“หย่ากับผมแล้ว” ฟู่ซือเหยียนแววตาลุ่มลึกเย็นเยียบ จดจ้องที่เธอ “หลังจากนั้นก็หันไปแต่งกับเฟิงอวิ๋นเฉียนเหรอ?”“ถ้าแต่งกับเฟิงอวิ๋นเฉียนแล้วช่วยซิงซิงได้ ฉันก็ไม่มีอะไรต้องลังเลค่ะ”“เสิ่นชิงซู” ฟู่ซือเหยียนหัวเราะออกมาด้วยความโกรธ “เพื่อเฉียวซิงเจียแล้ว คุณนี่ทุ่มสุดตัวเลยนะ”“ใช่ค่ะ เพราะว่าซิงซิงคู่ควร” เสิ่นชิงซูน้ำเสียงแน่วแน่ความแน่วแน่แบบนี้ กลับจุดไฟโทสะในอกของฟู่ซือเหยียนขึ้นมาอย่างไร้เหตุผล!ฟู่ซือเหยียนสีหน้าเคร่งเครียด ดวงตาดำขลับจ้องเสิ่นชิงซูตาไม่กะพริบในดวงตานั้น ลมพายุกำลังก่อตัวขึ้นเสิ่นชิงซูกลับไม่เกรงกลัวแม้แต่น้อย จ้องที่นัยน์ตาของเขาตรง ๆทั้งสองคนประจันหน้ากันผ่านไปพักใหญ่ ฟู่ซือเหยียนยิ้มมุมปาก หัวเราะเย้ยหยันเบา ๆ “เราจะหย่าหรือไม่หย่า ก็ไม่ใช่เรื่องที่คนนอกจะมายุ่งได้”เสิ่นชิงซูหัวเราะออกมาด้วยความโกรธ “ฟู่ซือเหยียน อย่าคิดเข้าข้างตัวเองไปหน่อยเลย มันไม่มีคำว่า ‘เรา’ ตั้งนานแล้ว ตอนนี้มีแต่ ‘ฉัน’ กับ ‘คุณ’ ”“ตามกฎหมายเรายังเป็นสามีภรรยากันอยู่ นี่คือความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้”“ก็แค่สามีภรรยาแต่ในนาม”เสิ่นชิงซูวางแก้วน้ำลง ลุกขึ้นยืน“ถ้าราชินี
Baca selengkapnya