All Chapters of พยศรักเด็กเลี้ยงเสี่ย: Chapter 1 - Chapter 10

__________ภายในรถเบนซ์สีดำสนิท ห้องโดยสารด้านหลังเงียบงันชนิดที่ได้ยินแม้กระทั่งเสียงลมหายใจของใครบางคน ผมนั่งประจำที่หลังพวงมาลัย มือจับไว้มั่น ถึงแม้จะมีประสบการณ์มากเพียงใด แต่ทุกครั้งที่อยู่กับเสี่ยใหญ่แบบนี้ มันก็ยังให้ความรู้สึกกดดันเหมือนเดิมกระจกหลังสะท้อนภาพเขา ชายวัยกลางคนในสูทเข้ารูป กอดอกแน่น นั่งไขว่ห้าง ดวงตาคมกริบใต้คิ้วเข้มเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ราวกับโลกข้างนอกไม่น่าสนใจพอให้พูดคุยกับใครในรถ"ไอ้คัต"แค่เรียกชื่อก็ทำเอาผมสะดุ้งเล็กๆ ต้องรีบตั้งสติ"ครับเสี่ย""เดี๋ยวไปรับมะนาวให้กูหน่อย"ชื่อที่หลุดออกมาจากปากเขา ทำให้ผมต้องนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนจะตอบรับอย่างเรียบๆ"ครับ เด็กเลี้ยงของเสี่ยหรือครับ""อือใช่ เธอเรียนอยู่มหาลัยเลิกเรียนตอนสี่โมง เดี๋ยวกูส่งโลเคชั่นให้มึงอีกที"เสี่ยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา พิมพ์อะไรสักอย่างโดยไม่สนใจจะอธิบายเพิ่ม ผมพยักหน้า รอให้เขาพูดต่ออย่างเงียบๆ"ก่อนอื่นมึงแวะไปส่งกูร้านอาหารที่ทองหล่อหน่อย ร้านที่กูเป็นหุ้นอยู่น่ะ""ได้ครับ"ความเงียบปกคลุมอยู่อีกสักพัก ก่อนที่เสี่ยจะพูดเสียงเรียบขึ้นมาอีกครั้ง"เด็กคนนั้น…มะนาว กูรับเลี้ยงตั้งแต่ปีหนึ่

"กึด!!"ฉันควรจะทำยังไงดี หากปฏิเสธก็ไม่รู้จะทำให้เสี่ยโมโหหรือเปล่า หากจะทำตามความต้องการฉันยังไม่พร้อมจริงๆ ถึงแม้จะเตรียมตัวเตรียมใจมานานแรมปีแล้วก็ตาม แต่ฉันไม่อาจจะมีอะไรกับคนที่ฉันไม่รู้สึกด้วยได้จริงๆ สำหรับฉันเสี่ยเสมือนพ่อมากกว่าคนรัก ฉันทำใจทำไม่ลง"มาสิ!""!!!"เสี่ยใหญ่ตวาดเสียงดังทำให้ฉันต้องเงยหน้าขึ้นมอง จึงได้เห็นว่าในมือของเสี่ยนั่นคือเจ้าโลกขนาดกลางตัวมันยังคงอ่อนปวกเปียกรอให้ใครสักคนปลุกปั้นให้ตื่น หากถามว่าทำไมฉันถึงรู้ เพราะฉันศึกษาเรื่องบนเตียงท่วงท่าลีลาพิชิตใจชายมามาก และเพราะแบบนั้นจึงได้รู้ว่าฉันต้องทำมันกับคนที่ใช่จริงๆ ไม่ใช่เพราะจำใจ"หรืออยากโดนกระแทกเข้าไปในปากดีล่ะ มาอ้าปากแลบลิ้นซะดีๆ""เดี๋ยวค่ะเสี่ย!"ไม่ทันแล้ว ฉันโดนเสี่ยรวบไหล่ดึงตัวเข้าไปนั่งกลางหว่างขา ก่อนจะพยายามเปิดริมฝีปากที่ฉันพยายามเม้มไว้แน่น"เปิดปากสักทีสิเว้ย!!""อึก! อื้อ! ไม่เอานะเสี่ย!!"ขืนเป็นแบบนี้ฉันคงต้องโดนแน่ๆ คิดแบบนั้นจู่ๆ น้ำตามันก็ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว"อย่าสำออย จะโดนวันนี้หรือวันข้างหน้าเธอก็หนีฉันไม่พ้นหรอกมะนาว!""ฮึก!"เพราะคำว่าจน เพราะคำว่าเสาหลักครอบครัว ฉันจึงต้อง

