาหาแพรหน่อย""อื้มมม แป๊บๆ ถ่ายวีดีโอลูกแป๊บ" แต่ที่ฉันเห็นคือมันกำลังก้มหน้าปาดน้ำตาของมันอยู่จนฉันอดขำตามไม่ได้หนึ่งชั่วโมงต่อมา....ฉันถูกพาตัวมายังห้องพักฟื้นซึ่งเป็นห้องพิเศษที่ปิงมันจองไว้แล้ว ห้องนี้คล้ายกับเราพ
Dernière mise à jour : 2025-07-11
Se connecter