________"เชรดด ขนาดนั้นเลยเหรอวะ""เออดิ ได้ข่าวว่ามีคนไปตามจีบหลายคน ไม่นานก็หายหน้าหายตาไปกันหมด ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน""เกือบไปแล้วไหมล่ะกู"เสียงนั้นค่อยๆ หายไป เมื่อเงยหน้าขึ้นไปมองเห็นชายหญิงที่กำลังเดินห่างออกไป ฉันเองไม่ถือสาคำพูดพวกนั้นหรอก เพราะมันก็มีส่วนที่เป็นความจริงเช่นกัน แต่เรื่องที่หายหน้าหายตาไปไม่ใช่เพราะเสี่ย แต่เป็นเพราะฉันปฏิเสธไปต่างหาก"เฮ้อ"ขณะที่ฉันนั่งมองหน้าจอมือถือในมือ เสียงแตรก็ดังขึ้นเป็นรถของเสี่ยนั่นเอง ฉันจึงลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูรถเหมือนปกติ "วันนี้ก็รบกวนด้วยนะคะลุงเจต"ฉันพูดเหมือนอย่างทุกครั้งที่ได้ขึ้นรถ ซึ่งคนขับรถประจำที่มักจะมารับนั่นคือลุงเจต ไม่ทันที่จะเงยหน้าขึ้นมองเสียงทุ้มห้วนของคนขับรถกลับดังขึ้น แต่มันไม่ใช่เสียงของชายมีอายุกลับเป็นเสียงทุ้มน่าฟังของชายหนุ่มมากกว่า"มีที่ไหนที่อยากไปก่อนกลับคอนโดหรือเปล่า""พะ พี่คัตเตอร์!"คนที่ไม่คิดจะได้เจอ พี่คัตเตอร์มือขวาเสี่ยใหญ่นั่นเอง นี่เป็นการเจอครั้งแรกในรอบหลายวันทำเอาฉันทำตัวไม่ถูกไม่รู้จะมองหน้าสบตาอย่างไร จึงก้มหน้านั่งหลังตรง"ว่าไง""อะ เออไม่มี----"ฉันกลืนคำพูดตัวเอง หากฉันตอ

__________"อ๊า!" "หื้ม? ไหนเมื่อกี้ยังบอกให้หยุดอยู่เลย ไหงตอนนี้ถึงได้ครางเสียงหลงเลยคะ" ไม่ครางสิแปลก ฉันยกมือคล้องคอยื่นหน้าเข้าไปซบยังลาดไหล่แกร่งหวังจะได้ยินเสียงครางของพี่คัตเตอร์ให้ชัดๆ เอวค่อยๆ ขยับชโลมขย่มตักปลุกปั่นหอกใหญ่ที่มันกำลังเหยียดตัวทิ่มก้น อ่อยขนาดนี้แล้วไม่รู้สึกอะไรก็เกินคนแล้ว "พะ พี่ว่าเราควร...." "ซู่" ในเวลาแบบนี้ไม่ควรพูดอะไรให้เสียบรรยากาศ ฉันยันตัวยกนิ้วชิดริมฝีปากหนาโดยที่เอวยังคงไม่หยุดเคลื่อนไหว"เรื่องบนรถของเราวันนี้ จะถูกเก็บเป็นความลับ ตลอดไป" "อื้ม" ริมฝีปากฉันประทับลงยังริมฝีปากหนาแทนปลายนิ้ว ไม่รู้ว่ามีสายตาของใครมองเข้ามาหรือบรรยากาศข้างนอกจะเป็นอย่างไร เพราะฉันในตอนนี้หวังอย่างเดียวคือการได้เสพสุขกามาร่วมกับกับพี่คัตเตอร์ ผู้ชายคนแรกที่ฉันชอบ ลิ้นเราสองตวัดเกี่ยวกันนัวเนียไม่มีใครยอมใคร ริมฝีปากชุ่มไปด้วยน้ำลายเป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกใจเต้นแรงขนาดนี้ "!!!" และก็เป็นครั้งแรกที่ฉันผวาสะดุ้งแรงขนาดนี้ ทันทีที่ฝ่ามือใหญ่ยกบีบสะโพกขย่มร่างฉันลงบนตักหนักๆ หลายครั้ง รู้ตัวอีกทีก็รู้สึกแฉะชุ่มไปทั่วบริเวณแพนตี้"อา~ มองพี่ขนาดนั้นคงอยากโดนแล้

__________"ทำแบบนี้มันจะดีหรือครับเสี่ย" "เออ เดี๋ยวกูให้ลูกน้องไอ้ฉัตรมารับส่วนมึงก็รีบไปหามะนาวที่คอนโด ไม่รู้ว่าป่านนี้จะเป็นไงบ้าง" "ครับ ถ้าอาการไม่ดีขึ้นเดี๋ยวผมจะพาเธอไปส่งที่โรงพยาบาลเอง" "อือฝากมึงจัดการด้วย" ว่าจบประตูรถถูกปิดลง มีเพียงผมที่ขับรถออกมาเพียงลำพัง มองกระจกมองหลังเห็นเสี่ยใหญ่ก้มหน้าเขี่ยโทรศัพท์มือถือ คงกำลังจะต่อสายหาเฮียฉัตรเพื่อนสนิทของเสี่ย อันที่จริงแล้วผมต้องไปส่งเสี่ยที่บ้านของเฮียฉัตร แต่จู่ๆ ก็มีสายเข้าจากมะนาวโทรมาบอกว่ารู้สึกไม่ดีเหมือนจะเป็นไข้ เสี่ยใหญ่จึงให้ผมจอดรถเพื่อส่งแกลงที่ข้างทาง ส่วนผมก็ได้รับหน้าที่ในการไปดูแลเด็กเลี้ยงคนโปรดของเสี่ยแทน "ผ่านมาเกือบอาทิตย์แล้วสินะ" เมื่อคิดถึงภาพสังเวียนรักในรถนี้ทำเอาผมหุบยิ้มไม่ได้ ไม่เคยคิดเลยว่าจะกล้าโกหกเสี่ยได้ถึงสองครั้งสองคราว ครั้งแรกโกหกว่าคุณหนูคริสโทรหาตอนที่เสี่ยเมาในห้องของมะนาว ส่วนครั้งที่สองก็หักหลังมีอะไรกับมะนาวในรถคันนี้ และสาเหตุที่ทำให้ผมต้องโกหกอีกก็คือมะนาวอีกนั่นแหละ ไม่เคยคิดเลยจริงๆ ว่าผู้หญิงคนเดียวจะทำให้ผมกล้าทำถึงเพียงนี้ "เธอนี่มันเก่งมากจริงๆ หึ" และในครั้งนี้ลางส